ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
შეუძლებელია (ფილმი)
ჩრდილოეთ ამერიკის თეატრალური გამოშვების პლაკატი
რეჟისორი J. A. Bayona
სცენარის ავტორი: Sergio G. Sánchez
იონას რუნგის მოთხრობა
Მიერ წარმოებული
ალვარო ავგუსტინი
ბელენ ატიენზა
ენრიკე ლოპეს ლავინი
მთავარ როლში
ნაომი უოტსი
ევან მაკგრეგორი
ტომ ჰოლანდი
კინემატოგრაფია ოსკარ ფაურა
Რედაქტორი
ელენა რუისი
ბერნატ ვილაპლანა
მუსიკა ფერნანდო ველასკესი
წარმოება
კომპანიები
Apaches Entertainment
ტელეკინკო კინო
დისტრიბუტორი Warner Bros. Entertainment España-ს მიერ
გამოშვების თარიღები
2012 წლის 9 სექტემბერი (TIFF)
2012 წლის 11 ოქტომბერი
ხანგრძლივობა 113 წუთი
ქვეყანა ესპანეთი
ენები ინგლისური
ესპანური
ბიუჯეტი $45 მილიონი
სალაროებში $198,1 მილიონი
ინგლ - The Impossible, ესპ . Lo imposible) - 2012 ინგლისურენოვანი ესპანური კატასტროფის მხატვრული ფილმი 2004 წლის ინდოეთის ოკეანის მიწისძვრის შესახებ. მთავარი როლის შემსრულებელი ნაომი უოტსი იყო ნომინირებული ოსკარისა და ამერიკის კინომსახიობთა გილდიის ჯილდოებზე საუკეთესო მსახიობი ქალის კატეგორიაში, ასევე ოქროს გლობუსის ჯილდო დრამატულ ფილმში საუკეთესო მსახიობი ქალის კატეგორიაში ფილმში სამსახიობო მუშაობისთვის. ფილმი 2012 წლის ესპანეთის ეროვნული კინოპრემია „გოიას“ გამარჯვებულია ხუთ კატეგორიაში, მათ შორის საუკეთესო რეჟისორის ნამუშევარი. ეს სურათი კინოში სამსახიობო დებიუტი იყო ინგლისელი ტომ ჰოლანდისთვის, რომელმაც ლუკას ბენეტის როლის შესრულებისთვის მიიღო ლონდონის კინოკრიტიკოსთა წრეების ჯილდოები ყველაზე პერსპექტიული ახალგაზრდა ინგლისელი მსახიობის კატეგორიაში და ამერიკის კინოკრიტიკოსთა ეროვნული საბჭოს გარღვევა. წლის კატეგორიაში და ასევე დაჯილდოვდა "ახალგაზრდა მსახიობი" კატეგორიაში "საუკეთესო ახალგაზრდა მსახიობი მხატვრულ ფილმში".
იხ. ვიდეო - The Impossible (1/10) Movie CLIP - The Tsunami (2012) HD
სიუჟეტი -ფილმში აღწერილია 2004 წლის მოვლენები, როდესაც ცუნამამდე ცოტა ხნით ადრე, რომელმაც 200 ათასზე მეტი ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა, ხუთსულიანი ოჯახი (მშობლები და სამი ვაჟი) ტაილანდში დასასვენებლად ჩავიდა. ელემენტი ყველას აოცებს.
ოჯახის მამა ჰენრი (ივან მაკგრეგორი) ორ უმცროს ვაჟთან ერთად აუზში ბანაობს. მისი ცოლი მარია (ნაომი უოტსი) მზეზე ზის და წიგნს კითხულობს. რამდენიმე წამის შემდეგ დამსვენებლებზე მძლავრი ტალღა ტრიალებს და, გზაზე ყველაფერს წაართმევს, თან ტალახიან ნაკადში ატარებს ფილმის გმირებს.
ზეადამიანური ძალისხმევით მარია ახერხებს ზედაპირზე ამომოსვლას და ხის ტოტზე დაჭერას. ის აღმოაჩენს თავის უფროს შვილს, ლუკასს, ჩქარ წარსულში, მირბის მას და გადაარჩენს მას. ამის შემდეგ ისინი ნანგრევებიდან ბავშვს იხსნიან და დახმარებას ხეზე ელიან. ადგილობრივები პოულობენ გმირებს და საავადმყოფოში მიჰყავთ. გადაადგილებისას ნანგრევების ქვეშ ნაპოვნი ბიჭი მარიას და ლუკასის უკან ეცემა. საავადმყოფოში ჰეროინს პირველად დახმარებას უწევენ, მაგრამ მისი მდგომარეობა უარესდება. ის შვილს სთხოვს რაღაც გააკეთოს მის გარშემო მყოფი ადამიანების დასახმარებლად. ლუკასი ადგენს დაკარგული ადამიანების სიას და ეხმარება კაცს შვილის პოვნაში. დედასთან დაბრუნებული ლუკასი ცარიელ ადგილს პოულობს. საავადმყოფოს თანამშრომელი მას ბავშვთა კარავში მიჰყავს და აკრავს სტიკერს მისი სახელით.
ჰენრი და მისი ორი უმცროსი ვაჟი გადარჩნენ და სასტუმროს დანარჩენ მაცხოვრებლებთან ერთად დახმარებას სახურავზე ელიან. საღამოს მანქანები ჩამოდიან, რათა ხალხი უსაფრთხო ადგილას გადაიყვანონ. ჰენრი უარს ამბობს წასვლაზე, რადგან სურს დარჩეს და ეძებოს ცოლი და უფროსი ვაჟი. ის ბავშვებს მეგობრებთან ერთად აგზავნის და რვა წლის თომას, შუა შვილს, უმცროს სიმონის მოვლას სთხოვს. ძიებები ვერაფერს აჩვენებენ. დაქანცულ მდგომარეობაში ჰენრი გადაჰყავთ ერთ-ერთ სამაშველო პუნქტში, სადაც ის უზიარებს თავის ისტორიას. ერთ-ერთი გადარჩენილი საშუალებას გაძლევთ გამოიყენოთ მისი ტელეფონი და გთავაზობთ ერთად მოძებნოთ დაკარგული ოჯახის წევრები. რამდენიმე სამაშველო პუნქტის შემოვლის შემდეგ, ჰენრი გაიგებს, რომ საიმონი და თომას წაიყვანეს მისი ნაცნობებისგან და წაიყვანეს სხვა ბავშვებთან ერთად.
მოქმედება ისევ საავადმყოფოში გადადის. ლუკას სთხოვენ ნივთების ამოცნობას, მაგრამ ის ძალიან შეშინებულია და ზუსტ პასუხს არ იძლევა. მერე დედასთან მიჰყავთ. თურმე ვიღაცამ დედამისს და სხვა პაციენტს კარტები აურია. ბიჭი ამჩნევს მამის სილუეტს, მაგრამ ვერ ასწრებს. მისი ყვირილი ესმით საიმონს და თომას, რომელთა მანქანაც საავადმყოფოს გარეთ ჩერდება. ისინი ცნობენ უფროსი ძმის ხმას და მისკენ გარბიან, რასაც მამა მოჰყვება.
მარიამს უტარდება ოპერაცია, რომელიც წარმატებით დასრულდა. დამზღვევი დაშავებულ მარია ბენეტს ოჯახთან ერთად სინგაპურში აგზავნის მკურნალობის გასაგრძელებლად. თვითმფრინავში ლუკასი ეუბნება დედას, რომ როდესაც ის ხალხს ეხმარებოდა, მან დაინახა ბიჭი, რომელიც მათ ნანგრევებიდან გამოიყვანეს, მამასთან ერთად.
როლებში
ნაომი უოტსი - მარია ბენეტი
ევან მაკგრეგორი - ჰენრი ბენეტი
ტომ ჰოლანდი - ლუკას ბენეტი, 13 წლის
სამუელ ჯოსლინი - თომას ბენეტი (თომას ბენეტი), 7,5 წელი
ოკლი პენდერგასტი - საიმონ ბენეტი, 5 წლის
მართა ეთურა სიმონეს როლში
Schenke Möhring[de] - კარლ შვებერი
ჯერალდინ ჩაპლინი ხანდაზმული ქალის სახით ეუბნება თომას ცუნამის შემდეგ ვარსკვლავების შესახებ
დუგლას იოჰანსონი[sv] - მისტერ ბენსტრომი
შექმნის ისტორია
ფილმი დაფუძნებულია ესპანელი ყოფილი ექიმის, მარია ბელენ ალვარესის[en] რეალურ ისტორიაზე, რომელიც 2004 წლის დეკემბერში ისვენებდა ტაილანდში მეუღლესთან ენრიკესთან (კიკე) და ვაჟებთან ლუკასთან (12), თომას (8) და საიმონთან ერთად. (5). ხუთივე გადაურჩა ცუნამს, მაგრამ მარიამ მრავლობითი შინაგანი დაზიანებები მიიღო და კინაღამ გარდაიცვალა. მან პირადად აირჩია ნაომი უოტსი (რომელიც მისი საყვარელი მსახიობი იყო მას შემდეგ, რაც მარიამ ნახა 21 გრამში) სათაური როლისთვის, მიუხედავად იმისა, რომ ფილმში ასახული ბენეტის ოჯახი ბრიტანელია და დიდ დროს ატარებდა მასთან ერთად გადასაღებ მოედანზე მომზადებაში. როლი. მარია ასევე დიდ დროს უთმობდა ფილმის სცენარისტთან, სერხიო სანჩესთან მუშაობას, რათა მისი ამბავი მაქსიმალურად ზუსტად ეთქვა. ფილმის პრემიერა შედგა 2012 წლის 9 სექტემბერს, რუსეთში ფილმი გამოვიდა 2013 წლის 14 თებერვალს. იხ. ბმულზე ფილმი რუსულ ენაზე
იხ. ვიდეო - The Impossible NEW TRAILER (2012) Ewan McGregor, Naomi Watts Movie HD
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ინდოეთის ოკეანის მიწისძვრა (2004)
ინდოეთის ოკეანეში წყალქვეშა მიწისძვრამ 2004 წლის 26 დეკემბერს, კვირას, 00:58:53 UTC (07:58:53 ადგილობრივი დროით) გამოიწვია თანამედროვე ისტორიაში ყველაზე მომაკვდინებელი ცუნამი. მიწისძვრის სიმძლავრე, სხვადასხვა შეფასებით, 9,1-დან 9,3 მაგნიტუდამდე იყო. ეს მიწისძვრა დაკვირვების ისტორიაში სამი ყველაზე ძლიერი მიწისძვრიდან ერთ-ერთია.
ინდოეთის ოკეანის მიწისძვრა (2004), ინდოეთის ოკეანე
მიწისძვრის ეპიცენტრი მდებარეობდა ინდოეთის ოკეანეში, კუნძულ სიმეულუს ჩრდილოეთით, რომელიც მდებარეობს კუნძულ სუმატრას (ინდონეზია) ჩრდილო-დასავლეთ სანაპიროსთან. ცუნამმა მიაღწია ინდონეზიის, შრი-ლანკის, სამხრეთ ინდოეთის, ტაილანდისა და სხვა ქვეყნების სანაპიროებს. ტალღების სიმაღლემ 15 მეტრს გადააჭარბა. ცუნამმა გამოიწვია უზარმაზარი ნგრევა და უამრავი დაღუპული ადამიანი. ეფექტები იგრძნობოდა პორტ ელიზაბეტში, სამხრეთ აფრიკაში, ეპიცენტრიდან 6900 კილომეტრში.
დაიღუპა, სხვადასხვა შეფასებით, 225 ათასიდან 300 ათასამდე ადამიანი. დაღუპულთა ზუსტი რაოდენობა უცნობია, რადგან ბევრი ადამიანი წყალმა ოკეანეში გადაიყვანა.
ამ მიწისძვრის სიმძლავრის სხვადასხვა შეფასება არსებობს. USGS აფასებს მას 9,1 მეგავატად . ზოგიერთი მკვლევარი თვლის, რომ გრძელვადიანი რყევების გათვალისწინებით, შეფასება შეიძლება გაიზარდოს 9,3 მეგავატამდე.
1900 წლიდან 2004 წლამდე დაფიქსირებული მიწისძვრები შედარებითი სიძლიერით იყო 1960 წლის ჩილეს დიდი მიწისძვრა (მაგნიტუდა 9.5), 1964 წლის ალიასკის დიდი მიწისძვრა ყინულის ყურეში (9.2), მიწისძვრა 1952 წელს კამჩატკას სამხრეთ სანაპიროსთან (9.0). თითოეულმა ამ მიწისძვრამ ასევე გამოიწვია ცუნამი (წყნარ ოკეანეში), მაგრამ დაღუპულთა რაოდენობა მნიშვნელოვნად ნაკლები იყო (მაქსიმუმ რამდენიმე ათასი ადამიანი).
ძირითადი მიწისძვრის ჰიპოცენტრი იყო 3,316° ჩრდილო კოორდინატებით. გრძედი, 95,854° აღმოსავლეთით (3° 19′ N, 95° 51.24′ აღმოსავლეთით), სუმატრადან დასავლეთით დაახლოებით 160 კმ მანძილზე, ზღვის დონიდან 30 კმ სიღრმეზე (თავდაპირველად მოხსენებული იყო ზღვის დონიდან 10 კმ). ეს არის წყნარი ოკეანის ცეცხლის რგოლის დასავლეთი ბოლო, მიწისძვრის სარტყელი, რომელშიც ხდება მსოფლიოში ყველაზე დიდი მიწისძვრების 81% .
მიწისძვრა გეოგრაფიული თვალსაზრისით უჩვეულოდ დიდი იყო. მოხდა კლდის დაახლოებით 1200 კმ (ზოგიერთი შეფასებით 1600 კმ) გადაადგილება სუბდუქციის ზონის გასწვრივ 15 მ მანძილზე, რის შედეგადაც ინდური ფირფიტა გადავიდა ბირმის ფირფიტის ქვეშ. ცვლა არ იყო ერთჯერადი, მაგრამ რამდენიმე წუთში ორ ეტაპად დაიყო. სეისმოგრაფიული მონაცემები მიუთითებს, რომ პირველი ფაზა წარმოქმნიდა რღვევას დაახლოებით 400 კმ 100 კმ-ზე, რომელიც მდებარეობს ზღვის ფსკერის ქვეშ 30 კმ სიღრმეზე. ხარვეზი წარმოიქმნა დაახლოებით 2 კმ/წმ სიჩქარით, დაწყებული ასეის სანაპიროდან ჩრდილო-დასავლეთისკენ დაახლოებით 100 წამის განმავლობაში. შემდეგ მოხდა დაახლოებით 100 წამის პაუზა, რის შემდეგაც რღვევა განაგრძობდა ჩრდილოეთით ანდამანისა და ნიკობარის კუნძულებისკენ.
იხ.ვიდეო - Землетрясение, случившееся 26 декабря 2004 года у берегов Индонезии, стало причиной гигантской волны - цунами, которое обрушилось на остров Суматра, Шри-Ланку, острова у берегов Таиланда, восточное побережье Индии, Мальдивские острова и даже на береговую зону в Сомали в Восточной Африке. - 2004 წლის 26 დეკემბერს ინდონეზიის სანაპიროსთან მომხდარმა მიწისძვრამ გამოიწვია გიგანტური ტალღა - ცუნამი, რომელიც დაატყდა კუნძულ სუმატრას, შრი-ლანკას, კუნძულებს ტაილანდის სანაპიროზე, ინდოეთის აღმოსავლეთ სანაპიროზე, მალდივებზე და სანაპიროზეც კი. ზონა სომალიში აღმოსავლეთ აფრიკაში.
ავსტრალიური პლიტების ნაწილი, რომელიც ხაზს უსვამს ინდოეთის ოკეანეს და ბენგალის ყურეს და მოძრაობს ჩრდილო-აღმოსავლეთით წელიწადში საშუალოდ 6 სმ სიჩქარით. ინდური ფილა ხვდება ბირმის ფირფიტას, რომელიც ითვლება უფრო დიდი ევრაზიის ფირფიტის ნაწილად და ქმნის სუნდას თხრილს. ამ მომენტში, ინდოეთის ფილა ეშვება ბირმის ფილის ქვეშ, რომელიც შეიცავს ნიკობარის კუნძულებს, ანდამანის კუნძულებს და ჩრდილოეთ სუმატრას. ინდური ფილა თანდათან უფრო და უფრო ღრმად სრიალებს ბირმის ფირფიტის ქვეშ, სანამ ტემპერატურის მატება და წნევის მატება არ გადააქცევს ინდოეთის ფირფიტის დაქვეითებულ კიდეს მაგმად, რომელიც საბოლოოდ გამოიდევნება ზევით ვულკანების მეშვეობით (ე.წ. ვულკანური რკალი). ეს პროცესი შეფერხებულია ფირფიტების ადჰეზიის გამო რამდენიმე საუკუნის განმავლობაში, სანამ დაგროვების წნევა არ გამოიწვევს დიდ მიწისძვრას და ცუნამს.
ტექტონიკური ფირფიტების მკვეთრი წინსვლისას, ზღვის ფსკერიც რამდენიმე მეტრით იზრდება, რითაც წარმოშობს დამანგრეველი ცუნამის ტალღებს. ცუნამს არ აქვს წერტილის ცენტრი, როგორც ასეთი. ცუნამი 1200 კმ სიგრძის მთელი რღვევიდან რადიალურად ვრცელდება.
მიწისძვრა სამი დღის შემდეგ მოხდა 8,1 მაგნიტუდის სიმძლავრის მიწისძვრიდან ახალი ზელანდიის ოკლენდის კუნძულების დასავლეთით და ავსტრალიის მაკუარის კუნძულის ჩრდილოეთით დაუსახლებელ ზონაში. ორი დიდი მიწისძვრის დროს ასეთი დამთხვევა ძალიან უჩვეულოა, მაგრამ ამ მიწისძვრების ეპიცენტრების პოზიციები ძალიან შორსაა და დაკავშირებულია გეოლოგიური ფირფიტების სხვადასხვა შეერთებასთან. USGS მათ შორის მიზეზობრივ კავშირს ვერ ხედავს და დამთხვევას დამთხვევად მიიჩნევს.
მიწისძვრის შედეგად გამოწვეული ვიბრაციები დაფიქსირდა ერთი კვირის განმავლობაში, რაც გვაწვდიდა მნიშვნელოვან სამეცნიერო მონაცემებს დედამიწის სტრუქტურის შესახებ. მიწისძვრის შემდეგ პირველ დღეებში ბევრი ბიძგები მოხდა. 29 დეკემბერს დილის 05:00 საათზე UTC დაფიქსირდა 68 ბიძგები, რომელთაგან 13 იყო მინიმუმ 6 მაგნიტუდის სიმძლავრე. ყველაზე ძლიერი ბიძგები 7.1 მაგნიტუდის იყო მთავარი მიწისძვრიდან დაახლოებით სამი საათის შემდეგ (ნიკობარის კუნძულებთან ახლოს).
2005 წლის 28 მარტს 8,6 მაგნიტუდის სიმძლავრის მიწისძვრა მოხდა ჩრდილოეთ სუმატრას სანაპიროზე. მისი ეპიცენტრი მდებარეობდა დეკემბრის მიწისძვრის ეპიცენტრიდან სამხრეთ-აღმოსავლეთით 160 კმ-ში, სავარაუდო მიზეზი დეკემბრის მიწისძვრის შედეგად რღვევის ზონაში სტრესების გადანაწილებაა. 28 მარტის მიწისძვრამ გამოიწვია დაახლოებით 1000 მსხვერპლი და ადგილობრივი ცუნამი, მაგრამ ბევრად უფრო სუსტი, ვიდრე დეკემბრის მიწისძვრის დამანგრეველი ცუნამი.
მიწისძვრის სიმძლავრე
მიწისძვრის შედეგად გამოთავისუფლებული მთლიანი ენერგია დედამიწის ზედაპირზე შეფასებულია დაახლოებით 2 ეგზაჯულის (2.0⋅1018 ჯოული). ეს ენერგია საკმარისია დედამიწის თითოეულ მკვიდრზე 150 ლიტრი წყლის მოსადუღებლად, ანუ ამდენივე ენერგიას იყენებს კაცობრიობა 2 წელიწადში [წყარო არ არის მითითებული 1548 დღე]. ვარაუდობენ, რომ დედამიწის ზედაპირი რხევა 20-30 სმ-ის ფარგლებში, რაც მზისა და მთვარის მოქცევის ძალების ექვივალენტურია. მიწისძვრის დარტყმის ტალღამ მთელ პლანეტაზე გაიარა, აშშ-ში, ოკლაჰომას შტატში, დაფიქსირდა 3 მმ ვერტიკალური რხევები .
მიწისქვეშა ბიძგების რუკა 2004 წლის 26 დეკემბრიდან 2005 წლის 10 იანვრამდე
მასების ცვლამ და გამოთავისუფლებული ენერგიის უზარმაზარმა რაოდენობამ განაპირობა ის, რომ შეიცვალა დედამიწის ბრუნვის სიჩქარე. ზუსტი ციფრი ჯერ არ არის დადგენილი, მაგრამ თეორიული მოდელები ვარაუდობენ, რომ მიწისძვრამ შეამცირა დღის ხანგრძლივობა დაახლოებით 2,68 მიკროწამით (2,68 μs), ანუ დაახლოებით ერთი მილიარდით დედამიწის სიბრტყის შემცირების გამო. მიწისძვრამ ასევე გამოიწვია დედამიწის ეგრეთ წოდებული წუთიერი „რხევა“ საკუთარი ღერძის გარშემო 2,5 სმ-ით 145° აღმოსავლეთ გრძედის მიმართულებით ან შესაძლოა თუნდაც 5 ან 6 სმ. თუმცა, მთვარის მოქცევის ძალების გავლენით, დღის ხანგრძლივობა ყოველწლიურად იზრდება საშუალოდ 15 მიკროწამით, ამიტომ ბრუნვის სიჩქარის ნებისმიერი ზრდა სწრაფად გაქრება. გარდა ამისა, დედამიწის ბუნებრივი რხევა მის ღერძზე შეიძლება იყოს 15 მ-მდე.
სუმატრას სამხრეთ-დასავლეთით ზოგიერთი პატარა კუნძული სამხრეთ-დასავლეთით 20 მეტრამდეა გადაადგილებული. სუმატრას ჩრდილოეთი ბოლო, რომელიც მდებარეობს ბირმის ფირფიტაზე (სუნდას ფირფიტის სამხრეთ რეგიონები), ასევე შეიძლება გადაინაცვლოს 36 მეტრით სამხრეთ-დასავლეთით. ცვლა იყო ვერტიკალური და გვერდითი; ზოგიერთი სანაპირო ზონა ახლა ზღვის დონიდან დაბლაა. GPS გაზომვები და სატელიტური ფოტოები იძლევა წარმოდგენას იმის შესახებ, თუ რამდენად შეიცვალა გეოფიზიკური სიტუაცია
მიწისძვრის სიმძლავრე
მიწისძვრის შედეგად გამოთავისუფლებული მთლიანი ენერგია დედამიწის ზედაპირზე შეფასებულია დაახლოებით 2 ეგზაჯულის (2.0⋅1018 ჯოული). ეს ენერგია საკმარისია დედამიწის თითოეულ მკვიდრზე 150 ლიტრი წყლის მოსადუღებლად, ანუ ამდენივე ენერგიას იყენებს კაცობრიობა 2 წელიწადში. ვარაუდობენ, რომ დედამიწის ზედაპირი რხევა 20-30 სმ-ის ფარგლებში, რაც მზისა და მთვარის მოქცევის ძალების ექვივალენტურია. მიწისძვრის დარტყმის ტალღამ მთელ პლანეტაზე გაიარა, აშშ-ში, ოკლაჰომას შტატში, დაფიქსირდა 3 მმ ვერტიკალური რხევები .
მასების ცვლამ და გამოთავისუფლებული ენერგიის უზარმაზარმა რაოდენობამ განაპირობა ის, რომ შეიცვალა დედამიწის ბრუნვის სიჩქარე. ზუსტი ციფრი ჯერ არ არის დადგენილი, მაგრამ თეორიული მოდელები ვარაუდობენ, რომ მიწისძვრამ შეამცირა დღის ხანგრძლივობა დაახლოებით 2,68 მიკროწამით (2,68 μs), ანუ დაახლოებით ერთი მილიარდით დედამიწის სიბრტყის შემცირების გამო. მიწისძვრამ ასევე გამოიწვია დედამიწის ეგრეთ წოდებული წუთიერი „რხევა“ საკუთარი ღერძის გარშემო 2,5 სმ-ით 145° აღმოსავლეთ გრძედის მიმართულებით ან შესაძლოა თუნდაც 5 ან 6 სმ[15]. თუმცა, მთვარის მოქცევის ძალების გავლენით, დღის ხანგრძლივობა ყოველწლიურად იზრდება საშუალოდ 15 მიკროწამით, ამიტომ ბრუნვის სიჩქარის ნებისმიერი ზრდა სწრაფად გაქრება. გარდა ამისა, დედამიწის ბუნებრივი რხევა მის ღერძზე შეიძლება იყოს 15 მ-მდე.
ცუნამის გავრცელება ინდოეთის ოკეანეში
ცუნამის მახასიათებლები - იწისძვრის დროს ზღვის ფსკერის მკვეთრმა ვერტიკალურმა დარტყმებმა რამდენიმე მეტრით გამოიწვია წყლის უზარმაზარი მასების მოძრაობა, რასაც მოჰყვა ცუნამი, რომელმაც მიაღწია ინდოეთის ოკეანის სანაპიროებს. ცუნამებს, რომლებიც ზიანს აყენებენ თავიანთი წარმოშობისგან ძალიან შორს, ჩვეულებრივ მოიხსენიებენ როგორც "ტელეცუნამებს" და უფრო მეტად წარმოიქმნება ზღვის ფსკერის ვერტიკალური გადაადგილებით, ვიდრე ჰორიზონტალური გადაადგილებით (მიწისძვრები და ცუნამი, ლორკა და სხვ.).
ეს ცუნამი, ისევე როგორც დანარჩენი, სრულიად განსხვავებულად იქცევა ოკეანის ღრმა ნაწილებში, ვიდრე არაღრმა წყალში. ცუნამის ღრმა ნაწილში ტალღები ჰგავს პატარა მუწუკს, უბრალოდ შესამჩნევი, მაგრამ ერთი შეხედვით უვნებელი, ხოლო ისინი მოძრაობენ ძალიან მაღალი სიჩქარით (500-1000 კმ/სთ); სანაპიროების მახლობლად არაღრმა წყალში ცუნამი საათში ათეულ კილომეტრამდე ანელებს, მაგრამ ამავე დროს ქმნის უზარმაზარ დამანგრეველ ტალღებს.
რადარის თანამგზავრებმა დააფიქსირეს ცუნამის ტალღების სიმაღლე ღრმა ოკეანეში; მიწისძვრიდან ორი საათის შემდეგ ტალღის მაქსიმალურმა სიმაღლემ 60 სმ-ს მიაღწია. ეს არის ისტორიაში ასეთი სირთულის პირველი გაზომვები.
ცუნამის საზოგადოების ვიცე-პრეზიდენტის, ტედ მერტის თქმით, ცუნამის ტალღების მთლიანი ენერგია შედარებული იყო ტროტილის ხუთ მეგატონასთან (20 პეტაჯოული). ეს ორჯერ აღემატება მეორე მსოფლიო ომის დროს აფეთქებულ ყველა ცოცხალი ჭურვის ენერგიას (მათ შორის ორი ატომური ბომბი, რომლებიც ჩამოაგდეს ჰიროშიმასა და ნაგასაკიზე), მაგრამ მაგნიტუდის ოდენობით ნაკლებია, ვიდრე თვით მიწისძვრის შედეგად გამოთავისუფლებული ენერგია. ბევრგან ტალღებმა ხმელეთზე 2 კმ-მდე გაიარა, ზოგან (კერძოდ, ზღვისპირა ქალაქ ბანდა აჩეში) - 4 კმ.
მას შემდეგ, რაც 1200 კილომეტრის ბრალია დაახლოებით ჩრდილოეთ-სამხრეთის მიმართულებით მდებარეობდა, ცუნამის ტალღებმა უდიდეს ძალას მიაღწიეს აღმოსავლეთ-დასავლეთის მიმართულებით. ბანგლადეშმა, რომელიც მდებარეობს ბენგალის ყურის ჩრდილოეთ ბოლოში, ყველაზე ნაკლები ზიანი მიაყენა, მიუხედავად იმისა, რომ მდებარეობს ზღვის დონიდან საკმაოდ დაბლა.
სანაპიროები, რომლებსაც აქვთ ბუნებრივი ხმელეთის ბარიერი ცუნამის ტალღებისთვის, უმეტესწილად უცვლელი დარჩა; თუმცა, ცუნამის ტალღები ზოგჯერ შეიძლება დიფრაქციული იყოს ასეთი ხმელეთის დაბრკოლებების გარშემო. ამრიგად, ინდოეთის კერალას შტატი დაზარალდა ცუნამისგან, თუმცა ის მდებარეობს ინდოეთის დასავლეთ სანაპიროზე; შრი-ლანკის დასავლეთ სანაპიროზე ცუნამიც მძიმედ დაზარალდა. გარდა ამისა, ტალღების წარმოშობის ადგილიდან დიდი მანძილი ასევე არ იძლევა უსაფრთხოების გარანტიას; სომალი ბანგლადეშზე ბევრად მეტი განიცადა, თუმცა გაცილებით შორს არის.
მანძილის მიხედვით, ცუნამის სანაპირომდე მისასვლელად დრო მერყეობდა 50 წუთიდან 7 საათამდე (სომალის შემთხვევაში). ინდონეზიის კუნძულ სუმატრას ჩრდილოეთ რეგიონები ძალიან სწრაფად შეხვდნენ ცუნამს, ხოლო შრი-ლანკა და ინდოეთის აღმოსავლეთ სანაპირო მხოლოდ 90 წუთიდან 2 საათის შემდეგ. ორი საათის შემდეგ ტალღამ ტაილანდიც გადალახა, თუმცა ის უფრო ახლოს იყო ეპიცენტრთან - იმის გამო, რომ ცუნამი უფრო ნელა მოძრაობდა ზედაპირულ ანდამანის ზღვაში.
ქალაქ სტრეისბეიში (სამხრეთ აფრიკა), რომელიც მიწისძვრის ადგილიდან დაახლოებით 8500 კმ-ის დაშორებით, ინციდენტიდან 16 საათის შემდეგ დაფიქსირდა 1,5 მ სიმაღლის მოქცევის ტალღები, აფრიკის სანაპირო და ის ფაქტი, რომ ცუნამი უნდა გაჰყოლოდა მთელ სამხრეთს. სანაპირო აღმოსავლეთიდან დასავლეთისკენ.
ცუნამის ენერგიის ნაწილი გაიქცა წყნარ ოკეანეში, რამაც გამოიწვია მცირე, მაგრამ შესამჩნევი (გაზომვით) ცუნამი ჩრდილოეთ და სამხრეთ ამერიკის დასავლეთ სანაპიროებზე (საშუალოდ 20-40 სმ სიმაღლეზე). მექსიკაში, მანზანილოში აღინიშნა ტალღის სიმაღლე 2,6 მ. ზოგიერთი ექსპერტი აღნიშნავს, რომ ეს შედარებით დიდი ცუნამი ასეთ დიდ მანძილზე გამოწვეული იყო წყნარი ოკეანისა და ადგილობრივი გეოგრაფიის გავლენის კომბინაციით.
მალდივის დედაქალაქ მალე ცუნამიმ მძიმედ დააზარალა
ნიშნები და გაფრთხილებები - მიწისძვრასა და ცუნამის დარტყმას შორის რამდენიმე საათით შეფერხების მიუხედავად, თითქმის ყველა მსხვერპლისთვის ეს იგივე დარტყმა სრულიად მოულოდნელი იყო; არ არსებობდა ინდოეთის ოკეანეში ცუნამის აღმოჩენის სისტემა და, რაც მთავარია, სანაპირო ზონების მოსახლეობის ზოგადი გაფრთხილების სისტემა. ამ მიწისძვრის შემდეგ გაერომ გადაწყვიტა დაეარსებინა ინდოეთის ოკეანის ცუნამის გაფრთხილების სისტემა[en], რომელმაც დაიწყო მუშაობა 2006 წელს. 2013 წლისთვის ეს სტრუქტურა ყველაზე მეტად განვითარებულია ინდონეზიაში.
თავად ცუნამის გამოვლენა არც ისე ადვილია, რადგან იმ მომენტში, როდესაც ტალღა შორს არის სანაპიროდან, მას არ აქვს მაღალი სიმაღლე, ისეთი, რომ სენსორებისა და სენსორების ქსელს შეუძლია აღმოაჩინოს. მაგრამ საკმარისი საკომუნიკაციო ინფრასტრუქტურის შექმნა ცუნამის დროული გაფრთხილებისთვის პრობლემაა.
ზარალი და მსხვერპლი
მიწისძვრის, ცუნამის და შემდგომი წყალდიდობის შედეგად დაღუპულთა რიცხვი მნიშვნელოვნად იცვლება დაბნეულობისა და ველზე არსებული ურთიერთსაწინააღმდეგო ცნობების გამო. დადასტურებული დაღუპულთა რიცხვი 184 ათასია, ყველაზე მეტად ინდონეზიაში (131 ათასი), შრი-ლანკაში (35 ათასი), ინდოეთში (12 ათასი), ტაილანდში (5 ათასი). დაღუპულთა საერთო რაოდენობა დაახლოებით 235 ათასი ადამიანია, ათობით ათასი უგზო-უკვლოდ დაკარგულად ითვლება, მილიონზე მეტი ადამიანი ჭერის გარეშე დარჩა. თავდაპირველად დაფიქსირდა ზარალი, რომელიც შეფასდა ასობით ადამიანის სიცოცხლეში, მაგრამ მომდევნო კვირაში ცნობილი მსხვერპლის რაოდენობა მკვეთრად გაიზარდა.
შრი-ლანკაში ცუნამმა მსოფლიო ისტორიაში ყველაზე დიდი სარკინიგზო კატასტროფა გამოიწვია (1700 დაღუპული)
შრი-ლანკის სამხრეთ-დასავლეთ სანაპიროზე 7-9 მეტრის სიმაღლის ტალღებმა გაანადგურა გადატვირთული Samudra Devi სამგზავრო მატარებელი, რომელიც მდებარეობს სანაპიროსთან, დაიღუპა დაახლოებით 1700 ადამიანი - ყველაზე დიდი სარკინიგზო კატასტროფა მსოფლიო ისტორიაში.
გარდა ადგილობრივი მოსახლეობის დიდი რაოდენობისა, დაიღუპა ან დაიკარგა 9000-ზე მეტი უცხოელი ტურისტი (ძირითადად ევროპელი), რომლებმაც არდადეგები გაატარეს ცუნამის შედეგად დაზარალებულ რეგიონებში, განსაკუთრებით ტურისტები სკანდინავიიდან. ალბათ ყველაზე მძიმე დარტყმა ევროპული ქვეყნებიდან შვედეთს მიაყენეს - 60 დაღუპული და 1300 უგზო-უკვლოდ დაკარგული იყო.
მათ შორის, ვინც გადარჩა, იყო ფინეთის მომავალი პრეზიდენტი საული ნიინისტო და ევროვიზიის 2015 წლის მომავალი გამარჯვებული შვედი მონს სელმერლოვი. იმ დღეს ორივე ოჯახთან ერთად ისვენებდა ხაო ლაქში (ტაილანდი). მსახიობმა ჯეტ ლიმ, რომელიც მალდივებში ცუნამმა დაიჭირა, ქალიშვილის გადარჩენისას ფეხი დაიზიანა.
შრი-ლანკაში, ინდონეზიასა და მალდივებში საგანგებო მდგომარეობაა გამოცხადებული. გაერომ გამოაცხადა, რომ ამჟამინდელი სამაშველო ოპერაცია იქნება ყველაზე ძვირი, რაც კი ოდესმე განხორციელებულა. გაეროს გენერალურმა მდივანმა კოფი ანანმა განაცხადა, რომ რეკონსტრუქციას ხუთიდან ათ წლამდე დასჭირდება. მთავრობები და არასამთავრობო ორგანიზაციები შიშობდნენ, რომ დაღუპულთა საბოლოო რაოდენობა შესაძლოა გაორმაგდეს დაავადების შედეგად.
ცუნამისა და მიწისძვრისგან ყველაზე მეტად დაზარალებული ქვეყნები
მსხვერპლთა რაოდენობის მიხედვით, მიწისძვრა ისტორიაში ყველაზე დამანგრეველ ათეულში იყო. ის ასევე არის ერთ-ერთი ყველაზე საშინელი ცუნამი ისტორიაში, წინა „რეკორდი“ 1703 წელს ცუნამს ჰქონდა იაპონიაში, ავაში, როდესაც დაახლოებით 100 000 ადამიანი დაიღუპა.
კატასტროფის შედეგად დაზარალებული ქვეყნები
მიწისძვრამ და მის მიერ გამოწვეულმა ცუნამმა ზიანი მიაყენა სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ბევრ ქვეყანას - ინდონეზიას (განსაკუთრებით აჩეს პროვინციას და ქალაქ ბანდა აჩეს), შრი-ლანკას, ტაილანდის, მალდივებს, მიანმარს, მალაიზიას, ასევე აფრიკის მთელ რიგს. შტატები - სომალი, მადაგასკარი, კენია, სამხრეთ აფრიკა. სტიქიის ზონაში დასვენება სხვა ქვეყნებიდან, განსაკუთრებით ავსტრალიიდან და ევროპის ქვეყნებიდან არაერთმა მოქალაქემ გაატარა.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ვალტერ ბაადე
გერმ. Walter Baade
დაბადების თარიღი 1893 წლის 24 მარტი
დაბადების ადგილი შროტინგჰაუზენი, გერმანიის იმპერია
გარდაცვალების თარიღი 1960 წლის 25 ივნისი (67 წლის)
გარდაცვალების ადგილი გეტინგენი, გერმანია
ქვეყანა: გერმანია
სამეცნიერო სფერო ასტრონომია, ასტროფიზიკა
სამუშაო ადგილი
მთა ვილსონის ობსერვატორია
პალომარის ობსერვატორია
გიოტინგენის უნივერსიტეტი
გიოტინგენის ალმა მატერი
სტუდენტები
ჰალტონ არპ
ალან სენდიჯი
ცნობილია, როგორც ვარსკვლავებისა და გალაქტიკების ევოლუციის მკვლევარი, აღმოაჩინა 10 ასტეროიდი, წინასწარმეტყველური (ცვიკისთან ერთად) ნეიტრონული ვარსკვლავი
ჯილდოები და პრიზები
სამეფო ასტრონომიული საზოგადოების ოქროს მედალი სამეფო ასტრონომიული საზოგადოების ოქროს მედალი
კეტრინ ბრიუსის მედალი
ჰენრი ნორის რასელის ჯილდო
ბიოგრაფია
უოლტერ ბაადემ, მასწავლებლის შვილმა, დაამთავრა სკოლა 1912 წელს, რის შემდეგაც სწავლობდა მათემატიკა, ფიზიკა, ასტრონომია და გეოფიზიკა მიუნსტერისა და გოტინგენის უნივერსიტეტებში. გიოტინგენის უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ (1918 წ.) დაიქირავეს ჰამბურგის უნივერსიტეტის ობსერვატორიაში. მისი ნამუშევრები ეძღვნებოდა კომეტებს, ასტეროიდებს, ცვალებადი ვარსკვლავებს. ასტრონომიულ ობსერვატორიაში მუშაობისას 1920 წლის 30 ოქტომბერს მან აღმოაჩინა ასტეროიდი ჰიდალგო, ხოლო 1924 წლის 23 ოქტომბერს ასტეროიდი (1036) განიმედე. 1931 წლამდე მუშაობდა ჰამბურგში. ასტეროიდი (966) მუში (ინგლისური) რუსული, აღმოჩენილი 1921 წელს, ასტრონომის მეუღლის სახელს ატარებს.
1931 წლიდან 1958 წლამდე ის ცხოვრობდა აშშ-ში და მუშაობდა უილსონის და პალომარის ობსერვატორიების უდიდეს ტელესკოპებზე. 1933 წელს ფ.ცვიკისთან ერთად მან იწინასწარმეტყველა ნეიტრონული ვარსკვლავების არსებობა, ასევე სუპერნოვას აფეთქებების შედეგად ნეიტრონული ვარსკვლავებისა და კოსმოსური სხივების გაჩენა, რაც მოგვიანებით დადასტურდა.
გერმანიასთან ომის დაწყების შემდეგ გაირკვა, რომ 1931 წელს შეერთებულ შტატებში ჩასულ ბაადეს გერმანულის გარდა სხვა საბუთები არ ჰქონდა (აშშ-ში ბინადრობის ნებართვა არ ჰქონდა), ანუ იყო მტრული სახელმწიფოს წარმომადგენელი. სამხედრო ხელისუფლებამ მას შინაპატიმრობა მოათავსა მაუნტ ვილსონის ობსერვატორიაში, სადაც ის განსაკუთრებული პირობებით სარგებლობდა: ჩაქრობის გამო დაკვირვებებმა ხელი არ შეუშალა ლოს-ანჯელესის განათების განათებას, დაკვირვების მთელი დრო ეკუთვნოდა თავად ბაადას - სხვა. ობსერვატორიის თანამშრომლები სამხედრო სამსახურში გაიწვიეს.
1943 წელს ბაადემ მოახერხა სპირალური გალაქტიკის ანდრომედას ცენტრალური ნაწილისა და მისი თანამგზავრის, ელიფსური გალაქტიკის ვარსკვლავებად დაშლა. ახლომდებარე გალაქტიკებზე 100 დიუმიანი ტელესკოპით ვილსონის მთაზე დაკვირვებით, მან დაამტკიცა, რომ ანდრომედას გალაქტიკის ცენტრალურ რეგიონში კონცენტრირებულია იგივე ტიპის ვარსკვლავები, როგორც გლობულურ მტევნებში და ელიფსურ გალაქტიკებში - ეს არის II პოპულაცია, სამყაროს უძველესი ობიექტები. ამ გალაქტიკის სპირალურ მკლავებში ბაადემ აღმოაჩინა მტვრისა და გაზის კონცენტრაცია მაღალი სიკაშკაშის ახალგაზრდა ვარსკვლავებთან ერთად - პოპულაცია I. მალე ეს განსხვავებები აიხსნება ვარსკვლავური ევოლუციის თეორიით, რომლის საფუძველზეც არსებობს კორელაციები სივრცით განაწილებას შორის. ცხადი გახდა ვარსკვლავების ქიმიური შემადგენლობა და კინემატიკა. 1949 წელს მან აღმოაჩინა ასტეროიდი იკარუსი, რომლის ორბიტა მერკურის ორბიტაში გადიოდა.
1952 წელს მან მივიდა დასკვნამდე, რომ ამ დრომდე გამოყენებული გალაქტიკათშორისი მანძილების მასშტაბი უნდა გაორმაგებულიყო. შემდგომი სამუშაოები ეძღვნება ირმის ნახტომის და სხვა გალაქტიკების სტრუქტურასა და განვითარებას.
1958 წელს დაბრუნდა გერმანიაში, მუშაობდა გეტინგენის უნივერსიტეტში.
ვალტერ ბაადეს მემორიალური დაფა მის მშობლიურ ქალაქში
ჯიმდოები - სამეფო ასტრონომიული საზოგადოების ოქროს მედალი (1954)
წყნარი ოკეანის ასტრონომიული საზოგადოების კეტრინ ბრიუსის მედალი (1955).
ამერიკის ასტრონომიული საზოგადოების ჰენრი ნორის რასელის პრემია (1958).
მის სახელს ატარებს ასტეროიდი ნომერი 1501. ბაადეს პატივსაცემად მის მიერ გახსნილ „ბაადის ფანჯარასაც“ ასახელებენ - ვარსკვლავთშორისი მტვრისგან შედარებით თავისუფალი ცის რეგიონი, რომლის მეშვეობითაც შესაძლებელია გალაქტიკური ცენტრის დაკვირვება. გარდა ამისა, მის სახელს ატარებს კრატერი მთვარეზე.
იხ.ვიდეო - Про Вселенную и про Окно Бааде
ბაადის ფანჯარა
ცის რეგიონი შედარებით მცირე ვარსკვლავთშორისი მტვრით, როგორც დედამიწიდან ჩანს. ეს რეგიონი ითვლება "ფანჯარად" ჩვენი გალაქტიკის ცენტრის დაკვირვებისთვის, რომელიც ჩვეულებრივ დაფარულია გაზისა და მტვრის ღრუბლებით. მას ეწოდა ასტრონომის ვალტერ ბაადის სახელი, რომელმაც პირველად გააცნობიერა მისი მნიშვნელობა. ეს რეგიონი შეესაბამება ირმის ნახტომის ერთ-ერთ ყველაზე ნათელ ნაწილს.
ამ რეგიონის ვარსკვლავების უმეტესობა ძველი ვარსკვლავებია, მათი ასაკი შედარებულია ჩვენი გალაქტიკის ასაკთან და შეადგენს რამდენიმე მილიარდ წელს. ძირითადად, ისინი მიეკუთვნებიან K და M სპექტრულ ტიპებს და აქვთ დაბალი სიკაშკაშე. ვარსკვლავთშორისი მტვრის მიერ მათი ფერის გაფანტვა იწვევს იმ ფაქტს, რომ ფოტოებში ამ უბანს აქვს მოყვითალო ფერი.
ბაადეს ფანჯარა
ისტორია - უოლტერ ბაადემ გამოიკვლია ვარსკვლავები ამ რეგიონში 1940-იანი წლების შუა ხანებში 100 დიუმიანი ჰუკერის ტელესკოპით მთაზე ვილსონის ობსერვატორიაში, რათა ეპოვა ჩვენი გალაქტიკის ცენტრი. ამ მომენტამდე გალაქტიკური ცენტრის სტრუქტურა და მდებარეობა ცნობილი არ იყო საკმარისი დარწმუნებით .
მნიშვნელობა
Baade-ის ფანჯარა ხშირად გამოიყენება ჩვენი გალაქტიკის ცენტრალური ამობურცვის შორეული ვარსკვლავების შესასწავლად ხილულ, ახლო ინფრაწითელ და ულტრაიისფერ დიაპაზონში. აქამდე ამ „ფანჯრიდან“ ჩატარებული გაზომვები ასტრონომებს აწვდიდა მნიშვნელოვან ინფორმაციას ირმის ნახტომის ფორმის შესახებ. ბაადეს სარკმელი თანავარსკვლავედის მშვილდოსნის მიმართულებითა. ახლა ცნობილია, რომ ფანჯარა მდებარეობს გალაქტიკის ცენტრალური ამობურცვის ძირითადი ნაწილის ოდნავ „სამხრეთით“. ფანჯარას აქვს არარეგულარული საზღვრები და მოიცავს ციური სფეროს დაახლოებით 1°-ს. ფანჯრის ცენტრში არის გლობულური გროვა NGC 6522.
ბაადეს ფანჯარა ყველაზე დიდია იმ ექვსი რეგიონიდან, რომლის მეშვეობითაც ცენტრალური ამობურცვის ვარსკვლავები ჩანს.
OGLE პროგრამისა და სხვა სადამკვირვებლო პროგრამების ფარგლებში დაკვირვების დროს აღმოაჩინეს ეგზოპლანეტები, რომლებიც ბრუნავენ ამ რეგიონში ცენტრალური ამობურცვის ვარსკვლავების გარშემო. მათ გამოსავლენად გამოიყენეს გრავიტაციული მიკროლინზირების მეთოდი.
იხ. ვიდეო - Zooming in on the heart of the Milky Way - This zoom video sequence starts with a broad view of the Milky Way. We then dive into the dusty central region to take a much closer look. There lurks a 4-million solar mass black hole, surrounded by a swarm of stars orbiting rapidly. We first see the stars in motion, thanks to 26 years of data from ESO's telescopes. We then see an even closer view of one of the stars, known as S2, passing very close to the black hole in May 2018. The final part shows a simulation of the motions of the stars.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ლიპომა
ლიპომა წინამხრის არეში
ლიპომა (ბერძნულიდან λίπος - ცხიმი), ცხიმოვანი სიმსივნე, wen - შემაერთებელი ქსოვილის კეთილთვისებიანი სიმსივნე; ვითარდება კანქვეშა ფხვიერი შემაერთებელი ქსოვილის ფენაში და შეუძლია ღრმად შეაღწიოს კუნთებსა და სისხლძარღვთა შეკვრებს შორის პერიოსტეუმამდე.
სიმსივნე რბილია, სრულიად უმტკივნეულო და ადვილად მოძრავი. ნელა იზრდება. ლიპომა უფრო ხშირია ცხიმოვანი ქსოვილით ღარიბ ადგილებში: ზურგზე, მხრის სარტყელზე, მხრის და ბარძაყის გარე ზედაპირზე. ლიპომა ჩვეულებრივ არ არის საშიში. კიბოდ არ გადაიქცევა. თუმცა, ლიპომები კანქვეშა ცხიმში, თუმცა საკმაოდ იშვიათია, გადაგვარდება შემაერთებელი ქსოვილის ავთვისებიან ნეოპლაზმებად (ლიპოსარკომები); სარძევე ჯირკვალში ლიპოსარკომა უკიდურესად იშვიათი მოვლენაა. მაგრამ ამ უკანასკნელი ტიპის ლიპომა შეიძლება ინტენსიურად გაიზარდოს ზომაში და დეფორმირება მოახდინოს სარძევე ჯირკვალში.
მცირე ლიპომები, რომლებიც ამოღებულია
დაღვრილი ლიპომა (lipoma diffusum) - ცხიმის ყურძნის მსგავსი მასების მკვეთრი საზღვრების გარეშე დაგროვება. უმეტეს შემთხვევაში, ეგრეთ წოდებული გიგანტური ზრდის არსებობა სწორედ ამ წარმონაქმნით არის განპირობებული: ერთი ან რამდენიმე კიდური აღწევს უზარმაზარ ზომებს. ლიპომები, რომლებიც აღწევენ დიდ ზომებს ან აფერხებენ რომელიმე ორგანოს ფუნქციას, იჭრება.
ლიპომების კლასიფიკაცია კაზარიან ვ.მ.
არსებობს ლიპომის რამდენიმე კლინიკური სახეობა:
პერინევრული ლიპომა აკრავს ნერვებს (ყოველთვის მტკივნეული და ძნელად მოსაშორებელი);
ლუმბოსაკრალური ლიპომა (იზრდება ზურგის არხში ან ხერხემლის მახლობლად, ხშირად შერწყმულია ამ უკანასკნელის თანდაყოლილ განუვითარებლობასთან);
საშოს, მყესების და სახსრის სინოვიალური გარსის ლიპომა;
კუნთთაშორისი ლიპომა (იზრდება კუნთებში და კვლავ ჩნდება ლიპომის არასრული მოცილების შემთხვევაში);
რბილი ქსოვილის მიოლიპომა (იშვიათად კანქვეშა);
ანგიოლიპომები (ყველაზე ხშირად გვხვდება თირკმელებში; კანის ანგიოლიპომები იშვიათია, როგორც წესი, მოზრდილი ასაკის მამაკაცები ავადდებიან, ვლინდება მკვრივი, უმტკივნეულო კანქვეშა კვანძის სახით კიდურებზე);
ადენოლიპომა (ლიპომის ვარიანტი ოფლის ჯირკვლის სტრუქტურის კომპონენტებით, ძნელია განასხვავოს ათერომა).
იხ. ვიდეო - 🔎 Что такое липома и как ее лечить. Липома что такое. ГКБ №29 им. Баумана. 12+
არსებობს მოსაზრება, რომ ლიპომის განვითარებაში მნიშვნელოვანი როლი ენიჭება მეტაბოლურ ცვლილებებს, რომლებიც გამოწვეულია მარეგულირებელი ფერმენტის ცილების დეფიციტით, მაგრამ უნდა გვესმოდეს, თუ რატომ ხდება ფერმენტის დეფიციტი, ან სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ფერმენტოპათია. და მიზეზი მდგომარეობს 12 12q13-15 ქრომოსომის გრძელი მკლავის გაორმაგებაში, სადაც განლაგებულია TAG-ლიპაზის ცილის სინთეზზე პასუხისმგებელი გენის ადგილები, რომლის ერთადერთი ფუნქციაა ცხიმების დაშლა ენერგიად და. წყალი. ანუ, პირველად დადგინდა, რომ ლიპომები იზრდება არა ცხიმოვან უჯრედებში ცხიმების გადაჭარბებული დეპონირების გამო, არამედ ცხიმების დაშლის გზების დაბლოკვის გამო.
ოჯახური ლიპომატოზი მემკვიდრეობით მიიღება აუტოსომურ დომინანტური გზით და ვლინდება ახალგაზრდა ასაკში.
დიფერენციალური დიაგნოზი
ზოგჯერ ძნელია განასხვავოს ლიპომა ათერომისგან, ჰიგირომისგან, ლიმფადენიტისა და კანის სხვა კეთილთვისებიანი სიმსივნეებისგან.
მკურნალობა
როგორც წესი, ლიპომის მკურნალობა არ არის საჭირო, გარდა მტკივნეული ან ძნელად გადასატანი სიმსივნეებისა. ფორმირების დიდი ზომით, მოცილება ხორციელდება ესთეტიკური მიზეზების გამო. ჩვეულებრივ კეთდება სიმსივნის ენუკლეაცია (გაბუსვა), ნაკლებად ხშირად (თუ ეჭვმიტანილია სარძევე ჯირკვლის კიბო) - სარძევე ჯირკვლის სექტორული რეზექცია. მცირე ზომის შეიძლება დაიშალა თავისით სითბოს გავლენის ქვეშ, მაგალითად საუნაში. მუშავდება ახალი მეთოდები ლიპომების მოსაშორებლად ნაწიბურების დატოვების გარეშე. ერთ-ერთი მეთოდია ცხიმის დამშლელი ნაერთების ინექციები, როგორიცაა სტეროიდები.
იხ. ვიდეო - Dr Pimple Popper Removes Belly Full of Lipomas - Lipomas are slow-growing, benign (non-cancerous) growths of fat cells. These cells are contained in a thin capsule that creates the appearance of a “bump” right under the skin. Lipomas are typically not tender, move around easily, and don’t require treatment. However, some lipomas may sit in places that cause discomfort to the patient, which is why some people may request removal. Appearance is another reason people may request removal as well. Often a small incision can be made over the lipoma and they can be "popped" out easily, which is a simple in-office surgical procedure under local anesthesia.
ეპიდემიოლოგია
საერთო მოსახლეობის დაახლოებით 2%-ს აქვს ლიპომა. ეს სიმსივნეები შეიძლება მოხდეს ნებისმიერ ასაკში, მაგრამ ყველაზე ხშირია საშუალო ასაკში, ხშირად ვლინდება 40-დან 60 წლამდე ადამიანებში. კანის ლიპომა იშვიათია ბავშვებში, მაგრამ ეს სიმსივნეები შეიძლება განვითარდეს როგორც მემკვიდრეობითი დაავადების ბანაიან-ზონანას სინდრომის ნაწილი.
ლიპომები, როგორც წესი, შედარებით მცირეა, დიამეტრით დაახლოებით 1–3 სმ, მაგრამ იშვიათ შემთხვევებში ისინი შეიძლება გადაიზარდოს რამდენიმე წლის განმავლობაში „გიგანტურ ლიპომებად“, რომელთა დიამეტრი 10–20 სმ და წონა 4–5 კგ–მდეა.
სხვა ცხოველები
ლიპომა გვხვდება ბევრ ცხოველში, მაგრამ ყველაზე გავრცელებულია ხანდაზმულ ძაღლებში, განსაკუთრებით ხანდაზმულ ლაბრადორ რეტრივერებში, დობერმან პინშერებსა და მინიატურულ შნაუზერებში. ჭარბწონიანი მდედრი ძაღლები განსაკუთრებით მიდრეკილნი არიან ამ სიმსივნეების განვითარებისკენ და ხანდაზმულ ან ჭარბწონიან ძაღლებს აქვთ მინიმუმ ერთი ლიპომა. ძაღლებში, ლიპომა ჩვეულებრივ ჩნდება ღეროში ან ზედა კიდურებში. ისინი ასევე ნაკლებად გვხვდება მსხვილფეხა რქოსან პირუტყვში და ცხენებში, იშვიათად კატებსა და ღორებში. თუმცა, პედუნკულირებულმა ლიპომამ შეიძლება გამოიწვიოს ცხენების ნაწლავის ჩახშობა და ტორსიონი, რამაც გამოიწვიოს ნეკროზი, კოლიკა და შესაძლოა სიკვდილი. ნაწლავი იგრიხება ლიპომის ყუნწის გარშემო და კარგავს სისხლის მიწოდებას
არატრადიციაული მეტოდით მკურნალობა - აირეთ 50გ არაყი და 30 გ მცენარეული ზეთი ( ზეთი აუცულებლად არაფინირებული) აურიეთ ერთმანეთშიდა დაიდეთ ლიპომაზე ან ნარევის საფენი ზემ0დან წყალგაუმტარი ქაღალდით დაიფინეთ და ლეიკოპლასტირით დაიმაგრეთ კომპრესი იცვალეთ ყპველდღე სანამ ლიკომა არ გაქრება.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
სხეულის ტემპერატურა თერმომეტრი თუ გაგიტყდათ
სამედიცინო თერმომეტრი
თერმორეგულაცია არის ორგანიზმის უნარი შეინარჩუნოს სხეულის ტემპერატურა გარკვეულ საზღვრებში, მაშინაც კი, როდესაც გარემოს ტემპერატურა ძალიან განსხვავებულია. თერმოკონფორმირებადი ორგანიზმი, პირიქით, უბრალოდ იღებს მიმდებარე ტემპერატურას, როგორც საკუთარი სხეულის ტემპერატურას, რითაც თავიდან აიცილებს შიდა თერმორეგულაციის საჭიროებას. შინაგანი თერმორეგულაციის პროცესი ჰომეოსტაზის ერთ-ერთი ასპექტია: ორგანიზმის შინაგან პირობებში დინამიური მდგრადობის მდგომარეობა, გარემოსთან თერმული წონასწორობისგან შორს შენარჩუნებული (ზოოლოგიაში ასეთი პროცესების შესწავლას ფიზიოლოგიური ეკოლოგია ეწოდა). თუ სხეული ვერ ინარჩუნებს ნორმალურ ტემპერატურას და ის მნიშვნელოვნად იზრდება ნორმალურზე მაღალი, ხდება მდგომარეობა, რომელიც ცნობილია როგორც ჰიპერთერმია. ადამიანებმა შეიძლება ასევე განიცადონ ლეტალური ჰიპერთერმია, როდესაც სველი ნათურის ტემპერატურა შენარჩუნებულია 35 °C-ზე (95 °F) ზემოთ ექვსი საათის განმავლობაში. 2022 წელს ჩატარებულმა მუშაობამ დაადგინა ექსპერიმენტით, რომ სველი ნათურის ტემპერატურა 30,55°C-ზე მეტი იწვევდა აუნაზღაურებელ სითბურ სტრესს ახალგაზრდა, ჯანმრთელ ზრდასრულ ადამიანებში. საპირისპირო მდგომარეობა, როდესაც სხეულის ტემპერატურა იკლებს ნორმალურ დონეზე, ცნობილია როგორც ჰიპოთერმია. ეს ხდება მაშინ, როდესაც სხეულში სითბოს ჰომეოსტატიკური კონტროლის მექანიზმები ცუდად ფუნქციონირებს, რაც იწვევს სხეულის სითბოს უფრო სწრაფად დაკარგვას, ვიდრე წარმოქმნას. სხეულის ნორმალური ტემპერატურა არის დაახლოებით 37°C (98,6°F) და ჰიპოთერმია დგება მაშინ, როდესაც სხეულის ძირითადი ტემპერატურა 35°C-ზე (95°F) დაბლა დგება. როგორც წესი, გამოწვეულია ცივ ტემპერატურაზე ხანგრძლივი ზემოქმედებით, ჰიპოთერმიას ჩვეულებრივ მკურნალობენ მეთოდებით, რომლებიც ცდილობენ სხეულის ტემპერატურის ნორმალურ დიაპაზონში დაბრუნებას. მხოლოდ თერმომეტრების შემოღებამდე შესაძლებელი გახდა ცხოველების ტემპერატურის შესახებ რაიმე ზუსტი მონაცემების მიღება. შემდეგ გაირკვა, რომ ადგილობრივი განსხვავებები არსებობდა, რადგან სითბოს გამომუშავება და სითბოს დაკარგვა მნიშვნელოვნად განსხვავდება სხეულის სხვადასხვა ნაწილში, თუმცა სისხლის მიმოქცევას აქვს შინაგანი ნაწილების საშუალო ტემპერატურა. აქედან გამომდინარე, მნიშვნელოვანია სხეულის ნაწილების იდენტიფიცირება, რომლებიც ყველაზე მჭიდროდ ასახავს შინაგანი ორგანოების ტემპერატურას. ასევე, რომ ასეთი შედეგები იყოს შესადარებელი, გაზომვები უნდა ჩატარდეს შესადარებელ პირობებში. სწორი ნაწლავი ტრადიციულად ითვლება, რომ ყველაზე ზუსტად ასახავს შიდა ნაწილების ტემპერატურას, ან ზოგიერთ შემთხვევაში სქესის ან სახეობის, საშოს, საშვილოსნოს ან ბუშტის ტემპერატურას.
ზოგიერთი ცხოველი განიცდის მოსვენების ერთ-ერთ სხვადასხვა ფორმას, სადაც თერმორეგულაციის პროცესი დროებით საშუალებას აძლევს სხეულის ტემპერატურის დაცემას, რითაც დაზოგავს ენერგიას. მაგალითები მოიცავს ზამთარში მყოფ დათვებს და ღამურებში ტბორვას.
იხ. ვიდეო - ჯანმრთელი ადამიანის სხეულის ტემპერატურა; ექიმები-2023.07.01
ენდოთერმია ექტოთერმიის წინააღმდეგ
ორგანიზმებში თერმორეგულაცია გადის სპექტრის გასწვრივ ენდოთერმიიდან ექტოთერმიამდე. ენდოთერმები სითბოს უმეტეს ნაწილს ქმნიან მეტაბოლური პროცესების მეშვეობით და სასაუბროდ მოიხსენიებენ როგორც თბილსისხლიანებს. როდესაც მიმდებარე ტემპერატურა ცივია, ენდოთერმები ზრდის მეტაბოლური სითბოს გამომუშავებას, რათა შეინარჩუნონ სხეულის ტემპერატურა მუდმივი, რითაც ენდოთერმის შიდა სხეულის ტემპერატურა მეტ-ნაკლებად დამოუკიდებელი ხდება გარემოს ტემპერატურისგან. ენდოთერმებს აქვთ უჯრედში მიტოქონდრიების უფრო დიდი რაოდენობა, ვიდრე ექტოთერმები, რაც მათ საშუალებას აძლევს გამოიმუშავონ მეტი სითბო ცხიმებისა და შაქრების მეტაბოლიზმის სიჩქარის გაზრდით. ექტოთერმები იყენებენ ტემპერატურის გარე წყაროებს სხეულის ტემპერატურის დასარეგულირებლად. მათ სასაუბროდ მოიხსენიებენ, როგორც ცივსისხლიანებს, მიუხედავად იმისა, რომ სხეულის ტემპერატურა ხშირად რჩება იმავე ტემპერატურის დიაპაზონში, როგორც თბილისისხლიანი ცხოველები. ექტოთერმები ენდოთერმების საპირისპიროა, როდესაც საქმე ეხება შიდა ტემპერატურის რეგულირებას. ექტოთერმებში სითბოს შიდა ფიზიოლოგიურ წყაროებს უმნიშვნელო მნიშვნელობა აქვს; ყველაზე დიდი ფაქტორი, რომელიც მათ საშუალებას აძლევს შეინარჩუნონ სხეულის ადექვატური ტემპერატურა, არის გარემო ზემოქმედების გამო. ისეთ ადგილებში ცხოვრებამ, რომლებიც ინარჩუნებენ მუდმივ ტემპერატურას მთელი წლის განმავლობაში, როგორიცაა ტროპიკები ან ოკეანეები, საშუალებას აძლევს ექტოთერმებს განევითარებინათ ქცევითი მექანიზმები, რომლებიც რეაგირებენ გარე ტემპერატურაზე, როგორიცაა მზის ბანაობა სხეულის ტემპერატურის გაზრდის მიზნით, ან ჩრდილის შემცირების მიზნით. სხეულის ტემპერატურა
წითელი ხაზი წარმოადგენს ჰაერის ტემპერატურას.
მეწამული ხაზი წარმოადგენს ხვლიკის სხეულის ტემპერატურას.
მწვანე ხაზი წარმოადგენს ბურუსის საბაზისო ტემპერატურას.
ხვლიკები ექტოთერმები არიან და იყენებენ ქცევის ადაპტაციებს მათი ტემპერატურის გასაკონტროლებლად. ისინი არეგულირებენ თავიანთ ქცევას გარეთ ტემპერატურის მიხედვით, თუ თბილია, ისინი გარკვეულ წერტილამდე გადიან გარეთ და საჭიროებისამებრ ბრუნდებიან თავიანთ ბურუსში.
ექტოთერმული გაგრილება
აორთქლება:
ოფლისა და სხეულის სხვა სითხეების აორთქლება.
კონვექცია:
სხეულის ზედაპირებზე სისხლის ნაკადის გაზრდა ადვექციურ გრადიენტზე სითბოს გადაცემის მაქსიმალურად გაზრდის მიზნით.
მზეზე წოლა (ამ გზით გაცხელებაზე გავლენას ახდენს სხეულის კუთხე მზესთან მიმართებაში).
კანის დასაკეცი ექსპოზიციის შესამცირებლად.
ფრთების ზედაპირების დამალვა.
ფრთების ზედაპირების გამოვლენა.
იზოლაცია:
ფორმის შეცვლა ზედაპირის/მოცულობის თანაფარდობის შესაცვლელად.
სხეულის გაბერვა.
o გაუმკლავდეს დაბალ ტემპერატურას, ზოგიერთ თევზს განუვითარდა უნარი დარჩეს ფუნქციონალური მაშინაც კი, როდესაც წყლის ტემპერატურა ყინვის ქვემოთაა; ზოგი იყენებს ბუნებრივ ანტიფრიზს ან ანტიფრიზის პროტეინებს, რათა გაუძლოს ყინულის კრისტალების წარმოქმნას მათ ქსოვილებში. ამფიბიები და ქვეწარმავლები უმკლავდებიან სითბოს მომატებას აორთქლების გაგრილებით და ქცევითი ადაპტაციით. ქცევითი ადაპტაციის მაგალითია ხვლიკი, რომელიც მზეზე წევს ცხელ კლდეზე, რათა გაცხელდეს რადიაციისა და გამტარობის საშუალებით.
ენდოთერმია
მთავარი სტატია: ენდოთერმი
ენდოთერმი არის ცხოველი, რომელიც არეგულირებს საკუთარი სხეულის ტემპერატურას, როგორც წესი, მუდმივ დონეზე შენარჩუნებით. სხეულის ტემპერატურის დასარეგულირებლად ორგანიზმს შეიძლება დასჭირდეს არიდულ გარემოში სითბოს მომატების თავიდან აცილება. წყლის აორთქლება, ან სასუნთქი ზედაპირებზე ან კანზე იმ ცხოველებში, რომლებსაც აქვთ საოფლე ჯირკვლები, ხელს უწყობს სხეულის ტემპერატურის გაციებას ორგანიზმის ტოლერანტობის დიაპაზონში. ცხოველებს, რომელთა სხეული დაფარულია ბეწვით, აქვთ შეზღუდული ოფლიანობის უნარი, რომლებიც დიდწილად ეყრდნობიან სუნთქვას, რათა გაზარდოს წყლის აორთქლება ფილტვების ტენიან ზედაპირებზე, ენასა და პირში. ძუძუმწოვრები, როგორიცაა კატები, ძაღლები და ღორები, ეყრდნობიან სუნთქვას ან სხვა საშუალებებს თერმორეგულაციისთვის და აქვთ საოფლე ჯირკვლები მხოლოდ ფეხის ბალიშებსა და ბუჩქებში. ოფლი, რომელიც წარმოიქმნება თათებზე, ხელისგულებსა და ძირებზე, ძირითადად ემსახურება ხახუნის გაზრდას და აძლიერებს დაჭერას. ფრინველები ასევე ებრძვიან გადახურებას ყურის ფრიალით, ან ყურის (ყელის) კანის სწრაფი ვიბრაციებით. ბუმბული იჭერს თბილ ჰაერს და მოქმედებს როგორც შესანიშნავი იზოლატორი, ისევე როგორც ძუძუმწოვრების თმა მოქმედებს როგორც კარგი იზოლატორი. ძუძუმწოვრების კანი გაცილებით სქელია, ვიდრე ფრინველის კანი და ხშირად აქვს საიზოლაციო ცხიმის უწყვეტი ფენა დერმის ქვეშ. ზღვის ძუძუმწოვრებში, როგორიცაა ვეშაპები, ან ცხოველებში, რომლებიც ცხოვრობენ ძალიან ცივ რეგიონებში, როგორიცაა პოლარული დათვები, ამას ეძახიან ბლომად. უდაბნოს ენდოთერმებში ნაპოვნი მკვრივი ქურთუკები ასევე ხელს უწყობს სითბოს მომატების თავიდან აცილებას, როგორიცაა აქლემების შემთხვევაში.
ცივი ამინდის სტრატეგია არის მეტაბოლური სიჩქარის დროებით შემცირება, ცხოველსა და ჰაერს შორის ტემპერატურის სხვაობის შემცირება და ამით სითბოს დაკარგვის მინიმუმამდე შემცირება. გარდა ამისა, დაბალი მეტაბოლური მაჩვენებელი ნაკლებად ენერგიულად ძვირია. ბევრი ცხოველი გადარჩება ცივ ყინვაგამძლე ღამეებს ტორპორით, სხეულის ტემპერატურის მოკლევადიანი დროებითი ვარდნით. ორგანიზმებს, როდესაც აწუხებთ სხეულის ტემპერატურის რეგულირების პრობლემას, აქვთ არა მხოლოდ ქცევითი, ფიზიოლოგიური და სტრუქტურული ადაპტაციები, არამედ უკუკავშირის სისტემაც, რათა გამოიწვიონ ეს ადაპტაციები და შესაბამისად დაარეგულირონ ტემპერატურა. ამ სისტემის ძირითადი მახასიათებლებია სტიმული, რეცეპტორი, მოდულატორი, ეფექტორი და შემდეგ ახლად მორგებული ტემპერატურის უკუკავშირი სტიმულზე. ეს ციკლური პროცესი ხელს უწყობს ჰომეოსტაზს.
ჰომეოთერმია პოიკილოთერმიასთან შედარებით
ჰომეოთერმია და პოიკილოთერმია მიუთითებს იმაზე, თუ რამდენად სტაბილურია ორგანიზმის ღრმა სხეულის ტემპერატურა. ენდოთერმული ორგანიზმების უმეტესობა ჰომეოთერმულია, როგორც ძუძუმწოვრები. თუმცა, ფაკულტატური ენდოთერმიის მქონე ცხოველები ხშირად პოიკილოთერმული არიან, რაც იმას ნიშნავს, რომ მათი ტემპერატურა შეიძლება მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდეს. თევზის უმეტესობა ექტოთერმულია, რადგან მათი სითბოს უმეტესი ნაწილი მოდის მიმდებარე წყლებიდან. თუმცა, თითქმის ყველა თევზი პოიკილოთერმულია.
ცივ გარემოში, ფრინველები და ძუძუმწოვრები იყენებენ შემდეგ ადაპტაციებს და სტრატეგიებს სითბოს დაკარგვის შესამცირებლად:
მცირე ზომის გლუვი კუნთების გამოყენება (ძუძუმწოვრებში არეკტორი), რომლებიც მიმაგრებულია ბუმბულის ან თმის ღეროებზე; ეს ამახინჯებს კანის ზედაპირს, აქცევს ბუმბულის/თმის ღეროს აღმართს (ე.წ. ბატის მუწუკები ან მუწუკები), რაც ანელებს ჰაერის მოძრაობას კანზე და ამცირებს სითბოს დაკარგვას.
სხეულის ზომის გაზრდა სხეულის ძირითადი ტემპერატურის შესანარჩუნებლად (თბილსისხლიანი ცხოველები ცივ კლიმატში უფრო დიდია ვიდრე მსგავსი სახეობები თბილ კლიმატში (იხილეთ ბერგმანის წესი)
მეტაბოლიზმისთვის ცხიმის სახით ენერგიის დაგროვების უნარი
აქვს დამოკლებული კიდურები
აქვს სისხლის მიმოქცევა კიდურებში - ეს არის ადგილი, სადაც თბილი არტერიული სისხლი, რომელიც მიემგზავრება კიდურამდე, გადის კიდურიდან უფრო გრილ ვენურ სისხლს და სითბოს გაცვლა ხდება ვენური სისხლის გათბობით და არტერიის გაგრილებით (მაგ., არქტიკული მგელი ან პინგვინი). )
თბილ გარემოში ფრინველები და ძუძუმწოვრები იყენებენ შემდეგ ადაპტაციებს და სტრატეგიებს სითბოს დაკარგვის მაქსიმალურად გაზრდის მიზნით:
ქცევითი ადაპტაციები, როგორიცაა დღის განმავლობაში ბურუსში ცხოვრება და ღამისთევა
აორთქლებადი გაგრილება ოფლიანობით და სუნთქვით
ცხიმის მარაგის შენახვა ერთ ადგილას (მაგალითად, აქლემის კეხი) მისი საიზოლაციო ეფექტის თავიდან ასაცილებლად.
წაგრძელებული, ხშირად სისხლძარღვოვანი კიდურები სხეულის სითბოს ჰაერში გადასატანად
ადამიანის თერმორეგულაციის გამარტივებული კონტროლის წრე
როგორც სხვა ძუძუმწოვრებში, თერმორეგულაცია ადამიანის ჰომეოსტაზის მნიშვნელოვანი ასპექტია. სხეულის სითბოს უმეტესობა წარმოიქმნება ღრმა ორგანოებში, განსაკუთრებით ღვიძლში, ტვინში და გულში და ჩონჩხის კუნთების შეკუმშვისას. ადამიანებმა შეძლეს ადაპტირება კლიმატის დიდ მრავალფეროვნებასთან, მათ შორის ცხელ ნოტიო და ცხელ არიდთან. მაღალი ტემპერატურა სერიოზულ სტრესს უქმნის ადამიანის სხეულს, აყენებს მას დაზიანებების ან თუნდაც სიკვდილის დიდ საფრთხეს. მაგალითად, ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული რეაქცია ცხელ ტემპერატურაზე არის სითბური დაღლილობა, რომელიც არის დაავადება, რომელიც შეიძლება მოხდეს მაღალი ტემპერატურის ზემოქმედების შემთხვევაში, რასაც მოჰყვება ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა თავბრუსხვევა, სისუსტე ან აჩქარებული გულისცემა. ადამიანებისთვის, სხვადასხვა კლიმატურ პირობებთან ადაპტაცია მოიცავს როგორც ფიზიოლოგიურ მექანიზმებს, რომლებიც წარმოიქმნება ევოლუციის შედეგად, ასევე ქცევის მექანიზმებს, რომლებიც გამოწვეულია შეგნებული კულტურული ადაპტაციით. სხეულის ძირითადი ტემპერატურის ფიზიოლოგიური კონტროლი ხდება ძირითადად ჰიპოთალამუსის მეშვეობით, რომელიც იღებს სხეულის „თერმოსტატის“ როლს. ამ ორგანოს გააჩნია კონტროლის მექანიზმები, ისევე როგორც ძირითადი ტემპერატურის სენსორები, რომლებიც დაკავშირებულია ნერვულ უჯრედებთან, რომელსაც ეწოდება თერმორეცეპტორები. თერმორეცეპტორები მოდის ორ ქვეკატეგორიად; ისინი, რომლებიც რეაგირებენ ცივ ტემპერატურაზე და ისინი, რომლებიც რეაგირებენ თბილ ტემპერატურაზე. მთელ სხეულში მიმოფანტული, როგორც პერიფერიულ, ისე ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში, ეს ნერვული უჯრედები მგრძნობიარეა ტემპერატურის ცვლილებების მიმართ და შეუძლიათ ჰიპოთალამუსს მიაწოდონ სასარგებლო ინფორმაცია უარყოფითი გამოხმაურების პროცესში, რითაც ინარჩუნებენ მუდმივ ბირთვულ ტემპერატურას.
როგორც სხვა ძუძუმწოვრებში, თერმორეგულაცია ადამიანის ჰომეოსტაზის მნიშვნელოვანი ასპექტია. სხეულის სითბოს უმეტესობა წარმოიქმნება ღრმა ორგანოებში, განსაკუთრებით ღვიძლში, ტვინში და გულში და ჩონჩხის კუნთების შეკუმშვისას. ადამიანებმა შეძლეს ადაპტირება კლიმატის დიდ მრავალფეროვნებასთან, მათ შორის ცხელ ნოტიო და ცხელ არიდთან. მაღალი ტემპერატურა სერიოზულ სტრესს უქმნის ადამიანის სხეულს, აყენებს მას დაზიანებების ან თუნდაც სიკვდილის დიდ საფრთხეს. მაგალითად, ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული რეაქცია ცხელ ტემპერატურაზე არის სითბური დაღლილობა, რომელიც არის დაავადება, რომელიც შეიძლება მოხდეს მაღალი ტემპერატურის ზემოქმედების შემთხვევაში, რასაც მოჰყვება ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა თავბრუსხვევა, სისუსტე ან აჩქარებული გულისცემა. ადამიანებისთვის, სხვადასხვა კლიმატურ პირობებთან ადაპტაცია მოიცავს როგორც ფიზიოლოგიურ მექანიზმებს, რომლებიც წარმოიქმნება ევოლუციის შედეგად, ასევე ქცევის მექანიზმებს, რომლებიც გამოწვეულია შეგნებული კულტურული ადაპტაციით. სხეულის ძირითადი ტემპერატურის ფიზიოლოგიური კონტროლი ხდება ძირითადად ჰიპოთალამუსის მეშვეობით, რომელიც იღებს სხეულის „თერმოსტატის“ როლს. ამ ორგანოს გააჩნია კონტროლის მექანიზმები, ისევე როგორც ძირითადი ტემპერატურის სენსორები, რომლებიც დაკავშირებულია ნერვულ უჯრედებთან, რომელსაც ეწოდება თერმორეცეპტორები. თერმორეცეპტორები მოდის ორ ქვეკატეგორიად; ისინი, რომლებიც რეაგირებენ ცივ ტემპერატურაზე და ისინი, რომლებიც რეაგირებენ თბილ ტემპერატურაზე. მთელ სხეულში მიმოფანტული, როგორც პერიფერიულ, ისე ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში, ეს ნერვული უჯრედები მგრძნობიარეა ტემპერატურის ცვლილებების მიმართ და შეუძლიათ ჰიპოთალამუსს მიაწოდონ სასარგებლო ინფორმაცია უარყოფითი გამოხმაურების პროცესში, რითაც ინარჩუნებენ მუდმივ ბირთვულ ტემპერატურას.
ადამიანის ნორმალური ტემპერატურა
მთავარი სტატია: ადამიანის სხეულის ნორმალური ტემპერატურა
ადრე ჯანმრთელი მოზრდილებისთვის პირის ღრუს საშუალო ტემპერატურა ითვლებოდა 37,0 °C (98,6 °F), ხოლო ნორმალური დიაპაზონი იყო 36,1-დან 37,8 °C-მდე (97,0-დან 100,0 °F-მდე). პოლონეთსა და რუსეთში ტემპერატურა გაზომეს აქსილარული (მკლავის ქვეშ). ამ ქვეყნებში 36,6 °C (97,9 °F) ითვლებოდა „იდეალურ“ ტემპერატურაზე, ხოლო ნორმალური დიაპაზონი 36,0-დან 36,9 °C-მდე (96,8-დან 98,4 °F-მდე).
ბოლო კვლევები ვარაუდობენ, რომ ჯანმრთელი მოზრდილების საშუალო ტემპერატურაა 36,8 °C (98,2 °F) (იგივე შედეგი სამ სხვადასხვა კვლევაში). ვარიაციები (ერთი სტანდარტული გადახრა) სამი სხვა კვლევისგან არის:
36,4–37,1 °C (97,5–98,8 °F)
36,3–37,1 °C (97,3–98,8 °F) მამაკაცებისთვის,
36,5–37,3 °C (97,7–99,1 °F) მდედრებისთვის
36,6–37,3 °C (97,9–99,1 °F)
გაზომილი ტემპერატურა იცვლება თერმომეტრის განთავსების მიხედვით, რექტალური ტემპერატურა 0,3–0,6 °C (0,5–1,1 °F) უფრო მაღალია, ვიდრე პირის ღრუს ტემპერატურა, ხოლო აქსილარული ტემპერატურა 0,3–0,6 °C (0,5–1,1 °F) დაბალია, ვიდრე ორალური ტემპერატურა. 6-12 წლის ინდოელი ბავშვების პირის ღრუსა და იღლიის ტემპერატურას შორის საშუალო სხვაობა აღმოჩნდა მხოლოდ 0,1 °C (სტანდარტული გადახრა 0,2 °C), და საშუალო განსხვავება მალტის 4-14 წლის ბავშვებში ორალურ და აქსილარული ტემპერატურას შორის. იყო 0,56 °C, ხოლო საშუალო განსხვავება რექტალურ და აქსილარული ტემპერატურას შორის 4 წლამდე ასაკის ბავშვებში იყო 0,38 °C.
ვარიაციები ცირკადული რითმების გამო
ადამიანებში დაფიქსირდა დღიური ცვალებადობა დასვენებისა და აქტივობის პერიოდებზე დამოკიდებული, ყველაზე დაბალი 11 საათზე. დილის 3 საათამდე და პიკი დილის 10 საათიდან საღამოს 6 საათამდე. მაიმუნებს ასევე აქვთ სხეულის ტემპერატურის კარგად გამოხატული და რეგულარული ცვალებადობა, რომელიც მოჰყვება დასვენებისა და აქტივობის პერიოდებს და არ არის დამოკიდებული დღისა და ღამის სიხშირეზე; ღამის მაიმუნები სხეულის უმაღლეს ტემპერატურას ღამით აღწევენ და ყველაზე დაბალ ტემპერატურას დღისით. საზერლენდ სიმპსონი და ჯ. გალბრეიტმა შენიშნა, რომ ყველა ღამის ცხოველი და ფრინველი - რომელთა დასვენებისა და აქტივობის პერიოდები ბუნებრივად იცვლება ჩვევების გამო და არა გარე ჩარევის შედეგად - განიცდიან ყველაზე მაღალ ტემპერატურას აქტივობის ბუნებრივ პერიოდში (ღამე) და ყველაზე დაბალ ტემპერატურას დასვენების პერიოდში (დღე). ეს დღის ტემპერატურა შეიძლება შეიცვალოს მათი ყოველდღიური რუტინის შეცვლით.
არსებითად, დღენაკლული ფრინველების ტემპერატურის მრუდი მსგავსია ადამიანებისა და სხვა ჰომეოთერმული ცხოველების მრუდისა, გარდა იმისა, რომ მაქსიმუმი ხდება ადრე შუადღისას და მინიმალური უფრო ადრე დილით. ასევე, კურდღლების, ზღვის გოჭებისა და ძაღლებისგან მიღებული მრუდები საკმაოდ ჰგავდა ადამიანების მრუდებს. ეს დაკვირვებები მიუთითებს იმაზე, რომ სხეულის ტემპერატურა ნაწილობრივ რეგულირდება ცირკადული რითმებით.
ცვალებადობა ადამიანის მენსტრუალური ციკლის გამო
ფოლიკულური ფაზის დროს (რომელიც გრძელდება მენსტრუაციის პირველი დღიდან ოვულაციის დღემდე), ქალებში სხეულის საშუალო ბაზალური ტემპერატურა მერყეობს 36,45-დან 36,7 °C-მდე (97,61-დან 98,06 °F-მდე). ოვულაციის შემდეგ 24 საათის განმავლობაში ქალები განიცდიან 0,15-0,45 °C (0,27-0,81 °F) მატებას პროგესტერონის მკვეთრად მომატებული დონის გამო გამოწვეული მეტაბოლური სიჩქარის გაზრდის გამო. სხეულის ბაზალური ტემპერატურა მერყეობს 36,7–37,3 °C (98,1–99,1 °F) შორის ლუტეალურ ფაზაში და ეცემა ოვულაციამდელ დონემდე მენსტრუაციიდან რამდენიმე დღეში. ქალებს შეუძლიათ დახაზონ ეს ფენომენი, რათა დაადგინონ, აქვთ თუ არა ოვულაცია და როდის, რათა ხელი შეუწყონ კონცეფციას ან კონტრაცეფციას.
ვარიაციები ცხელების გამო
ცხელება არის ჰიპოთალამუსში ძირითადი ტემპერატურის განსაზღვრული წერტილის რეგულირებული აწევა, რომელიც გამოწვეულია იმუნური სისტემის მიერ წარმოქმნილი პიროგენებით. სუბიექტისთვის, სიცხის გამო ცენტრალური ტემპერატურის მატებამ შეიძლება გამოიწვიოს სიცივის შეგრძნება ისეთ გარემოში, სადაც სიცხის გარეშე ადამიანებს არ აქვთ.
ვარიაციები ბიოუკუკავშირის გამო
ზოგიერთი ბერი ცნობილია Tummo-ს, ბიოფიდიბეკის მედიტაციის ტექნიკის პრაქტიკაში, რაც მათ საშუალებას აძლევს არსებითად აიწიონ სხეულის ტემპერატურა.
ეფექტი სიცოცხლის ხანგრძლივობაზე
სხეულის ტემპერატურის ასეთი გენეტიკური ცვლილების ეფექტი ხანგრძლივობაზე ძნელი შესასწავლია ადამიანებში.
ცხოვრებასთან თავსებადი ლიმიტები
არსებობს სიცხისა და სიცივის საზღვრები, რომელსაც შეუძლია გაუძლოს ენდოთერმულ ცხოველს და სხვა ბევრად უფრო ფართო საზღვრები, რომელსაც შეუძლია გაუძლოს ექტოთერმულ ცხოველს და მაინც იცოცხლოს. ძალიან ექსტრემალური გაციების ეფექტი არის მეტაბოლიზმის დაქვეითება და, შესაბამისად, სითბოს გამომუშავების შემცირება. როგორც კატაბოლური, ასევე ანაბოლური გზები იზიარებს ამ მეტაბოლურ დეპრესიას და, მიუხედავად იმისა, რომ ნაკლები ენერგია იხარჯება, მაინც ნაკლები ენერგია წარმოიქმნება. ამ დაქვეითებული მეტაბოლიზმის ეფექტი პირველ რიგში მეტყველებს ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე, განსაკუთრებით ტვინზე და ცნობიერების ნაწილებზე; განსჯა ქვეითდება, რადგან ძილიანობა ძლიერდება და თანდათან ღრმავდება, სანამ ინდივიდი არ დაკარგავს ცნობიერებას; სამედიცინო ჩარევის გარეშე, ჰიპოთერმიით სიკვდილი სწრაფად მოდის. თუმცა, ხანდახან კრუნჩხვები შეიძლება მოხდეს ბოლოსკენ და სიკვდილი გამოწვეულია ასფიქსიით.
საზერლენდ სიმფსონისა და პერსი ტ. ჰერინგის მიერ ჩატარებულ კატებზე ჩატარებულ ექსპერიმენტებში ცხოველებმა ვერ შეძლეს გადარჩენა, როდესაც რექტალური ტემპერატურა დაეცა 16 °C-ზე დაბლა (61 °F). ამ დაბალ ტემპერატურაზე სუნთქვა სულ უფრო სუსტი ხდებოდა; გულის იმპულსი ჩვეულებრივ გრძელდებოდა სუნთქვის შეწყვეტის შემდეგ, რითმები ხდება ძალიან არარეგულარული, თითქოს ჩერდება, შემდეგ ისევ იწყება. სიკვდილი, როგორც ჩანს, ძირითადად ასფიქსიის გამო იყო და ერთადერთი გარკვეული ნიშანი იმისა, რომ ეს მოხდა, იყო მუხლზე დარტყმის დაკარგვა.
თუმცა, ძალიან მაღალი ტემპერატურა აჩქარებს სხვადასხვა ქსოვილების მეტაბოლიზმს ისეთ სიჩქარემდე, რომ მათი მეტაბოლური კაპიტალი მალე ამოიწურება. ძალიან თბილი სისხლი წარმოქმნის ქოშინს სასუნთქი ცენტრის მეტაბოლური კაპიტალის ამოწურვით; დარტყმები შემდეგ ხდება არითმული და საბოლოოდ წყდება. ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე ასევე ღრმად მოქმედებს ჰიპერთერმია და დელირიუმი და შეიძლება მოხდეს კრუნჩხვები. ასევე შეიძლება დაიკარგოს ცნობიერება, რამაც ადამიანი კომატოზურ მდგომარეობაში მიიყვანოს. ეს ცვლილებები ზოგჯერ შეიძლება შეინიშნოს პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მწვავე ცხელება. ძუძუმწოვრების კუნთი ხდება ხისტი სითბოს სიმკაცრით დაახლოებით 50 °C ტემპერატურაზე, მთელი სხეულის უეცარი სიმკაცრით სიცოცხლე შეუძლებელს ხდის.
ჰ.მ. ვერნონმა შეასრულა მუშაობა სხვადასხვა ცხოველის სიკვდილის ტემპერატურაზე და დამბლის ტემპერატურაზე (სითბოს სიმკაცრის ტემპერატურაზე). მან აღმოაჩინა, რომ იმავე კლასის სახეობებს აქვთ ძალიან მსგავსი ტემპერატურის მნიშვნელობები, გამოკვლეული ამფიბიებიდან იყო 38,5 °C, თევზი 39 °C, ქვეწარმავლები 45 °C და სხვადასხვა მოლუსკები 46 °C. ასევე, ამ შემთხვევაში. პელაგიურ ცხოველებში მან აჩვენა კავშირი სიკვდილის ტემპერატურასა და სხეულის მყარი შემადგენლობის რაოდენობას შორის. თუმცა, მაღალ ცხოველებში, მისი ექსპერიმენტები აჩვენებენ, რომ პროტოპლაზმის ქიმიურ და ფიზიკურ მახასიათებლებში უფრო დიდი ცვალებადობაა და, შესაბამისად, სიცოცხლესთან თავსებადი ექსტრემალური ტემპერატურის უფრო დიდი ცვალებადობა.
2022 წელს ჩატარებულმა კვლევამ ახალგაზრდებზე სითბოს გავლენის შესახებ აჩვენა, რომ სველი ნათურის კრიტიკული ტემპერატურა, რომლის დროსაც სითბური სტრესის კომპენსირება შეუძლებელია, ახალგაზრდა, ჯანმრთელ მოზრდილებში, რომლებიც ასრულებენ დავალებებს ზომიერი მეტაბოლური სიჩქარით, ყოველდღიური ცხოვრების ძირითადი აქტივობების მიბაძვით. გაცილებით დაბალი იყო ვიდრე ჩვეულებრივ ვარაუდობდნენ 35°C, დაახლოებით 30,55°C 36-40°C ნოტიო გარემოში, მაგრამ თანდათან მცირდებოდა უფრო ცხელ, მშრალ გარემოში.
ართროპოდა
გარკვეული თერმოფილური ფეხსახსრიანების მიერ ტოლერანტული მაქსიმალური ტემპერატურა აღემატება ხერხემლიანთა უმეტესობისთვის სასიკვდილო ტემპერატურას.
ყველაზე სითბოს მდგრადი მწერები უდაბნოს ჭიანჭველების სამი გვარია, რომლებიც დაფიქსირებულია მსოფლიოს სამი სხვადასხვა კუთხიდან. ჭიანჭველებმა შეიმუშავეს ცხოვრების წესი დღის ყველაზე ცხელ საათებში მოკლე ხანგრძლივობით, 50 °C (122 °F)-ზე მეტი მწერების ცხედრებისთვის და სიცოცხლის სხვა ფორმებისთვის, რომლებიც დაიღუპნენ სითბოს სტრესისგან.
2014 წლის აპრილში სამხრეთ კალიფორნიის ტკიპა Paratarsotomus macropalpis დაფიქსირდა, როგორც მსოფლიოში ყველაზე სწრაფი ხმელეთის ცხოველი სხეულის სიგრძესთან შედარებით, სიჩქარით 322 სხეულის სიგრძე წამში. გარდა ტკიპების უჩვეულოდ დიდი სიჩქარისა, მკვლევარები გაოცებულნი იყვნენ, როდესაც აღმოაჩინეს ტკიპები ასეთი სიჩქარით ბეტონზე 60 °C-მდე (140 °F) ტემპერატურაზე, რაც მნიშვნელოვანია, რადგან ეს ტემპერატურა ბევრად აღემატება სასიკვდილო ზღვარს. ცხოველთა სახეობების უმრავლესობა. გარდა ამისა, ტკიპებს შეუძლიათ შეჩერება და მიმართულების შეცვლა ძალიან სწრაფად.
ობობები, როგორიცაა Nephila pilipes, ავლენენ აქტიურ თერმორეგულაციის ქცევას. მაღალი ტემპერატურის მზიან დღეებში, ის ასწორებს თავის სხეულს მზის მიმართულებას, რათა შეამციროს სხეულის ფართობი მზის პირდაპირი სხივების ქვეშ.
იხ. ვიდეო - Thermoregulation - Paul Andersen explains how organisms are able to regulate their internal body temperature (or not). He starts with a brief description conduction, convection, radiation and metabolism. He contrasts ectotherms and endotherms. He also explains how endotherms use negative feedback loops to regulate internal body temperature.
თერმომეტრი
სპიტრული თერმომეტრი ჰაერის ტემპერატურის გასაზომად
(ბერძნ. θέρμη „სითბო“ + μετρέω „ვზომავ“), ასევე თერმომეტრი არის საზომი მოწყობილობა სხვადასხვა სხეულისა და გარემოს (ჰაერი, ნიადაგი, წყალი და ა.შ.) ტემპერატურის გასაზომად. გაზომვის პრინციპიდან გამომდინარე, არსებობს რამდენიმე ტიპის თერმომეტრები:
თხევადი;
მექანიკური;
ელექტრონული;
ოპტიკური;
გაზი;
ინფრაწითელი
გალილეო ითვლება თერმომეტრის გამომგონებლად: მის საკუთარ თხზულებებში ამ მოწყობილობის აღწერა არ არის, მაგრამ მისმა სტუდენტებმა, ნელიმ და ვივიანმა, მოწმობდნენ, რომ უკვე 1597 წელს მან გააკეთა რაღაც თერმობაროსკოპის (თერმოსკოპი) მსგავსი. გალილეო ამ დროს სწავლობდა ჰერონ ალექსანდრიელის მუშაობას, რომელმაც უკვე აღწერა მსგავსი მოწყობილობა, მაგრამ არა სითბოს ხარისხის გასაზომად, არამედ წყლის გასათბობად. თერმოსკოპი იყო პატარა შუშის ბურთი, რომელზეც მინის მილი იყო მიმაგრებული. ბურთი ოდნავ გაცხელდა და მილის ბოლო ჩაუშვეს ჭურჭელში წყლით. გარკვეული პერიოდის შემდეგ, ბურთში ჰაერი გაცივდა, მისი წნევა შემცირდა და წყალი, ატმოსფერული წნევის გავლენით, მილში ავიდა გარკვეულ სიმაღლეზე. შემდგომში, დათბობასთან ერთად, ბურთში ჰაერის წნევა გაიზარდა და მილში წყლის დონე შემცირდა. თერმოსკოპის გამოყენებით შესაძლებელი გახდა მხოლოდ სხეულის გაცხელების ხარისხის ცვლილების მსჯელობა: მას არ აჩვენა ტემპერატურის რიცხვითი მნიშვნელობები, რადგან მას არ გააჩნდა მასშტაბი. გარდა ამისა, მილში წყლის დონე დამოკიდებული იყო არა მხოლოდ ტემპერატურაზე, არამედ ატმოსფერულ წნევაზეც. 1657 წელს გალილეოს თერმოსკოპი გააუმჯობესეს ფლორენციელმა მეცნიერებმა. მათ აღჭურვეს მოწყობილობა მძივის სასწორით და ამოტუმბეს ჰაერი რეზერვუარიდან (ბურთი) და მილიდან. ამან შესაძლებელი გახადა სხეულის ტემპერატურის არა მხოლოდ ხარისხობრივად, არამედ რაოდენობრივად შედარება. შემდგომში თერმოსკოპი შეცვალეს: ამოატრიალეს, წყლის ნაცვლად მილში კონიაკი ჩაასხეს და ჭურჭელი ამოიღეს. ამ მოწყობილობის მოქმედება ეფუძნებოდა სხეულების გაფართოებას; ზაფხულის ყველაზე ცხელი და ზამთრის ყველაზე ცივი დღეების ტემპერატურა აღიქმებოდა როგორც "მუდმივი" წერტილები.
ინფრაწითელი თერმომეტრი
თერმომეტრის გამოგონება ასევე მიეწერება ლორდ ბეკონს, რობერტ ფლუდს, სანტორიუსს, სკარპს, კორნელიუს დრებელს, პორტს და სალომონ დე კაუსს, რომლებიც მოგვიანებით წერდნენ და ზოგიერთს პირადი ურთიერთობა ჰქონდა გალილეოსთან. ყველა ეს თერმომეტრი იყო ჰაერის თერმომეტრი და შედგებოდა ჭურჭლისგან მილით, რომელიც შეიცავდა ჰაერს, რომელიც გამოყოფილი იყო ატმოსფეროდან წყლის სვეტით; ისინი ცვლიდნენ მაჩვენებლებს როგორც ტემპერატურის ცვლილებებიდან, ასევე ატმოსფერული წნევის ცვლილებით.
1703 წელს გიომ ამონტონმა პარიზში გააუმჯობესა ჰაერის თერმომეტრი, გაზომა არა გაფართოება, არამედ ჰაერის ელასტიურობის მატება, რომელიც შემცირდა იმავე მოცულობამდე სხვადასხვა ტემპერატურაზე, ღია იდაყვში ვერცხლისწყლის ჩასხმით; გათვალისწინებული იყო ბარომეტრიული წნევა და მისი ცვლილებები. ასეთი მასშტაბის ნული უნდა ყოფილიყო „სიცივის ის მნიშვნელოვანი ხარისხი“, რომლის დროსაც ჰაერი კარგავს მთელ თავის ელასტიურობას (ანუ თანამედროვე აბსოლუტური ნული), ხოლო მეორე მუდმივი წერტილი იყო წყლის დუღილის წერტილი. ატმოსფერული წნევის ზემოქმედება დუღილის წერტილზე ამონტონისთვის ჯერ არ იყო ცნობილი და მის თერმომეტრში არსებული ჰაერი არ იყო გათავისუფლებული წყლის აირებისგან; ამიტომ მისი მონაცემებიდან აბსოლუტური ნული მიიღება −239,5° ცელსიუსზე. ამონტონის კიდევ ერთი ჰაერის თერმომეტრი, რომელიც ძალიან არასრულყოფილად იყო დამზადებული, დამოუკიდებელი იყო ატმოსფერული წნევის ცვლილებებისგან: ეს იყო სიფონური ბარომეტრი, რომლის ღია იდაყვი იყო გაშლილი ზევით, სავსე იყო კალიუმის ძლიერი ხსნარით ბოლოში, ზეთით ზევით და მთავრდებოდა. ჰაერით დახურულ რეზერვუარში.
ფარენჰაიტმა მისცა თერმომეტრს მისი თანამედროვე ფორმა და აღწერა მისი მომზადების მეთოდი 1723 წელს. თავდაპირველად მან ასევე შეავსო მილები სპირტით და მხოლოდ საბოლოოდ გადავიდა ვერცხლისწყალზე. მან დაადგინა თავისი მასშტაბის ნული თოვლის ნარევის ტემპერატურაზე ამიაკით ან სუფრის მარილით, "წყლის გაყინვის დასაწყისის" ტემპერატურაზე მან აჩვენა 32° და ჯანმრთელი ადამიანის სხეულის ტემპერატურა პირის ღრუში ან იღლიის ქვეშ იყო 96°-ის ექვივალენტი. შემდგომში მან აღმოაჩინა, რომ წყალი დუღს 212°-ზე და ეს ტემპერატურა ყოველთვის იგივე იყო ბარომეტრის იგივე მდგომარეობით. ფარენჰაიტის თერმომეტრების შემორჩენილი მაგალითები გამოირჩევიან ზედმიწევნითი შესრულებით.
ორი მუდმივი წერტილი, ყინულის დნობა და მდუღარე წყალი, საბოლოოდ დაადგინა შვედმა ასტრონომმა, გეოლოგმა და მეტეოროლოგმა ანდერს ცელსიუსმა 1742 წელს. მაგრამ თავდაპირველად მან დაადგინა 0° დუღილის წერტილში, ხოლო 100° გაყინვის წერტილში. თავის ნაშრომში ცელსიუსი "თერმომეტრზე ორი მუდმივი გრადუსის დაკვირვება" ისაუბრა მის ექსპერიმენტებზე, რომლებიც აჩვენებდნენ, რომ ყინულის დნობის ტემპერატურა (100°) არ არის დამოკიდებული წნევაზე. მან ასევე საოცარი სიზუსტით დაადგინა, თუ როგორ იცვლებოდა წყლის დუღილის წერტილი ატმოსფერული წნევის მიხედვით. მან შესთავაზა, რომ ნიშნის 0 (წყლის დუღილის წერტილი) შეიძლება დაკალიბრებულიყო იმის ცოდნა, თუ რა დონეზეა ზღვასთან შედარებით თერმომეტრი განთავსებული.
მოგვიანებით, ცელსიუსის გარდაცვალების შემდეგ, მისმა თანამედროვეებმა და თანამემამულეებმა, ბოტანიკოსმა კარლ ლინეუსმა და ასტრონომმა მორტენ სტრემერმა გამოიყენეს ეს მასშტაბი ინვერსიულად (მათ დაიწყეს ყინულის დნობის ტემპერატურის 0°, ხოლო წყლის დუღილის წერტილი 100°). ამ ფორმით სასწორი ძალიან მოსახერხებელი აღმოჩნდა, ფართოდ გავრცელდა და დღემდე გამოიყენება.
ზოგიერთი წყაროს მიხედვით, თავად ცელსიუსმა სტრემერის რჩევით სასწორი თავდაყირა დააყენა. სხვა წყაროების მიხედვით, სასწორი გადაატრიალა კარლ ლინეუსმა 1745 წელს. ხოლო მესამეს მიხედვით, სასწორი თავდაყირა დაატრიალა ცელსიუსის მემკვიდრემ მ.სტრემერმა და მე-18 საუკუნეში ასეთი თერმომეტრი ფართოდ გავრცელდა სახელწოდებით „შვედური თერმომეტრი“, ხოლო თავად შვედეთში – სტრემერის სახელწოდებით, მაგრამ. ყველაზე ცნობილმა შვედმა ქიმიკოსმა იოჰან იაკობმა თავის ნაშრომში „ქიმიის სახელმძღვანელოები“ შეცდომით უწოდა მ. სტრემერის სკალას ცელსიუსის სკალა და მას შემდეგ ცენტიგრადუსმა სკალამ დაიწყო ანდერს ცელსიუსის სახელის ტარება.
1736 წელს რომურის ნამუშევარი, მიუხედავად იმისა, რომ მან გამოიწვია 80° სკალის დამყარება, უფრო უკან გადადგმული ნაბიჯი იყო იმის წინააღმდეგ, რაც ფარენჰაიტმა უკვე გააკეთა: რომურის თერმომეტრი იყო უზარმაზარი, არასასიამოვნო გამოსაყენებლად, ხოლო მისი ხარისხებად დაყოფის მეთოდი არაზუსტი და მოუხერხებელი იყო.
ფარენჰაიტის და როიმურის შემდეგ თერმომეტრების დამზადების ბიზნესი ხელოსნების ხელში ჩავარდა, რადგან თერმომეტრები ვაჭრობის საგანი გახდა.
1848 წელს ინგლისელმა ფიზიკოსმა უილიამ ტომსონმა (ლორდ კელვინი) დაამტკიცა აბსოლუტური ტემპერატურის შკალის შექმნის შესაძლებლობა, რომლის ნული არ არის დამოკიდებული წყლის თვისებებზე ან თერმომეტრის შემავსებელ ნივთიერებაზე. "კელვინის შკალაში" საწყისი წერტილი იყო აბსოლუტური ნულის მნიშვნელობა: -273,15 ° C. ამ ტემპერატურაზე მოლეკულების თერმული მოძრაობა ჩერდება. შესაბამისად, სხეულების შემდგომი გაგრილება შეუძლებელი ხდება.
ვერცხლისწყლის სამედიცინო თერმომეტრი
თხევადი თერმომეტრები ეფუძნება სითხის მოცულობის შეცვლის პრინციპს, რომელიც შეედინება თერმომეტრში (ჩვეულებრივ ალკოჰოლში ან ვერცხლისწყალში), როდესაც გარემო ტემპერატურა იცვლება.
თხევადი თერმომეტრები იყოფა ვერცხლისწყლით და ვერცხლისწყალით სავსე თერმომეტრებად. ეს უკანასკნელი გამოიყენება არა მხოლოდ ეკონომიკური მიზეზების გამო, არამედ ფართო ტემპერატურის დიაპაზონის გამოყენების გამო. ამრიგად, თერმომეტრიაში გამოიყენება შემდეგი ნივთიერებები, როგორც თერმომეტრების არავერცხლისწყლის შევსება: სპირტები (ეთილის, მეთილი, პროპილი), პენტანი, ტოლუოლი, ნახშირბადის დისულფიდი, აცეტონი, ტალიუმის ამალგამი და გალიუმი.
იმის გამო, რომ ვერცხლისწყალი მსოფლიოში 2020 წლიდან აკრძალულია მისი ჯანმრთელობის საფრთხის გამო, საქმიანობის მრავალი სფერო ეძებს საყოფაცხოვრებო თერმომეტრების ალტერნატიულ შევსებას.
გალინსტანის სამედიცინო თერმომეტრი
ასეთი შემცვლელი გახდა გალინსტანი (ლითონების შენადნობი: გალიუმი, ინდიუმი, კალა და თუთია). გალიუმი გამოიყენება მაღალი ტემპერატურის გასაზომად. ასევე, ვერცხლისწყლის თერმომეტრები სულ უფრო და უფრო დიდი წარმატებით იცვლება პლატინის ან სპილენძის წინააღმდეგობის თერმომეტრებით. სხვა ტიპის თერმომეტრებიც სულ უფრო ხშირად გამოიყენება.
გატეხილი თერმომეტრიდან დაღვრილი ვერცხლისწყლის ამოღების შესახებ ინფორმაციისთვის იხილეთ სტატია დემერკურიზაცია.
თუ ასეთი ანუ ვერცხლიწყლის თერმეტრი გაგიტყდათ
თუ გატყდა თერმომეტრი და ოთახში მიმოფინტა პატარა ბურთულებად საშიშია ის ჯამრთელობისთვის ვიანიდან რავ~ც უფრო ტბილა პოთახში კერძოდ 18 გრადუსზე მეტი ვერცხლისწყალის ორთქლი ადვილად არწევს ჩვენს ორგანზმში და დროთა განმავლობაში შეუძლია სერიოზული ცვლილებები გამოიწვიოს ცენტყრალური ნერვული სისტემაში და თირკმლის დაზიანებაც კი. ვერცხლისწყლის მწვავე მოწამლვლის ნიშნებია ძლიერი ტავის ტკივილი, სასუნთქი სისტემის ანთება და დარღვევები მომნელებელი სისტემაში, ადვილად დაღლა, სისუსტე. გარდა ამისა არსებობს ვეცხლიწყლის ქრონიკული მოწავლის ფორმა, რომლის დროსაც ასეთი ფორმებით არ ავლინდება. მცირე რაოდენობის მოხვედრისას ორგანიზმში მოწავლა გამოიწვიოს.
არ შეიძ₾ება გატეხილი თერმომეტრის გადადგდება ნაგავის ყუთში და მეტადრე ფანჯრიდან. მტერსასრუტის გამოყენება.ცხელ ჰაერთან შეხებისას ვერცხლისწყალი უფრო ინტესიურად ორთქლდება. ამ დროს მისი კონცეტრაცია ჰაერში 100-ჯერ უფრო ინტესიური ხდება. არც კანალიზაციის მილებშ და სველი ტილოთი ვინაიდან ის წყალზე 15-ჯერ მძიმეა.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ანტარესი
ანტარესის ზედაპირის ფოტო გადაღებულია VLTI ტელესკოპით
ანტარესი ყველაზე კაშკაშა ვარსკვლავია მორიელის თანავარსკვლავედში. მას აქვს ბაიერის აღნიშვნა α Scorpii, რომელიც ლათინირებულია Alpha Scorpii-ზე. ანტარესს ხშირად მოიხსენიებენ როგორც "მორიელის გულს", თანავარსკვლავედის ცენტრთან ახლოს σ მორიელი და τ მორიელი. აშკარად მოწითალო, შეუიარაღებელი თვალით შეხედვისას, ანტარესი არის ნელი არარეგულარული ცვლადი ვარსკვლავი, რომლის სიკაშკაშე მერყეობს +0,6-დან +1,6-მდე აშკარა ვიზუალური სიდიდისგან. ის საშუალოდ მეთხუთმეტე ყველაზე კაშკაშა ვარსკვლავია ღამის ცაზე.
კლასიფიცირებული, როგორც სპექტრული ტიპის M1.5Iab-Ib, ანტარესი არის წითელი სუპერგიგანტი, დიდი განვითარებული მასიური ვარსკვლავი და შეუიარაღებელი თვალით ხილული ერთ-ერთი უდიდესი ვარსკვლავი. მისი ზუსტი ზომა გაურკვეველი რჩება, მაგრამ მზის სისტემის ცენტრში მოთავსების შემთხვევაში, ის გავრცელდება სადღაც მარსის და იუპიტერის ორბიტებს შორის. მისი მასა გამოითვლება დაახლოებით 12-ჯერ აღემატება მზის მასას. შეუიარაღებელი თვალით შეხედვისას ანტარესი ერთ ვარსკვლავად გვევლინება, მაგრამ სინამდვილეში ეს არის ორობითი ვარსკვლავური სისტემა, თავისი ორი კომპონენტით სახელად α Scorpii A და α Scorpii B. ამ წყვილში უფრო კაშკაშა არის წითელი სუპერგიგანტი, ხოლო უფრო მკრთალი არის ცხელი მთავარი მიმდევრობის ვარსკვლავი მაგნიტუდის 5.5. მათ აქვთ დაგეგმილი განცალკევება დაახლოებით 79.1 Tm (529 AU).
ანტარესი არის მორიელი-კენტავრის ასოციაციის ყველაზე კაშკაშა და ყველაზე განვითარებული ვარსკვლავური წევრი, მზესთან უახლოესი OB ასოციაცია. ის ასოციაციის ზედა მორიელის ქვეჯგუფის წევრია, რომელიც შეიცავს ათასობით ვარსკვლავს, რომელთა საშუალო ასაკი 11 მილიონი წელია. ანტარესი მდებარეობს დედამიწიდან დაახლოებით 170 პარსეკში (550 ლიტრი) ზედა მორიელის კიდეზე და ანათებს Rho Ophiuchi ღრუბლოვან კომპლექსს მის წინა პლანზე.
იხ.ვიდეო - Zooming in on the red supergiant star Antares - This video starts from a wide field view of the Milky Way, including the prominent constellation of Scorpius (The Scopion). It zooms in towards Scorpius’s bright red heart — the red supergiant star Antares. The final view shows an image of the surface of Antares — the best ever of any star other than the Sun — taken with ESO’s Very Large Telescope Interferometer.
ანტარესის წითელი სუპერგიგანტური ვარსკვლავის მასშტაბირება
α Scorpii (ლათინურად Alpha Scorpii) არის ვარსკვლავის ბაიერის აღნიშვნა. Antares-ს აქვს Flamsteed-ის აღნიშვნა 21 Scorpii, ისევე როგორც კატალოგის აღნიშვნები, როგორიცაა HR 6134 Bright Star Catalog-ში და HD 148478 Henry Draper Catalogue-ში. როგორც გამოჩენილი ინფრაწითელი წყარო, ის წარმოდგენილია Two Micron All-Sky Survey კატალოგში, როგორც 2MASS J16292443-2625549 და ინფრაწითელი ასტრონომიული თანამგზავრის (IRAS) Sky Survey Atlas კატალოგში, როგორც IRAS 16262–2619. ის ასევე კატალოგირებულია როგორც ორმაგი ვარსკვლავი WDS J16294-2626 და CCDM J16294-2626. ანტარესი არის ცვლადი ვარსკვლავი და ჩამოთვლილია ცვლადი ვარსკვლავების გენერალურ კატალოგში, მაგრამ, როგორც ბაიერის მიერ დანიშნულ ვარსკვლავს, მას არ აქვს ცალკე ცვლადი ვარსკვლავის აღნიშვნა.
ანტარესი τ (მარცხნივ ქვედა) და σ მორიელს შორის. ანტარესი თეთრად გამოიყურება ამ WISE ყალბი ფერის ინფრაწითელ სურათზე.
მისი ტრადიციული სახელწოდება Antares მომდინარეობს ძველი ბერძნულიდან Ἀντάρης, რაც ნიშნავს "მეტოქე-არესის" ("მარსის მოწინააღმდეგე"), მისი მოწითალო ელფერის მსგავსების გამო პლანეტა მარსის გარეგნობასთან. ანტარესის შედარება მარსთან შესაძლოა წარმოიშვა ადრეული მესოპოტამიელი ასტრონომებისგან, რაც მოძველებულ ვარაუდად ითვლება, რადგან ამ ვარსკვლავის სახელი მესოპოტამიის ასტრონომიაში ყოველთვის იყო „მორიელის გული“ და იგი ასოცირდებოდა ქალღმერთ ლისინთან. ზოგიერთი მკვლევარი ვარაუდობს, რომ ვარსკვლავს შესაძლოა ერქვა ანტარის, ან ანტარა იბნ შადადის, არაბი მეომარი-გმირის სახელი, რომელიც აღინიშნება წინაისლამურ ლექსებში მუალაკატში. თუმცა სახელწოდება „ანტარესი“ უკვე დადასტურებულია ბერძნულ კულტურაში, ე.ი. პტოლემეოსის ალმაგესტსა და ტეტრაბიბლოსში. 2016 წელს, საერთაშორისო ასტრონომიულმა კავშირმა მოაწყო სამუშაო ჯგუფი ვარსკვლავების სახელების შესახებ (WGSN) ვარსკვლავების შესაბამისი სახელების კატალოგისა და სტანდარტიზაციის მიზნით. WGSN-ის პირველი ბიულეტენი 2016 წლის ივლისში მოიცავდა WGSN-ის მიერ დამტკიცებული სახელების პირველი ორი ჯგუფის ცხრილს, რომელიც მოიცავდა Antares ვარსკვლავს α Scorpii A. ახლა ის ასეა შესული IAU-ს ვარსკვლავთა სახელების კატალოგში.
დაკვირვება
ანტარესი ჩანს მთელი ღამის განმავლობაში ყოველი წლის 31 მაისს, როდესაც ვარსკვლავი მზეს ეწინააღმდეგება. შემდეგ ანტარესი ამოდის შებინდებისას და ჩადის გამთენიისას, როგორც ჩანს ეკვატორზე.
30 ნოემბრის ორივე მხარეს ორი-სამი კვირის განმავლობაში ანტარესი არ ჩანს ღამის ცაზე შუა ჩრდილოეთ განედებიდან, რადგან ის მზესთან ახლოსაა. უფრო მაღალ ჩრდილოეთ განედებში, ანტარესი ჩანს მხოლოდ სამხრეთით ზაფხულში. ჩრდილოეთ განედზე 64°-ზე მაღალი, ვარსკვლავი საერთოდ არ ამოდის.
ანტარესი უფრო ადვილად ჩანს სამხრეთ ნახევარსფეროდან მისი სამხრეთით დახრილობის გამო. მთელ ანტარქტიდაში ვარსკვლავი ცირკუმპოლარულია, რადგან მთელი კონტინენტი 64°-ზე მაღლა მდებარეობს.
ანტარესი მზის მახლობლად 2012 წლის 30 ნოემბერს
რადიალური სიჩქარის ცვალებადობა დაფიქსირდა ანტარესის სპექტრში მე-20 საუკუნის დასაწყისში და გაკეთდა მცდელობები სპექტროსკოპული ორბიტების გამოყვანისთვის. ცხადი გახდა, რომ მცირე ვარიაციები არ შეიძლება იყოს ორბიტალური მოძრაობის გამო და რეალურად გამოწვეული იყო ვარსკვლავის ატმოსფეროს პულსირებით. ჯერ კიდევ 1928 წელს გამოთვალეს, რომ ვარსკვლავის ზომა უნდა განსხვავდებოდეს დაახლოებით 20%-ით.
1819 წლის 13 აპრილს ოკულტაციის დროს იოჰან ტობიას ბურგმა პირველად იტყობინება, რომ ანტარესს ჰყავს კომპანიონი ვარსკვლავი, თუმცა ეს არ იყო ფართოდ მიღებული და უარყოფილი იყო, როგორც შესაძლო ატმოსფერული ეფექტი. მას შემდეგ დააკვირდა შოტლანდიელმა ასტრონომმა ჯეიმს უილიამ გრანტმა FRSE ინდოეთში ყოფნისას 1844 წლის 23 ივლისს. იგი ხელახლა აღმოაჩინა ორმსბი მ. მიტჩელმა 1846 წელს, და გაზომა უილიამ რატერ დოუსმა 1847 წლის აპრილში.
1952 წელს ანტარესის სიკაშკაშე იცვლებოდა. აღწერილი იყო ფოტოგრაფიული სიდიდის დიაპაზონი 3.00-დან 3.16-მდე. სიკაშკაშე 1945 წლიდან მონიტორინგს ახორციელებს ცვლადი ვარსკვლავების დამკვირვებელთა ამერიკული ასოციაციის მიერ, და იგი კლასიფიცირებულია, როგორც LC ნელი არარეგულარული ცვლადი ვარსკვლავი, რომლის აშკარა სიდიდე ნელა იცვლება +0.6 და +1.6 უკიდურესობებს შორის, თუმცა, ჩვეულებრივ, სიდიდის მახლობლად. +1.0. აშკარა პერიოდულობა არ არსებობს, მაგრამ სტატისტიკური ანალიზები ვარაუდობენ 1733 დღის ან 1650±640 დღის პერიოდებს. ცალკე გრძელი მეორადი პერიოდი არ არის გამოვლენილი, თუმცა ვარაუდობენ, რომ პირველადი პერიოდები ათას დღეზე მეტი ხანგრძლივ მეორად პერიოდებს ემსგავსება.
2018 წელს გამოქვეყნებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ სამხრეთ ავსტრალიიდან ნარინჯერი აბორიგენები აკვირდებოდნენ ანტარესის ცვალებადობას და აერთიანებდნენ მას თავიანთ ზეპირ ტრადიციებში, როგორც ვაიუნგარი (ნიშნავს "წითელ კაცს").
ანტარესი მდებარეობს ეკლიპტიკის სამხრეთით 4,57 გრადუსით, ოთხი პირველი სიდიდის ვარსკვლავიდან ერთ-ერთი ეკლიპტიკიდან 6°-ში (სხვები არის Spica, Regulus და Aldebaran), ასე რომ, ის შეიძლება დაიმალოს მთვარეზე. 2009 წლის 31 ივლისის ოკულტაცია ხილული იყო სამხრეთ აზიისა და ახლო აღმოსავლეთის დიდ ნაწილში. ყოველწლიურად, დაახლოებით 2 დეკემბერს, მზე გადის ანტარესის ჩრდილოეთით 5°-ით. ანტარესის მთვარის ოკულტაციები საკმაოდ ხშირია, რაც დამოკიდებულია მთვარის კვანძების 18,6 წლიან ციკლზე. ბოლო ციკლი დასრულდა 2010 წელს და შემდეგი იწყება 2023 წელს. მარჯვნივ ნაჩვენებია ხელახალი გამოჩენის მოვლენის ვიდეო, რომელიც ნათლად აჩვენებს მოვლენებს ორივე კომპონენტისთვის.
ანტარები პლანეტების მიერაც შეიძლება იყოს დაფარული, მაგ. ვენერა, მაგრამ ეს მოვლენები იშვიათია. ანტარესის ბოლო დაფარვა ვენერას მიერ მოხდა ძვ.წ 525 წლის 17 სექტემბერს; შემდეგი იქნება 2400 წლის 17 ნოემბერი. სხვა პლანეტებზე გამოითვლება, რომ არ დაიფარა ანტარესი ბოლო ათასწლეულში და არც მომდევნო ათასწლეულში, რადგან პლანეტების უმეტესობა რჩება ეკლიპტიკასთან და გადის ანტარესის ჩრდილოეთით. ვენერა უკიდურესად ახლოს იქნება ანტარესთან 2117 წლის 19 ოქტომბერს და ყოველ რვა წელიწადში ერთხელ 2157 წლის 29 ოქტომბრამდე გაივლის ვარსკვლავის სამხრეთით.
Rho Ophiuchi ღრუბლოვანი კომპლექსის განათება
ანტარესი ანათებს Rho Ophiuchi ღრუბლოვანი კომპლექსის წინა პლანზე. განათებულ ღრუბელს ზოგჯერ უწოდებენ ანტარესის ნისლეულს ან სხვაგვარად იდენტიფიცირებულია როგორც VdB 107, Ced 132, DG 141, LBN 1107 და Magakian 668
ვარსკვლავური სისტემა
α Scorpii არის ორმაგი ვარსკვლავი, რომელიც ითვლება ორობით სისტემას. ვარსკვლავებისთვის საუკეთესოდ გამოთვლილი ორბიტა კვლავ არასანდო ითვლება. იგი აღწერს თითქმის წრიულ ორბიტას, რომელიც ჩანს თითქმის ზღვარზე, 1218 წლის პერიოდით და ნახევრად ძირითადი ღერძი დაახლოებით 2,9 ინჩი. ამ პერიოდის სხვა ბოლო შეფასებები მერყეობდა 880 წლიდან გამოთვლილი ორბიტისთვის, 2562 წლამდე კეპლერის მარტივი კანონის შეფასებისთვის.
წყვილის ადრეულმა გაზომვებმა დაადგინა, რომ ისინი 1847–49 წლებში იყო დაახლოებით 3,5 ინჩი, ან 1848 წელს 2,5 ინჩი. უფრო თანამედროვე დაკვირვებები თანმიმდევრულად იძლევა განცალკევებებს დაახლოებით 2.6" - 2.8" განცალკევების ვარიაციები ხშირად განიმარტება, როგორც ორბიტალური მოძრაობის მტკიცებულება, მაგრამ უფრო სავარაუდოა, რომ იყოს უბრალოდ დაკვირვების უზუსტობები ორ კომპონენტს შორის ძალიან მცირე ჭეშმარიტი ფარდობითი მოძრაობით.
წყვილს აქვს დაახლოებით 529 ასტრონომიული ერთეულის (AU) (≈ 80 მილიარდი კმ) დაშორება ანტარესის სავარაუდო მანძილზე, რაც მათ შორის მანძილის მინიმალურ მნიშვნელობას იძლევა. კომპანიონი ვარსკვლავიდან მატერიის გადინებისას ენერგეტიკული მდგომარეობების სპექტროსკოპიული გამოკვლევა ვარაუდობს, რომ ეს უკანასკნელი 220 ა.ე.-ზე მეტია პირველადის მიღმა (დაახლოებით 33 მილიარდი კმ).
(2008 წლის ივლისი, მოძველებულია). მზის სისტემის ზოგიერთი პლანეტის და რამდენიმე ცნობილი ვარსკვლავის შედარებითი ზომები, მათ შორის Antares A:
მერკური < მარსი < ვენერა < დედამიწა
დედამიწა < ნეპტუნი < ურანი < სატურნი < იუპიტერი
იუპიტერი < მგელი 359 < მზე < სირიუსი
სირიუსი < Pollux < Arcturus < Aldebaran
Aldebaran < Rigel < Antares A < Betelgeuse
Betelgeuse < Mu Cephei < VV Cephei A < VY Canis ანტარესი არის წითელი სუპერგიგანტი ვარსკვლავი M1.5Iab-Ib ვარსკვლავური კლასიფიკაციით და მითითებულია, როგორც სპექტრული სტანდარტი ამ კლასისთვის. ვარსკვლავის ბუნებიდან გამომდინარე, მიღებული პარალაქსის გაზომვებს აქვს დიდი შეცდომები, ასე რომ, ანტარესის ნამდვილი მანძილი მზიდან დაახლოებით 550 სინათლის წელია (170 პარსეკი).
ანტარესის სიკაშკაშე ვიზუალური ტალღის სიგრძეზე დაახლოებით 10000-ჯერ აღემატება მზეს, მაგრამ იმის გამო, რომ ვარსკვლავი თავისი ენერგიის მნიშვნელოვან ნაწილს ასხივებს სპექტრის ინფრაწითელ ნაწილში, ნამდვილი ბოლომეტრიული სიკაშკაშე დაახლოებით 100000-ჯერ აღემატება მზეს. ბოლომეტრიული სიკაშკაშის მნიშვნელობებს ენიჭება შეცდომის დიდი ზღვარი, როგორც წესი, 30% ან მეტი. ასევე მნიშვნელოვანი განსხვავებაა სხვადასხვა ავტორის მიერ გამოქვეყნებულ მნიშვნელობებს შორის, მაგალითად 75,900 L☉ და 97,700 L☉ გამოქვეყნებული 2012 და 2013 წლებში
ვარსკვლავის მასა გამოთვლილია დაახლოებით 12 M☉, ან 11-დან 14,3 M☉-მდე. ანტარესის ეფექტური ტემპერატურისა და სიკაშკაშის შედარება მასიური ვარსკვლავების თეორიულ ევოლუციურ ბილიკებთან ვარაუდობს, რომ წინამორბედი მასა 17 M☉ და ასაკი 12 მილიონი წელია (MYr), ან საწყისი მასა 15 M☉ და ასაკი 11-დან 15 მაისამდე მოსალოდნელია, რომ ანტარესის მსგავსი მასიური ვარსკვლავები აფეთქდებიან, როგორც სუპერნოვა.
შედარება წითელ სუპერგიგანტ ანტარესს, არქტურუსსა და მზეს შორის, რომელიც ნაჩვენებია როგორც პატარა წერტილი ზედა მარჯვნივ.
მაგარი სუპერგიგანტების უმეტესობის მსგავსად, ანტარესის ზომას აქვს დიდი გაურკვევლობა ვარსკვლავის გაშლილი გარე უბნების სუსტი და გამჭვირვალე ბუნების გამო. ეფექტური ტემპერატურის განსაზღვრა რთულია ატმოსფეროს სხვადასხვა სიღრმეზე წარმოქმნილი სპექტრული ხაზების გამო და ხაზოვანი გაზომვები იძლევა განსხვავებულ შედეგებს დაკვირვებული ტალღის სიგრძის მიხედვით. გარდა ამისა, ანტარესი, როგორც ჩანს, პულსირებს, მისი რადიუსი 19%-ით იცვლება. ის ასევე იცვლება ტემპერატურაში 150 კ-ით, რაც ჩამორჩება 70 დღით რადიალური სიჩქარის ცვლილებებს, რომლებიც სავარაუდოდ გამოწვეულია პულსაციებით.
ანტარესის დიამეტრი ყველაზე ზუსტად შეიძლება გაიზომოს ინტერფერომეტრიის გამოყენებით ან მთვარის ოკულტაციის მოვლენებზე დაკვირვებით. გამოქვეყნებულია აშკარა დიამეტრი ოკულტაციებიდან 41,3 ± 0,1 მილიარწმ. ინტერფერომეტრია იძლევა ვარსკვლავური დისკის ხედის სინთეზის საშუალებას, რომელიც შემდეგ წარმოდგენილია როგორც კიდურით ჩაბნელებული დისკი, რომელიც გარშემორტყმულია გაფართოებული ატმოსფეროთი. კიდურებით ჩაბნელებული დისკის დიამეტრი 2009 წელს გაზომეს 37,38±0,06 მილიარ წამში და 2010 წელს 37,31±0,09 მილიარწმ. ვარსკვლავის წრფივი რადიუსი შეიძლება გამოითვალოს მისი კუთხური დიამეტრისა და მანძილის მიხედვით. თუმცა, მანძილი ანტარესამდე არ არის ცნობილი ისეთივე სიზუსტით, როგორც მისი დიამეტრის თანამედროვე გაზომვები.
ჰიპარკოსის თანამგზავრის ტრიგონომეტრიული პარალაქსი 5,89±1,00 მასი მივყავართ დაახლოებით 680 R☉ რადიუსამდე. 850 R☉-ზე მეტი რადიუსების შეფასებები მიღებული იყო დიამეტრის ძველი გაზომვებიდან, მაგრამ ამ გაზომვებზე, სავარაუდოდ, გავლენას ახდენდა ატმოსფეროს ასიმეტრია და ინფრაწითელი ტალღების სიგრძის ვიწრო დიაპაზონი; ანტარესს აქვს გაფართოებული გარსი, რომელიც ძლიერად ასხივებს ამ კონკრეტულ ტალღის სიგრძეზე. მზესთან შედარებით მისი დიდი ზომის მიუხედავად, ანტარესს ჯუჯა აქვს კიდევ უფრო დიდი წითელი სუპერგიგანტები, როგორიცაა VY Canis Majoris ან VV Cephei A და Mu Cephei.
ანტარესი, ისევე როგორც მსგავსი ზომის წითელი სუპერგიგანტი, ბეთელგეიზე, თანავარსკვლავედში ორიონის თანავარსკვლავედში, თითქმის აუცილებლად აფეთქდება როგორც სუპერნოვა, ალბათ 1.0-დან 1.4 მილიონ წელიწადში. რამდენიმე თვის განმავლობაში ანტარესის სუპერნოვა შეიძლება იყოს სავსე მთვარევით კაშკაშა და დღისით ხილული.
ანტარეს ბ
Antares B არის 5,5 მაგნიტუდის ცისფერი თეთრი მთავარი მიმდევრობის ვარსკვლავი B2,5V სპექტრული ტიპის; მას ასევე აქვს მრავალი უჩვეულო სპექტრული ხაზი, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ იგი დაბინძურებულია ანტარესის მიერ გამოდევნილი მატერიით. ვარაუდობენ, რომ ეს არის შედარებით ნორმალური ადრეული B ძირითადი მიმდევრობის ვარსკვლავი, მასით დაახლოებით 7 M☉, ტემპერატურა დაახლოებით 18,500 K და რადიუსი დაახლოებით 5 R☉.
ანტარეს B, როგორც წესი, ძნელი დასანახია პატარა ტელესკოპებში ანტარესის ნათების გამო, მაგრამ ზოგჯერ მისი ნახვა შესაძლებელია 150 მილიმეტრზე (5,9 ინჩზე) დიაფრაგმებში. მას ხშირად აღწერენ როგორც მწვანეს, მაგრამ ეს, ალბათ, ან კონტრასტული ეფექტია, ან ორი ვარსკვლავის სინათლის შერევის შედეგი, როდესაც ისინი ერთად ჩანან ტელესკოპის საშუალებით და ძალიან ახლოს არიან ბოლომდე ამოცნობისთვის. ანტარეს B-ს ზოგჯერ მცირე ტელესკოპით დაკვირვება შეიძლება რამდენიმე წამის განმავლობაში მთვარის ოკულტაციის დროს, ხოლო ანტარესი დამალულია მთვარესთან. Antares B ჩანს ღრმა ლურჯი ან მოლურჯო-მომწვანო ფერი, განსხვავებით ნარინჯისფერ-წითელი Antares-ისგან.
მიწიდან დანახული ანტარესი. ძალიან კაშკაშა ვარსკვლავი ჩარჩოს ზედა მარცხენა კუთხისკენ არის ანტარესი.
ბაბილონის ვარსკვლავების კატალოგებში, რომელიც თარიღდება სულ მცირე 1100 წლით, ანტარესს ეწოდებოდა GABA GIR.TAB, "მორიელის მკერდი". MUL.APIN-ში, რომელიც თარიღდება ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 1100-დან 700 წლამდე, ის არის ეას ერთ-ერთი ვარსკვლავი სამხრეთ ცაში და აღნიშნავს მორიელის ქალღმერთის იშჰარას მკერდს. მოგვიანებით სახელები, რომლებიც ითარგმნება როგორც "მორიელის გული" მოიცავს კალბალაკრაბს არაბული قَلْبُ ٱلْعَقْرَبِ Qalb al-Aqrab. ეს პირდაპირ ითარგმნა ძველი ბერძნულიდან Καρδία Σκορπίου Kardia Skorpiū. Cor Scorpii იყო ლათინური ბერძნული სახელის გამოთვლა.
ძველ მესოპოტამიაში ანტარესი შეიძლება ცნობილი ყოფილიყო სხვადასხვა სახელით: ურბატი, ბილუ-შა-ზირი ("თესლის მბრძანებელი"), კაკ-შისა ("კეთილდღეობის შემოქმედი"), დარ ლუგალი ("მეფე"). , Masu Sar ("გმირი და მეფე") და Kakkab Bir ("Vermilion Star"). ძველ ეგვიპტეში ანტარესი წარმოადგენდა მორიელის ქალღმერთ სერკეტს (და ისისის სიმბოლო იყო პირამიდულ ცერემონიებში). მას ეძახდნენ tms n hntt "წითელი თაღლითა".
სპარსეთში ანტარესი ცნობილი იყო ოთხი „სამეფო ვარსკვლავიდან“ ერთ-ერთი სატევის სახელით. ინდოეთში, ის σ მორიელებთან და τ მორიელებთან ერთად იყო Jyeshthā (უძველესი ან უდიდესი, ალბათ მის უზარმაზარ ზომას მიაკუთვნებს), ერთ-ერთი ნაკშატრა (ინდუსური მთვარის სასახლე).
ძველი ჩინელები ანტარესს უწოდებდნენ 心宿二 (Xīnxiù'èr, "გულის მეორე ვარსკვლავი"), რადგან ეს იყო სასახლის მეორე ვარსკვლავი Xin (心). ეს იყო შანგის დინასტიის ეროვნული ვარსკვლავი და მოწითალო გარეგნობის გამო მას ხანდახან მოიხსენიებდნენ როგორც (ჩინ. 火星; პინინი: Huǒxīng; განათებული "ცეცხლოვანი ვარსკვლავი").
ახალი ზელანდიის მაორი ხალხი ანტარეს რეხუას უწოდებს და მას ყველა ვარსკვლავის მთავარს თვლის. რეჰუა არის პუანგა/პუაკას (რიგელი) მამა, მნიშვნელოვანი ვარსკვლავი მაორის კალენდრის გამოთვლაში. ავსტრალიის ვიქტორიაში მცხოვრები ვოთჯობალუკ კურები ანტარესს იცოდნენ როგორც ჯუიტ, მარპეან-კურკის (არქტურუსის) ვაჟი; ვარსკვლავები თითოეულ მხარეს წარმოადგენდნენ მის ცოლებს. კულინ კოორებმა ანტარესი (ბალაიანგი) დაინახეს, როგორც ბუნჯილის (ალტაირის) ძმა.
კულტურაში
აგრეთვე იხილეთ: ანტარესი (გაურკვევლობა) და ანტარესი მხატვრულ ლიტერატურაში
ანტარესი ჩანს ბრაზილიის დროშაზე, რომელზეც გამოსახულია 27 ვარსკვლავი, თითოეული წარმოადგენს ბრაზილიის ფედერაციულ ერთეულს. ანტარესი წარმოადგენს პიაუს შტატს.
1995 წლის Oldsmobile Antares-ის კონცეპტუალურ მანქანას ვარსკვლავის სახელი ეწოდა.
