ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                                 Café del Mar

 (კატალანურად: [kəˈfe ðəɫ ˈma], ესპანურად: [kaˈfe ðel mar]; „კაფე ზღვასთან“) — ბარი სან ანტონიოში, იბიცა. ზაფხულში ის პოპულარული ადგილია ტურისტებს შორის, მისი ხედის გამო დაისისას. Café del Mar ყოფილი იბიცური "sunset bar"-ია, გახსნილი რამონ გუირალის, კარლოს ანდრეას და ხოსე ლესის მიერ 1978 წელს.

Café del Mar კომპილაციების სახით გამოსცემს კომპოზიციებს, რომლებიც ძირითადად ემბიენტის, და ჩილ-აუტის ჟანრშია. 1999 წელს დაარსდა დამოუკიდებელი ლეიბლი Café del Mar Music. 2017 წლის აპრილისთვის გამოცემულია კომპილაციის 22 ძირითადი ტომი.

Café Del Mar დააარსა Ramón Guiral, Carlos Andrea და José Les-მა 1980 წლის 20 ივლისს. "ჩვენი მიზანი იყო შეგვექმნა განსაკუთრებული ატმოსფერო, უნიკალური და დაუჯერებელი გამოცდილება, ოცნება, სადაც მუსიკის მშვენიერი კოლექცია და ულამაზესი ხედები წაგვიყვანს უცხო ადგილებში." ასე, რომ Café Del Mar-ი დაიბადა, რომ შეეწყო მუსიკა დაისთან.

იხ. ვიდეო ❤❤❤❤❤Cafe Del Mar ft. Cecile Bredie - The Autumn Leaves❤❤❤❤

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                               ბაპტიზმი

პირველი ბაპტისტური ლოცვის სახლი 1774 - 1775, პროვიდენსი

 (ბერძნ. baptizō - ვნათლავ წყლით) — ქრისტიანული მიმდინარეობა, პროტესტანტიზმის ერთ-ერთი სახე.

ბაპტიზმი წარმოიშვა როგორც რადიკალურ-პროტესტანტული მიმდინარეობა 1609 წელს ჰოლანდიაში ინგლისელ ემიგრანტებს შორის. ბაპტისტების პირველი თემები 1611-1612 წლებში გაჩნდა ინგლისში, ხოლო 1639 ჩრდილოეთ ამერიკაში ინგლისის კოლონიებში. ბაპტისტების წარმოდგენით ადამიანის სულის ხსნა შეიძლება ქრისტეს პირადი რწმენით და საჭირო არაა მღვდელის შუამდგომლობა. რწმენის ერთადერთ წყაროდ მათ ბიბლია მიაჩნიათ. ბაპტისტები უარყოფენ ხატებს, ზოგიერთ საეკლესიო საიდუმლოებას, ზოგიერთ ქრისტიანულ დღესასწაულს, მოითხოვენ, რომ ადამიანი მოწიფულობისას მოინათლოს, უარყოფენ საეკლესიო იერარქიას, თუმცა თანამედროვე ბაპტისტებს შორის ეკლესიისა და სამღვდელოების როლი იზრდება.

                                                                     

პირველი ბრიტანელი პასტორი ჯონ სმიტი

XIX საუკუნეში ბაპტიზმი გავრცელდა ევროპის, აზიის, აფრიკის და ამერიკის უმრავლეს ქვეყნებში. ბაპტისტების ძირითადი მასა (90 %) თავმოყრილია აშშ-ში. სამხრეთ შტატებში არის უდიდესი გაერთიანება „ბაპტისტების სამხრეთის კონვენცია“, რომელიც 1845 წელს გამოეყო ბაპტისტებს და სამოქალაქო ომის დროს მონობის დამცველად გამოდიოდა. ამერიკელ ბაპტისტებს შორის არიან პოლიტიკური მოღვაწეები და მსხვილი კაპიტალისტები (მაგ., ძმები როკფელერები), რომელთა მხარდაჭერით ბაპტისტები მთელ მსოფლიოში აჩაღებენ მისიონერულ საქმიანობას ბაპტიზმის გასავრცელებლად. 1905 წელს ლონდონში შედგა ბაპტისტების I მსოფლიო კონგრესი, რომელზეც შეიქმნა ბაპტისტების მსოფლიო კავშირი (ცენტრი ქ. ვაშინგტონში). 1966 წელს ბაპტისტების მსოფლიო კავშირი აერთიანებდა 116 ქვეყნის 27 მლნ. ბაპტისტს. 1950 წელს პარიზში დაარსდა ბაპტისტების ევროპის ფედერაცია, რომელიც 1966 წელს 21 ქვეყნის 1,5 მლნ. კაცს აერთიანებდა. რუსეთში ბაპტიზმი გერმანიიდან შემოვიდა XIX საუკუნის 60-იან წლებში და 70-80-იან წლებში გავრცელდა ყუბანის, დონის, ამიერკავკასიის, ხერსონის, ეკატერინოსლავის, კიევის გუბერნიების გერმანიის კოლონისტთა შორის, შემდეგ კი ადგილობრივ მოსახლეობაშიც.

                                                                            

გერმანელი ბაპტისტების საკედრე ბიბლიის ციტათ: ,, ერთი უფალი, ერთი რწმენა, ერთი ნათლობა'' (ეფეს. 4:5)

საქართველოში ბაპტისტების პირველი თემი ჩამოყალიბდა 1867 წელს თბილისში (რუსეთის იმპერიაში პირველ თემად ითვლებოდა). 1921 წლამდე თბილისში მოქმედ ბაპტისტებთა თემებში ქართველები ნაკლებად იყვნენ. 1921 წელს ჩამოყალიბდა ქართველ ბაპტისტთა ჯგუფი. ღვთისმსახურება ქართულ ენაზე სრულდებოდა. პარალელურად შეიქმნა სომხური ჯგუფიც. 1946 წლის 17 იანვარს ქართული, რუსული და სომხური ჯგუფები გაერთიანდნენ. 1964 წელს მათ შეუერთდა ოსური თემი.

1991 წლის მარტში შეიქმნა საქართველოს ქრისტიან ბაპტისტთა ეკლესიების კავშირი (სქ), რომელიც გაერთიანდა საქართველოში მოქმედი 30-მდე ბაპტისტთა ეკლესია (7000-მდე წევრი, 1993 წლის 1 იანვრის მონაცემებით). 1991 წლის 25 სექტემბერს ქ. ვარნაში ევროპის ქრისტიან ბაპტისტთა ფედერაციის საბჭოს სხდომაზე სქ ბაპტისტთა კავშირი მიიღეს ფედერაციის სრულუფლებიან წევრად. 1992 წლის 11 ივლისს ქ. მონტეგო-ბეიში (იამაიკა) - მსოფლიოს ქრისტიან ბაპტისტთა კავშირის (გაეროს არასამთავრობო ორგანიზაცია) წევრად. ბაპტისტთა უმრავლესობა ცხოვრობს თბილისში. კავშირი უშვებს გაზეთ „უფლის ხმას“ (1992 წლიდან) და ჟურნალ „ბეთლემს“ (1991 წლიდან).

იხ. ვიდეო

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                         ჯონ ბარდინი

                                                     

(ინგლ. John Bardeen; დ. 23 მაისი, 1908 — გ. 30 იანვარი, 1991) — ამერიკელი ფიზიკოსი, ერთადერთი ადამიანი, რომელმაც ორჯერ მიიღო ნობელის პრემია ფიზიკაში: პირველად 1956 წელს, ვილიამ შოკლისა და ვოლტერ ბრეტანთან ერთად ტრანზისტორის გამოგონებისთვის, ხოლო მეორედ 1972 წელს, ლეონ კუპერთან და ჯონ შრიფერთან ერთად ზეგამტარობის მიკროსკოპული თეორიის შექნისთვის (ე.წ. ბკშ თეორია).

ელექტრონ ინდუსტრიაში ტრანზისტორებს ძალიან დიდი ადგილი უკავიათ - მასთან არის დაკავშირებული პრაქტიკულად ყველა თანამედროვე ელექტრული მოწყობილობა, ტელეფონიდან დაწყებული კომპიუტერებით დამთავრებული. ბარდენმა განავითარა ზეგამტარების ფიზიკა, რასაც დიდი გამოყენება აქვს მრავალ სფეროში, მაგალითად ბირთვული მაგნიტური რეზონანსი (ბმრ), მაგნიტორეზონანსული ტომოგრაფია და სხვა.

იხ. ვიდეო

1938 წლის შემოდგომაზე ბარდენმა აიღო მინესოტას უნივერსიტეტის ასისტენტ პროფესორის მოვალეობა. 1941 წელს დაიწყო მსოფლიო ომი და კოლეგებმა დაარწმუნეს ბარდინი სამუშაოდ წასულიყო აშშ -ს საზღვაო ძალების საარტილერიო ლაბორატორიაში. ის იქ უნდა ემუშავა ოთხი წლის განმავლობაში. 1943 წელს იგი მიიწვიეს მანჰეტენის პროექტში მონაწილეობის მისაღებად, მაგრამ მან უარი თქვა ოჯახის მიზეზების გამო. საარტილერიო ლაბორატორიაში გაწეული სამსახურისთვის, მას მიენიჭა მედალი სახელმწიფო სამსახურისათვის. მეორე მსოფლიო ომის ბოლოს, ბარდენმა სცადა აკადემიაში დაბრუნება. თუმცა, მინესოტას უნივერსიტეტმა ვერ გააცნობიერა ახალგაზრდა სფეროს მნიშვნელობა - მყარი მდგომარეობის ფიზიკა. მას შესთავაზეს მხოლოდ მცირე ხელფასი. მყარი მდგომარეობის ფიზიკის ცოდნამ ბარდენი ფასდაუდებელი ფიგურა გახადა Bell Labs– ისთვის, რომელმაც ახლახანს გახსნა მყარი სახელმწიფო განყოფილება. დაიმახსოვრა, რომ უნივერსიტეტმა მხარი არ დაუჭირა მის კვლევას, მან 1945 წელს გადაწყვიტა მიიღოს Bell Labs– ის მაცდური შემოთავაზება. ბელის ლაბორატორიები 1945 წლის ოქტომბერში ბარდენმა დაიწყო მუშაობა ბელის ლაბორატორიებში. ის და მისი ოჯახი გადავიდნენ სამიტზე, ნიუ ჯერსი, რომელიც ავტობუსით იყო მიურეი ჰილლის კვლევითი კამპუსიდან. ის კვლავ დაუმეგობრდა ვალტერ ბრატეინს, რომელსაც მანამდე მისი ძმის მეშვეობით ხვდებოდა. ბრატეინის ძმა ასევე იყო პრინსტონის ასპირანტი. 1947 წლის 23 დეკემბერს ბარდენმა, ბრატეინმა და უილიამ შოკლიმ (იმ დროს ბარდენის მენეჯერმა) შექმნეს ტრანზისტორი.

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                          საგზაო ნიშნები

                                                                         

გარკვეული ფორმის, ზომისა და შეფერილობის გრაფიკული გამოსახულებები, რომლებსაც დგამენ საავტომობილო გზებზე და ქალაქის ქუჩებში მძღოლებისა და ქვეითად მოსიარულეთათვის სახიფათო უბნებზე, მათთვის საჭირო ინფორმაციის მისაწოდებლად. იმის გამო, რომ საავტომობილო პარკი გაცილებით უფრო სწრაფად იზრდება, ვიდრე საავტომობილო გზების ქსელი, სატრანსპორტო ნაკადების მოწესრიგება ერთ-ერთი ძირითადი საყოფაცხოვრებო პრობლემაა. რამდენადაც უფრო მეტად აკმაყოფილებს გზა თანამედროვე მოთხოვნებს, მით უფრო ნაკლებია საგზაო ნიშნების რაოდენობა და პირიქით.საგზაო ნიშნების საზრიანი გამოყენება ხშირად წარმატებით ცვლის მოძრაობის უსაფრთხოების ძვირადღირებულ ღონისძიებებს

1968 წელს ვენაში მიიღეს კონვენცია საგზაო ნიშნებსა და სიგნალებზე, 1971 წელს კი ჟენევაში - ამ კონვენციის დამატებითი ევროპის შეთანხმება.

იხ. ვიდეო

 საგზაო ნიშნები ეროვნული კანონმდებლობის მოთხოვნებისა და სტანდარტის მიხედვით იყოფა 7
ჯგუფად. ესენია:
1. გამაფრთხილებელი;
2. პრიორიტეტის;
3. ამკრძალავი;
4. მიმთითებელი;
5. საინფორმაციო-მაჩვენებელი;
6. სერვისის;
7. დამატებითი იფორმაციის ნიშნები

იხ. ვიდეო

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                                   Novec 1230

ფტორკეტონი - სითხე უფერო და უსუნო, ხანდახან ეძახიან ,,მშრალ წყალს''. ქიმ ფორმულა CF₃CF₂C(O)CF(CF₃)₂

 (პერფლუორი (ეთილ-იზოპროპილ კეტონი), ექვს ნახშირბადის ნივთიერება, ფტორსანი კეტონის გამონადენი (კეტონების სახელები R1-CO-R2 აგებულია რადიკალური ფუნქციური ნომენკლატურის წესების მიხედვით, რადიალთა R1 და R2 სახელების ჩამოთვლით. ანბანის მიხედვით სიტყვა "კეტონის" წინ).

დაპატენტებულია 3M Corporation– ის მიერ როგორც გამაგრილებელი საშუალება კვლევის პროცესში HFC 114 (1,1,2,2 – ტეტრაფლორდიქლოროეთანი) შესაცვლელად, რომლის გამოყენება ქლორის შემცველ სხვა ფრეონებთან ერთად შეზღუდულია 1993 წლის მონრეალის პროტოკოლით. პირველად დაინერგა 2004 წელს.

იხ. ვიდეო

ვიზუალურად სითხე სუფთა წყლის მსგავსია და არის დიელექტრიკული (არ ატარებს ელექტრულ დენს), სუსტად სველდება და არ არის გამხსნელი - შედეგად მას უწოდებენ "მშრალ წყალს". ნივთიერება თავდაპირველი ფორმით არატოქსიკურია, აქვს წყალში ძალიან დაბალი ხსნადობა. სუსტი მოლეკულური ობლიგაციები იშლება ულტრაიისფერი გამოსხივების გავლენის ქვეშ.

იხ. ვიდეო

არ ახდენს გავლენას ელექტრონიკაზე, არ ანადგურებს ქაღალდის დოკუმენტებს და ნამუშევრებს. ეს თვისებები უზრუნველყოფდა Novec 1230 -ის გამოყენებას ხანძრის ჩაქრობის სისტემებში სერვერის ოთახებისთვის და სხვა ელექტრონიკისთვის, ბიბლიოთეკებისთვის, მუზეუმებისთვის, არქივებისთვის.

იხ. ვიდეო

Novec 1230– ის მთავარი გამოყენება არის მისი გამოყენება ხანძრის ჩაქრობის სისტემებში, როგორც ხანძრის ჩაქრობის აგენტი. ამავე დროს, ფიზიკური და ქიმიური თვისებების ერთობლიობა მუშაობს. Novec 1230 ინტენსიურად შთანთქავს სითბოს და ცეცხლის ჩაქრობა ხორციელდება გაგრილების ეფექტის გამო (70%). ასევე ხდება ალის დათრგუნვის ქიმიური რეაქცია (30%). ამავე დროს, ჟანგბადის კონცენტრაცია ოთახში არ მცირდება (რაც მნიშვნელოვანია ოთახიდან ადამიანების ევაკუაციის დროის გაზრდისათვის).

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                   მშრალი ყინული

                                      

მყარი ნახშირორჟანგი (CO2). ჩვეულებრივ პირობებში „მშრალი ყინული“ აქროლადია (გალღობის გარეშე გადადის აირად მდგომარეობაში). გარეგნულად ყინულის მსგავსია. ტექნიკური „მშრალი ყინულის“ სიმკვრივეა დაახლოებით 1560 კგ/კუბ.მ.; იყენებენ საკვები პროდუქტების გასაცივებლად (მაგ. ნაყინის), დაბალი ტემპერატურების მისაღებად და ა.შ.

                                                                    

გარეგნულად ყინულს გვაგონებს (აქედან სახელწოდებაც).ტემპ-რა სუბლიმაციიის ნორმალური წნევის დროს - 78,5 °С (194,65 კ). ტეხნიკური მშრალი ყინულს გააჩნია დაახლ. 1561 კგ/მ³  

მიჩნეულია, რომ მშრალი ყინული პირველად მიიღო ფრანგმა ფიზიკოსმა ანდრიენ-ჟან-პიერ 

ტილორემ 1835წ.ს როცა ნახშიროჟანგ  გაზის გათხევადებისას. მან გამოუშვა თხევადი ნახშირორჟანგი შემცვლელ კოლბაში, მისი მნიშვნელოვანი ნაწილი აორთქლდა და კედლებზე დატოვა მყარი თოვლის მსგავსი ნივთიერება, რომელიც იყო მშრალი ყინული. ტილორიე თავისი აღმოჩენის შესახებ წერდა საფრანგეთის მეცნიერებათა აკადემიას, არ იცოდა, რომ აღმოჩენილი ნივთიერება იყო მყარი ნახშირორჟანგი. მომდევნო 60 წლის განმავლობაში მშრალ ყინულს პრაქტიკული გამოყენება არ ჰქონდა, დარჩა ლაბორატორიების კედლებში.

იხ. ვიდეო

1897 წ-ს  დიდ ბრიტანეთში გაიცა პატენტი მყარი ნახშირორჟანგის წარმოებისათვის სამხედრო ექიმ ჰერბერტ სამუელ ელვორსიზე, რომელმაც ის ვისკის სოდა დაამზადა.

1924 წელს, შეერთებულ შტატებში, თომას ბ. სლეტმა შეიტანა პატენტი მყარი ნახშირორჟანგის კომერციული გაყიდვისათვის. 1925 წელს, DryIce Corporation of America– მ დაარეგისტრირა სასაქონლო ნიშანი Dry ice. მომდევნო წელს კორპორაციას ჰყავდა პირველი დიდი კლიენტები ნაყინის მწარმოებლების წინაშე. მშრალ ყინულს მნიშვნელოვანი უპირატესობა ჰქონდა ადრე გამოყენებულ ყინულ-მარილის ნარევთან შედარებით: ის იძლეოდა უფრო დაბალ ტემპერატურას და დნებოდა წყლის დატოვების გარეშე. დროთა განმავლობაში, სახელი "მშრალი ყინული" გახდა საყოფაცხოვრებო სახელი და 1932 წელს სავაჭრო ნიშანი გაუქმდა.

იხ. ვიდეო

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                           ჩარლზ ვილსონი

(დ. 14 თებერვალი, 1869 — გ. 15 ნოემბერი, 1959) — შოტლანდიელი ფიზიკოსი, მეტეოროლოგი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფიზიკის დარგში.

ჩარლ ვილსონი დაიბადა 1869 წლის 14 თბერვალს, გლენკორსში, ღარიბი ფერმერის ოჯახში. ვილსონს მამა 4 წლის ასაკში გარდაეცვალა რამაც დედამისი იძულებული გახადა რვა შვილით მანჩესტერში გადასახლებულიყო, მეუღლის მშობლებთან. 9 წლის ჩარლი სკოლაში მიაბარეს; სკოლაში მან დიდი მისწრაფება გამოიჩინა ბიოლოგიური დისციპლინისადმი. იგი იხსენებს რომ მისი მეორე დაბადება მაშინ მოხდა, როცა 13 წლის ასაკში მას ნამდვილი მიკროსკოპი აჩუქეს. სკოლის დამთავრების შედეგ ვილსონი მანჩესტერის ოუენსკოლეჯის სამედიცინო ფაკულტეტზე, მაგრამ სამი წლის შემდეგ ის კემბრიჯში გადავიდა ფიზიკის ფაკულტეტზე და იქ განაგრძო სწავლა. იქ მან თავიდანვე მიიპრო გამოჩენილი ფიზიკოსის, ჯოზეფ ჯონ თომსონის ყურადღება. 1892 წელს მან კოლეჯი დაამთავრა და კემბრიჯის ერთ-ერთ ლაბორატორიაში მუშაობის დაწყების შესაძლებლობა მიეცა, მაგრამ მოულოდნელად მისი ძმა ვილიამი გარდაიცვალა და მისი გეგმებიც შეიცვალა. იგი იძულებული გახდა ემუშავა მასწავლებლად რათა ოჯახს დახმარებოდა. 1895 წელს მან პედაგოგობა მიატოვა. 1895 წლის მარტში ვილსონი დაბრუნდა კემბრიჯში და მუშაობა დაიწყო.

 სამედიცინო კოლეჯში დემონსტრატორად.

იხ. ვიდეო

ვილსონს ჯერ კიდევ სტუდენტობის წლებში ჩაესახა სურვილი შეესწავლა ატმოსფეროში მიმდინარე ფიზიკური პროცესები, კერძოდ, ოპტიკური ეფექტები. კემბრიჯში დაბრუნების შემდეგ მას ამ სურვილის დაკმაყოფილების შესაძლებლობა მიეცა.

ვილსონმა შექმნა ხელსაწყო ეგრეთ წოდებული ნისლოვანი კამერა, რომელშიც შეიძლებოდა ღრუბელის ხელოვნურად შექმნა. მუშაობის პროცესში მან პირველ მიზნად ღრუბლის ფორმირების პრობლემის გამორკვევა დაისახა. მან დაადგინა, რომ როცა გაფართოების კრიზისული კოეფიციენტი ${\displaystyle k<1.252}$, მაშინ ჰაერში, რომელშიც არა გვაქვს მტვრის ნაწილაკები და კონდენსაციის სხვა ცენტრები, ნისლი არ წაროიქმნება, ხოლო თუ ${\displaystyle k>1.252}$, მაშინ წარმოიქმნება ნისლის მსხვილი, მაგრამ იშვიათი წვეთები, რომლებშიც წვიმის მსგავსად კამერის ფსკერზე ეცემა.

1895 წლის შემოდგომაზე გერმანელმა ფიზიკოსმა რენტგენმა აღმოაჩინა სენსაციური ${\displaystyle X}$ სხივები. ვილსონი ძალიან დაინტერესდა ამ საკითხით: როგორ იმოქმედებდნენ რენტგენის სხივები ღრუბლის ფორმირებაზე. 1896 წელს მან ჩაატარა მეტად მარტივი და ბუნებრივი ცდა: ნისლოვანი კამერა დაასხივა რენტგენის სხივებით და ამგვარ პირობებში აწარმოებდა ჰაერის გაფართოებას. იმის მიუხედავად, რომ კამერა გათავისუფლებული იყო მტვრის ნაწილაკებისაგან და გაფართოების კოეფიციენტი ${\displaystyle k<1.37}$, კამერაში წარმოიშვა სქელი ნისლი. ამგვარად რენტგენის სხივების ჩართვამ კამერაში წარმოქმნა ნისლი. აშკარაა ეს ეფექტი კონდენსაციის მეორე წყარო იყო მაგრამ როგორი ეს არ იყო ცნობილი. ამ პერიოდში სხვა მეცნიერების მიერ შეინიშნა რენტგენის გამოსხივების მოქმედებით ჰაერის ნეიტრალური მოლეკულები დადებით და უარყოფიდ იონებად იხლიჩებოდნენ. ვილსონი შემდეგ დასკვნამდე მივიდა: სწორედ ეს იონები აიტკენის ბირთვთან ერთად წარმოადგენენ კონდენსაციის წყაროს. ეს ვილსონის პირველი აღმოჩენა იყო.

1897-1899 წლებში ვილსონმა საკუთარი კვლევის შედეგები ხუთი სტატიის სახით გამოაქვეყნა. 1900 წელს იგი აირჩიეს ინგლისის სამეფო საზოგადოების წევრად. ვილსონის კამერამ შესაძლებლობა მისცა კაცობრიობას ჩაეხედა უხილავ სამყაროში. კამერამ საშუალება მოგვცა ელემენტარული ნაწილაკების კვლევის დანახვისა.

1927 წლის 10 ნოემბერს ვილსონი საკუთარი სენსაციური აღმოჩენებისათვის დააჯილდოვვეს ნობელის პრემიით. 1934 წელს მან დატოვა კემბრიჯი და დაბრუნდა შოტლანდიაში.

1959 წლის 15 ნოემბერს ხანმოკლე ავადმყოფობის შემდეგ ჩარლზ ვილსონი გარდაიცვალა ედინბურგში. 

                    ვილსნის  კამერა

                                     

კვალი რადიაქტიური ნაწილაკების  კამერის ნისლში

დეტექტორი ტრეკების სწრაფი ნაწილაკების, რ-იც იყენებს იონების უნარს იმოქედოს როგორც წყლის წვეთების ბირთვია გაგრილებული გაჯერებული ორთქლში.

სუპერგრილებული ორთქლის შესაქმნელად გამოიყენება სწრაფი ადიაბატური გაფართოება, რომელსაც თან ახლავს ტემპერატურის მკვეთრი ვარდნა.

სწრაფი დამუხტული ნაწილაკი, მოძრაობს გავლით ზეგაგრილებული ორთლში, იონიზირებას ახდენს მასს.      შედეგად, სადაც გაივლის დამუხტული ნაწილაკი, წარმოიქნება კვალი წყლის წვეთებით, რ-იც შესაძლებელია ფოტოგრაფირება. სწორედ ასეთი სახის კამერამ მიიღო სახლწოდება - ღრუბლოვანი კამერა (ინგლ. cloud chamber).

იხ. ვიდეო

ვილსონის კამერას ჩვეულებრივ ათავსებენ მაგნიტურ ველში, რ-აც დამუხტულ ნაწილაკების ტრაეტორით იმრუდება მოხრილით. ტრაექტორიის მრუდის რადიუსის განსაზღვრა საშუალებას გაძლევთ განსაზღვროთ ნაწილაკის სპეციფიკური ელექტრული მუხტის თანაფარდობა და, შესაბამისად, მისი იდენტიფიცირება

კამერა გამოიგონა 1912 წელს შოტლანდიელმა ფიზიკოსმა ჩარლზ ვილსონმა. კამერის გამოგონებისთვის ვილსონმა მიიღო ნობელის პრემია ფიზიკაში 1927 წელს. 1948 წელს პატრიკ ბლეკეტმა მიიღო ნობელის პრემია ვილსონის პალატის გაუმჯობესებისა და მისი კვლევისათვის.

იხ. ვიდეო