თერმული ანალიზი

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                        თერმული ანალიზი

მოწყობილობის ზოგადი ხედი სინქრონული DSC/TG ანალიზისთვის

თერმული ანალიზი არის მასალების მეცნიერების ფილიალი, რომელიც შეისწავლის მასალის თვისებების ცვლილებებს ტემპერატურის გავლენის ქვეშ. როგორც წესი, არსებობს რამდენიმე მეთოდი, რომლებიც განსხვავდება ერთმანეთისგან მასალის რა თვისებით იზომება:

დიფერენციალური თერმული ანალიზი (DTA): ფაზური გარდაქმნების ტემპერატურა

დიფერენციალური სკანირების კალორიმეტრია (DSC): ფაზური გარდაქმნების სითბო

თერმოგრავიმეტრული ანალიზი (TGA): ნიმუშის წონა

თერმომექანიკური ანალიზი (TMA): ხაზოვანი ნიმუშის ზომა

დილატომეტრია (Dil): ნიმუშის მოცულობა და ხაზოვანი ზომა

დინამიური მექანიკური ანალიზი (DMA): მექანიკური სიმტკიცე და აორთქლება

დიელექტრიკული თერმული ანალიზი (DETA): დიელექტრიკული მუდმივი და დაკარგვის ფაქტორი

ემიტირებული გაზის ანალიზი (GTA): დაშლის აირები

თერმოოპტიკური ანალიზი (TOA): ოპტიკური თვისებები

ვიზუალური პოლითერმული ანალიზი (VPA): ნიმუშის ფორმის ცვლილება

ლაზერული პულსის ანალიზი (LPA): ტემპერატურის პროფილი

თერმომაგნიტური ანალიზი (TMagA): მაგნიტური თვისებები

ერთდროული თერმული ანალიზი (STA) ჩვეულებრივ ეხება თერმოგრავიმეტრიის (TGA) და დიფერენციალური სკანირების კალორიმეტრიის (DSC) კომბინირებულ გამოყენებას იმავე ნიმუშზე იმავე ინსტრუმენტზე. ამ შემთხვევაში, ექსპერიმენტული პირობები ორივე სიგნალისთვის თითქმის ერთნაირია (ატმოსფერო, გაზის ნაკადის სიჩქარე, გაჯერებული ორთქლის წნევა ნიმუშის ზემოთ, გათბობისა და გაგრილების სიჩქარეები, ნიმუშის თერმული კონტაქტი ჭურჭელთან და ტემპერატურის სენსორთან, რადიაციული ეფექტი და ა.შ. ). მიღებული ინფორმაცია შეიძლება კიდევ უფრო გაფართოვდეს STA ინსტრუმენტის გაზის ფაზის ანალიზის (GPA) სისტემით აღჭურვით - ფურიეს ტრანსფორმაციის ინფრაწითელი სპექტროსკოპიით (FTIR) ან მასის სპექტრომეტრიით (MS).[1]

სხვა (ნაკლებად გავრცელებული) მეთოდები ეყრდნობა ნიმუშიდან ხმის ან სინათლის გამოსხივების გაზომვას, დიელექტრიკული მასალის ელექტრული გამონადენის ან დატვირთული ნიმუშის მექანიკურ რელაქსაციას.

ყველა ამ მეთოდის გამაერთიანებელი არსი არის ის, რომ ნიმუშის რეაქცია აღირიცხება ტემპერატურის (და დროის) ფუნქციის მიხედვით.

როგორც წესი, ტემპერატურის ცვლილებები ხორციელდება წინასწარ განსაზღვრული პროგრამის მიხედვით - ტემპერატურის უწყვეტი მატება ან შემცირება მუდმივი სიჩქარით (ხაზოვანი გათბობა/გაცივება), ან გაზომვების სერია სხვადასხვა ტემპერატურაზე (საფეხურიანი იზოთერმული გაზომვები). უფრო რთული ტემპერატურული პროფილები ასევე გამოიყენება რხევადი (ჩვეულებრივ სინუსური ან კვადრატული ტალღის) გათბობის სიჩქარის გამოყენებით (ტემპერატურული მოდულირებული თერმული ანალიზი) ან გათბობის სიჩქარის ცვალებადი სისტემის თვისებების ცვლილების საპასუხოდ (Sample Controlled Thermal Analysis).

გარდა ნიმუშის ტემპერატურის კონტროლისა, ასევე მნიშვნელოვანია გარემოს კონტროლი, რომელშიც ხდება გაზომვები (როგორიცაა ატმოსფერო). გაზომვები შეიძლება განხორციელდეს ჰაერში ან ინერტული აირის გარემოში (მაგ. არგონი ან ჰელიუმი). ასევე გამოიყენება აღმდგენი ან ქიმიურად აქტიური გაზის გარემო და ნიმუშები მოთავსებულია წყალში ან სხვა სითხეში. ინვერსიული აირის ქრომატოგრაფია არის ტექნიკა, რომელიც სწავლობს აირების და ორთქლის ურთიერთქმედებას ზედაპირთან - გაზომვები ხშირად ხდება სხვადასხვა ტემპერატურაზე, ამიტომ ისინი შეიძლება ჩაითვალოს თერმული ანალიზის ფორმად.

ატომური ძალის მიკროსკოპია იყენებს თხელ ზონდს მაღალი სივრცითი გარჩევადობის მქონე ზედაპირების ტოპოლოგიისა და მექანიკური თვისებების გამოსახულების მიზნით. ცხელი ზონდის და/ან ნიმუშის ტემპერატურის კონტროლით შეიძლება განხორციელდეს სივრცით გადაწყვეტილი თერმული ანალიზის მეთოდი.

თერმული ანალიზი ასევე ხშირად გამოიყენება, როგორც სტრუქტურების მეშვეობით სითბოს გადაცემის შესწავლის ერთ-ერთი მთავარი მეთოდი. ასეთი სისტემების ქცევისა და თვისებების მოდელირების ძირითადი მონაცემები მიიღება სითბოს სიმძლავრისა და თბოგამტარობის გაზომვით.

იხ. ვიდეო - What is thermal analysis (TA?) | TA explained

ფარმაცევტული მასალების თერმული ანალიზი

DSC და TGA ხშირად გამოიყენება ფარმაცევტული მასალების გასაანალიზებლად. DSC შესაძლებელს ხდის იმ ცვლილებების შესწავლას, რომლებიც ხდება პოლიმორფული გარდაქმნების დროს გათბობის სხვადასხვა სიჩქარით. ამ გზით შეიძლება განისაზღვროს პროდუქტის პოლიმორფული სისუფთავის უზრუნველსაყოფად საჭირო გათბობის სიჩქარე (ზოგჯერ საჭიროა 750 °C/წთ-მდე სიჩქარის უზრუნველყოფა). TGA ხშირად გამოიყენება გამხსნელების ნარჩენების და ტენიანობის გასაზომად, მაგრამ ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას გამხსნელებში ფარმაცევტული მასალების ხსნადობის დასადგენად.

პოლიმერების თერმული ანალიზი

თერმოპლასტიკური პოლიმერები გამოიყენება შესაფუთ მასალებში და საყოფაცხოვრებო პროდუქტებში, ხოლო DSC გამოიყენება ამ მასალების შესასწავლად, კერძოდ მათში გამოყენებული დანამატების გავლენის (სტაბილიზატორებისა და ფერის დანამატების ჩათვლით) და დაჭერის ან ექსტრუზიის პროცესის ოპტიმიზაციისთვის. მაგალითად, DSC ჟანგვის ინდუქციის დროს შეუძლია განსაზღვროს ჟანგვის სტაბილიზატორის რაოდენობა თერმოპლასტიკაში (ჩვეულებრივ პოლიოლეფინში). ანალიზი ხშირად ტარდება TGA-სთან ერთად, რაც ეხმარება შემავსებლის, პოლიმერული ფისისა და სხვა დანამატების ეფექტების განცალკევებას. TGA-ს შეუძლია ასევე მიაწოდოს ინფორმაცია პოლიმერის ტემპერატურული სტაბილურობის შესახებ და შეაფასოს დანამატების ეფექტურობა (მაგ. ცეცხლმოკიდებული საშუალებები).

კომპოზიტური მასალების თერმული ანალიზი

კომპოზიტური მასალები, როგორიცაა ნახშირბადის ბოჭკოები ან მინის ეპოქსიდური კომპოზიტები, ხშირად განიხილება DMA-ს მიერ, რათა გაზომოს მასალების სიმტკიცე, დეფორმაციის მოდული და აორთქლება (ენერგიის შთანთქმა). კოსმოსური კომპანიები ხშირად იყენებენ ამ ანალიზატორებს ხარისხის რუტინულ კონტროლში, რათა უზრუნველყონ, რომ წარმოებული პროდუქტები აკმაყოფილებდეს მითითებულ სპეციფიკაციებს. მსგავსი საჭიროებები აქვთ ფორმულა 1-ის სარბოლო მანქანების მწარმოებლებსაც. DSC გამოიყენება კომპოზიტურ მასალებში გამოყენებული ფისების გამყარების თვისებების დასადგენად და ასევე შეუძლია დაადასტუროს, შეუძლია თუ არა ფისს გამკვრივება და რამდენი სითბო წარმოიქმნება გამაგრების პროცესში. პროგნოზირებადი კინეტიკური ანალიზის გამოყენებამ შეიძლება ხელი შეუწყოს წარმოების პროცესების მორგებას. კიდევ ერთი მაგალითია TGA-ის გამოყენება კომპოზიტების ბოჭკოს შემცველობის გასაზომად ნიმუშის გაცხელებით, სანამ ფისი არ დატოვებს მას და განსაზღვრავს მასის დანაკარგს.

ნაპერწკლის იონიზაცია

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

              ნაპერწკლის იონიზაცია

დემპსტერის მაღალი ძაბვის რადიოსიხშირული ნაპერწკლის იონიზაციის წყაროს სქემა

ნაპერწკლის იონიზაცია (ასევე ცნობილია როგორც ნაპერწკლის წყაროს იონიზაცია) არის მეთოდი, რომელიც გამოიყენება მყარი ნიმუშიდან გაზის ფაზის იონების წარმოებისთვის. მომზადებული მყარი ნიმუში ორთქლდება და ნაწილობრივ იონიზებულია წყვეტილი გამონადენით ან ნაპერწკალით. ეს ტექნიკა ძირითადად გამოიყენება მასის სპექტრომეტრიის სფეროში. მასის სპექტრომეტრთან ინტეგრირებული სრულ ინსტრუმენტს მოიხსენიებენ, როგორც ნაპერწკლების იონიზაციის მასის სპექტრომეტრს ან ნაპერწკალის წყაროს მასის სპექტრომეტრს (SSMS).

იხ. ვიდეო - Sparks, ionisation in an electric field: from fizzics.org

ისტორია

ნაპერწკლის იონიზაციის გამოყენება მყარი მინარევების ანალიზისთვის იყო მითითებული დემპსტერის ნაშრომში 1935 წელს. ლითონები წარმოადგენდა მასალის კლასს, რომელიც ადრე არ შეიძლებოდა იონიზებულიყო თერმული იონიზაციით (მეთოდი ადრე გამოიყენებოდა მყარი ნიმუშის იონიზაციისთვის). ნაპერწკლის იონის წყაროები კომერციულად წარმოებული არ იყო 1954 წლის შემდეგ, როდესაც ჰანაიმ აჩვენა თავისი უნარი კვალი მინარევების ანალიზისთვის (ქვენაწილი მილიონზე გამოვლენის მგრძნობელობა) ნახევარგამტარ მასალებში. ნაპერწკლის წყაროს ინსტრუმენტის პროტოტიპი იყო MS7 მასობრივი სპექტრომეტრი, რომელიც წარმოებული იყო Metropolitan-Vickers Electrical Company, Ltd.-ის მიერ 1959 წელს. ნაპერწკალი ინსტრუმენტების კომერციული წარმოება გაგრძელდა 50-იან, 60-იან და 70-იან წლებში, მაგრამ ისინი ეტაპობრივად გაუქმდა კვალი ელემენტების აღმოჩენის სხვა ტექნიკის გამო. გაუმჯობესებული გარჩევადობითა და სიზუსტით გამოიგონეს (დაახლოებით 1960-იანი წლები). ნაპერწკლის იონის წყაროს კვალი ელემენტების ანალიზის მემკვიდრეებია ლაზერული იონის წყარო, მბზინავი გამონადენი იონის წყარო და ინდუქციურად დაწყვილებული პლაზმური იონის წყარო. დღეს მსოფლიოში ძალიან ცოტა ლაბორატორია იყენებს ნაპერწკლების იონიზაციას.

Როგორ მუშაობს

ნაპერწკლის იონის წყარო შედგება ვაკუუმური კამერისგან, რომელიც შეიცავს ელექტროდებს, რომელსაც ნაპერწკლის კორპუსი ეწოდება. ელექტროდების წვერები შედგება ან შეიცავს ნიმუშს და ელექტრულად არის დაკავშირებული ელექტრომომარაგებასთან. ამოღების ელექტროდები ქმნიან ელექტრულ ველს, რომელიც აჩქარებს წარმოქმნილ იონებს გასასვლელი ჭრილში.

იონის წყაროები

ნაპერწკლის იონიზაციისთვის არსებობს ორი იონის წყარო: დაბალი ძაბვის პირდაპირი დენის (DC) რკალის წყარო და მაღალი ძაბვის რადიოსიხშირული (rf) ნაპერწკლის წყარო. რკალის წყაროს აქვს უკეთესი განმეორებადობა და წარმოქმნილ იონებს აქვთ ენერგიის უფრო ვიწრო გავრცელება ნაპერწკლის წყაროსთან შედარებით; თუმცა, ნაპერწკლის წყაროს აქვს როგორც გამტარ, ისე არაგამტარ ნიმუშების იონიზაციის უნარი, ხოლო რკალის წყაროს შეუძლია მხოლოდ გამტარ ნიმუშების იონიზაცია.

დაბალი ძაბვის DC რკალის წყაროში, მაღალი ძაბვა გამოიყენება ორ გამტარ ელექტროდზე ნაპერწკლის დასაწყებად, რასაც მოჰყვება დაბალი ძაბვის პირდაპირი დენის გამოყენება ნაპერწკალ უფსკრულის შორის რკალის შესანარჩუნებლად. რკალის ხანგრძლივობა ჩვეულებრივ მხოლოდ რამდენიმე ასეული მიკროწამია ელექტროდების გადახურების თავიდან ასაცილებლად და ის მეორდება 50-100 ჯერ წამში. ამ მეთოდის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ გამტარ ნიმუშების იონიზაციისთვის, მაგ. ლითონები.

მაღალი ძაბვის rf ნაპერწკლის წყარო არის ის, რომელიც გამოიყენებოდა კომერციულ SSMS ინსტრუმენტებში, როგორც გამტარ, ისე არაგამტარ მასალების იონიზაციის უნარის გამო. როგორც წესი, ნიმუშები ფიზიკურად ჩართულია ორ გამტარ ელექტროდში, რომელთა შორის წარმოიქმნება წყვეტილი (1 MHz) მაღალი ძაბვის (50-100 კვ ტესლა ტრანსფორმატორის გამოყენებით) ელექტრული ნაპერწკალი, რომელიც ახდენს მასალის მაიონიზაციას ქინძის ფორმის ელექტროდების წვერებზე. როდესაც იმპულსური დენი ელექტროდებზე ვრცელდება ულტრა მაღალი ვაკუუმის პირობებში, ნაპერწკალი გამონადენი პლაზმა წარმოიქმნება ნაპერწკალის უფსკრულიდან, რომელშიც იონები წარმოიქმნება ელექტრონის ზემოქმედების შედეგად. განმუხტვის პლაზმაში ნიმუში აორთქლდება, ატომიზდება და იონირდება ელექტრონის ზემოქმედებით. მთლიანი იონის დენი შეიძლება ოპტიმიზირებული იყოს ელექტროდებს შორის მანძილის რეგულირებით. იონიზაციის ეს რეჟიმი შეიძლება გამოყენებულ იქნას გამტარ, ნახევრად გამტარ და არაგამტარ ნიმუშების იონიზაციისთვის.

ნიმუშის მომზადება

გამტარი და ნახევრადგამტარი ნიმუშები შეიძლება უშუალოდ გაანალიზდეს ელექტროდებად ჩამოყალიბების შემდეგ. არაგამტარ ნიმუშებს ჯერ ფხვნილებენ, ურევენ გამტარ ფხვნილს (ჩვეულებრივ, მაღალი სისუფთავის გრაფიტს ან ვერცხლს), ჰომოგენიზებენ და შემდეგ ქმნიან ელექტროდებად. სითხეებიც კი შეიძლება გაანალიზდეს, თუ ისინი გაყინულია ან გამტარ ფხვნილის გაჟღენთის შემდეგ. ნიმუშის ჰომოგენურობა მნიშვნელოვანია განმეორებადობისთვის.

ნაპერწკლის წყაროს მასის სპექტრომეტრია (SSMS)

rf ნაპერწკლის წყარო ქმნის იონებს ფართო ენერგიის გავრცელებით (2-3 კვ), რაც საჭიროებს ორმაგი ფოკუსირებული მასის ანალიზატორი. მასის ანალიზატორები, როგორც წესი, არის Mattauch-Herzog გეომეტრია, რომლებიც აღწევენ სიჩქარეს და მიმართულების ფოკუსირებას სიბრტყეზე ფოტომგრძნობიარე ფირფიტებით იონის აღმოჩენისთვის ან ხაზოვანი არხის ტრონის დეტექტორის მასივებით.[9] SSMS-ს აქვს რამდენიმე უნიკალური ფუნქცია, რაც მას სასარგებლო ტექნიკად აქცევს სხვადასხვა აპლიკაციებისთვის. SSMS-ის უპირატესობებში შედის მაღალი მგრძნობელობა ppb დიაპაზონში გამოვლენის ლიმიტებით, ნიმუშში ყველა ელემენტის ერთდროული გამოვლენა და ნიმუშის მარტივი მომზადება. თუმცა, rf ნაპერწკლის იონის დენი არის უწყვეტი და არასტაბილური, რაც იწვევს სამართლიან გარჩევადობას და სიზუსტეს, როდესაც სტანდარტები არ არის დანერგილი. სხვა ნაკლოვანებები მოიცავს ძვირადღირებულ აღჭურვილობას, ხანგრძლივი ანალიზის დროს და მაღალკვალიფიციური პერსონალის საჭიროებას სპექტრის ანალიზისთვის.

SSMS-ის აპლიკაციები

ნაპერწკლის წყაროს მასის სპექტრომეტრია გამოყენებული იქნა კვალის ანალიზისთვის და მრავალელემენტური ანალიზისთვის მაღალგამტარ, ნახევარგამტარ და არაგამტარ მასალებში. SSMS აპლიკაციების ზოგიერთი მაგალითია მაღალი სისუფთავის მასალების მიკროელემენტების ანალიზი, ტექნიკურ შენადნობებში ელემენტების მრავალელემენტური ანალიზი, გეოქიმიური და კოსმოქიმიური ნიმუშები, ბიოლოგიური ნიმუშები, სამრეწველო ნაკადის ნიმუშები და რადიოაქტიური მასალები.

ხურმა

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                                 ხურმა

აღმოსავლური ხურმა (Diospyros kaki)

(ლათ. Diōspyros) არის სუბტროპიკული და ტროპიკული ფოთლოვანი ან მარადმწვანე ხეებისა და ბუჩქების გვარი Ebenaceae-სებრთა ოჯახისა. ხეებს შეუძლიათ ხუთასი წლამდე იცოცხლონ. მრავალი სახეობის ნაყოფი საკვებია, ზოგიერთი ტროპიკული სახეობა ძვირფასი მერქნის წყაროა.

სახელწოდება - გვარის ლათინური სახელი, დიოსპიროსი, ბერძნული წარმოშობისაა და შეიძლება ითარგმნოს როგორც "ღმერთების საკვები", მეორე მნიშვნელობა არის "ღვთაებრივი ცეცხლი".

სიტყვა "ხურმა" რუსულად შემოვიდა სპარსულიდან, სადაც ორიგინალში ჟღერს خرمالو khormâlu - ანუ "ფინიკის ქლიავი". თავად სიტყვა خرما ხორმა ნიშნავს ფინიკს, სიტყვა ალო âlu ნიშნავს ქლიავს. სახელი ხორმალუ თავდაპირველად კავკასიურ ხურმას მოიხსენიებდა. ხურმის ჩირი ძალიან წააგავს ფინიკს, აქედან მოდის კავკასიური ხურმის სახელი სპარსულად. შემდეგ ეს სახელი გავრცელდა ხურმის სხვა სახეობებზე, მათ შორის აღმოსავლურზე (იაპონური).

საკვები ხილის სახეობებს შეიძლება ეწოდოს: "ველური ფინიკი", "ფინიკის ქლიავი".

ბოტანიკური აღწერა

ხეები ან ბუჩქები, ფოთლოვანი ან მარადმწვანე. არ არის ტერმინალური კვირტები. ფოთლები მარტივია, მონაცვლეობით, ზოგჯერ მცირე გამჭვირვალე ჯირკვლებით.

ყვავილები ორწახნაგოვანი ან პოლიგამიურია. მამრობითი ყვავილები იღლიისებრია, ჩვეულებრივ გროვდება ჯირკვლებში. მტვრიანები 4-დან ბევრამდე, ხშირად დაწყვილებული. მდედრი ყვავილები, როგორც წესი, მარტოხელა, აქსილარულია. თაიგული ჩვეულებრივ 3-5 ფურცლიანია (ზოგჯერ 7-მდე) და შეიძლება შემცირდეს. გვირგვინი არის ზარისებრი ან მილისებური, 3-5 (-7) ლობიანი. ნაყოფი ხორციანი, ტყავისებრი კენკრაა, ჩვეულებრივ მსხვილ თაიგულით. თესლი 1-დან 10-მდე ან მეტი, ხშირად შეკუმშული გვერდებზე.

ყვავილი - Diospyros გავრცელება

ამ გვარის სახეობებს აქვთ პანტროპიკული გავრცელება უდიდესი მრავალფეროვნებით ინდომალაიის რეგიონში.

გაშენებისას მცენარეები, სავარაუდოდ, ჩინეთიდან გავრცელდა.

მცენარეები ნაყოფისთვის კულტივირებულია ევრაზიის, ამერიკისა და ავსტრალიის ბევრ ქვეყანაში, სადაც გვხვდება საკუთარი ენდემური სახეობები.

ზოგიერთი სახეობა ძვირფასი ხის წყაროა.

ხურმა ჰქვია მრავალი სახეობის ნაყოფს, ჩვეულებრივ დიდი კაშკაშა ნარინჯისფერი მსუბუქი ხორცით და ხორციანი 1-10-თესლიანი კენკრა.

ხურმის ჯიშები იყოფა ორ ჯგუფად: ცვლადი და მუდმივი. ცვლადი ჯიშებია ის ჯიშები, რომელთა ნაყოფს, იმისდა მიხედვით, თუ როგორ წარმოიქმნა - განაყოფიერების ან პართენოკარპიული შედეგად - აქვს განსხვავებული სამომხმარებლო თვისებები, ანუ:

განაყოფიერების გარეშე წარმოქმნილი ნაყოფი, რომელიც არ შეიცავს თესლს, არ იცვლის რბილობის ფერს მომწიფებისთანავე და კარგავს თავის გამჭვირვალეობას მხოლოდ საბოლოო მომწიფების შემდეგ, როდესაც რბილობი უკვე იძენს ჟელესმაგვარ კონსისტენციას.

ერთი და იგივე ჯიშის ნაყოფს, მაგრამ დაბინძურების შემდეგ წარმოქმნილი და თესლის მქონე, უკვე კრეფისას აქვს უცხიმო რბილობი, ხოლო რბილობის ფერი მუქდება, მუქ ყავისფერამდე. ამ ჯგუფში ასევე შედის მეფე ან შოკოლადის ჯიშები, როგორიცაა „ჰიაკუმე“ და „ზენჯი-მარუ“.

ფილიპინებში იზრდება საკუთარი ხურმა - ნათელი წითელი, რომელსაც ეწოდება "ხავერდოვანი ვაშლი". პარაგვაის ხურმა გამოირჩევა ბრტყელი ხილის ფორმით. კავკასიური ხურმა იძლევა ნაყოფს, რომლის ზომა არ აღემატება 2-3 სმ-ს. ისრაელში გამოყვანილი შარონის ჯიში გავრცელებულია. ის არ შეიცავს თესლს და აქვს უფრო რბილი გემო, რადგან შეიცავს მცირე რაოდენობით ტანინს.

აღმოსავლური ხურმის ჩირი პოპულარული ტკბილეულია ჩინეთში.

დაუმწიფებელი ხურმის ნაყოფს აქვს შემკვრელი გემო და შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის დარღვევები. მათი მომწიფების დასაჩქარებლად, ისინი შეიძლება მოთავსდეს ჰერმეტულ კონტეინერში ან მჭიდროდ შეკრულ პლასტმასის ჩანთაში ვაშლებთან ერთად. გამოთავისუფლებული ეთილენი გამოიწვევს ხურმის ნაყოფის მომწიფებას რამდენიმე დღეში (იხ. დამწიფება და ასევე ბანანის კარბონაცია).

შაქრის შედარებით მაღალი შემცველობის მიუხედავად, ხურმა არ უწყობს ხელს სისხლში შაქრის მკვეთრ მატებას (მას აქვს დაბალი გლიკემიური ინდექსი) და შეიცავს მხოლოდ 62 კკალს 100 გრ პროდუქტზე. ხურმის ნათელი ნარინჯისფერი ფერი იმაზე მეტყველებს, რომ მას აქვს ბეტა-კაროტინისა და ბიოფლავონოიდების მაღალი შემცველობა. მწიფე ხურმა შეიცავს (100 გრამი/დღიურად): 25% შაქარს, 1,5% ცილას, 0,85% ცხიმს, 55%-მდე ვიტამინ C-ს, მთრიმლავ ნივთიერებებს, სხვადასხვა მიკროელემენტებს, მათ შორის იოდს, რკინას, მაგნიუმს, კალიუმს.

ამიტომ ხურმა რეკომენდებულია გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების, ჰიპერტენზიის და ანემიის მქონე პაციენტებისთვის. კავკასიაში ხურმას დიდი რაოდენობით მიირთმევენ ტოქსიკური ჩიყვის ადრეული ფორმებისთვის. ჩინეთში და იაპონიაში ხურმას იყენებენ ათეროსკლეროზის სამკურნალოდ, ხოლო მის წვენს მკურნალობენ სკორბუსს, კორეაში ნაწლავის ჭიები განდევნილი, ხურმა ითვლება ანთების საწინააღმდეგო საშუალებად და გამოიყენება დიზენტერიის, ენტეროკოლიტისა და ბრონქიტის სამკურნალოდ; ხურმით მდიდარი დიეტის ეფექტურობა ლიპიდური მეტაბოლიზმის ნორმალიზებაში დასტურდება სამეცნიერო კვლევებით. ხურმის ნაყოფი სასარგებლო გავლენას ახდენს ღვიძლისა და სანაღვლე გზების მდგომარეობაზე.

ხურმას აქვს გამოხატული შარდმდენი ეფექტი.

ხურმის რბილობს აქვს ბაქტერიციდული თვისებები, ამიტომ ეპიდემიების დროს ხურმის დიეტაში ჩართვა ხელს უწყობს ზოგად მკურნალობას. ზოგიერთ ქვეყანაში ნახევრად გაჭრილ ხურმას მიმართავენ დამწვრობასა და ჭრილობებზე. ხურმა სასარგებლოა დაღლილობისთვის (როგორც ნერვული, ასევე ფიზიკური). ენურეზს მკურნალობენ ნაყოფის მძიმე „კუდების“ დეკორქციათ.

ტრადიციული მედიცინა ხილის გარდა იყენებს ხურმის ფოთლებს. ხურმის გამხმარი ფოთლები ბიოლოგიურად აქტიურად ითვლება, ამიტომ მათგან დამზადებული ჩაი სასარგებლოა ხანდაზმულთათვის, ასევე ანემიით დაავადებულთათვის. ორთქლზე მოხარშულ ფოთლებს სვამენ ჩირქოვან ჭრილობებზე და აბსცესებზე.

ხურმის ნაყოფი შეიძლება მიირთვათ ახალი, გამხმარი, მურაბების, დესერტების, სიდრი, მელასა, ღვინო, ლუდი და მთვარე.

მოხალულ და დაქუცმაცებულ ვირჯინიის ხურმის თესლებს იყენებდნენ კონფედერაციის ჯარისკაცები და სამხრეთ შტატები ამერიკის სამოქალაქო ომის დროს, როგორც ყავის შემცვლელი.

უკუჩვენებები

ტანინის მაღალი შემცველობის გამო, ხურმა არ უნდა მიირთვათ პოსტოპერაციულ პერიოდში (მუცლის ორგანოები), ასევე იმ ადამიანებმა, რომლებსაც მუცლის ღრუს ოპერაციის გამო განუვითარდათ წებოვანი ნაწლავის დაავადება. ხურმის, განსაკუთრებით მოუმწიფებელი ხილის ჭარბმა მოხმარებამ, რომელსაც შეიცავს ტანინისა და მცენარეული ბოჭკოების ყველაზე მაღალი შემცველობა, შეიძლება გამოიწვიოს ნაწლავის მწვავე ობსტრუქცია ფიტობეზოარის წარმოქმნის გამო და გამოიწვიოს გადაუდებელი ქირურგიის საჭიროება. შაქრის დიდი რაოდენობის გამო, რომელსაც შეიცავს ხურმა (ზოგიერთი სახეობა აღწევს დაახლოებით 44%-ს, ხოლო ჩირში ზედა ზღვარი შეიძლება გაიზარდოს კიდევ უფრო მეტად - 60-65%-მდე), დიაბეტით დაავადებულთათვის მისი მიღება არ არის რეკომენდებული.

იხ. ვიდეო - #ფერმა ხურმის რთველი მარტვილში

ხურმა და კოსმეტოლოგია - ხურმას აქტიურად იყვნენ კოსმეტპლპგიაში, მისგან შეიძლება მებისმიერ სახის კანოსთვის ნიღბის მომზადება

 კანის დამარბილებელი ნიღაბი - გათლილ და დაჭყლეტილ ხურმას დაამატეთ 15/კ ბრინჯის ფქვილი და წაისვით სახესა და დეკოლტეზე 10-15წთ შემდეგ ჩამოიბანეთ თბლი წყლით.

მოდუნებული სახის კანისთვის ხურმის პიურე დაამატეთ 1 ს/კ ათქვეფილი არაჟანი და წაისვით სახეზე 10 წთ-ის შემდეგ ჩამოიბანეთ

 ცხიმიანი და ფორებიანი კანისთვის მატონიზებელი და მათეთრებელ ნიღაბი

ხურმის პიურეს დაამატეთ ათქვეფილი კვერცხის გული და წაისვით სახეზე და 15 წთ გააჩერეთ ჩამოიბანეთ თბილი წყლით.

მშრალი სახისთვის 1ჩ/კ/ ხურმის პიურეს შეურიეთ 1 ს/ფ ზეითუნის ზეთი და 1ჩ/კ სოიოს ფქვილი წაისვით სახეზე და 15 წუთის შემდეგ დაიბანეტ თბილი წყლით. 

საქართველოს სახელმწიფო დროშა

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

        საქართველოს სახელმწიფო დროშა

ხუთჯვრიანი დროშა

მიღებულია 14 იანვარი, 2004

პროპორცია 2:3

კომპიუტერული

დიზაინი თეთრი მართკუთხა ქსოვილი, რომლის ცენტრალურ ნაწილში გამოსახულია დროშის ოთხივე გვერდთან დაკავშირებული სწორკუთხა წითელი ფერის დიდი ჯვარი; ჯვრის ვერტიკალურ-ჰორიზონტალური მკლავებით გამოყოფილ ოთხკუთხედებში გამოსახულია ოთხი იმავე ფერის, ბოლნურ-კაცხური ჯვარი

სიმბოლიკა იესო ქრისტე და ოთხი მახარობელი

როგოც ქართული მემატიენი გვაუწყებს ეწ ,,ხუტჯვრიანი დროშას'' სახელია აქვს და ასე იწოდება ,,ჯვარი პატიოსანი'' აღიმართა მცხეთის მთაზე ჩვ. წ. აღ. 326წ-ს და ამიტ საქართველო გაქრისტიანების აქტი დასრულდა.

,,გაურომ კურაპალატი იყო კაცი მორწმუნე და მაშენებელი ეკლესიათა ამან იწყო ეკლესია ჯვარი და აქამომდე ჯვარი ველისა ზედა იყო და ქმნა ეკლეია წელმტადმის ოდენ.

ჯვარი ეკლესია დასრულდა 602წ ვახტანგ გორგასალმა გაერთიანა და ერთიანი საქართველო გაერთიანა და ერთაინი საქართველო შედგებოდა ოტხი ქვეყნისგან

1. საკუთრივ ქართლი

2. კახეთ-ჰერეტი

3. ეგრის-აფხაზეტი

4. ტაო-კლარჯეტი

ჩვ. წ. აღ. 450-60 წწ-ში ვახტანგმა შემოიღო ერთიანი საქართველოს სახელმწიფო დროშა, რ საც ჰქვია ,,ჯვარი პატიოსანი'' და ამ დროში მთავარი ჯვრის - ასო-ნიშანია ,,ქანი'' ოთხნაირად იკითხება 

1 ქრისტეს ჯვარი ანუ ჯვარი პატიოსანი

2 ქრისტე რმერთი

3 ქვეყანა

4 ყოველი ქარტლი

გავაერთიანოთ ოთხივე და მივირებთ შედეგს  

,,ჯვარი პატიოსანი'' ანუ ქრისტეს ჯვრისა და ქრისტე ღმერტის ყოველი ქართლისა - ოტხივე კუთხიტ ჯვარი სწერია

 დღევანდელი სასხელწიფო ქართული დროშა სწორედ ვახტანგ გორგასალის დროინდელი დროშა და უძველესი სახელწიფოს დროშაა მსოფლ;იოში.

საქართველოს სახელმწიფო დროშა — საქართველოს ეროვნული სიმბოლო გერბთან და ჰიმნთან ერთად, შემოღებულ იქნა საქართველოს ორგანული კანონის საფუძველზე, რომელიც ძალაში შევიდა საქართველოს პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებლის ხელმოწერის შემდეგ 2004 წლის 14 იანვრიდან.

ამ კანონით დადგენილი საქართველოს სახელმწიფო დროშა არის საქართველოს სახელმწიფო დროშის ერთადერთი ვარიანტი. აკრძალულია საქართველოს სახელმწიფო დროშად სხვა დროშის გამოყენება. იგი ადგენს საქართველოს სახელმწიფო დროშის, როგორც სახელმწიფო სიმბოლოს, აღწერილობას, მისი გამოყენებისა და დაცვის წესს.

საქართველოს სახელმწიფო დროშა არის მართკუთხა თეთრი ფერის ქსოვილი, რომლის ცენტრალურ ნაწილში გამოსახულია დროშის ოთხივე გვერდთან დაკავშირებული სწორკუთხა წითელი ფერის დიდი ჯვარი; ჯვრის ვერტიკალურ-ჰორიზონტალური მკლავებით გამოყოფილ ოთხკუთხედებში გამოსახულია ოთხი იმავე ფერის, ბოლნურ-კაცხური ჯვარი. საქართველოს სახელმწიფო დროშის სტანდარტული ზომები და ზუსტი გამოსახულება დგინდება საქართველოს პრეზიდენტის ბრძანებულებით. დროშის მიმდინარე ვერსია დადგენილია პრეზიდენტის 25 იანვრის №31 ბრძანებულებით.

                           დროშის აგების წესი, სქემა

საქართველოს სახელმწიფო დროშა მუდმივად აღიმართება: საქართველოს პრეზიდენტის რეზიდენციის, საქართველოს პარლამენტის, საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლების დაწესებულებების, საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს, საქართველოს უზენაესი სასამართლოს და სხვა ცენტრალური, რეგიონული და ადგილობრივი თვითმმართველობის და მმართველობის ორგანოების ადმინისტრაციულ შენობებზე, აგრეთვე საზღვარგარეთ არსებული საქართველოს საელჩოებისა და სხვა დიპლომატიური წარმომადგენლობების შენობებზე, საზღვაო გემებსა და საზღვაო მიმოსვლის სხვა საშუალებებზე, რომელთა მიწერის ადგილი საქართველოს ტერიტორიაა.

დროშის შესახებ

თბილისი და „ხუთჯვრიანი“ დროშა, ანჯელინო დულჩერის 1339 წლის პორტულანი.

საქართველოს დროშაზე მოცემული გამოსახულება, ვერცხლის (თეთრ) ფონზე ერთი სწორკუთხა ჯვარი, კუთხეებში ოთხი მცირე ჯვრით — ზოგადქრისტიანული სიმბოლოა, რომელიც მაცხოვარსა და ოთხ მახარობელს განასახიერებს. ეს ზოგადქრისტიანული სიმბოლო, როგორც ჰერალდიკური ნიშანი, პირველად 1099 წელს ჯვაროსან გოდფრუა ბუიონელის გერბზე დაფიქსირდა, ვინაიდან ამ პიროვნებამ მაცხოვრის საფლავის მცველის ტიტული მიიღო. ამ პერიოდიდან ეს ჰერალდიკური ნიშანი მაცხოვრის საფლავს და ამავე დროს ქრისტიანობის ცენტრს, იერუსალიმს განასახიერებს. იგი სამი სახელწოდებით არის ცნობილი: გოდფრუა ბუიონელის გერბი, იერუსალიმის გერბი და წმინდა ნიშანი. ვერცხლი (თეთრი) ჰერალდიკურად უმანკოებას, უბიწობას, სიწმინდეს, სიბრძნეს აღნიშნავს, ხოლო წითელი — სიმამაცეს, ვაჟკაცობას, სამართლიანობას და სიყვარულს. ეს დროშა საქართველოს ტერიტორიის აღმნიშვნელად დაფიქსირდა ანჯელინო დულჩერის პორტულანზე (1339წ.) და ფრანჩესკო და დომენიკო პიციგანების პორტულანზე (1367წ).

თბილისი და „ხუთჯვრიანი“ დროშა, ფრანჩესკო და დომენიკო პიციგანების 1367 წლის პორტულანი.

დროშის დღე 

საქართველოს სახელმწიფო დროშის დღე აღინიშნება იანვრის თვის 14 რიცხვში, საქართველოს სახელმწიფო დროშის შესახებ საქართველოს ორგანული კანონის მიღების დღეს.

სახელმწიფო დროშის დღე პირველად 2012 წლის 14 იანვარს აღინიშნა, ღონისძიება მარჯანიშვილის მოედანზე გაიმართა. ღონისძიების ფარგლებში მონაწილეებმა გამოფინეს საქართველოს დროშები, მარჯანიშვილის მოედანზე აღმართეს საქართველოს დიდი დროშა, ხოლო პატარა დროშები უბრალო გამვლელებს დაურიგეს.

ადრეული საქართველოს დროშები

ადრეული საქართველოს დროშები სხვადასხვაგვარი იყო. ცალ-ცალკე არსებობდა სახელმწიფო დროშა, საეკლესიო, ლაშქრის. სახელმწიფო დროშას სამეფო დროშა ეწოდებოდა (სხვაგვარად სეფე-დროშა). XI-XVI საუკუნეების ქართული საისტორიო წყაროები ქართულ სახელმწიფო დროშას იხსენიებენ, როგორც „გორგასლიან და დავითიანს“. იგი იყო ერთიანი საქართველოს სიმბოლო. ეს დროშა ვახტანგ გორგასლის დროიდან უნდა მოდიოდეს და თეთრი ფერისა უნდა ყოფილიყო, მიმაგრებული წითელ ჯვრიან ბუნზე. სომეხ ისტორიკოსთა ცნობით თეთრ დროშაზე რაღაც ნიშანი იყო დატანილი, თუმცა უცნობია კონკრეტული გამოსახულება. არსებობს სხვა ცნობაც, რომლის მიხედვითაც საქართველოს სახელმწიფო დროშაზე წმიდა გიორგის გამოსახულება იყო აღბეჭდილი. ამ ცნობას იძლევა შუა საუკუნეების პოლონელი მოგზაური კოტოვიჩი, რომელსაც უნახავს იერუსალიმში სალოცავად მოსული ქართველები, ქართული სახელმწიფო დროშით. გადმოცემით, „გორგასლიანი და დავითიანი“ დროშა მე-19 საუკუნემდე არსებობდა და იგი ქუთაისის სამეფო ზარდახანაში ინახებოდა. მე-19 საუკუნის დასაწყისში კი ახალციხის ბრძოლის დროს იგი თურქებს გაუტაციათ.

XIII-XIV საუკუნეებში თეთრი ალმის გვერდით ჩნდება შავიც, მასზე თეთრი ტოლმკლავიანი ჯვრით. ფიქრობენ, რომ იგი დავით ნარინმა შემოიღო დასავლეთ საქართველოში დამკვიდრების შემდეგ. XV საუკუნეში საქართველოს სამეფო-სამთავროებად დაშლის პერიოდიდან დროშათა ნარისახეობაც გამრავლდა. ქართლის სამეფო დროშა მოწითალო შინდისფერი გახდა. დასავლეთ საქართველოში კი დამკვიდრდა თეთრი დროშა.

• 
  ძველი ქართული (იბერიული) დროშა მეფე გორგასლის მმართველობის დროს V საუკუნეში.
 
• 
  დავით IV აღმაშენებლის დროშა.
 
• 
  თამარ მეფის დროშა.
 
• 
  ერთიანი საქართველოს სამეფო დროშა, XIV-XV სს.
 
• 
  ოდიშის სამთავროს დროშა, XVI საუკუნეში.
 
• 
  ოდიშის სამთავროს დროშა, XVI საუკუნეში.
 
• 
  ვახტანგ VI-ის დროშა.
 
• 
  სამცხე-საათაბაგოს დროშა.
 
• 
  კახეთის სამეფოს დროშა.
 
• 
  ოდიშის სამთავროს დროშა XVI საუკუნეში.
 
• 
  ოდიშის სამთავროს დროშა XVIII საუკუნეში.
 
• 
  იმერეთის სამეფოს დროშა XV-XVIII სს.
 
• 
  ხელის მტევნის სიმბოლო, რომელიც XIV საუკუნეში იყო სოხუმის (სებასტოპოლის) დროშა.

დამოუკიდებელი საქართველო (1918-1921, 1990-2004)

პეტერბურგში 1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ საქართველოში გაძლიერდა ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობა, რომელშიც სხვადასხვა ფენის წარმომადგენელი გაერთიანდა. წამოიჭრა დროშის, როგორც ქართველი ხალხის თვითმყოფადობის, თვითშეფასებისა და პატრიოტიზმის სიმბოლოს აუცილებლობა. საქართველოს ეროვნული დროშის ესკიზის შექმნას ხელი მოჰკიდა ცნობილმა ქართველმა მოქანდაკემ 40 წლის იაკობ ნიკოლაძემ. დროშის ესკიზი მარტში უკვე მზად იყო, ხოლო 1917 წლის 25 მარტს ქუთაისში, საქართველოს სახელმწიფოებრიობის აღდგენისადმი მიძღვნილ მიტინგზე შეკრებილთ პირველად აღმართეს ახალი ეროვნული დროშა. მეორედ იმავე წლის 9 აპრილს გამოჩნდა მცხეთაში, სადაც გაიმართა სახალხო დღესასწაული, მიძღვნილი საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალიის გამოცხადებას. ეს იყო მნიშვნელოვანი ნაბიჯი ქართველი ხალხის სუვერენიტეტის აღდგენის გზაზე.

ამ საზოგადოებრივ მოვლენებში მონაწილეობდნენ საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის წარმომადგენლები, მაგრამ ისინი არ იყვნენ ეროვნული დროშის შექმნის ინიციატორები. ხოლო მაშინდელ პოლიტიკურ ძალას — საქართველოს სოციალ-დემოკრატიულ პარტიას საერთოდ არავითარი კავშირი არ ჰქონდა დროშასთან. იგი შედიოდა რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული პარტიის შემადგენლობაში, რომელსაც ვ. ლენინი მეთაურობდა და დემოკრატიულ პრინციპებზე რუსეთთან მჭიდრო პოლიტიკური და ეკონომიკური კავშირის შენარჩუნების იდეას იცავდა, დროშა კი ეწინააღმდეგებოდა ამ დებულებას.

ოქტომბრის რევოლუციის შემდეგ თბილისში შეიქმნა ქართული ეროვნული კონგრესი, რომლის წამყვან ძალას სოციალ-დემოკრატები წარმოადგენდნენ. ნოემბერში კონგრესმა წამოაყენა სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის შემდგომი განვითარების კონცეფცია. წარმოიშვა ეროვნული დროშის მიღების აუცილებლობაც. ამასთან დაკავშირებით გამოცხადდა კონკურსი საუკეთესო მოდელზე. კონგრესზე წარმოდგენილი იყო დაახლოებით ორი ათეული პროექტი, მაგრამ გაიმარჯვა იაკობ ნიკოლაძის მიერ შექმნილმა უკვე არსებულმა დროშამ. ავტორს მიენიჭა პრემია — 3 ათასი მანეთი.

დროშები დამზადდა 1918 წლის აპრილში და გაიგზავნა ქალაქებსა და სოფლებში, რათა 22 აპრილს გამოეკიდათ იგი საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე, რომელიც ამ დღეს გახდა ნაწილი დამოუკიდებელი ამიერკავკასიის ფედერაციული რესპუბლიკისა. ერთი თვის შემდეგ ფედერაცია დაიშალა და 1918 წლის 26 მაისს შეიქმნა დამოუკიდებელი საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა, რომელმაც ოფიციალურად მიიღო შინდისფერ-წითელი დროშა შავი და თეთრი ზოლებით. მთავრობის განკარგულებით იგი აღიმართა ყველა სამთავრობო შენობაზე, სამხედრო და სავჭრო გემებზე.

სპეციალურ კანონში დროშების შესახებ, რომელიც 1918 წლის 10 სექტემბერს მიიღეს, დაზუსტდა უკვე გამოყენებული ემბლემის ზოგიერთი დეტალი. შავმა და თეთრმა ზოლებმა ერთად დაიკავეს შინდისფერ-წითელი ქსოვილის არა მეოთხედი, როგორც ადრე, არამედ მხოლოდ ის ნაწილი მარცხანა კუთხეში, რომელიც რჩება იქ, თუ დროშას წარმოდგენით სიგანეზე დავდებთ მისი სიგანის 1,5 სიგანის მქონე ჯვარს ამასთან დროშის სიგანე აღარ არის სიგრძეზე 2-ჯერ ნაკლები, პროპორცია ასე შეიცვალა 2:3, ასეთი დროშის ნახვა შესაძლებელია 1918-1921 წლებში გამოშვებული ფულის კუპიურებზე. ტარი, რომელზედაც მაგრდებოდა სახელმწიფო დროშის ქსოვილი, უნდა ყოფილიყო თეთრი და შუბივით წამახვილებული წვერით.

მხოლოდ სამსახურებრივმა დროშამ, რომელსაც მთავრობის წარმომადგენლები აღმართავდნენ, შეინარჩუნა პირველადი სახე და პროპორციები, მაგრამ აქ მარჯვენა ნაწილის შუაში განთავსებული იყო სახელმწიფო გერბის გამოსახულება. იგი შედგებოდა შინდისფერი საგერბო ფარისაგან, რომელზეც განთავსებული იყო ქართველთა მფარველის თეთრ ცხენზე ამხედრებული წმინდა გიორგის გამოსახულება: ცხენი ახტება შავად გამოსახულ იალბუზს, კავკასიონის ქედის ყველაზე მაღალ მთას. ზემოთ რკალად გამოსახული იყო ოქროსფერი მზე, თეთრი მთვარე და ხუთი რვაქიმიანი ვარსკვლავი. ციური სხეულები წარმოადგენდნენ იმ უძველესი 7 სამეფოსა და სამთავრობოს სიმბოლოს, რომლებიც მთლიანად შეადგენდნენ ქვეყანას. გერბი სამსახურებრივ დროშასთან ერთად მიიღეს 20 სექტემბერს, ზოგიერთი დაზუსტებანი შეტანილ იქნა 1918 წლის 27 დეკემბერს.

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დროშა დატვირთულია სიმბოლიზმით. შინდისფერი ქსოვილი აღნიშნავდა ქართული მიწის დიდებულ ისტორიას, რომელიც თავისი არსებობის მანძილზე მორწყული იყო ბრძოლის ველზე დაღვრილი სისხლით, შავი და თეთრი ზოლები ქვეყნის ერთობის სიმბოლოს წარმოადგენდა. იაკობ ნიკოლაძეს იგი შემთხვევით არ ჰქონდა არჩეული. პარიზში ყოფნის დროს, 1899-1901 წლებსა და 1904-1910 წლებში, მას შეეძლო საფრანგეთის ეროვნულ ბიბლიოთეკაში გაცნობოდა ძველებურ წიგნს დროშების შესახებ (1375). მასში წარმოდგენილი ქართული დროშა შავ ქსოვილზე ხუთი თეთრი ჯვრით, იგი ეკუთვნოდა გიორგი V ბრწყინვალის ეპოქას.

დროშა 1921 წლის 20 მაისს საქართველოს რევკომმა სამფეროვანი დროშა და გერბი №36 დეკრეტით გააუქმა. ის მხოლოდ 1990 წლის 14 ნოემბერს აღადგინეს საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს გადაწყვეტილებით.

საბჭოთა საქართველო (1921-1990)

საბჭოთა პერიოდში საქართველოში წითელი საბჭოთა დროშის რამდენიმე ვარიანტი იყო მიღებული, რომელზეც ან საქართველოს სსრ-ის სახელი იყო აღბეჭდილი, ან წითელი ნამგალი და ურო ვარსკვლავით ლურჯ მზესა და ლურჯ ზოლზე დროშის ზედა ნაწილში (მარჯვნივ). ეს დროშა 1990 წლის 28 ოქტომბერს პირველი მრავალპარტიული არჩევნებით არჩეულმა უზენაესმა საბჭომ იმავე წლის ნოემბერში გააუქმა.

    

                      „გულებიანი დროშის“ პრობლემა

2013 წლის 9 ნოემბერს საქართველოს პრეზიდენტის სასახლის გუმბათზე სახელმწიფო დროშის ნაცვლად, „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის“ დროშა აღიმართა, რომელიც პარტიამ 5 ნოემბერს მიიღო. „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის“ დროშის აღმართვას გამოეხმაურა საქართველოს მთავრობა, რომლის განცხადებით „საქართველოს პრეზიდენტის რეზიდენციის შენობაზე სხვა დროშის აღმართვა კანონის უხეში დარღვევაა და დაუშვებელია ქვეყნის სიმბოლოების მიმართ აგდებული დამოკიდებულება ჯერ კიდევ მოქმედი პრეზიდენტის მხრიდან. მივმართავთ პრეზიდენტ სააკაშვილს, დაიცვას კანონი და დაუყოვნებლივ აღმართოს საქართველოს სახელმწიფო დროშა პრეზიდენტის რეზიდენციის შენობის თავზე“. მოგვიანებით მთავრობის პოზიციას დაეთანხმა პარლამენტის საპროცედური საკითხთა და წესების კომიტეტის თავმჯდომარე ირინე იმერლიშვილი, რომელმაც გაავლო პარალელი ავლაბრის რეზიდენციასა და თეთრს სახლს შორის და პრეზიდენტს ძველი დროშის დაბრუნებისკენ მოუწოდა. მოგვიანებით ავლაბრის რეზიდენციის გუმბათზე აღმართული დროშის პრობლემას გამოეხმაურა „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის“ წევრი, გიორგი კანდელაკი, რომელმაც ახალი დროშის განმარტება გააკეთა. მისი მოსაზრებით, „ პოლიტიკაში მთავარი არის კონტექსტი. კონტექსტი სწორედ ეს არის, რომ ჩვენი დაპირისპირება და შუღლი მტერს აძლევს ხელს. ჩვენ უნდა გადავაბიჯოთ ამ ყველაფერს და უნდა ვიხელმძღვანელოთ ჩვენი ქვეყნის მომავლის ინტერესით. ეს არის არსი“. დღის ბოლოს დროშასთან დაკავშირებით კომენტარი გაავრცელა საქართველოს პრეზიდენტის ადმინსტრაციის უფროსმა ანდრო ბარნოვმა. მისი განმარტებით „დროშა აღმართულია მხოლოდ ერთი დღით, სასახლეში მუსიკალური კლიპის გადაღებასთან დაკავშირებით.“ 10 ნოემბერს საკუთარი პოზიცია დააფიქსირა საქართველოს პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა, რომელმაც განაცხადა:„არავინ ისე არ ამაყობს ამ დროშით, როგორც მე, ვინაიდან როცა შემომქონდა მაშინაც მამოძრავებდა და ახლაც მამოძრავებს რწმენა, რომ ეს დროშა ყველაზე ზუსტად გამოხატავს ჩვენს ღირებულებებს და ამასთანავე საუკეთესოა მსოფლიოს სახელმწიფოთა დროშებს შორის“. 2013 წლის 10 ნოემბრის შუადღეს ავლაბრის რეზიდენციის გუმბათზე საქართველოს სახელმწიფო დროშა ისევ აფრიალდა.

იხ. ვიდეო - 14 იანვარი - საქართველოს სახელმწიფო დროშის დღეა - 14 იანვარს საქართველოში სახელმწიფო დროშის დღე აღინიშნება. ამ დღესთან დაკავშირებით ვაზიანში, მე-4 ქვეით ბრიგადაში სახელმწიფო დროშის აღმართვის ცერემონიალი გაიმართა. საქართველოს დროშები აღიმართა საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს ტერიტორიასა და თავდაცვის ძალების ყველა სამხედრო ბაზაზე.