მამა გაბრიელი

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                           მამა გაბრიელი

არქიმანდრიტი გაბრიელი

დაიბადა 26 აგვისტო, 1929

თბილისი

გარდაიცვალა 2 ნოემბერი, 1995 (66 წლის)

მცხეთა

წმინდანად შერაცხვა 2012 წლის 20 დეკემბერი

ხსენების დღე 2 ნოემბერი

მოღვაწეობა ბერი და Eastern Orthodox priest

გაბრიელი (ურგებაძე), (ერისკაცობაში გოდერძი ვასილის ძე ურგებაძე, მართლმადიდებლურ ეკლესიაში — წმ. ღირსი მამა გაბრიელი აღმსარებელი-სალოსი; დ. 26 აგვისტო, 1929, თბილისი — გ. 2 ნოემბერი, 1995, მცხეთა) — ქართველი სასულიერო პირი (არქიმანდრიტი) და მართლმადიდებელური ეკლესიის წმინდანი (ხს. დღე — 2 ნოემბერი)

სინჯარა, რომელშიც გადმოცემით მამა გაბრიელის უხრწნელი სისხლია შენახული.

გოდერძი ურგებაძე დაიბადა თბილისში წმინდა ბარბარეს ეკლესიის (დასაზუსტაბელია) მახლობლად. მამა, ვასილ ურგებაძე, მამუკინის (ნავთლუღის) სოფლის საბჭოს თავმჯდომარე და ამავე დროს „შინსახკომის“ წარმომადგენელი იყო. მცირეწლოვან გოდერძის მამა ადრევე გარდაცვლილა, ის 1931 წლის შეთქმულებას შეეწირა.

გოდერძიმ დაამთავრა თბილისის 24-ე საშუალო სკოლის ექვსი კლასი. 1949 წელს გაიწვიეს სამხედრო სამსახურში. იგი მსახურობდა ბათუმში. მიუხედავად არმიაში არსებული სიმკაცრისა, ახერხებდა ეკლესიაში სიარულს, სწორედ აქ შეისწავლა მან ხუცური. 1951-1955 წლებში სამხედრო სამსახურიდან დაბრუნების შემდეგ, თავის ეზოში ააგო ოთხგუმბათიანი ეკლესია. ხელისუფლება რამდენიმეჯერ ცდილობდა დაენგრია ეკლესია, მაგრამ უშედეგოდ (ეკლესია დღესაც დგას თეთრიწყაროს ქუჩაზე). 1954 წელს გოდერძიმ თხოვნით მიმართა ქუთათელ-გაენათელ ეპისკოპოსს მეუფე გაბრიელს დიაკვნად კურთხევასთან დაკავშირებით. 1955 წელს ქუთაისის პეტრე-პავლეს ეკლესიაში მოხდა მისი დიაკვნად კურთხევა, ხოლო 1955 წლის 23 თებერვალს მოწამეთას მონასტერში ქუთათელ-გაენათელმა ეპისკოპოსმა გაბრიელმა ის ბერად აღკვეცა და მისივე თხოვნით წმინდა გაბრიელ ათონელის პატივსაცემად გაბრიელი ეწოდა. იმავე წლის 27 თებერვალს მამა გაბრიელი მღვდელ-მონაზვნად იკურთხა. 1956 წელს მღვდელ-მონაზონი გაბრიელი ავადმყოფობის გამო ითხოვს საეკლესიო სამსახურიდან დათხოვნას. ამავე წლის მაისში იგი ინიშნება წმინდა ნინოს (დასაზუსტებელია) ეკლესიაში მთავარ დიაკვნად. სიცოცხლის ბოლო წლებში მამა გაბრიელი მოღვაწეობდა მცხეთაში, სამთავროს დედათა მონასტერში.

კომუნისტური რეჟიმის წინააღმდეგ

მამა გაბრიელი იყო ერთ-ერთი იმ იშვიათ შემთხვევათაგანი, ვინც კომუნისტების დროს ბერად აღიკვეცა და ააშენა ეკლესია. 1965 წელს 1 მაისს კომუნისტური აღლუმის დროს დაწვა ლენინის 12-მეტრიანი პორტრეტი. დაკითხვაზე მამა გაბრიელმა განაცხადა: „იქ უნდა ეკიდოს ქრისტეს ჯვარცმა და არა — ლენინის სურათი. კაცს რად უნდა დიდება. უნდა ეწეროს: დიდება ქრისტე ღმერთს“^[4][5] მას უპირობო დახვრეტის მუხლი მიუყენეს. კომუნისტური რეჟიმის მესვეურები მისგან მოითხოვდნენ, ეღიარებინა, რომ ყოველივე ეკლესიის დავალებით ჩაიდინა, სანაცვლოდ კი სიცოცხლის შენარჩუნებას სთავაზობდნენ. ხანგრძლივი ტანჯვა-წამების მიუხედავად, გაბრიელ ბერს პოზიცია არ შეუცვლია. პირიქით, მორიგ დაკითხვაზე ლენინი კვლავ მხეცად მოიხსენია, რის გამოც ის კვლავ სცემეს და აწამეს. ეს ამბავი უცხოეთის პრესისთვის არ დარჩენილა შეუმჩნეველი და ევროპისა და ამერიკის ჟურნალ-გაზეთებით ფართოდ გავრცელდა. მამა გაბრიელი ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში გადაიყვანეს, სადაც მას უკიდურესად არაჰუმანურად ეპყრობოდნენ.

ბოლო წლები

მამა გაბრიელის საფლავი

კოშკი რომელშიც მამა გაბრიელმა ბოლო წლები გაატარა

მამა გაბრიელი ბოლო წლებში ცხოვრობდა მცხეთის დედათა მონასტრის ტერიტორიაზე არსებულ, მეფე მირიან III-ის კოშკში. 1995 წელს ბერი წყალმანკით მძიმედ დაავადდა. გარდაცვალებამდე ერთი თვით ადრე საქართველოს პატრიარქმა ილია II-მ გაბრიელ ბერი არქიმანდრიტის ხარისხში აიყვანა. 1995 წ. 2 ნოემბერს არქიმანდრიტი გაბრიელი გარდაიცვალა. იგი ანდერძისამებრ დაიკრძალა ბერ-მონაზვნური წესით, ჭილოფში გახვეული, მცხეთის დედათა მონასტრის სასაფლაოზე. ამბობენ, რომ არქიმანდრიტი გაბრიელის სისხლი, რომელიც ექიმმა-ქირურგმა ზურაბ ვარაზაშვილმა აიღო ანალიზის ჩასატარებლად — დღემდე უხრწნელია. მორწმუნეთა გადმოცემით, მამა გაბრიელის საფლავზე ჩაუქრობელი კანდელიდან აღებული ზეთი სასწაულებრივი კურნების თვისებით არის ცნობილი, როგორც საქართველოში, ისე მის საზღვრებს გარეთ.

ლიტერატურა

• ოთარ ნიკოლაიშვილი : ქრისტეს აღმსარებელი თანამედროვე საქართველოში 2003 წელი
• ჟურნალი „მართლმადიდებლური სიტყვა“, აშშ 1992 წელი
• მამა გაბრიელის ნაუბარი. 2005 წელი © ოთარ ნიკოლაიშვილი
• ღვთაებრივი სასწაულები და კურნებები (მადლიერი ერისაგან), I,II და III ნაწილი. © ოთარ ნიკოლაიშვილი. 2005 წელი
• ბერის დიადემა, თბილისი, 2006 წელი.

იხ. ვიდეო - უწმიდესი და უნეტარესი ილია II-ს ქადაგება მამა გაბრიელზე - წმინდანად შერაცხვის დღე - სამთავრო

არ შეიძლება ხატს სახეზე ემთხვიო, ჩარჩოზე რომ ემთხვიო მორიდებულად, ისიც საკმარისი სასოებაა, უნდა ხატებტან ურთიერთობას, არ უნდა ბევრი კოცნა. უნდა მიხვიდე სიყვარულით გულით და სასოებით. გაადჭარბაბებულად ღმერთს არაფერი უყვარს.

 სენ უფალმა მართლმადიდებლად გაგჩანია, მთავარია შენ მტკიცედ იდგე შენს სარწმუნოებაზე, არ ცდუნდე სხვა აღმსარებელის ადამიანი ცხონდება თუ არა იმატ უფალი მიხედავს.

დამიანი ისე უნდა ამხილო, რომ გული სიყვარულით გქონდეს სავსე.

 ცხოვრებაში ისეტი ცოდვა არ არსებობს, რის შენდობასაც უფალს არ შეუძლოს არსარება-ზიარების გზიტ.

 უტიფარია ადამანი ვინც ცოდვებს ვერ ხედავს და ატვი მოაქვს. ყოველი ამაყი და ამპარტავანი გულითა, სააგელი არს უფლის წინაშე

 თუ არ დაეცი ღვთს ძალას ვერ შეიცნობ, მე რომ ცოდვილი არ ვიყო ცოდვილები არ შემიყვარდებოდა.

 მაცხოვარს არ უვლია ზანზალაკებითა და ხალიცებზე, დეკორაცია ეზიზღება ღმერთს. ქრისტე უბრალო იყო, ერთი პერანგი ეცვა ღვთისმშობლის მოქსოვილი

რისტიანს წუწუნი არ შეეფერება, რადგან  ქრისტემ პირველმა გაიარა ესგზა დაცმირებასა და შემდეგ ამაღლებისა, ეს ყველა მისმა მიმდევრებმა უნდა იცოდეს.

ჯერ უგუნური უნდა იყო, რომ მერე ბრძენი გახდა

რმერთი არ იძლევა დიდ ნიჭს დიდი განსაცდელის გარეშე, ღმერთი ყველას იმ ზომით ავლენს განსაცდელს რისი ატანაც შეგვიძლია, შესაბამისად გვეძლევა რვთის მადლიც

ილოცე ყველასთვის, ამას გიტოვებთ ანდერძად ილოცეთ ლოცვა მტებს დაძრავს.