შაჰიდი

                                                    

                          აიატ შახიდებზე მეჩეთის   ფასადძე    ბაქოში (არაბულ და  თურქულ  ენებზე)

 ცნება ისლამში. აქვს ორი მნიშვნელობა. ტერმინის პირველი მნიშვნელობაა მოწმე. ასევე გამოიყენება სარწმუნოებისთვის წამებულის, მარტვილის აღსანიშნავად. ამ მნიშვნელობით შაჰიდი იბრძვის ღმერთის სახელით და იცავს სარწმუნოებას, სამშობლოს, ღირსებასა და ოჯახს. ბოლო პერიოდში ეს ტერმინი სწორედ ამ მნიშვნელობით გამოიყენება წარმოიშვა სიტყვიდან არაბულ.. شهادة შაჰადა (არაბ. aš-šahāda لشهادة‎‎ შაჰადეთ–ი, ზმნიდან მოწმე–šahida) — ნიშნავს ცოდნას, მოწმობასა და დაჯერებას ყოველგვარი ეჭვების გარეშე. ეს არის ისლამის კრედო, რწმენის ერთ-ერთი სიმბოლო. შაჰადა არის მუსლიმანის განაცხადი ალაჰის ერთადერთობისა და მუჰამედის ალაჰის უკანასკნელ მოციქულად რწმუნების(რწმენის) შესახებ.

არაბულად იკითხება როგორც شهد أن لا إله إلاَّ الله و أشهد أن محمد رسول الله. (ლაა ილაჰე ილლა ლლაჰ უა აშჰადუ ანნა მუჰამმადან რასულუ ლ-ლაჰ (სუბლიტირება))

მისი თარგმანი ასე ჟღერს — არ არსებობს სხვა ჭეშმარიტი ღმერთი გარდა ალაჰისა და მუჰამედი მისი შუამავალია. 21-ე საკუნეში სიტყვა შახიდი მიიღო ფართო მომხარების (ძირითადად ჟურნალისტებში) გამოყენებისას ისლამური ტერორისტების მიმართ, გასნაკუთრებით ჩადენილი ტერორისტული აქტის დროს თვით-მკვლელი.

ამ ტერმინს იყენებენ ასევე ტერორისტული დაჯგუფებები ისლამური მიმართულების. ჩვეულებრივ ,,შახიდებს'' უწოდებენ ტეორორისტ-მკვლელებს. გავრცელებული მეთოდი ისლამურ ტერორისტებში არის თვითაფეთქება ,,შახიდის ქამარი'' ასაფეთქებელი ნივთიერებებით ქამარი რ-იც ტანსაცმლის ქვეშ აქვთ და ამოქედებენ ხალხის თავშეყრის ადგილებში.
იხ. ვიდეო

ბევრი იასლამური ღვთისქადაგებელს მიაჩნია, რომ ტერაქტი-თვითმკვლელობა ეწინაამრდეგება ყურანში ჰადისი (არაბ. حديث‎‎; მრ.რ. არაბ. أحاديث‎‎; აჰადის, ამბავი) — გადმოცემა მუჰამმადის შესახებ, რომელიც აღწერს მის რაიმე საქციელს ან გამონათქვამს. ამ მხრივ ჰადისები ჯგუფდება შემდეგნაირად – გამონათქვამი (არაბ. قول‎‎; ყაულ), ქმედება (არაბ. فعل‎‎; ფი'ლ), მოწონება (არაბ. تقرير‎‎; თაყრირ) და გარეგნობა (არაბ. صفة‎‎ სიფათ). ჰადისებს ისლამის სხვადასხვა მიმდინარეობები სხვადასხვა კრებულებიდან იღებენ, თუმცა მათი მნიშვნელობა ყველა ისლამურ მიმდინარეობაში დიდია, გარდა ყურანისტების სექტისა. ამ სექტის წევრები ჰადისებს მთლიანად უარყოფენ, ან აღიარებენ ზოგიერთ ჰადისს, რომელიც მათ აზრს ეთანხმება