ნეფერტიტი

                                             

                                           მეფერტიტის ბიუსტი ბერლინის ახალი მუზეომი

(ძვ. ეგვ. Nfr-nfr.w-Jtn-Nfr.t-jty; უმშვენიერესი ატონის ლამაზმანთა შორის, ლამაზმანი მოვიდა ) — ეგვიპტის დიდი დედოფალი, ამენჰოტეპ IV-ის (მოგვიანებით ეხნატონი) მეუღლე და ფარაონ ტუტანხამონის სიდედრი. სავარაუდოდ ის თავადაც იყო მმართველი სახელით ნეფერნეფერუატენი მცირე ხნით მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ და ტუტანხამონის გამეფებამდე.

1351 ჩვ.წ. აღ - 1334 ჩვ.წ.აღ. წინამორბედი - თეა, მემკვიდრე - მერიტატონი, რელიგია - ძველეგვიპტური რელიგია ატონიზმი, დაიბადა 14 ს. ჩვ.წ. აღ თებეში, ლუქსორში ეგვიპტე, გარდაიცვალა დაახლ. 1330ჩვ.წ.აღ. ელ-ამარნა, ელ-მინიის მუჰაფაზა ეგვიპტე, წარმოშობა xvII დინასტია, მეურლე ამენჰიტეპ IV

მისი სახელი დაახლ. ნიშნავს „ულამაზესი (უნაკლო) ქალბატონი მოვიდა“. საქვეყნოდ ცნობილი გახდა მისი ბიუსტის აღმოჩენიდან (ამჟამად ბერლინის ალტეს მუზეუმში). ბიუსტი ეკუთვნის სკულპტორ ჯუტმოსს და ნაპოვნი იყო მის სახელოსნოში. ბიუსტი მნიშვნელოვანია იმით, რომ ის დოკუმენტური ფაქტია ძველ ეგვიპტელთა წარმოდგენებზე რეალისტურ სახის პროპორციებზე.

იხ. ვიდეო

დედოფალი ცნიბილია აღმოჩენილი 1912წ-ს ექსპედიციაში ლუდვიგ ბიჰარტის მიერ თავისი სკულპტურით ბიუსტი. ავტორი ამ ქანდაკების მიჩნეულია მოქამდაკე თუტმოსი, მისი სახლესნოს ნანგრევებში იპოვეს.

ნეფერტიტის წარმოშობის შესახებ ეგვიპტოლოგების აზი იყოფა ორად პირველს მიაცნიათ, რომ ნეფერტიტი იყო ეგვიპტელი, ხოლო სხვას კი სხვა წარმოშობაზე საუბრობენ. ჰოპოთეზა იმისა, რომ დედაფალი არ იყო სამეფო წარმოშობის და შემთხვევით მოხვდა სამეფო ტახდზე.

იხ. ვიდეო

 მიაჩნიათ, რომ ეხნატონი, ჯერ კიდევ ეხნატონ IV და ნეფერტიტი დაქორწილდნენ. საცოლე იყო 12 - 15 წლის ხოლო საქმრო რამდენიმე წლით უფროსი. ნეფეტიტი სრულად მხარს უჭერდა რელიგიური გარდაქმნას, დაწყებული მისი ქმრის მიერ და იყო არანაკლებად დარწმუნებული ახალი რელიგიაში ვიდრე ეხნატონი. ზოგი ავტორს მიაჩნია, რომ ნეფერტიტი იყო მთავარი ინიციატორის და როლის განსამზრვრელი ახალი რელიგიაში ვიდრე ეხნატონი.

                                                  

ეხნატონი კოცნის ქალიშვილს მერიტატონს და მისი და მეკეტატენი ზის მუხლებზე ეხნატონის ხოლო უმცროსი ანხესენამონი თამაშობს საყურეებით დედის.

ნეფერტიტს მიქავს ძღვენი ატონთან

ნეფერტიტი სცემს ტყვეებს

        ელ-მინია (არაბ. محافظة المنيا) არის ეგვიპტის 29 საგუბერნატოროდან ერთი. საგუბერნატორო მდებარეობს ეგვიპტის ცენტრალურ ნაწილში . ელ-მინიას საგუბერნატოროს აღმოსავლეთის საზღვარი გადის მდინარე ნილოსზე. პროვინციას ესაზღვრება 5 ეგვიპტიური საგუბერნატორო : მატრუჰი , ბანი-სუაფი, ასიუტი , წითელი ზღვა და ახალი ველი.
                                                               
                                                      ნეფერტიტი გამუსახული დროშაზე ელ-მინია

ცნობილი ელ-მინიელები

• აბდალ ჰალიქ ამერი, სამხედრო გენერალი
• ამენჰოტეპ IV, ფარაონი
• ჰეკიმი, მომღერალი
• ჰოდე შერევი, მსახიობი ქალი
• ხეოფსი, ფარაონი იყო 4 დინასტიის წარმომადგენელი
• ლუის ავედი, მწერალი და ინტელექტუალი
• მარია ალ Qibtiyya, მუჰამედის ცოლი
• სენე ჰემილი, მსახიობი
• სუზანა მუბარაკი, ეგვიპტის პირველი ლედი
• ტაჰა ჰუსეინი, მწერალი და ინტელექტუალი

                                                  რეკლამა

იხ. ბმულზე . . . . ➣➣➣➣➣➣

https://shotashota75.blogspot.com/search?q=%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%99%E1%83%9A%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%90

ხაზართა სახაკანო

                        ხაზართა სახაკანო

                                          

                                                                       ხაზართა სახაკანო

ადრინდელი ფეოდალური სახელმწიფო. წარმოიშვა VII საუკუნის შუა წლებში ქვემო ვოლგისპირეთისა და ჩრდილოეთი კავკასიის აღმოსავლეთი ნაწილის ტერიტორიაზე. ხაზართა სახაკანოს დედაქალაქი VIII საუკუნის დასაწყისამდე იყო იყო სემენდერი დაღესტანში, შემდეგ — ითილი ქვემო ვოლგაზე. VII საუკუნის II ნახევარში ხაზარებმა მეზობელი სახანოები და სახელმწიფოები დაიპყრეს. 735 წელს დარუბანდის გასასვლელითა და დარიალის ხეობით ხაზართა სახკანოში არაბები შეიჭრნენ და ხაკანის არმია განადგურეს. ხაკანმა და მისმა ამალამ აღიარა ისლამი, რომელიც მოსახლეობის მხოლოდ მცირე ნაწილში გავრცელდა, ხოლო ჩრდილოეთ დაღესტანში მცხოვრებმა ხაზარებმა — იუდაიზმი. ხაზართა სახაკანოში მოსახლეობა ძირითად საქმიანობად მომთაბარე მესაქონლეობა იყო. ქვემო ვოლგის ბარში განვითარდა მიწათმოქმედება და მებაღეობა. სახაკანოს დედაქალაქი ითილი ხელოსნობისა და საერთაშორისო ვაჭრობის მნიშვნელოვან ცენტრად იქცა. მდინარე დონსა და დონეცს შუა დასახლდნენ ჩრდილოეთ კავკასიელი ალანები, რის შედეგადაც ბინადარი მოსახლეობა წარმოიშვა. დაიწყო ფეოდალურ ურთიერთობათა ჩამოყალიბება. ხელისუფლება ფაქტობრივად ადგილობრივ ხაზარ და ბულგარელ ფეოდალთა ხელში იყო. VIII საუკუნეში ხაზართა სახაკანომ ფართო კავშირი შეინარჩუნა ბიზანტიასთან, რამაც ხელი შეუწყო ქრისტიანობის გავრცელებას. სახელმწიფო რელიგიად იუდაიზმი გამოაცხადეს. VII-VIII საუკუნეში ხაზარებმა საქართველოში ილაშქრეს. IX საუკუნის დასასრულს პაჭანიკებმა ჩრდილოეთ შავიზღვისპირეთი დაიპყრეს. ხაზართა სახაკანოზე 

იხ.ვიდეო

დამოკიდებული მადიარებიდუნაისკენ განდევნეს (895 წელი). სახაკანოს მთავარი მოწინააღმდეგე იყო ძველი რუსული სახელმწიფოს. ჯერ კიდევ IX საუკუნის დასასრულს რუსთა რაზმები გაიჭრნენ კასპიის ზღვაზე. კიევის დიდმა მთავრებმა ოლეგმა 913-914 და იგორმა 943-944 წლებში დაარბიეს ხაზართა სახაკანო. 964-966 იგორის ვაჟმა სვიატოსლავმა საბოლოოდ გაანადგურა ხაზართა სახაკანო, დაანგრია მისი დედაქალაქი ითილი და სხვა ქალაქები. შემდეგ ხაზარებმა სცადეს აღედგინათ სახაკანო, მაგრამ უშედეგოდ. X საუკუნის დასასრულს ხაზართა სახაკანომ არსებობა შეწყვიტა

         ხაზართა ლაშქრობები საქართველოში

 ხაზარებმა საქართველოში პირველად ილაშქრეს 627 წელს ბიზანტიის მოკავშირე თურქთა დასავლეთ სახაკანოს ჯარებთან ერთად. 628 წელს მათ თბილისი აიღეს. დაახლოებით 650 წელს ჩრდილოეთ კავკასიაშიხაზართა ძლიერი სახელმწიფოს შექმნას და სამხრეთისაკენ მათი აგრესიის გავრცელებას დაემთხვა ამიერკავკასიის ქვეყნებში არაბთა გაბატონება . ამ დროიდან ამიერკავკასიის ქვეყნებისათვის ბრძოლა ხაზარებს არაბთა სახალიფოსთან უხდებოდათ. ურთიერთბრძოლაში ხაზარები და არაბები დარუბანდთან ერთად ხშირად იყენებდნენ დარიალის კარს, რის გამოც საქართველოს ტერიტორია საბრძოლო ასპარეზად იქცეოდა. ძველი საისტორიო წყაროები მოგვითხრობენ 764 წელს ხაზართა მიერ კვლავ თბილისის აღების და ქართლიდან ერისმთავარ ჯუანშერისა და მისი დის შუშანის გატაცების ამბავს.

 „მატიანე ქართლისაჲს“ მიხედვით, წმინდა მოწამე არჩილის უმცროსი ქალიშვილი; იოვანესა და ჯუანშერის და.

არჩილის სიკვდილის შემდეგ ჯუანშერთან ერთად კახეთში ცხოვრობდა. მის ხელს ითხოვდა ხაზართა ხაკანი და სანაცვლოდ ქართველებს არაბთა წინააღმდეგ დახმარებას აღუთქვამდა, თუმცა უარი მიიღო. ხაზართა ლაშქარი ბლუჩანის სარდლობით კახეთს შეესია, დაატყვევა ჯუანშერი და შუშანი და ტფილისი დაარბია. ხაზარეთის გზაზე, დარიალთან, შუშანმა ბეჭდის თვალში დამალული საწამლავით დაასრულა სიცოცხლე. ხაკანმა ქალის გარეშე დაბრუნებული ბლუჩანი სიკვდილით დასაჯა, ხოლო ჯუანშერი შვიწლიანი ტყვეობის შემდეგ გაათავისუფლა. იხ ვიდეო

სული

                                      სული

                                                    

სულის სიმბოლო - ჩიტი - ბიზანტიური მოზაიკა მართლმადიდებელი სალოცავი ტავრიის ქერსონესი ძველი ბერძნების მიერ დაარსებული პოლისიჰერაკლეს ნახევარკუნძულზე, ყირიმის სამხრეთ-დასავლეთ სანაპიროზე.

                                                    

 ამჟამად ქერსონესის ტერიტორიაზე მდებარეობს სევასტოპოლის გაგარინის რაიონი. ორი ათასწლეულის განმავლობაში ქერსონესი წარმოადგენდა ჩრდილო შავიზღვისპირეთის მნიშვნელოვან პოლიტიკურ, ეკონომიკურ და კულტურულ ცენტრს.

2013 წლის 23 ივნისს პოლისი შეიყვანეს იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლების სიაში

(ბერძნ. psyche ან აგრეთვე pneuma, ლათ. anima) ფილოსოფიური ცნება, რომელსაც იყენებდნენ სხეულისაგან განსხვავებული, მაგრამ მასთან დაკავშირებული ობიექტის აღსანიშნავად. სული განიხილებოდა როგორც აქტიური და სიცოცხლის მატარებელი საწყისი

                                                  

ორი ანგელოზი - მფარველი და ,,შემხვედრი'' - სული მიაქვთ (ნახატი უილიამ ბუგეროსი)

თანახმად რელიგიური და რამდენიმე ფილოსოფიური სწავლების უკვდავი სუბსტანცია, არამატერიალური არსება, რ-იც გამოხატულია ღვთაება ბუნებით და ადამინური არსება, მისი პიროვნება, რ-იც აძლევს დასაბამს და მომსახურეა მისი ცხოვრების, ჩვეულებრივ სხეულშია.

  მოძველებული ფსიქოლოგიურ ტერმინოლოგიაში - ნიშნავს საერთო ფსიქოლოგიურ პროცესს, განცდას , საფუძველი ფსიქოლოგიური ცხოვრების ადამიანის.
შინაგანი, ფსიქოლოგიური სამყარო ადამიანის.
 თანამედროვე წარმოდგენით გაგებით სული წარმოადგენს  ანიმიზმის გაგებით თავისთავდ ძალა, არსებობისა სხეულში ადამინის სხვა დასხვა რელიგიაში სხვაგვარადა მოიაზრება ცხოველების თუ მცენარეული სულის.
ფილოსოფიური გაგებით სულიოერი ცხოვრება ადამიანის წარმოადგენს ცნობიერების არსი, რ-იც არ მეორდება ადამიანის ყოფაში, ასევე ინდივიდუალიზმი.
ანტიკურ ტრადიციაში სოკრატემდე , პლატონამდე და არისტოტელემდე  სული განიხილებოდა როგორც ფილოსოფიური გაგება, შესაძლებლობა რაციოანული ანალიზის, ძველ ბერძნებში.
შემდგომ დემოკრიტეს მიაჩნდა, რომ სული არის ყველაფერი, ის არსებობს არასულიერ ობიექტებშიც კი (მაგ., ქვაში) მხოლოდ მცირე რაოდენობით.
 მიაჩნდა, რომ სული შედგენა მომაკვდავ  ატომებისგან.
ეპიკურიზმში და სტოიციზმში, ეპიკურისტებს მიაჩნდათ, რომ სული ისევე როგორც სხეული შედგება ცარიელი ატომებისგან. სიკვდილისას ისინი იფანტებიან.
შუა საუკუნეებში ანტიკური ფილოსოფიის კვალდაკვალ განისაზღვრა სული (anima), როგორც ,,პირველ საწყისი''  (primum principium vitae)
ახალ დროში ანტიკური პერიოდის შემდეგ სულის კვლევებს ყურდრება მიაქციეს ლაიბნიცი, შოპენჰაურმა, კანტმა და სხვ.ფილოსოფოსებმა.
აბრამისეულ რელიგიაში იუადაიზმში თამლუდში არღწერილია სული როგორც დამოუკიდებელი სხეულისგან არსი, როგორც ადამიანი, რ-იც შემქნილია ღმერთის მიერ
ეპოქაში იერუსალიმის მეორე ტაძარი გაიყო გაგება სულის არსობის შესახებ. 
კაბალაში სული არის სულიერი არსი. რ-იც იწყებს სათავეს უმაღლესი გონისგან ანუ მსოფლიო სულისგან და აღმოცენდება როგორც ემანაცია კვალად.
ქრისტიანობაში უმრავლესობაში კონფესიებში ახასიათებენ და წარმოადგენენ ღმერთის მიერ შექმნილი.
სული სხვა რელიგიებში ძველ ეგვიპტეში ადამიანი შედგება რამდენიმე არსება-სულისგან (საერთო რაოდენობით 9)

                                                   
ძველეგვიპტური ქანდაკება ბა (332 - 330 წწ ჩვ.წ აღ. ან უფრო გვიანი) მეტროპოლიტენის მუზეული
ბუდიზმში სული აღნიშნავენ სიტყვა ატმანი (სანსკრი. आत्मन्, ātman ^IAST, ,,სული'' ,,უმაღლესი მე''. არ განსხვავდება ტრადიციაული არამატერიალური არსი.
ასევე სამეცნიერო მიდგომაც არის სულის არსებობის შესახებ.
იხ. ვიდეო

                            ათენის სკოლა

                                                  

                                                                         ათენის სკოლა რაფაელი 

 (იტალ. Scuola di Atene) — რენესანსის ეპოქის მხატვარ რაფაელის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ნამუშევარი, ფრესკა, რომელზეც ის ვატიკანის სასახლეში 1508-1511 წლებში მუშაობდა.

პერსონაჟების სია

1. ზენონ კიტიონელი ან ზენონ ელეიელი
2. ეპიკურე
3. ფედერიკო II გონზაგა
4. ბოეციუსი ან ანაქსიმანდრე ან ემპედოკლე
5. იბნ რუშდი
6. პითაგორა
7. ალკივიადე ან ალექსანდრე მაკედონელი
8. ანტისთენე ან ქსენოფონტი
9. ჰიპატია
10. ესხინესი ან ქსენოფონტი
11. პარმენიდე
12. სოკრატე
13. ჰერაკლიტე
14. პლატონი
15. არისტოტელე,
16. დიოგენე
17. პლოტინე
18. ევკლიდე ან არქიმედე მოსწავლეებით
19. ჰიპარქე, სხვა ვერსიით სტრაბონი ან ზარათუშტრა
20. პტოლემე
21. პროტოგენე
22. R — აპელესი

იხ. ვიდეო

                     გიორგი მაზნიაშვილი

                                                  

გიორგი მაზნიაშვილი დაიბადა 1870 წელს დღევანდელი კასპის მუნიციპალიტეტის სოფელ სასირეთში. სათანადო სამხედრო განათლების გავლის შემდეგ რუსეთის არმიაში დააწინაურეს და მისცეს გენერლის ჩინი. მონაწილეობდა რუსეთ-იაპონიის ომში 1904–1905 წლებში იგი გამოირჩეოდა მხედრული მამაცობით. მიღებული ჭრილობის შედეგად გიორგი აღმოჩნდა ლაზარეთში, სადაც მას ემსახურებოდნენ თვით ნიკოლოზ II-ის ქალიშვილები, რაც დიდ პატივად ითვლებოდა მაშინდელ რუსეთის იმპერიაში. აქვე ესტუმრა გიორგი მაზნიაშვილს იმპერატორი ნიკოლოზ II და პირადად გადასცა წმ. გიორგის ჯვარი ომში გამოჩენილი მხედრული მამაცობისათვის და მიიწვია თავის სასახლეში. პირველ მსოფლიო ომში მაზნიაშვილი იბრძოდა დასავლეთის ფრონტზე. დაიჭრა ვარშავასთან. თებერვლის რევოლუციის შემდეგ ის დაბრუნდა საქართველოში, ჩამოაყალიბა 2 დივიზია, რითაც აქტიურად იცავდა თბილისს ქაოსისა და ბოლშევიკური გაფართოებისგან. გიორგი მაზნიაშვილი იყო დაუმარცხებელი გენერალი, რომელსაც არც ერთი ბრძოლა არ წაუგია დამოუკიდებელი საქართველოს ისტორიაში.

იხ ვიდეო

1918 წლის ბრესტის ზავის თანახმად, თურქებმა დაიკავეს ბათუმი და შეუტიეს გურიას. საფრთხე დაემუქრა ოზურგეთს. გიორგი მაზნიაშვილმა მილიციის, პარტიზანული რაზმების და მოხალისეთა მობილიზების შედეგად გადამწყვეტი დარტყმა მიაყენა თურქებს მდ. ჩოლოქთან. 1918 წელს ის დაინიშნა აფხაზეთის გენერალ-გუბერნატორად, სადაც ივნისის თვეში წარმატებული დარტყმა მიაყენა რუსეთიდან შემოჭრილ ძალებს. დაიკავა ქალაქები გაგრა, სოჭი, ტუაფსე, რომლებზეც პრეტენზიას აცხადებდნენ როგორც თეთრი, ისე წითელი რუსეთი.

იხ. ვიდეო

1918 წლის ოქტომბერში მაზნიაშვილი დაინიშნა თბილისის ოლქის გენერალ-გუბერნატორად, ხოლო 1918 წლის ნოემბერში ის იყო საქართველო-სომხეთის ომის შულავერის ფრონტის სარდალი. 1919 წ. აპრილში იყო ახალციხისა და ახალქალაქის გენერალ-გუბერნატორი, ხოლო 1920 წლის ოქტომბერში დაინიშნა თბილისის გარნიზონის მეთაურად. 1921 წლის თებერვალში გიორგი მაზნიაშვილი მეთაურობდა სოღანლუღის სამხედრო ნაწილებს და მონაწილეობდა საბჭოთა არმიის წინააღმდეგ ბრძოლაში. იცავდა სოღანლუღის სიმაღლეებს თბილისის მისადგომებთან.

1921 წელს თურქებმა ხელახლა დაიკავეს ბათუმი. გიორგი მაზნიაშვილმა ქართული ჯარის ნარჩენებით გაათავისუფლა ქალაქი და მთლიანად აჭარა საბჭოთა ხელისუფლებას გადასცა. გიორგი მაზნიაშვილი საბჭოთა რეპრესიებს გაექცა საფრანგეთში. ის ერთხანს პარიზში ცხოვრობდა, სადაც, ბევრი უსიამოვნება შეხვდა. საბოლოოდ, დაბრუნდა საქართველოში. მას, როგორც „მოღალატეს“ და „სამშობლოს მტერს“ ახალმა ხელისუფლებამ არ მისცა სამუშაო და პენსია.

გიორგი მაზნიაშვილი დასახლდა თავის მამაპაეულ სოფელ სასირეთში და ხელი მიჰყო გლეხურ მეურნეობას. 1937 წელს, რეპრესიების დროს დაიჭირეს მისი ვაჟი და დახვრიტეს. ძალიან მალე თავად გიორგი მაზნიაშვილიც დახვრიტეს. მისი საფლავი დღემდე უცნობია. რუსულ წყაროებში იგი ცნობილია სახელწოდებით გიორგი მაზნიევი.

2013 წელს 26 სექტემბერს საქართველოს პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა საქართველოს ეროვნული გმირის წოდება მიანიჭა.
იხ. ვიდეო

                                 ოლხა

                            Ольха (РСЗО)

                                               

                                                             სისიტემა ,,ოლხა''

ტიპი  -   რეატიული ზალპური ცეცხლის სისტემა

წლები ექსპლუტაციის  -  2018წ დღევნდელი დღემდე

კონსტრუქტორი  -   ,,ლუჩი'' სახელმწიფო კიევის საკონსტრუქტორო ბიურო

შეიქმნა  -    2016წ-ის იანვრიდა 2018 მაისამდე

 გამოუშვა   -      ГАХК «Артём»

გამოშვება   -  2018წ

                                                            დამახასიათებლობა 

საბრძლო მუხტი   -   მარტული რაკეტა

მაქსიმალური   -   130 კმ  (შემდეგი 

სიშორე   --   200კმ - მდე)

გამოცდა რაკეტის 2017წ-ის აპრილი

იხ. ვიდეო

უკრაინის ზალპური რექტიული სისტემა ახალი კორიქტერუბული საბრძოლო მუხტით საშუალოდ გამოყენებულია რამდენიმე ელემენტი სსრკ-ს РСЗО 9К58 «Смерч» 

კომლექსი ,, ოლხა'' მართული რაკეტაა 300მმ , გაშვება ხორციელდება მოდიფიცირებული მანქანიდან 9А52 რეაქტიული სისტემის ზალპური ცეცხლის ,, სმერჩი''. დღეისთვის აქტიურად მიმდინარეობს დამუშავება საკუთარი (უკრაინული) გამშვები პლატფორმის 300მმ გაშვების მანქანა КрАЗ-ის ბაზაზე.

რეაქტიური ჭურვი მართული საწყისზე (აირდიანამიკური) და საბოლოო (აეროდინამიკური) სეგმენტებით ტრაექტორიით ფრენის. წინა ნაწილში განლაგებულია ქამარი 90 პატარა იმპულსური ძრავები, რ-იც სტაბილირიზებს და მართავს საჭირო მიმართულებით. ეს ძრავები მუშაობს რამდენი წამი სიზუსტვისთვის ირთვება ერთი ძრავი დაახლ. ერთი მილი წამი. საბოლოო ეტაპზე გაშვების დროს იშლება არედინამიკური საჭე, რის დახმარებით ხდება საფინალო მიმართვა სამიზნეზე განადგურების მიზნით.

ფრენისას რაკეტას აკონტროლებს მიკროპროცესორი, რ-იც ამუშავებს სიგნალს სხვადასხვა სენსორების და იძლევა მართული სიგნალს. მართვა - ინერციულ შესაძლებლობლებს კორექტირებას ტრაექტორიისას სიგნალისას ხორციელდება  GPS და  Глонасс. გამოყენების შემთხვევაში მხოლოდ ინერციული სისტემის, მიმართვისას საშუალო გადახრა რაკეტის, შეადგენს 50მ გამოყენებისას GPS კორექციის - დაახლ 7 მ . გაცდისას იყო დაფიქსირებული ნულოვანი გადახრაც. უფრო მეტად , ძირითადი ინერციული კორექცია მოდის ლაზერულ გიროსკოპზე წარმოებული КБ «Арсенал», მას იყებენ რაკეტა-მატარებელ ,,დნეპრზე'' და რუსულ ოპერატიუ;-ტაქტიკური სარაკეტო კომპლექსზე ,,ისკანდერზე'' და სხვ. იხ. ვიდეო გამოცდა