გამოსახულება trollface, შექმნილი 2008 წელს მხატვარმა Whynne საიტზე DeviantArt ვებ-გვერდის კომიქსისითვის ხშირად გამოიყენება ტროლების აღნიშვნის დროს თანამედროვე ინტერნეტ - კულტურაში
სიტყვა „ტროლი“ ქართულში (ისევე როგორც ინგლისურში, თუმცა ინგლისურში სხვა მნიშვნელობებიც აქვს) აღნიშნავს ზებუნებრივ არსებას სკანდინავიური მითოლოგიიდან. სიტყვის ამ მნიშვნელობით გამოყენება ინგლისურ ენაშიოქსფორდის ლექსიკონისმიხედვით პირველად 1992 წელს მოხდა. უახოესი გაგებით ცდუნება, პროვიკაცია და წაქეზება ანუ შეგნებული ტყვილი, ჭორი, დაძაბულობის გაღვივევბა და უთანხმოება, მოწოდება უღირსი საქციელის. იხ. ვიდეო
ტერმინი ,,ტროლინგი'' წარმოიწმნება სლენგისგან, მონაწილე ვირტუალური საზოგადეობის არმქონე პირდაპირ კავშირში დიკუსთან. სიტყასიტყვით ინგლისურიდან ითარგმნება ,,ვიჭერ თევზს სატყუარით'' უფრო მეტი საერთო გამოვლიბეა აქვს როგორც პროცესი განთავსება ვირტუალურ კომუნიკაციურ რესურსებში პროვოკაციული შეტყობინება მიზანი გაღვივება კონფლიქტური მდგომარეობის გზით ეთიკური კოდექსის დარღვევით ინტერნეტ-ურთიერთობისას. ამ ქმედებების მიზანი შეიძლება იყოს რედაქტირების ტალღები (შეტყობინებების პოსტმოდერვაცია, თემები, ახალი ამბები) - ფლეიმის (ინგლისური ფლეიმის - "ფლეიმის, ცეცხლი") ანუ განზრახ კონფრონტაცია - "სიწმინდეები" (ინგლისურ წმიდა ომი - "წმიდა ომი" )ტროლების ძირითადი ადგილები შეიძლება იყოს სხვადასხვა თემატური ფორუმი, კონფერენციები, სოციალური ქსელები, პორტალები, სტატისტიკა ოთახი და საინფორმაციო საიტები. ასეთ ვირტუალურ სივრცეთა დიზაინის თავისებურებანი, როგორც წესი, საშუალებას აძლევს პირებს, შექმნან ვირტუალური ალტერნატიული ეგო, რომელიც ქმნიან ექსკლუზიურად ამ შემოქმედი შეხედულებისამებრ. თითქმის ყველა ვირტუალური საზოგადოება, რომელიც შექმნილია მომხმარებლის კომუნიკაციისთვის, არსებობს სპეციალური სფეროები მათი მონაცემების ფორმირებისთვის, სადაც მონაწილეები თავიანთ ძირითად მახასიათებლებს და დამატებითი ინფორმაციის მიღებას ინტერესებისა და ჰობიების სფეროში. ფიზიკური თუ ვიზუალური კონტაქტის არარსებობა ამ პროცესში ამ პროცესის გამოვლენა ან კონტროლი საშუალებას იძლევა პრაქტიკულად ვირტუალური სივრცის ნებისმიერ მონაწილეს, რათა წარმოედგინა ნებისმიერი ვირტუალური თვითმყოფადი სასურველი იმიჯი, რაც ობიექტურ შესაძლებლობას წარმოადგენს ტროლის
ჯუდიდ დონალდი პირველი მკვლევარი ტროლინგის
воскресенье, 2 сентября 2018 г.
შავი ხვრელი
არე სივრცეში, რომელშიც გრავიტაციული ველი იმდენად ძლიერია, რომ არაფერს, სინათლესაც კი, არ ძალუძს მისი მიზიდულობისგან თავის დაღწევა მისი მოქმედების არეალში მოხვედრისას. შავი ხვრელი სავარაუდოდ წარმოიქმნება მაშინ, როდესაც გიგანტური ვარსკვლავი ამოწურავს მთელ თავის ენერგიას და კვდომას იწყებს.
ყველაზე გავრცელებული ჰიპოთეზის თანახმად, იგი საკუთარი მიზიდულობის ძალის ზემოქმედებით იწყებს შეკუმშვას და როდესაც მიაღწევს შეკუმშვის პიკს, ხდება რაღაც აფეთქებისმაგვარი მოვლენა, რის შემდეგაც ეს ვარსკვლავი ჩაქრება, ხოლო მისი გრავიტაცია იმ ზომამდე გაიზრდება, რომ იგი დაიწყებს ყველაფრის შესრუტვას — სინათლის ჩათვლით. სწორედ ამ თვისებიდან გამომდინარეობს ამ ობიექტის სახელი — „შავი ხვრელი“, ანუ სხეული, რომელსაც სინათლეც კი ვერ უსხლტება და უხილავი ხდება.
იხ.ქვემოთ ვიდეოები
არსებობს მრავალი კოსმოსური ობიექტი, რომლის დანახვაც ადამიანის თვალით შეიძლება — ვარსკვლავები, ნისლეულები, პლანეტები. მაგრამ სამყაროს უმეტესი ნაწილი უხილავია, მათ შორის უხილავია „შავი ხვრელებიც“.
თავად ტერმინი „შავი ხვრელი“ პირველად ამერიკელმა ფიზიკოსმა ჯონ უილერმა 1967 წელს, ნიუ-იორკში, კოლუმბიის უნივერსიტეტში გამოსვლის დროს გამოიყენაXX საუკუნის შუა ხანებამდე თვლიდნენ, რომ რადგანაც „შავი ხვრელები“ უხილავი იყო, მათი აღმოჩენა შეუძლებელი იყო, მაგრამ 1968 წელს რადიოასტრონომებმა კემბრიჯიდან აღმოაჩინეს ნეიტრონული ვარსკვლავები, რომლებიც წარმოადგენდნენ ციურ სხეულებს მატერიის ისეთი დიდი კონცენტრაციით, რომ ასეთი ვარსკვლავის ნივთიერების ლობიოს მარცვლისხელა ნატეხის წონა 1 მლნ ტონას მიაღწევდა. არსებობს მოსაზრება, რომ „შავი ხვრელებიც“ და ნეიტრონული ვარსკვლავებიც ერთნაირი გზით წარმოიქმნენ — დიდი ვარსკვლავების სიკვდილის შედეგად.
ვარსკვლავებს, ადამიანების მსგავსად, აქვს საკუთარი სიცოცხლის ციკლი. მეცნიერებმა დაამტკიცეს, რომ მნათობი, რომელიც ჩვენს მზეს მასით ათეულობით და ზოგჯერ ასეულობითაც კი აჭარბებს (მზის მასა კი დედამიწისაზე 333 ათასჯერ დიდია), თავისი არსებობის ბოლო სტადიაში, მანამ, სანამ ის საბოლოოდ ჩაქრება, მოკლე დროით გადაიქცევა ზეახალ ვარსკვლავად: ის ფეთქდება და გარშემო ყრის სხვადასხვა ნივთიერებათა ნატეხებს. ერთი დღის განმავლობაში ზეახალი ვარსკვლავი გამოასხივებს იმდენ ენერგიას, რამდენსაც გამოასხივებდა მზე 1 მლრდ წლის განმავლობაში, ხოლო მისი გარსის ნივთიერება სივრცეში უზარმაზარი სიჩქარით — 10 000 კმ/წმ განიბნევა. ის, რაც აფეთქების შემდეგ რჩება, შეიძლება შეიკუმშოს თავისივე მიზიდულობის ძალის ზემოქმედებით და გარდაიქმნეს ნეიტრონულ ვარსკვლავად. მაგრამ თუ აფეთქების ნარჩენი საკმაოდ დიდია, და როგორც მინიმუმი სამჯერ აღემატება ჩვენი მზის მასას, მაშინ შეკუმშვა შეიძლება იმდენად ძლიერი აღმოჩნდეს, რომ ყოფილი ვარსკვლავი „შავ ხვრელად“ გადაიქცეს.
მეცნიერთა მოსაზრებით მხოლოდ ჩვენს გალაქტიკაში 100 მლნ-ზე მეტი შავი ხვრელია და თითოეული მათგანი შორეულ წარსულში აფეთქებული გიგანტური ვარსკვლავის ნარჩენს წარმოადგენს. ამ „შავი ხვრელების“ მასა კოლოსალური, მზისაზე ბევრჯერ დიდი უნდა იყოს, რადგან ის ისრუტავს ყველაფერს, რაც კი მის გვერდით მოხვდება — ვარსკვლავთშორის აირებსაც და ნებისმიერ სხვა კოსმიურ ნივთიერებასა თუ სხეულს.
ასტრონომები თვლიან, რომ სამყაროს მასის უმეტესი ნაწილი სწორედ „შავ ხვრელებში“ იმალება. მათ არსებობას მხოლოდ რენტგენული გამოსხივება ადასტურებს, რომლებიც კოსმოსის ზოგიერთ ადგილებში შეინიშნება, იქ, სადაც არც ოპტიკური და არც რადიოტელესკოპით არაფრის დანახვა არ შეიძლება.
იხ ვიდეო
მაგრამ თუ „შავი ხვრელები“ უხილავია, როგორ შეიძლება მათი აღმოჩენა? პროფესორ სტივენ ჰოუკინგს, XX საუკუნის 60-იანი წლების ბოლოს ერთი იდეა დაებადა. „შავი ხვრელები“, მისი აზრით, არც ისე შავია. გარკვეულ პირობებში ისინი გარემომცველ სივრცეში უნდა უშვებდნენ ნაწილაკებს. მათი გამოშვებით „შავი ხვრელები“ თანდათან კარგავენ თავიანთ ენერგიას და ზომაში შემცირებისას შეიძლება აფეთქდნენ კიდეც. ამ მოვლენას „ჰოუკინგის რადიაციას“ უწოდებენ და ასტროფიზიკოსების აზრით მისი ექსპერიმენტულად დაფიქსირება შესაძლებელია. 1971 წელს თანამგზავრის დახმარებით გედის თანავარსკვლავედში აღმოჩენილ იქნა რენტგენული გამოსხივების წყარო, რომლის გარშემო თავის ორბიტაზე უდიდესი ცისფერი ვარსკვლავი ბრუნავდა. არაფერი განსაკუთრებული ამ ორმაგ ვარსკვლავში არ იყო, გარდა ერთისა — მათი გამოსხივება ძალზე დიდი იყო — იგი 10-ჯერ აჭარბებდა მზისას. მაშინ რა იყო ეს? შავი ხვრელი? ე. ი. შავი ხვრელებიც შეიძლება წარმოადგენდნენ ორმაგი სისტემის ნაწილს — ისინიც შეიძლება იყვნენ ჩვეულებრივი ვარსკვლავების „თანამგზავრები“.
იხ. ვიდეო
ამ აღმოჩენას ბევრი სხვა აღმოჩენაც მოყვა. დამკვირვებლებმა ყურადღება მიაქციეს იმას, რომ გალაქტიკა M87-ში ძალიან გაიზარდა ცენტრისკენ მდებარე ვარსკვლავების სიკაშკაშე. ამ წერტილს დაუმიზნეს ორბიტალური ტელესკოპი „ჰაბლი“. მიღებულ სურათებზე მეცნიერებმა დაინახეს რაღაც, რომელიც ნიჟარის ხვრელში ჩამავალი საპნიანი წყლის პატარა მორევს ჰგავდა. ოღონდ ცის მორევში წყლის მაგივრად ვარსკვლავთშორისი აირები ტრიალებდა.
ტელესკოპის სპექტროგრაფმა გაზომა მორევის ტრიალის სიჩქარე. ის განმაცვიფრებელი იყო — 1 920 000 კმ/სთ. ამ მონაცემის მიხედვით ასტრონომებმა თავისუფლად გამოთვალეს შავი ხვრელის მიზიდულობის ძალაც და მასაც. აღმოჩნდა, რომ მისი მასა უდრიდა 3 მილიარდ ერთად აღებული მზის მასას!
ტელესკოპ „ჰაბლისა“ და სხვა ორი ძლიერი ტელესკოპის (ჰავაის კუნძულებზე) დახმარებით მოხდა შემდეგი აღმოჩენები: ყველა გალაქტიკას, მათ შორის ჩვენს „ირმის ნახტომსაც“, აქვს თავისი შავი ხვრელი. იგი მის ცენტრში მდებარეობს და მისი მასა თვით გალაქტიკის მასის პროპორციულია.
იხ. ვიდეო
ამათ გარდა მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ არსებობს მკაფიო საზღვარი, რომელიც გარშემო აკრავს შავ ხვრელს. სივრცეში მფრინავი სხეული შეიძლება მოხვდეს ამ საზღვარს მიღმა, ასეთ შემთხვევაში მას უკან ვერავინ და ვერაფერი დააბრუნებს — იგი საბოლოოდ შავი ხვრელის მსხვერპლი გახდება. ამ საზღვარს „მოვლენების ჰორიზონტს“ უწოდებენ, ალბათ იმიტომ, რომ მის, ისევე როგორც ნამდვილი ჰორიზონტის მიღმა არანაირი მოვლენის დაფიქსირება არ შეიძლება.
იხ. ვიდეო
დღეს მეცნიერებისთვის ცნობილია, რომ არსებობს, როგორც მინიმუმ, ორი სახის შავი ხვრელები — ვარსკვლავური და გალაქტიკური. ვარსკვლავური შედარებით პატარაა; ასეთი ხვრელი წარმოიქმნება მას შემდეგ, რაც ვარსკვლავი, ჩვენს მზეზე დაახლოებით 50-ჯერ დიდი, ამოწურავს თავის საწვავს, გადააგდებს თავის გარსს და შეიკუმშება დაახლოებით 15-20 კმ დიამეტრის მქონე სფეროდ. გალაქტიკური შავი ხვრელები მილიარდობით უფრო დიდია, ვიდრე ჩვენი მზე. ის გალაქტიკის ცენტრში იმალება და სამყაროს თითქმის მთელი ისტორიის თვითმხილველია.
დღეისათვის აღმოჩენილია 11 გალაქტიკური შავი ხვრელი, რომელთა მასაც ჩვენი მზის მასის 2 მლნ-დან 1 მლრდ-მდე მერყეობს.
ფანტასტები და ზოგიერთი თეორეტიკოსები თვლიან, რომ „შავი ხვრელიდან“ შეიძლება სხვა განზომილებაში გადასვლა, სადაც შინაგანი ხდება გარეგანი, პირდაპირი — ირიბი და ა. შ. ზოგის აზრით, კი „შავი ხვრელებით“ დროში მოგზაურობაც კი შეიძლება.
მეცნიერები დღეს უკვე ფიქრობენ, თუ როგორ გამოიყენონ „შავი ხვრელების“ უზარმაზარი გრავიტაციული შესაძლებლობები კაცობრიობის სასარგებლოდ, მაგრამ მათი იდეები ჯერჯერობით მხოლოდ ახალი ფანტასტიკური ფილმის სცენარად თუ გამოდგებ
საინტერესო ინფორმაციები შეგიძლიათ იხ. ვიდეო
ერთერთი საუკეთესო სამეცნიერო-ფანტასტიკის ფილმი ასეთი ჟანრის მოყვარულებისთვის საინეტერესო ხედვით
(ინგლ.Interstellar) — 2014 წლის სამეცნიერო ფანტასტიკის ჟანრის ფილმი, რომლის რეჟისორია კრისტოფერ ნოლანი. ფილმში მთავარ როლებს ასრულებენ მეთიუ მაკ-კონეჰი, ენ ჰეთეუეი, ჯესიკა ჩესტეინი, მაკკენზი ფოი და მაიკლ კეინი. სიუჟეტის მიხედვით, ასტრონავტების გუნდი „თხუნელის სოროში“ მიემგზავრება, სადაც ახალ დასახლებულ პლანეტას ეძებს. სცენარის ავტორები არიან კრისტოფერ და ჯონათან ნოლანები. იგი დაიწერა სხვა სცენართან შერწყმით, რომელიც ჯონათანმა 2007 წელს, კრისტოფერ მიერ შემოთავაზებული იდეების საფუძველზე შექმნა. ფილმის პროდიუსერები არიან კრისტოფერი, მისი მეუღლე ემა თომასი და ლინდა ობსტი. სამეცნიერო მრჩეველი და აღმასრულებელი პროდიუსერია კიპ თორნი. იხ.ვიდეო ქართულად გახმოვანებული ნაწყვეტი ფილმიდან
ვარსკვლავთშორისის პრემიერა გაიმართა 2014 წლის 26 ოქტომბერს ლოს-ანჯელესში, შემდეგ კი - მთელ მსოფლიოში. ფილმი თავდაპირველად ნაჩვენები იქნა ჩრდილოეთ ამერიკის ძველ, ფირიანი პროექტორებით აღჭურვილ ამერიკის კინოთეატრებში. მოგვიანებით კი - ციფრული პროექტორებით აღჭურვილებში. ფილმს კომერციული წარმატება და უმეტესწილად კრიტიკოსთა დადებითი შეფასებები ხვდა წილად. კერძოდ, მათ აღნიშნეს ფილმის მეცნიერული სიზუსტე, ვიზუალური ეფექტები და მსახიობთა, განსაკუთრებით მაკ-კონეჰის, ფოისა და ჩესტეინის შესრულება.
ოსკარის 87-ე დაჯილდოებაზე ფილმმა გაიმარჯვა საუკეთესო ვიზუალური ეფექტების კატეგორიაში, ასევე ნომინირებული იყო საუკეთესო ორიგინალური სცენარის, ხმის მონტაჟის, ხმისა და მხატვრული გაფორმების კატეგორიებში. იხ. ვიდეო
მონათესავე ჩეჩნებთან ერთად ჩრდილოეთ კავკასიის მკვიდრ მოსახლეობას შეადგენენ. მთიდან ბარში გადსახლება XVI-XVII საუკუნეებში დაიწყეს. ბარში მათი პირველი სამოსახლო სოფელი ანგუში/ინგუში იყო, საიდანაც მომდინარეობს მათი სახელწოდება. 1943-1944 წლებში ინგუშები მასობრივად გადაასახლეს შუა აზიასა და ყაზახეთი. გადასახლებიდან ისინი 1957 წელს დაბრუნდნენ.
მოვლენა რ-იც განსაზღვრებით ნიკა ბოსტრომის მიხედვით (შვედ. Nick Bostrom) სრულად განადგურება დედამიწაზე გონიერი სიცოცხლე ან შეუქცევადი სეზღვუდა მისი პოტენციალის. ტერმინი წარმოიქმნება ინგლისური ენიდან ტერმიინი existential event» ან«existential risk». ქვემოთ შევეხებით სავარაუდო კატაროფებს რ-ების შესაძლოა მოხდეს ან მომხდარა ისტორიაში. ცოდნა გაქვს შეიარაღებული ხარ. სავარაუდო გლობალური კატასტროფები კოსმოსმოლოგიური გლობალური კატატროფები 1. დაშლა მეტასტაბილური ვაკუუმის, ასტერიდთან შეჯახება თუ ნებირუსთან ამ თეორიის მიხედვით დედამიწს აქვსშექმნილი დამცავი ფარი რ-იც იცავდა შეჯახებისგან სამწუხაროდ მოხსნილი იქნა უცხოპლანეტელების მხრიდან თუმცა ხელოვნური ინტელექტი ინერციით მოქედებს მაინც და ამიტომ არ მოხდება შეჯახება.
იხ. ვიდეო
2. ახლო გამა-გამოსხივება იხ. ვიდეო
3.სუპერავულკანის ამოფრქვევა იხ ვიდეო
4. ჩამოვარდა ასტეროიდის (იმპაქტიკური მოვლენა) ამ თემაზე გადარებული მხატრული ფილმის არმაგედონი ჩემის აზრით კარგი ფანტასტიკური ფილმია ის რომ უხსავარი დროიდან არ მომხდარა არის კოკნერტული კვალი ტუნგისკის მეტეორიტული კვალი რ-იც დღემდე არაერდგვაროვან ვარაუდებს იწვევს. ასევე არიზონას მეტერიტული კრატერი და ასევე ჩელიაბინსკის მეტეორიტის ცამოვარდნა რ-იც 2013წ-ს მოხდა იხ. ვიდეო
5. ზენათება მზეზე კინო 2012 და პრინციპში აქაც 3 ნუმერაციაში მომხდარი ორი კატაროფაა ერთად იხ. ვიდეო
6. ძლირად დასუსტება ამ გაქრობა დედმიწის მაგნიტური ველის იხ. ვიდეო
7. მორიგი შეცვლა მაგნიტური პოლუსების
8. გლბალური გამყინვარება პლანეტის რული გაყინვა იხ. ვიდეო
9. დარღვევა ოზონის ფენის იხ. ვიდეო
10. კოსმოსიდან თავდასხმა შესაძლო მაღალგანვითარებული ცივილიზაციის მხრიდან ამაზეც უამრავი კინოები იხ. ვიდეო
აქ არ ჩამოვთვალე ადამინის ხელით სავარაუდო მომხდარი კატატროფები როგორებიცაა ბირთვული ომი, სისტემური კრიზისები თუ ბიოლოგიური კატაროფები და სხვ.
ძვ. წ. 78 სულას სიკვდილის შემდეგ ციცერონი კვლავ დაბრუნდა რომში, სადაც პოლიტიკური მოღვაწეობა დაიწყო. 75 წელს იგი ქვესტორის თანამდებობაზე დაინიშნა სიცილიაში. თავიდან, მას შევიწროვებული და დაჩაგრული მოსახლეობა უნდობლობით შეხვდა, მაგრამ, მერე, როდესაც გამოსცადეს ციცერონის უწყინარი ხასიათი, მისი მზრუნველობა და სამართლიანობა, ისეთი პატივიცემით ეპყრობოდნენ, როგორიც არასდროს არ ღირსებია სხვა რომელიმე თანამდებობის პირს (Plut. Cicero, 6). ქვესტორის მოვალეობის კეთილსინდისიერად შესრულებას უდავო მნიშვნელობა ჰქონდა ციცერონის მოღვაწეობის მომდევნო პერიოდში. ძვ. წ. 69 ციცერონი ედილად იქნა არჩეული. აღსანიშნავია ციცერონის გამოსვლა სიცილიის ყოფილი გამგებლის ვერესის წინააღმდეგ. ვერესი 3 წლის განმავლობაში პროპრეტორის მოვალეობას ასრულებდა სიცილიაში და ამ დროის განმავლობაში ხალხის სამართლიანი უკმაყოფილება და დიდი სიძულვილი დაიმსახურა. ვერესი განსაკუთრებით
გამოირჩეოდა ადგილობრივი მოსახლეობისადმი უხეში მოპყრობით, ძალმომრეობითა და სისასტიკით; მრუშობით, ტაძართა ძარცვით და სხვ. სიცილიელებმა თხოვნით მიმართეს ციცერონს დაეცვა მათი ინტერესები და გამოსულიყო ამ ბოროტმოქმედი პროპრეტორის ბრალმდებლად. ციცერონმა თავისი მოვალეობა ბრწყინვალედ შეასრულა. მისი სიტყვები ვერესის წინაღმდეგ გამოირჩევა გონებანახვილობით, ღრმა შინაარსით და მაღალმხატვრულობით. "ჩვენ, პროვინციაშიხანდახან ისეთ გამგებლებს ვაგზავნიდით, რომ მათი მოქმედება მცირედ თუ განსხვავდებოდა მტერთა შემოსევებისაგან..." აღნიშნავს ერთგან ციცერონი. ციცერონმა ვერესის პროცესზე მხოლოდ ორი დივინაციო და ერთი სიტყვა წარმოთქვა, დანარჩენი ხუთი კი ლიტერატურულად დაამუშავა და შემდგომში გამოსცა სათაურით "Actio Secunda In Verrem". ვერესის პროცესმა ციცერონს უფრო მეტად განუთქვა სახელი. ამ პერიოდში ციცერონი დაუახლოვდა გამოჩენილ სარდალსა და სახელმწიფომოღვაწეს - გნეუს პომპეუსს, რომელთანაც მან მეგობრული ურთიერთობა ჯერ კიდევ ჯარში სამსახურის დროს დაამყარა. 66 წელს პომპეუსის
მომხრეთა დახმარებით და პირადი პოპულარობის წყალობით ციცერონი პრეტორად იქნა არჩეული. ამ პერიოდში ძალზედ დაძაბული ვითარება შეიქმნა აღმოსავლეთში. 74 წლიდან მიმდინარეობდა მითრიდატეს მესამე ომი. რომაელთა პირველი გამარჯვებანი თანდათან მარცხმა შეცვალა. სახალხო ტრიბუნბა მანილიუსმა კომიციებში წინადადება შეიტანა მითრიდატესთან ომში უმაღლესი მთავარსარდლობა პომპეუსისთვის გადაეცათ. ციცერონმა აქტიურად დაუჭირა მხარი მანილიუსის კანონს (De Imperio Pompeii). ციცერონმა სენატში ბრწყინვალე სიტყვა წარმოთქვა პომპეუსის მხარდასაჭერად. საბოლოოდ, მანილიუსის კანონი ძალაში შევიდა და პომპეუსმა დაიწყო სამხედრო მოქმედებები აღმოსავლეთში (ძვ. წ. 65 პომპეუსმა იბერიასა და კოლხეთშიც გაილაშქრა).
(საკ. სახ. ადიღე) — ადიღეების საერთო სახელწოდება. წერილობით ძეგლებში პირველად იხსენიება XIII საუკუნეში. ჩერქეზებს რუსეთში უწოდებენ ყარაჩაი-ჩერქეზეთის მოსახლეობას (მ. შ. ყაბარდოელების წინაპრებსაც, რომლებიც ყუბანში გადასახლდნენ XIX საუკუნეში). ლაპარაკობენ ყაბარდოულ-ჩერქეზულ ენაზე, რომელიც განეკუთვნება კავკასიური ენების აფხაზურ-ადიღეურ ჯგუფს. საერთო რაოდენობა 50,8 ათასი კაცი. ცხოვრობენ ყარაჩაი-ჩერქეზეთის 17 აულში. ასევე ახლო აღმოსავლეთში, სადაც გადაასახლეს XIX საუკუნის მეორე ნახევარში. აქ ჩერქეზებს უწოდებენ ადიღეებსაც, აფხაზებსაც და ოსებსაც.
ჩერქეზების გენოციდირუსეთის იმპერიისმიერ მე-19 საუკუნეში,რუსეთ-კავკასიის ომისდროს განხორციელდა ადიღე-ჩერქეზეთის მიზანმიმართული ეთნიკური წმენდა, გამოთავისუფლებულ ტერიტორიებზე კაზაკების და რუსების ჩასახლების მიზნით. სულ ამ მოვლენებში განადგურებულ და გადასახლებულ იქნა მილიონ ნახევრამდე ჩერქეზული მოსახლეობის 90%–ზე მეტი.თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტისპროფესორ,კავკასიოლოგმერაბ ჩუხუას კვლევების თანახმად, „დამპყრობლური ომების პერიოდში ჩერქეზი ხალხის გენოფონდის საერთო დანაკარგმა, მოკლულის სახის შეადგინა ამ ხალხის მთლიანი მოსახლეობის 20%–ზე ბევრად მეტი“, რის გამოც ექსპერტები ამ ფაქტს გენოციდად აფასებენ
2011 წლის 21 მაისს, საქართველოს პარლამენტმა მიიღო სპეციალური დადგენილება, რომლითაც მე–19 საუკუნეში რუსეთის იმპერიის მიერ ჩერქეზი ხალხის ეთნიკური წმნედა „გენოციდის აქტად“ აღიარა. გადაწყვეტილებას მხარი, დამსწრე 95 დეპუტატიდან ყველამ ერთხმად დაუჭირა, რითაც საქართველო პირველი ქვეყანა გახდა ჩერქეზების გენოციდის აღიარებაში
რუსეთის სახელმწიფო სათათბიროს საერთაშორისო საქმეთა კომიტეტის თავმჯდომარემ ეს ფაქტი საქართველოს „კონიუქტურულ–პოლიტიკური“ მიზნებით ახსნა და არა ჩერქეზი ხალხის „ტრაგიკული ბედის“ გაზიარების სურვილით
ამჯად ჯაიმუხა (დ. მაისი, 1962?) — იორდანიელიისტორიკოსი, ფილოლოგი და პუბლიცისტი, წარმოშობით ჩერქეზი. ავტორი წიგნებისა კავკასიის, განსაკუთრებით ჩერქეზული და ჩეჩნური, კულტურისა და ფოლკლორის შესახებ. ჩერქეზული ენციკლოპედიის (ინგ. Circassian Encyclopaedia, M. Mamser, 2009) თანახმად, ჯაიმუხა შეიძლება ჩაითვალოს ჩერქეზულ საკითხებში ბოლო დროის ყველაზე მნიშვნელოვან ავტორად.
