კოსმოსური ლიფტი

                      კოსმოსური ლიფტი

მხატრული ფანტაზია: ხედი კოსმოსური ლიფტის , დედამიწიდან აწევისას  ტვირთვის ორბატალური  სადგურზზე, — «კომოსოსური პორტი»

რა არის კოსმოსური ლიფტი და რას მოუტანს კაცობრიობას მისი აგება. პირველი რაც ყველას გვინახია თუ როგორ აყავთ თვირთი ან ადამიანები ორბიტაზე გარდა უბრალოდ წარმოვიდგინოთ უზარმაზარი საწვავი სავსე კონსტრუქცია უამრავი დეტალებისგან აგებული ერთი უმნიშვნელო შეცდომა და კატასტროფა შეიძლება გამოიწვიოს ალბათ გახსოვთ ისტორიები ეხლა გადავხედოთ უშუალოდ რა არის კოსმოსური ლიფტი.

თეორიული სტრუქტურა სასარგებლო ტვირთის ორბიტაზე ან საპლანეტთაშორისო სივრცეში გასატანად. ვარაუდობენ, რომ მისი საშუალებით გაიაფდება სასარგებლო ტვირთის კოსმოსში გატანა. მისი მოქმედება დაფუძნებული იქნება ბაგირზე, რომლის ერთი ბოლო მიმაგრებული იქნება დედამიწის ზედაპირზე, ხოლო მეორე ორბიტალურ სადგურზე, რომელიც გეოსტაციონალურ ორბიტაზე მაღლა უნდა იყოს განლაგებული. ლიფტი მისი ბაგირითურთ გაწონასწორებული იქნება ცენტრიდანული ძალის ხარჯზე.

გაშვება კოსმოსში ბაგირის ბოლოში 144 000კმ ტანგენცინული მდგომარეობა წარმოდგენს 10,93კმ|წმ სიჩქარე, რას საკმარისზე მეტია, რათა დედამიწის გრავიტაცია იყოს დაძლეული (განვითარარება მეორე კოსმოსური სიჩქ.) თუ ობიექტი მისცემს შესაძლებლობას თავისუფლად გაუსხლტეს ზედა მხარის ბაგირის,მისი სიჩქარე საკმარისი იქნება რათა გასცდეს მზის სისტემასაც (მესამე კოსმოსური სიჩქარე). ეს მოხდება ბაგირის კუთხოვანი იმპულსის ხარჯზე (და დედამწა) სიჩქარე გაშვებული ობიექტის.

კოსმოსური ლიფტი ჩაფიქრებულია, როგორც კაბელი, რომელიც ფიქსირდება ეკვატორზე და აღწევს კოსმოსში. ზედა ბოლოში არსებული საპირწონე ინარჩუნებს მასის ცენტრს გეოსტაციონარული ორბიტის დონის ზემოთ. ეს წარმოქმნის საკმარის ზევით ცენტრიდანულ ძალას დედამიწის ბრუნიდან, რათა სრულად დაუპირისპირდეს დაღმავალ გრავიტაციას, შეინარჩუნოს კაბელი თავდაყირა და დაჭიმული. მთამსვლელები ტვირთს ატარებენ კაბელზე მაღლა და ქვემოთ.

უფრო მეტი სიჩქარის გასავითრებლად საჭირო  იქნება ან ბაგირის დაგრძელება ან ელ.მაგნიტურის მეშვეობით ტვირთის.

კოსმოსური ლიფტი შეიძლება ავაშენოთ სხვა პლანეტებზეც.

იპონელები აპირებენ კოსმოსური ლიფტის შექმნას ეხლა კი გამოცდისთვის ატიანეს კოსმოსში ბაგირის სიმტკიცეზე.

იხ. ქვემოთ ინერციის ძალის ერთ-ერთი სახე, რ-იც გამოიყენება კოსმოსური ლიფტის მუშაობის დროს.

                                    დაკავშირებული ცნებები

"კოსმოსური ლიფტის" ჩვეულებრივი მიმდინარე კონცეფცია განვითარდა სტატიკური კომპრესიული სტრუქტურიდან, რომელიც აღწევს GEO-ს დონემდე, სტატიკური დაჭიმვის სტრუქტურის თანამედროვე საბაზისო იდეამდე, რომელიც მიმაგრებულია მიწაზე და ვრცელდება GEO-ს დონემდე საკმაოდ მაღლა. პრაქტიკოსების მიერ ამჟამინდელი გამოყენებისას (და ამ სტატიაში), "კოსმოსური ლიფტი" ნიშნავს ციოლკოვსკი-არცუტანოვ-პირსონის ტიპს, როგორც ეს განიხილება საერთაშორისო კოსმოსური ლიფტების კონსორციუმის მიერ. ეს ჩვეულებრივი ტიპი არის სტატიკური სტრუქტურა, რომელიც მიმაგრებულია მიწაზე და ვრცელდება კოსმოსში საკმარისად მაღლა, რომ ტვირთმა შეძლოს კონსტრუქციის ასვლა მიწიდან იმ დონეზე, სადაც მარტივი გაშვება ტვირთს ორბიტაზე გადააყენებს.

ამ თანამედროვე საბაზისო ხაზთან დაკავშირებულ ზოგიერთ კონცეფციას ჩვეულებრივ არ უწოდებენ "კოსმოსურ ლიფტს", მაგრამ გარკვეულწილად მსგავსია და ზოგჯერ მათ მომხრეებს უწოდებენ "კოსმოსურ ლიფტს". მაგალითად, ჰანს მორავეკმა გამოაქვეყნა სტატია 1977 წელს სახელწოდებით "არასინქრონული ორბიტალური სკაუკუნი", რომელშიც აღწერილია კონცეფცია მბრუნავი კაბელის გამოყენებით. ბრუნვის სიჩქარე ზუსტად შეესაბამებოდა ორბიტალურ სიჩქარეს ისე, რომ წვერის სიჩქარე ყველაზე დაბალ წერტილში იყო ნული "ამაღლებულ" ობიექტთან შედარებით. ის დინამიურად შეეჭიდებოდა და შემდეგ „ამაღლებს“ მაღალ მფრინავ ობიექტებს ორბიტაზე ან დაბალ ორბიტაზე მყოფ ობიექტებს უფრო მაღალ ორბიტაზე.

იხ. ვიდეო -  Space Elevator – Science Fiction or the Future of Mankind?

ციოლკოვსკის მიერ გათვალისწინებული ორიგინალური კონცეფცია იყო შეკუმშვის სტრუქტურა, საჰაერო ანძის მსგავსი კონცეფცია. მიუხედავად იმისა, რომ ასეთმა სტრუქტურებმა შეიძლება მიაღწიონ კოსმოსს (100 კმ, 62 მილი), ისინი ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მიაღწიონ გეოსტაციონალურ ორბიტას. შემოთავაზებულია ციოლკოვსკის კოშკის კონცეფცია, რომელიც კომბინირებულია კლასიკური კოსმოსური ლიფტის კაბელთან (მიაღწია GEO-ს დონეს ზემოთ). სხვა იდეები იყენებენ ძალიან მაღალ კომპრესიულ კოშკებს გამშვებ მანქანებზე მოთხოვნების შესამცირებლად. მანქანა "ამაღლებულია" კოშკზე, რომელიც შეიძლება გაგრძელდეს ატმოსფეროს ზემოთ და აშვებულია ზემოდან. ასეთი მაღალი კოშკი 20 კმ (12 მილი) კოსმოსურ სიმაღლეებზე მისასვლელად შემოთავაზებულია სხვადასხვა მკვლევარების მიერ.

კოსმოსურ ლიფტთან (ან კოსმოსური ლიფტის ნაწილებთან) არასარაკეტო კოსმოსური გაშვების სხვა ცნებები მოიცავს ორბიტალურ რგოლს, პნევმატურ კოსმოსურ კოშკს,  კოსმოსურ შადრევანს, გაშვების მარყუჟს, ცის კაუჭს, კოსმოსურ კავშირს და ბუანტური "კოსმოსური შახტი"

                        კორიოლისის ძალა

                                

ბურთულას ტრაექტორია სხვადასხვა ათვლის სისტემებზე მოძრავი თეფშის ზედაპირზე (ზემოთ — ინერციული, ქვემოთ — არაინერციული)

კოსმოსური ლიფტი შეიზლება ააშენო სხვა პლანეტებზე. რაც უფრო ნაკლებია მიზიდულობის ძალა მით უფრო ის სწრაფად მოძრაობს, უფრო ნაკლები ძალისხმევა სჭირდება მშნებლობას. მარსზე კოსმოსური ლიფტის აგება შეიძლება ეხლაც ჩვნთან არსებული მასალებისგან. თუმცა ხელის შემშლელი მარსიანული ლიფტის აგებისას შეიძლება იყოს მარსის მთავარეები ფობიდი და დეიმოსი (ფობისი იმყოფება დაბლა, დეიმოსი რდენადმე მაღლა სტაცინალური ორბიტაზე). თეორიულად შეიძლება ერთ-ერთი თანამგავრი როგორც საპიწონე, თუმცა ორბიტის შეცვლა ასეთი უზარმაზარი ობიექტია სჭირდება დიდი რაოდენობის ენერგია.

იხ.ქვემოთ ვიდეო კოსმოსური ლიფტი მთვარეზე

პოლიტოლოგია და ისტორია

                                                 დემოკრატია
                    

 (ბერძნ. δήμος „დემოს“ — ხალხი; κράτος„კრატოს“ — კანონი, ძალა) — სახელმწიფო მართვის ფორმა, როდესაც მთელი ძალაუფლება უშუალოდ ხალხს ან მათ წარმომადგენლებს ეკუთვნით. დემოკრატიის უმთავრესი მოთხოვნებია – არჩევითობა და მოკლევადიანობა. გარდა ამისა ცნება დემოკრატია მოიცავს მთელ რიგ უფლებებსა და თავისუფლებას, რომელთაც ბუნება ანიჭებს ყოველ ადამიანს განურჩევლად მისი რასული, ეთნიკური, კონფესიური, რელიგიური, სოციალური, იდეოლოგიური თუ სხვა კუთვნილებისა.ღარიბთა და უპოვართა მმართველობა; მმართველობის ისეთი ფორმა როცა ხალხი პირდაპირ და უწყვეტად მართავს საკუთარ თავს პოლიტიკოსების და სახელმწიფო მოხელეთა დაუხმარებლად; თანაბარ შესაძლებლობებსა და პიროვნულ უნარს დაყრდნობილი საზოგადოება სადაც იერარქიიისა და პრივილეგიების ადგილი არაა. გადაწყვეტილებათა მიღების ისეთი წესი რაც უმრავლესობის მმართველობას ეფუძნება. უმრავლესობის ძალაუფლებაზე კონტროლის განმახორციელებელი უმცირესობის უფლებებისა და ინტერესების უზრუნველმყოფელი სისტემა.მოქალაქეთა პირდაპირ უშუალო და მუდმივ თანამონაწილეობას მმართველობით საქმიანობაში.დემოკრატიის შეზღუდული და არაპირდაპირი ფორმაა შეზღუდულია იმდენად რამდენადაც მმართველობაში ხალხის მონაწილეობა შეწყვეტილია და ხანმოკლე და მხოლოდ რამდენიმე წელიწადში ერთხელ არჩევნებში მონაწილეობით გამოიხატება იხ. ვიდეო

დემოკრატიის კლასიკური მოდელი ძველ ბერძნული პოლისია ანუ ქალაქი სახელმწიფო კერძოდ მმართველობის ის სისტემა რომელიც ათენში განვითარადა ჩვენს წელთაღრიცხვამდე მეხუთე მეოთხე საუკუნეში. იქ გავრცელებული პირდაპირი დემოკრატიის ფორმას იდეალურ სისტემად მიიჩნევდნენ. კლასიკური დემოკრატია სახალხო მმართველობის პრინციპს ეფუძნება. და ხალხის მიერ მმართველობის საუკეთესო მართვის ფორამდ მიიჩნევა.დემოკრატიულმა იდეებმა ახალი სიცოცხლე მეჩვიდმეტე-მეთვრამეტე საუკუნეში შეიძინა აქ დემოკრატია ნაკლებად აღიქმებოდა როგორც საზოგადოების პოლიტიკურ ცხოვრებაში თანამონაწილეობის მექანიზმი ის ახლა უფრო იმ საშუალებით მოიაზრებოდა რითაც მოქალაქეებს ხელისუფლების მოთოკვა შეეძლოთ აქედანაა მეურვე დემოკრატიის მცნება. დამცავი დემოკრატია ლიბერალიზმის ინდივიდუალისტურ შეხედებულებებზე აღმოცენდა. დამცავი დემოკრატია მოქალაქეებს ყველაზე მეტ საშუალებას აძლევს თავის ნებაზე იცხოვროს.ხელშემწყობი დემოკრატიის ყველაზე უახლესი და რადიკალური ჯან ჯაკ რუსოსეული მოდელია. რუსოსეული დემოკრატია სხვა არაფერი იყო თუ არა იარაღი რითაც ადამიანს თავისუფლება და დამოუკიდებლობა უნდა მოეპოვებინა—საკუთარი თავისთვის დაწესებულ კანონთა მორჩილების თვალსაზრისით. ხელშემწყობი დემოკრატია მეტი თანამონაწილეობის პრინციპის გამტარებელია. ხელშემწყობ დემოკრატიას ის ღირსება გააჩნია რომ თანამონაწილეობის ხარისხსაც ამაღლებს მეტ თავისუფლებასაც მოითხოვს და პიროვნების ზრდასაც უწყობს ხელს.ცნება სახალხო დემოკრატია მას შემდეგ გაჩნდა რაც საბჭოური ტიპის რეჟიმები აღმოცენდა. სახალხო დემოკრატია განსაკუთრებულ მნიშვნელობას კლასთა შორის ძალაუფლების გადანაწილებას ანიჭებს სახალხო დემოკრატია უფრო ეკონომიკურ განვითარებას ისახავს მიზნად ვიდრე პოლიტიკური უფლებების უბრალო გაფართოებას. მარქს სჯეროდა კაპიტალიზმის დამხობა ჭეშმარიტი დემოკრატიის აყვავებას მოიტანსო.
იხ. ვიდეო

ნაპოლეონ ბონაპარტი

                   ნაპოლეონ ბონაპარტი

                                       

 (ფრანგ. Napoleon Bonaparte; დ. 15 აგვისტო, 1769, აიაჩო, კორსიკა − გ. 5 მაისი, 1821, წმინდა ელენეს კუნძული) — საფრანგეთის სამხედრო და პოლიტიკური ლიდერი, რომელსაც მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს ევროპის ისტორიაში. იყო საფრანგეთის რევოლუციის გენერალი და საფრანგეთის მმართველი, როგორც საფრანგეთის კონსულატის პრემიერ-კონსული 1799-1804 წლებში და შემდგომ როგორც „ფრანგთა იმპერატორი“ 1804-1815 წლებში, იტალიის მეფე ნაპოლეონ I-ის სახელით 1805-1814 წლებში და რაინის კავშირის პროტექტორი 1806-1814 წლებში.

დაიბადა კორსიკაში, სწავლობდა საფრანგეთში, როგორც არტილერიის ოფიცერი. პოპულარობა მოიხვეჭა საფრანგეთის რევოლუციის დროს, როდესაც წარმატებით უხელმძღვანელა სადამსჯელო ოპერაციებს აჯანყებულთა წინააღმდეგ. 1799 წელს ნაპოლეონმა მიაღწია საფრანგეთის პირველ კუნსულობას, ხოლო ხუთი წლის შემდეგ გახდა საფრანგეთის პირველი იმპერატორი.
                                                         
         ნაპოლეონი 16 წლის მელანში შესრულებული უცნობი მხატვრის მიერ

1812 წელს, ნაპოლეონის რუსეთის კამპანია კრახით დასრულდა. 1813 წლის ოქტომბერში, ლაიფციგთან ანტიფრანგულმა კოალიციამ ნაპოლეონის ჯარები დაამარცხა, რასაც მოყვა ნაპოლეონის პირველი გადადგომა 1814 წლის აპრილში. იგი გადასახლებულ იქნა ხმელთაშუა ზღვის პატარა კუნძულ ელბაზე. 1815 წლის მარტში ის დაბრუნდა საფრანგეთში და აღადგინა კონტროლი ხელისუფლებაზე, თუმცა მან ამჯერად ხელისუფლება მხოლოლ ას დღეს შეინარჩუნა. 1815 წლის 18 ივნისს ვატერლოოსთან იგი საბოლოოდ დამარცხდა (იხილეთ ვატერლოოს ბრძოლა) და გადასახლებულ იქნა ატლანტის ოკეანისსამხრეთის შორეულ წმინდა ელენეს კუნძულზე, სადაც იგი ექვსი წლის შემდეგ, 1821 წლის 5 მაისს, გარდაიცვალა.

ქორწინებიდან ორი დღის შემდეგ, ნაპოლეონმა პარიზი დატოვა, რათა თავის თავზე ეკისრა საფრანგეთის სამხრეთის არმიის წინამძღოლობა, რომელიც 1796 წლის აპრილში გენერალ ნაპოლეონ ბონაპარტის სარდლობით ხმელთაშუა ზღვის სანაპიროს გავლით იტალიაში შეიჭრა.
იხ. ვიდეო

1796 წლის 12 აპრილს მონტენოტესთან და იმავე წლის 10 მაისს ლოდისთან მან დაამრცხა ავსტრიის ძალები, განდევნა ისინი ლომბარდიიდან და დაიმორჩიალა პაპის მცირე ტერიტორიებიც.

1797 წლის მარტში მან პაპი საერთოდ ჩამოაგდო და დაატყვევა. ტყვეობაში პაპი პიუს VI ავადმყოფობისგან გარდაიცვალა. 1797 წლის პირველ თვეებში ნაპოლეონმა თავისი ჯარები გადაიყვანა ავსტრიაში და დადო მასთან სამშვიდობო ზავი რომლის ძალითაც ავსტრიის იმპერია იძულებული გახდა გადაეცა საფრანგეთისათვის იტალიის მნიშვნელოვანი ნაწილი. შემდეგ ნაპოლეონი ილაშქრებს ვენეციის რესპუბლიკის წინააღმდეგ, ამარცხებს მათ ჯარებს და ბოლოს უღებს მის თითქმის ათასწლოვან დამოუკიდებლობას.

გენერალი ნაპოლეონი იძლევა განკარგულებას (ლოდის ბრძოლა)

ნაპოლეონის სამხედრო ტრიუმფების სერია რა თქმა უნდა იყო მისი სამხედრო საქმისადმი დიდი განსწავლულობისა და ცოდნის შედეგი. იტალიის კამპანიის პერიოდში ძალზედ გაიზარდა ნაპოლეონ ბონაპარტის - მხედართმთავრისა და სახელმწიფო მოღვაწის - ავტორიტეტი და პოპულარობა. 1797 წლის მაისში, პარიზში მან გამოსცა თავისი რიგით უკვე მესამე გაზეთი (Le Journal de Bonaparte et des hორთვიანი ფიქრის შემდეგ ნაპოლეონმა გადაწყვიტა, რომ სამხედრო-საზღვაო ძალები ჯერ კიდევ არ იყო მზად ინგლისის სამეფო ფლოტთან დაპირისპირებისთვის. მან საფრანგეთის მმართველ წრეებში წამოაყენა წინადადება ეგვიპტეში სამხედრო ექსპედიციის შესახებ და ამის საშუალებით ძირი გამოეთხარა ინგლისის სავაჭრო ინტერესებს ინდოეთში. ბონაპარტს სურდა დაეარსებინა საფრანგეთის ინტერესების სფერო შუა აღმოსავლეთში და შეეკრა კავშირი ინგლისის მოწინააღმდეგე ტიპუ სულთანთან ინდოეთში. ნაპოლეონი არწმუნებდა დირექტორიას, რომ "როგორც კი ის დაიპყრობდა ეგვიპტეს, მაშინვე დაამყარებდა კავშირს ინდოელ მმართველთან და მასთან ერთად დაამხობდა ინგლისურ მმართველობას." 1798 წელს ტალეირანმა განაცხადა: "ეგვიპტის დაპყრობით, ჩვენ გავაგზავნით 15,000 სამხედროს სუეციდანინდოეთში, ისინი შეუერთდებიან ნაპოლეონისა და ინდოელთა ძალებს და ერთობლივი ძალებით გადააგდებენ ინგლისურ უღელს."

1798 წლის მაისში ნაპოლეონი მეცნიერების ფრანგული აკადემიის წევრად აირჩიეს. ეგვიპტურ ექსპედიციაში მას თან ახლდა 167 მეცნიერისაგან შემდგარი ჯგუფი: მათემატიკოსები, ბუნებისმეტყველები, ქიმიკოსები. მათ თავიანთი აღმოჩენები როზეტის ქვის ჩათვლით, აღწერეს ნაშრომში Description de l'Égypte 1809 წელს.

1798 წლის 9 ივნისს ნაპოლეონმა მალტას მიაღწია, რომელსაც ფრანგი რაინდები მართავდნენ, თუმცა ფრანგული წარმოშობის რაინდებმა არ ინებეს ნაპოლეონის კუნძულზე შეშვება, მაშინ გენერალმა ჭკვიანური გეგმით, ძალით მოახერხა კუნძულის აღება და თითქმის უდანაკარგოდ (დაიღუპა 3 ჯარისკაცი) ჩაიგდო ხელში უმნიშვნელოვანესი საზღვაო ბაზა.
                                                 
                                                         ბონაპარდი სფინქსთან ჟერომი 1868

ბონაპარტი თავისი ექსპედიციით აცდა სამეფო ფლოტს და 1 ივლისს ალექსანდრიაში გადაჯდა. ჩობრაკიტის ბრძოლაში ნაპოლეონმა დაამარცხა მამლუქები, შუა აღმოსავლეთის უმნიშვნელოვანესი ძალა. ეს იყო ფრანგული გეგმის პირველი ეტაპი, მალევე ფრანგებმა კიდევ ერთი გამარჯვება მოიპოვეს პირამიდების ბრძოლაში, რომელიც პირამიდებიდან 6 კილომეტრის დაშორებით გაიმართა. ფრანგებმა 6 000-მდე მამლუქი მოკლეს, თავიანთი დანაკარგი კი მხოლოდ 200 კაცს შეადგენდა.
                                                                

1 აგვისტოს ბრიტანეთის ფლოტმა ჰორაციო ნელსონის მეთაურობით გაანადგურა თითქმის ყველა ფრანგული გემი, ნაპოლეონის მიზანი, გაემყარებინა ფრანგული პოზიციები ხმელთაშუა ზღვაში, ჩავარდა. ადრეულ 1799 წელს ბონაპარტმა თავისი ჯარები დამასკოს ოტომანთა პროვინციისაკენ გაიძღოლა და 13 000 ჯარისკაცით აიღო სანაპირო ქალაქები: ელ-არიში, ღაზა, იაფა. განსაკუთრებით სისასტიკით გამოირჩეოდა იაფას ალყა, მამაკაცები, ქალები, ბავშვები სამი დღის განმავლობაში სასტიკად იხოცებოდნენ.

სხვადასხვა ავადმყოფობით, ძირითადად ბუბონის ჭირით დასუსტებული არმიით ნაპოლეონისათვის შეუძლებელი აღმოჩნდა აკოს აღება და მაისში ეგვიპტისაკენ გაბრუნდა. უკანდახევისას, 25 ივლისს, ნაპოლეონმა კიდევ ერთხელ დაამარცხა ოტომანთა ჯარები აბუკირთან.ommes vertueux).

დირექტორიას არ სიამოვნებდა რა ნაპოლეონის პოპულარობა ხალხის თვალში, დაიწყო მისი გაპროტესტება. ისინი ადანაშაულებდნენ ნაპოლეონს იტალიის ძარცვა-გლეჯაში და უფლებამოსილების გადაჭარბებაში, როდესაც მარტომ დადო ხელშეკრულება ავსტრიასთან

ძალაუფლების კრიზისი პარიზში თავის აპოგეას 1799 წელს აღწევს, როდესაც ბონაპარტი თავის მეომრებთან ერთად ეგვიპტეში იმყოფებოდა. კორუმპირებულ დირექტორიას აღარ შეეძლო რევოლუციის დაპყრობების მომარაგება. იტალიაში რუსულ–ავსტრიულმა ძალებმა, რომელთაც ალექსანდრე სუვოროვი ხელმძღვანელობდა გაანადგურეს ნაპოლეონის მიერ დატოვებული მთლიანი ჯარი, შეიქმნა ასევე იმის საშიშროება რომ ისინი საფრანგეთშიც შეიჭრებოდნენ.საფრანგეთის საზოგადოებრივი აზრი სულ უფრო და უფრო იხრებოდა ძლიერი სამხედრო დიქტატურის დამყარებისაკენ.

ეგვიპტეში მყოფმა ნაპოლეონ ბონაპარტმა სწორად შეაფასა დირექტორიის არამყარი მდგომარეობა. მან არმია თავის გენერლებს ჩააბარა, თვითონ კი ხმელთაშუა ზღვაში სასწაულებრივად დაუსხლტა ინგლისელთა გემებს და საფრანგეთში დაბრუნდ

                                                      

                                   ღირსების ლეგიონის პირველი პრეზენტაცია. დებრე 1812

დირექტორიის პერიოდში საფრანგეთი გამუდმებით ეომებოდა ანტიფრანგულ კოალიაციას,რომელშიც ამჯერად ავსტრია გამოირჩეოდა.განსაკუთრებით გამოიჩინა თავი ნაპოლეონ ბონაპარტმა, რომელმაც სასტიკი მარცხი აგემა რამდენიმე ავსტრიულ არმიას იტალიაში და აიძულა ის, საფრანგეთთან ზავი გაეფორმებინა. დირექტორია გენერალ ბონაპარტის საფრანგეთში პოპულარობის ზრდით შეშინდა. ეს შიში უსაფუძვლო არ აღმოჩნდა.სწორედ ნაპოლეონ ბონაპარტმა მოუღო ბოლო დირექტორიას 1799 წლის ნოემბერში და კონსულატი დააწესა. ეს უკვე რევოლუციის დასასრული იყო. საფრანგეთში ერთპიროვნული მმართველობა დამყარდა. ნაპოლეონი თავად გახდა ჯერ პირველი კონსული, შემდეგ–მუდმივი კონსული, 1804 წელს კი თავი იმპერატორად გამოაცხადა.
იხ. ვიდეო

ნაპოლეონმა, რომელიც ემზადებოდა ინგლისში დესანტის გადასასხმელად, მიიღო ცნობა, რომ 27 აგვისტოს ავსტრიის ჯარები ბავარიაში შეიჭრნენ. მან დაიწყო ძალების გადასროლა ბულონის ბანაკიდან რაინზეფელდმარშალ კარლ მაკის ავსტრიის დუნაის არმიის (80 000 კაცი) გასანადგურებლად კუტუზოვის არმიის (50 000 კაცი) მოსვლამდე. თავისი ჯარების (220 000 კაცი) მოხერხებული მანევრით ნაპოლეონმა ალყა შემოარტყა მაკის არმიას ულმთან და 8 ოქტომბერს აიძულა იგი დანებებოდა. რუსეთის ჯარები, რომლებიც ბრაუნაუში 29 სექტემბერს მივიდნენ, შექმნილი მძიმე მდგომარეობის გამო იძულებულნი გახდნენ საარიერგარდო ბრძოლით დაეხიათ უკან დუნაის მარჯვნივ, ნაპირის გაყოლებით. ნაპოლეონი შეეცადა მოემწყვდია რუსეთის ჯარები, მაგრამ ისინი დუნაიზე ფრანგების მოსვლამდე გადავიდნენ, ხოლო 30 ოქტომბერს დაამარცხეს ედუარდ მორტიეს კორპუსი. 1 ნოემბერს მარშალ იოახიმ მიურატის ავანგარდი შეეცადა რუსეთის არმიისათვის უკან დასახევი გზები მოეჭრა. 1805 წლის 4 ნოემბერს პეტრე ბაგრატიონის საფარმა რაზმმა (6 000 კაცი) შენგრაბენის ბრძოლაში ფრანგთა 30 000-იანი ავანგარდის იერიში მოიგერია, რითაც მთავარ ძალებს საშუალება მისცა დაეხიათ ოლმიუცისაკენ, სადაც ისინი ავსტრიის ჯარებს და რუსეთიდან მოსულ გენერალ ბუქსგევდენის 50 000-იან არმიას შეუერთდნენ. 1805 წლის 2 დეკემბერს აუსტერლიცის ბრძოლაში მოკავშირეთა ჯარები დამარცხდნენ. ავსტრია ომიდან გამოვიდა და ხელი მოაწერა საფრანგეთთან სეპარატულ პრესბურგის ზავს (1805). რუსეთის ჯარები გაიყვანეს რუსეთში.

ზღვაზე საფრანგეთ-ესპანეთის ფლოტი განადგურებულ იქნა ტრაფალგარის ბრძოლაში (1805). მოკავშირეთა ჯარების გადასხმა ნეაპოლსა და ჩრდილოეთ გერმანიაში უშედეგოდ დამთავრდა. ომში ნათლად გამომჟღავნდა ნაპოლეონის უდიდესი სამხედრო ნიჭი.

როდესაც 1812 წლის 24 ივნისს ნაპოლეონი რუსეთში შეიჭრა, მან დიდი შეცდომა დაუშვა, თუმცა თავიდან ფრანგებს ყველაფერი კარგად მისდიოდათ სანამ ზამთარი არ დადგებობა. კუტუზოვმა გადაწყვიტა დაეთმო ფრანგებისთვის მოსკოვი, რადგან ფრანგებს ძალიან გაუჭირდებოდათ ზამთარში საკვების გარეშე ყოფნა. კუტუზოვის აზრით მოსკოვის დათმობით არ დაიკარგება ქვეყანა, ჯარის დაკარგვა კი დამარცხებას ნიშნავდა. მოსკოვში შესვლის შემდეგ, ნაპოლეონმა ნახა დაცარიელებული ქალაქი და გადაწყვიტა დაბრუნებულიყო სამშობლოში, თუმცა ზამთარში ეს ძალიან რთული იყო. უკან დახევისას მან დაკარგა არმიის ნახევარი.

რუსეთში განცდილი მარცხი ნაპოლეონის იმპერიის დაშლის დასაწყისი გახდა. მის წინააღმდეგ დაირაზმნენ ევროპის ქვეყნები. 1813 წლის ოქტომბერში ლაიფციგთან ნაპოლეონის არმიის ნარჩენებს ბრძოლა მოუხდათ მოკავშირეებთან რუსეთის, პრუსიის, ავსტრიის, შვედეთის არმიებთან (ე.წ. ხალხთა ბრძოლა), სადაც ფრანგები დამარცხდნენ. მოკავშირეები 1814 წელს პარიზში შევიდნენ. ნაპოლეონი გადადგა. იგი ხმელთაშუა ზღვის კუნძულ ელბაზე გადაასახლეს. პარიზში ბურბონები და რევოლუციის დროს გაქცეული არისტოკრატები დაბრუნდნენ.

საფრანგეთის მოსახლეობა ვერ ეგუებოდა ძველი რეჟიმის აღდგენას. ნაპოლეონმა ისარგებლა მოსახლეობის უკმაყოფილებით და ყველასთვის მოულოდნელად საფრანგეთში დაბრუნდა. გმირებს მონატრებული ფრანგი ხალხი მას შეხვდა როგორც მხსნელს. ნაპოლეონის მმართველობის ბოლო თვეებს „ასი დღე“ შეერქვა. მოკავშირეებმა ომი განაახლეს. 1815 წელს, ბელგიის ახლოს, სოფელ ვატერლოოსთან ნაპოლეონი თავის უკანასკნელ ბრძოლაში დამარცხდა.

დატყვევებული იმპერატორი ინგლისელებმა წმინდა ელენას კუნძულზე (ატლანტის ოკეანე) გადაასახლეს და მიუვლინეს ზედამხედველი. შვიდი წელი მისი სამფლობელო იყო ერთი საკანი და პატარა ბაღი. 1821 წლის 5 მაისს, 52 წლის ასაკში, ნაპოლეონი გარდაიცვალა. ერთი ვერსიით, იმპერატორი, მამამისის მსგავსად, კუჭის კიბომ შეიწირა, ხოლო მეორე ვერსიით ბრიტანელებმა მოწამლეს ვერცხლისწყლით. ამ ვერსიის მიხედვით ნაპოლეონის საჭმელს ურევდნენ ვერცხლისწყალს, შედეგად ის მალევე გარდაიცვალა. სანამ გარდაიცვლებოდა კრუჩხვებში ჩავარდა, სწორედ მაშინ მიხვდა ნაპოლეონი, რომ მისი სიკვდილის დღე ახლოვდებოდა. მან თავისთან დაიბარა მღვდელი და ექიმი, რომელსაც დაუბარა თავის ოჯახისთვის გადაეცა თუ რა იყო მიზეზი მისი სიკვდილისა

ნაპოლეონი 1840 წლამდე დასაფლავებული იყო კუნძულ ელენაზე. მის საფლავზე დაბადების და გარდაცვალების თარიღის ნაცვლად ეწერა მხოლოდ „ნაპოლენ ბონაპარდი“. 1828 წლის მერე ფრანგებმა მიიღეს ნებართვა ინგლისისგან, რომ მათი იმპერატორის ფერფლი გადმოესვენათ საფრანგეთში. ლუი-ფილიპმა გაგზავნა თავისი შვილი- პრინცი ჟუანვილი წმ. ელენეს კუნძელზე, რომ განეხორციელებინა სხეულის ამოღება და გადმოტანა საფრანგეთში. ეს იყო დაბრუნება იმ ადამიანის, რომელიც უყვარდა ფრანგ ხალხს და რომელიც შიშის ზარს სცემდა მტრებს. 1840 წელის სექტემბერს ფრანგულმა გემმა ნაპოლეონის ძვლები გავრში ჩამოასვენა და შემდეგ ნელ-ნელა მდინარე სენით დაიძრა პარიზისკენ. 15 დეკემბერს მიუხედავად ქარბუქისა, თითქმის მთელი ქალაქი იმყოფებოდა იმპერატორის დაკრძალვაზე. სამგლოვიარო კორტეჟმა დაიწყო თავისი მსვლელობა ბულვარების გასწვრივ, გაიარა ტრიუმფალური თაღის ქვეშ, ჩამოვიდა ელისეის მინდვრებზე და ბოლოს ინვალიდების სახლში დასრულდა ნაპოლეონის განდევნის წლები, რომელიც დიდი ხანი გრძელდებოდა. იმპერატორის ძვლები როგორც ეგვიპტის ფარაონის ძვლები დამარხული იყო ექვს კუბოში. პირველი-თუნუქისგან, მეორე-წითელი ხისგან, მესამე და მეოთხე-ტყვიისგან. მეხუთე-ებენის ხისგან, მეექვსე-მუხისგან. კუბო დასვენებული იყო დიდ აკლდამაზე, რომელიც გაკეთებული იყო წითელი გრანიტისგან, სპეციალურად შექმნილი ცნობილი არქიტექტორის ვისკონტის მიერ. იქ არის თორმეტფრთიანი გამარჯვება, პრადიეს ნამუშევარი, რომელიც იმპერატორის სამუდამო სამარხს დარაჯობს და განასახიერებს ფრანგ ხალხს. ნაპოლეონის გვერდით ასვენია მისი შვილის ნაპოლეონ II-ის ფერფლი

ალ ბანო და რომინა ფაუერი

                 ალ ბანო და რომინა ფაუერი  

                                                   რომინა პაუერი მეუშლესთნ ერთდ ევროვიზიაზე 1976


იტალიური საოჯახო დუეტი ცნობილი ხიტი «Sharazan» Felicità», «Ci sarà», «Libertà». 1984წ-ს მოიგო მთავარი პრიზი ფესტივალის სან-რემო იზ ქვემოთ ვიდეო.

იხ. ვიდეო

Felicità»

ალ ბანო (ნადვილი სახელია ალბანო კარიზი) დაიბადა 1943წ-ს 20 მაისს იტალია ჩელინო სან მარკო. რომინა ფაუერი დაიბადა 1951 წ-ის ოქტომბერში (ჰოლივუდში აშშ) ამრიკელი მსახიბების ოჯახში ლინდა კრისტიანი და ტაიორ ფაუერი.

ალბინომ და რომინამ ერთმანეთი გაიცვნეს ფილმის გადაღებისას Nel sole» გადაღებული სიმეღერის Nel sole» მოტივის მიხედვით 1967წ-ს. სამი წლის შემდეგ დეტმა ჩაიწერა თავისი პირველი სიმღერა.Storia di due innamorati 1970წ-ის 26 ივდლისს შედგა 

ქორწილი. იმავე წელს დაიბადა პირველი ქალიშვილი ხოლო სამი წლის შემდეგ ვაჟიშვილი  
                                                                                                               

                                           Felicità

1975-76 წწ  ჩაწერა პირველი საერთო დისკი. დუტმა  წარადგინეს ევროვიზიაზე. სომღერა «We’ll Live It All Again» დაიკავა 7 ადგილი. დუეტს წარმატებები მოუტანა ალბომებმა Felicità» (1982) «Sempre sempre» (1986), «Libertà» (1987)ასევე «Vincerai» (1991)«We’ll live it all again» (1976), «Sharazan» (1981), «Che Angelo Sei» (1982), «Tu soltanto tu» (1982), «Ci sarà» (1984), «Makassar» (1987).

იხ.ვიდეო

.

• Atto I (1975 Libra)
• 1978 (1977 Libra)
• Aria Pura (1979 Libra)
• Sharazan — cantan en espannol (1981 Odeon/EMI)
• Felicità (1982 Baby/BMG)
• Felicidad (1982 Baby/Sunny)
• Che Angelo Sei (1982 Baby/BMG)
• Que Ángel Será — cantan en espannol (1983 Baby/Sunny)
• Effetto Amore (1984 Baby/BMG)
• Sempre Sempre (1986 WEA/Warner)
• Siempre Siempre (1986 WEA/Warner)
• Libertà! (1987 WEA/Warner)
• Libertad (1987 WEA/Warner)
• Fragile (1988 WEA/Warner)
• Fragile (Spanish) (1989 WEA Latina/Warner)
• Fotografia Di Un Momento (1990 WEA/Warner)
• Fotografía De Un Momento (1990 WEA Latina/Warner)
• Corriere Di Natale (1990 WEA/Warner)
• Weihnachten Bei Uns Zu Hause (1990 WEA/Warner)
• Navidad Ha Llegado (1991 WEA Latina/Warner)
• Le piu` belle canzoni (1991 WEA/Warner)
• Vincerai-their greatest hits (1991 WEA/Warner)
• Vencerás (1991 WEA Latina/Warner)
• Notte E Giorno (1993 WEA/Warner)
• El Tiempo De Amarse (1993 WEA/Warner)
• Emozionale (1995 WEA/Warner)
• Amor sogrado (1996 WEA/Warner)
• Ancora- Zugabe (1996 WEA/Warner)
• The very best-live aus Verona (2015 Universal/Elecrtola)

იხ. ვიდეო

         სართაშორისო დავები საქართველო                       რუსეთის წინაამღდეგ

ევრპული სასამართლო ადამიანის უფლებების დაცვის შესახებ მასიურად გამოძევება საქარტველოში რუსეთიდან 2006 წ-ს 2007-წ-ის 26 მარტს საქართველომ შეიტანა ევროპის ადამინთა უფლებათა დაცვის სასამართლოში მოქედება რ-ისდარღვევები მიხლების 3, 5, 13, 18, კონვეცია ადამინთა დაცვის მუხლები. 2012 წ-ეს შედგა მოსმენა საქმეზე, 2014 წ-ეს გამოიტანა დადგენილება დარღვევაზე ევრუპული კონვეციისა რუსეთის მხრიდან. გადაწყვეტილით დაკისრებული კონპესაცია. 2015 წ-ს საქართველომ განსაზღვრა კომპესაციის ოდენობა 70,32 მლნ ევროს ოდენობა რ-იც საქართველო ითხოვს მიიღოს.

ასევე არის კერძო დავებიც  რუსეთის წინაამღდეგ და სხვა დავებიც