უშუ

                                                                  უშუ
             
    წარმოადგენა  კუნფ-ფუს სკოლის გაეთინებული არაბეთის საიმოროში (ხან და ტონი სიუები)
ჩინ - 武術 პინ - ინი Wǔshù   -  ტერმინი გამოიყენება ჩინურის საბრძოლო ხელოვნებისთვის, ასევე შექმნა მისი თანამედროვე სპორტის.
უშუს  განსაზღვრება არის საერთო საბრძოლო ხელოვნების, ჩინეთში არსებული. შედგება ორი იეროგლიფისგან 武  - wu (,,უ'') - ,, სამხედრო, საბრძოლო'' და 术 shu  (,,შუ'') ,,ტეხნიკა'' სხვადასხვა დროს სხვადასხვა ტერმინები ჰქონდათ 
იხ.ვიდეო

არსებობს ასობით უშუს სტილი. ისტირიულად არის შემდეგი მცდელობა კლასიფიკაციის:

კლასიფიკაცია ჩდრ- სამხრ. არსებობს მოსაზრება. რომ ჩრდ. სტილი დამახასიათებედლია ფართო მაღალი პოზიცია, უმრავლესობა რაოდენობა დარტყმები ფეხებით, მრავლრიცხოვანი გდაადგილებებით, როცა სამხრ. სტლისთვისთვის დამახასიათებელია დაბალი პოზიციიდან, ნაკლებად მოძრაობით მიბჯენით უპირატესობა მოქედებით ხელებით. 

კუნგ-ფუ და უშუ - როგორც ჩანს კნგ-ფუ და უშუ სინონიმები არიან საბრძოლო ხელოვნებაში, უშუ სიტყვა სიტყვით გადაითარგნებსა ,, საბრძოლო ხელოვნება'', ხოლო კუგფუ ასევე ,, უნარი'' ხოლო ჩინეთში იგი შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც მუშტი ხელოვნებასთან, ასევე ნიჭიერ მუსიკოსთან, მზარეულთან და ა.შ. ამასთან დაკავშირებით "კუნგ ფუ" გამოთქმის ტრადიცია მეორეხარისხოვან თარგმანში მოიპოვაჰონგ კონგის სამხედროების ამერიკული თარგმანები (კანტონურიდან გამოთქმა სამხრეთ ჩინეთში: yutphin Gung1 fu1, კანტონური კუნგფუ).

ფრჩხილების სოკოვანი დაავადება

         ფრჩხილების სოკოვანი დაავადება

                                                   

ფრჩხილების სოკოვანი დაავადება, ონიქომიკოზი — ფართოდ გავრცელებული ფრჩხილების დაავადება.

ადამიანის ორგანიზმის სოკოვან დაავადებებებს მიკოზები ეწოდება. არსებობს კანის, თმის, ფრჩხილების, ლორწოვანი გარსის, შინაგანი ორგანოების მიკოზები

ფრჩხილების სოკოვან დაავადებებს რამდენიმე სახის სოკო იწვევს. დაავადებას შეიძლება ქუსლისა და თითების დაზიანებას მოჰყვეს. გარეგან ფაქტორებს, რომლებიც სოკოვანი დაავადებების ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს, მიეკუთვნება: მცირე ტრავმები, რეზინის ფეხსაცმელი, მომატებული ოფლიანობა. შინაგანი ფაქტორი კი- ორგანიზმის იმუნიტეტის შესუსტება, რაც ენდოკრინული პათოლოგიების, ქრონიკული ინფექციების, ორგანული დაავადებების ან იმუნოდეფიციტური მდგომარეობის დროს აღინიშნება.

                                                              მიკოზი 

                                                                 

მიკოზი (ბერძ. mykes — სოკო + ბერძ. osis — მდგომარეობა) — საერთო სახელწოდება ადამიანისა და ცხოველის სხვადასხვა დაავადებისა, რომელსაც იწვევს პარაზიტი სოკოები. მიკოზი ვითარდება ნელა, ხშირი რეციდივებით. ზოგჯერ სოკოვან ანთებას თან ახლავს მცირე ანთება, მაგრამ ხშირად ვითარდება ქრონიკული აბსცესები, წყლულები, სიმსივნის მაგვარი გრანულომები, რომლებიც შედგება შემაერთებელი ქსოვილისაგან. მიკოზებს ახასიათებს პროგრესირებადი მიმდინარეობა, რაც ზოგჯერ სიკვდილის მიზეზი ხდება.

 

სოკოვანი ინფექციების ნიშნები შესაძლოა საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში (აბანოში, აუზები, საშხაპე) ვიზიტის შემდეგ გაჩნდს. დაავადების გამომწვევის გადატანა ხდება საერთო მოხმარების საყოფაცხოოვრებო საგნებით: პირსახოვით, ხალიჩით, ოთახის ფეხსაცმელით და ა.შ. ამიტომ ინფიცირების შესაძლებლობა არსებობს საკუთარ სახლშიც, თუკი ოჯახის რომელიმე წევრი დაავადებულია კანის ან ფრჩხილის სოკოთი.

დაავადების გავრცელების თვალსაზრისით გარშემომყოფთათვის განსაკუთრებით საშიშია ის ადამიანი, რომელსაც დაავადების ე.წ. წაშლილი ფორმა აქვს, რაც მხოლოდ კანის აქერცვლითა და მიკრონაპრალების არსებობით შემოიფარგლება.

სტატისტიკის მიხედვით, დედამიწაზე ყოველი მეხუთე ადამიანი დაავადებულია ფეხის ტერფებისა და ფრჩხილების სოკოვანი დაავადებით - მიკოზით.

ეს დაავადება ძალიან სწრაფად გადადის სპორებით და შეიძლება სწრაფად გადაგედოთ აუზში, აბანოში, საშხაპეში, სპორტდარბაზში, სილამაზის სალონში, პლაჟზე... მიკოზი ძალიან ადვილად გადადის საყოფაცხოვრებო ნივთებიდან (პირსახოცით, ზეწრით, ფეხსაცმლით და ტანსაცმლით). თუ ოჯახის რომელიმე წევრი დასნებოვნდა სოკოთი, ყველამ უნდა იმკურნალოს აუცილებლად ექიმის დანიშნულებით და არა თვითმკურნალობით.

თუ დროზე არ მიმართეთ ექიმს, სოკო გამრავლდება და კანის უფრო მეტ ფართობს დააზიანებს. აქერცლილი კანი, ქავილი, გამჭვირვალე სითხით სავსე ბუშტუკები, ხელებისა და ფეხების ფრჩხილების განშრევება - მიკოზის ნიშნებია. მიკოზი აქტიურდება მაშინ, როდესაც იმუნიტეტი დაქვეითებულია, სისხლძარღვოვანი დაავადებებისა და ხელ-ფეხის გაძლიერებული ოფლიანობის დროს.

პირველი სიმპტომებისთანავე უნდა მიმართოთ დერმატოლოგს, რომელიც გამოკვლევის შემდეგ დაგინიშნავთ ინდივიდუალურ მკურნალობას, მკურნალობის დროს აუცილებელია მუდმივად გაუკეთდეს დეზინფექცია საგნებს, რომლებსაც ეხებით - პირადსა და საოჯახო ნივთებს.
იხ. ვიდეო

მიკოზს ხანგრძლივი მკურნალობა (თითქმის ნახევარი წელი) სჭირდება. ამ დროს შეიძლება ჩართოთ ბუნებრივი ანტისეპტიკები: დილა-საღამოს შეიზილეთ დაზიანებულ ადგილებზე კვლიავის ეთეროვანი ზეთი (განსაკუთრებით ეფექტიანია დაავადების საწყის სტადიაზე).

ნიორი (მდიდარია ფიტონციდებით - ბუნებრივი ანტიბიოტიკები), დანაყეთ, დაასხით ზეითუნის ზეთი, გააჩერეთ 7 დღე და შეიზილეთ დაზიანებულ ადგილებზე.
კალენდულას (ნარგიზულას) ნაყენი ამშვიდებს ქავილს, არბილებს კანს, სპობს სტაფილოკოკებს, აჩქარებს ჭრილობების შეხორცებას. დღეში 2-ჯერ შეიზილეთ ლიმონის წვენი სოკოს საბოლოოდ გაქრობამდე. შეგიძლიათ ატაროთ სოკოს საწინააღმდეგო წინდები (აფთიაქში იყიდება).

კანის ნებისმიერი დაზიანებული ადგილი შეიძლება დაიმუშაოთ სპირტით ან იოდით.
ისარგებლეთ მხოლოდ თქვენი საბანაო ნივთებით, არ ატაროთ სხვისი ფეხსაცმელი, აბანოში წასვლამდე დაიმუშავეთ ფეხები სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებებით.

მკურნალობი დროს ტერფები, პირველ რიგში, სოკოსსაწინააღმდეგო კრემით უნდა დამუშავდეს. განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს ფრჩხილებს, ქუსლებსა და თითებს შორის ჩანაბეჭდებს. შემდეგ რეკომენდებულია სპეციალური, სოკოსაწინააღმდეგო ფხვიერი, ე.წ. ფუნგიციდური პუდრის ხმარება, რომელიც ხელს უშლის სინოტივისა და კოჟრების წარმოქმნას.

თუ კანზე ბუშტუკები ან ეროზია გაჩნდა, რეკომდენდებულია ანტისეპტიკური ხსნარის გამოყენება, რომელიც ანთებით პროცესს აცხრობს.

არსებობს სპეციალური შესაფრქვევი მჟავე ფხვნილები, რომლებიც ამცირებს ფეხის ოფლიანობას და ხელს უშლის სოკოს განვითარებას.

                                                            იხ. ვიდეო

                          რეკლამა

იხ. ბმულზე   ⥇⥇⥇⥇⥇

https://shotashota75.blogspot.com/search?q=%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%99%E1%83%9A%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%90

ატომი

                                                  ატომი

                          
            შედარება ზომების  ჰელიუმის ატმოის ბირთვს წარმოადგენს (ვარდისფერი) და ელექტრონული ღრუბელის განაწილებას (შავი). ბირთვი (ზედა მარჯვენა კუთხეში) ჰელიუმ-4-ში რელურად სფერული სიმეტრიულია და მკვეთრად ჰგავს ელეტრონულ ღრუბელს, თუმცა უფრო რთული ბირთვი ყოველთვის ასეთი არაა. შავი ზოლი ანგსტრემია (10⁻¹⁰ ან 100 პმ)

 (ძვ. ბერძნ. ἄτομος-დან — განუყოფელი, გაუჭრელი) — ჩვეულებრივი მატერიის შემადგენელი უმცირესი ერთეული, რომელსაც ქიმიური ელემენტის თვისებები გააჩნია. ყოველი მყარი სხეული, სითხე, აირი და პლაზმა შედგება ნეიტრალური ან იონიზირებული ატომებისაგან. ატომები ძალიან მცირე ზომისაა, მათი ჩვეულებრივი ზომა, დაახლოებით, 100 პიკომეტრია (მეტრის ათმემილიარდედი მეტრულ სისტემაში), თუმცა ატომებს მკაფიოდ განსაზღვრული საზღვრები არ გააჩნიათ და არსებობს მათი ზომების განსაზღვრის სხვადასხვა მეთოდი, რომლებიც განსხვავებულ, თუმცა მსგავს შეფასებებს იძლევიან.

ატომები საკმარისად პატარებია საიმისოდ, რომ კლასიკურ ფიზიკოსებს თვალსაჩინოდ მცდარი შედეგები მისცეს. ფიზიკის განვითარებასთან ერთად, ატომური მოდელები გაერთიანდნენ კვანტურ პრინციპებში მათი ქცევის უკეთ ახსნისა და პროგნოზირებისათვის.

                                                   

გაიგერ-მ,არენდის ექსპერიმენტი მაღლა: მოსალოდნელი შედეგი: ალფა ნაწილაკი გადის ატომის ქიშმიშიანი პუდინგის მოდელში უმნიშვნელო გადახრით.

დაბლა: დაკვირვებული შედეგი: ნაწილაკთა მცირე ნაწილი გარდატყდა ბირთვის კონცენტრირებული დადებითი მუხტის მიერ.

თითოეული ატომი შედგება ბირთვისა და მასთან დაკავშირებული ერთი ან მეტი ელექტრონისაგან. ბირთვი შედგება ერთი ან მეტი პროტონისა და ჩვეულებრივ, მსგავსი რაოდენობის ნეიტრონებისაგან (პროთიუმს ნეიტრონი არ გააჩნია). პროტონებსა და ნეიტრონებს ნუკლონებს უწოდებენ. ატომის მასის 99,94%-ზე მეტს ბირთვი იკავებს. პროტონებს აქვთ დადებითი მუხტი, ელექტრონებს — უარყოფითი, ხოლო ნეიტრონებს მუხტი არ გააჩნიათ. თუ პროტონებისა და ელექტრონების რაოდენობა ტოლია, მაშინ ატომი ელექტრონეიტრალურია, ხოლო თუ ატომს პროტონების რაოდენობაზე მეტი ან ნაკლები ელექტრონი გააჩნია, მაშინ მას, შესაბამისად, უარყოფითი ან დადებითი მუხტი აქვს. მუხტის მქონე ატომს იონი ეწოდება.

                                         

                                       ატომის თანამედროვე სტანდარტული მოდელი

ატომის ელექტრონებს ბირთვში არსებული პროტონები ელექტრომაგნიტური ძალის საშუალებით იზიდავენ. ბირთვში პროტონები და ნეიტრონები ერთმანეთს განსხვავებული ძალებით იზიდავენ. ბირთვული ძალა, რომელიც, ჩვეულებრივ, ელექტრომაგნიტურზე ძლიერია, დადებითად დამუხტულ პროტონებს ერთმანეთისაგან აცალკევებს. გარკვეულ გარემოებებში, საწინააღმდეგო ელექტრომაგნიტური ძალა ბირთვულზე ძლიერი ხდება და შესაძლოა, ნუკლეონები ბირთვიდან გამოდევნოს, რაც ბირთვული გარდაქმნის შედეგად, ერთ ქიმიურ ელემენტს მეორედ აქცევს.

                                                    

გვირაბული სკანიორება მიკროსკოპის გამოსახულება, რომელიც ასახავს ოქროს ზედაპირის შემქმნელ ცალკეულ ატომებს. ზედაპირის ატომები გადახრილნი არიან მოცულობითი კრისტალური სტრუქტურისაგან და განლაგებულნი არიან რამდენიმე ატომის სიგანის მქონე სვეტებში, რომელთა შორისაც ჩაღრმავებებია.

ბირთვში პროტონების რიცხვი განსაზღვრავს თუ რომელ ქიმიურ ელემენტს ეკუთვნის ატომი (მაგალითად, სპილენძის ყველა ატომი 29 პროტონს შეიცავს); ხოლო ნეიტრონთა რიცხვი — ელემენტის იზოტოპს. ელექტრონთა რაოდენობა გავლენას ახდენს ატომის მაგნიტურ თვისებებზე. ატომებს შეუძლიათ დაუკავშირდნენ ერთ ან მეტ ატომს ქიმიური ბმების საშუალებით და წარმოქმნან ისეთი ქიმიური ნაერთი, როგორიცაა მოლეკულა. ატომთა გაერთიანებისა და განცალკევების უნარი ბუნებაში არსებულ ფიზიკურ ცვლილებათა უმეტესობის მიზეზია და ქიმიის შესწავლის საგანს წარმოადგენს.

იხ. ვიდეო

ატომები ქმნიან ხილული სამყაროს მთლიანი ენერგიის სიმკვრივის, დაახლოებით, 4%-ს საშუალო სიმკვრივით 0,25 ატომი/მ³. ირმის ნახტომის მსგავს გალაქტიკაში, ატომებს გააჩნიათ გაცილებით მაღალი კონცენტრაცია — ვარსკვლავთშორის სივრცეში (ვშს) მატერიის სიმკვრივე მერყეობს 10⁵-დან 10⁹ ატომი/მ³-მდე. მიჩნეულია, რომ მზე ადგილობრივ ბუშტში, მაღალიონიზირებულ აირის რეგიონში, მდებარეობს, ასე რომ, სიმჭიდროვე მზის სამეზობლოში მხოლოდ, დაახლოებით 10³ ატომი/მ³-ს შეადგენს. ვარსკვლავები ქმნიან მკვრივ ღრუბლებს ვშს-ში და ვარსკვლავთა ევოლუციური პროცესები იწვევენ მის მდგრადად გამდიდრებას წყალბადსა და ჰელიუმზე მასიური ელემენტებით. ირმის ნახტომის ატომების 95%-მდე ვარსკვლავებშია კონცენტრირებული, ატომთა მთლიანი მასა კი გალაქტიკის მასის, დაახლოებით, 10%-ს ქმნის (მასის დანარჩენ ნაწილს უცნობი ბნელი მატერია იკავებს).

ჩამოყალიბება

ფიქრობენ, რომ ელექტრონები სამყაროში ჯერ კიდევ დიდი აფეთქების ადრეული ეტაპებიდან არსებობენ. ატომის ბირთვი ყალიბდება ნუკლეოსინთეზის რეაქციებში. დაახლოებით, სამ წუთში, დიდი აფეთქების ნუკლესინთეზმა შექმნა სამყაროში არსებული ჰელიუმის, ლითიუმისა და დეიტერიუმის უმეტესობა და შესაძლოა, ბერილიუმისა და ბორის გარკვეული ნაწილიც.

ატომების უნივერსალურობა და სტაბილურობა დამოკიდებულია მათ შემაკავებელ ენერგიაზე, რაც ნიშნავს, რომ ატომს გააჩნია უფრო ნაკლები ენერგია, ვიდრე ბირთვისა და ელექტრონების დაუკავშირებელ სისტემას. სადაც ტემპერატურა იონიზაციის ენერგიაზე ბევრად მაღალია, მატერია არსებობს პლაზმის, დადებითად დამუხტული იონებისა (შესაძლოა, შიშველი ბირთვების) და ელექტრონების აირის, მდგომარეობაში. როდესაც ტემპერატურა იონიზაციის ენერგიაზე დაბლა ეცემა, ატომი სტატისტიკურად ხელსაყრელი ხდება. ატომებმა (დაკავშირებული ელექტრონებით დასრულებული) დამუხტულ ნაწილაკებზე დომინირება დიდი აფეთქებიდან 380 000 წლის შემდეგ დაიწყეს, რეკომბინაციის სახელით ცნობილ ეპოქაში, როდესაც გაფართოების პროცესში მყოფი სამყარო საკმარისად გაგრილდა რომ ელექტრონებისათვის საშუალება მიეცა ბირთვს დაკავშირებოდნენ.

დიდი აფეთქების შემდეგ, რომელსაც ნახშირბადი ან უფრო მძიმე ელემენტები არ შეუქმნია, ატბირთვები კომბინირდნენ ვარსკვლავებში თერმობირთვული რეაქციის შედეგად, რათა წარმოექმნათ კიდევ უფრო მეტი ჰელიუმი და ალფა პროცესის შედეგად, ელემენტთა რიგი ნახშირბადიდან რკინამდე.

იზოტოპები, როგორიცაა ლითიუმ-6, ისევე, როგორც, ბერილიუმისა და ბორის ნაწილი, კოსმოსშია წარმოქმნილი კოსმოსური სხივების ზემოქმედებით. ეს მაშინ ხდება, როდესაც დიდი ენერგიის მქონე ფოტონი ეჯახება ატომბირთვს და ნუკლონების დიდი რაოდენობის გამოდევნას იწვევს.

რკინაზე მძიმე ელემენტები წარმოიქმნენ ზეახალ ვარსკვლავში R-პროცესის შედეგად და AGB ვარსკვლავებში S-პროცესის შედეგად, რომელთაგან ორივემ ჩაითრია ატომბირთვების მიერ ნეიტრონების ჩაჭერა. ისეთი ელემენტები, როგორიცაა ტყვია, უფრო მძიმე ელემენტების რადიოაქტიური დაშლის შედეგად წარმოიქმნა.
იხ.ვიდეო

დედამიწა

დედამიწისა და მის მცხოვრებთა შემადგენელ ატომთა უმრავლესობა მათი ამჟამინდელი ფორმით წარმოდგენილნი იყვნენ ნისლეულში, რომელიც მოლეკულურ ღრუბლად დაიშალა, რათა მზის სისტემა შეექმნა. დანარჩენები კი რადიოაქტიური დაშლის შედეგს წარმოადგენენ და მათი შეფარდება, შესაძლოა, გამოყენებულ იქნას დედამიწის ასაკის დასადგენად რადიომეტრული დათარიღების საშუალებით. დედამიწის ქერქში არსებული ჰელიუმის უმეტესობა ალფა დაშლის პროდუქტს წარმოადგენს.

დედამიწაზე არსებობს ატომთა მცირე ჯგუფი, რომლებიც არც თავდაპირველად არსებობდნენ (ე. ი. არაპირვანდელი) და არც რადიოაქტიური დაშლის შედეგს წარმოადგენენ. ნახშირბად-14 განუწყვეტლად გამომუშავდება ატმოსფეროში კოსმოსური სხივების მიერ. ზოგიერთი ატომი დედამიწაზე ხელოვნურადაა წარმოქმნილი შეგნებულად ან როგორც ბირთვული რეაქტორების ან აფეთქებების პროდუქტები. ტრანსურანული ელემენტებიდან (ელემენტები, რომელთა ატომური ნომერი 92-ზე მეტია) მხოლოდ პლუტონიუმი და ნეპტუნიუმი არსებობენ დედამიწაზე ბუნებრივად. ტრანსურანულ ელემენტებს დედამიწის ამჟამინდელ ასაკზე ხანმოკლე რადიოაქტიური სიცოცხლის ხანგრძლივობა გააჩნიათ ამიტომაც, ამ ელემენტთა ამოცნობადი რაოდენობა დიდი ხნის დაშლილია. გამონაკლისია პლუტონიუმ-244-ის კვალი, რომელიც, შესაძლოა, კოსმოსური მტვრისაგან დეპონირდა. პლუტონიუმისა და ნეპტუნიუმის ბუნებრივი საბადოები წარმოიქმნებიან ურანის მადნის მიერ ნეიტრონის ჩაჭერის შედეგად.

დედამიწა შეიცავს, დაახლოებით, 1,33×10⁵⁰ ატომს. მიუხედავად იმისა, რომ ატმოსფეროს 99% მოლეკულების ფორმებშია შეკავებული, რის მაგალითებსაც წარმოადგენს ნახშირორჟანგი, ორატომიანი ჟანგბადი და აზოტი, არსებობს კეთილშობილ აირთა დამოუკიდებელი ატომების მცირერიცხოვანი ჯგუფები, როგორებიცაა არგონი, ნეონი და ჰელიუმი. დედამიწის ზედაპირზე ატომთა აბსოლუტური უმრავლესობა გაერთიანებულია სხვადასხვა ნაერთის წარმოსაქმნელად წყლის, სუფრის მარილის, სილიკატებისა და ოქსიდების ჩათვლით. ატომებს, ასევე, შეუძლიათ შეერთდნენ ისეთი მატერიალების შესაქმნელად, რომლებიც არ შედგებიან ცალკეული მოლეკულებისაგან, როგორებიცაა კრისტალები და თხევადი ან მყარი მეტალები. ეს ატომური მატერია ქმნის ქსელურ განლაგებას, რაც არ ახასიათებს მოლეკულურ მატერიასთან ასოცირებულ მცირე მასშტაბის შუალედებიანი წესრიგის განსაკუთრებულ ტიპს.
იხ. ვიდეო

იშვიათი და თეორიული ფორმები

სუპერმძიმე ელემენტები

ტრანსურანული ელემენტები.მიუხედავად იმისა, რომ ტყვიაზე (82) მაღალი ატომური ნომრის მქონე იზოტოპები რადიოაქტიურია, ზოგიერთი ელემენტისათვის, 103-ზე მაღალი ატომური ნომრით, წამოყენებულია „სტაბილურობის კუნძულის“ იდეა. ამ სუპერმძიმე ელემენტებს, შესაძლოა, გააჩნდეთ ბირთვები, რომლებიც შედარებით სტაბილურებია რადიოაქტიური დაშლის წინააღმდეგ. სტაბილური სუპერმძიმე ატომის ყველაზე სავარაუდო კანდიდატს, ანბიჰექსიუმს, 126 პროტონი და 184 ნეიტრონი აქვს.

ეგზოტიკური მატერია

 ეგზოტიკური მატერია მატერიის თითოეულ ნაწილაკს გააჩნია შესაბამისი ანტიმატერიული ნაწილაკი საპირისპირო ელექტრული მუხტით, ამდენად, პოზიტრონი დადებითად დამუხტული ანტიელექტრონია, ხოლო ანტიპროტონი პროტონის უარყოფითად დამუხტული ექვივალენტია. როდესაც მატერიისა და ანტიმატერიის შესაბამისი ნაწილაკები ხვდებიან, ისინი ერთმანეთს ანადგურებენ. ამის გამო, მატერიისა და ანტიმატერიის ნაწილაკებს შორის არსებულ შეუსაბამობასთან ერთად, ეს უკანასკნელები სამყაროში იშვიათობას წარმოადგენენ. ამ შეუსაბამობის პირველადი მიზეზები ჯერ ბოლომდე გასაგები არაა, თუმცა ბარიოგენეზისის თეორიებმა, შესაძლოა, შემოგვთავაზონ მისი ახსნა. შედეგად, ანტიმატერიის ატომები ბუნებაში აღმოჩენილი არ არის. თუმცა, 1996 წელს, ჟენევაში, ატომური კვლევების ევროპული ორგანიზაციის ლაბორატორიაში მოხერხდა წყალბადის ატომის ანტიმატერიული ასლის (ანტიწყალბადი) სინთეზირება.

სხვა ეგზოტიკური ატომები ერთ-ერთი პროტონის, ნეიტრონის ან ელექტრონის იგივე მუხტის მქონე სხვა ნაწილაკებით ჩანაცვლების გზით შეიქმნა. მაგალითად, ელექტრონი შეიძლება ჩანაცვლდეს უფრო მასიური მიუონით მიუონური ატომის შესაქმნელად. ამ ტიპის ატომები შეიძლება გამოყენებულ იქნან ფიზიკის ფუნდამენტური პროგნოზების გამოსაცდელად.

იხ. ვიდეო

                                     რეკლამა

იხ... ბმულზე   ⍈⍈⍈

https://shotashota75.blogspot.com/search?q=%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%99%E1%83%9A%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%90

დედამიწის მაგნიტური ველი

               დედამიწის მაგნიტური ველი

                                                         
დედამიწის ველის კომპიუტერული სიმულაცია შექცევას შორის ნორმალური პოლარობის პერიოდში.  ხაზები წარმოადგენს მაგნიტური ველის ხაზებს, ლურჯი, როდესაც ველი ცენტრისკენ მიემართება და ყვითელი, როდესაც მოშორებით. დედამიწის ბრუნვის ღერძი ორიენტირებულია და ვერტიკალურია. ხაზების მკვრივი მტევანი დედამიწის ბირთვშია. 

მაგნიტური ველი, რომელიც გენერირებულია დედამიწის შიდა წყაროებით. წარმოიშვა 4,2 მილრდ წ-ის წინ. იხ. ბმულზე გემაგნიტური ქარიშხალი დედამიწის მაგნიტურ ველს სივრცის ყოველ წერტილში ახასიათებს T მაგნიტური დაძაბულობის ვექტორი, რომლის მიმართულება და სიდიდე მართკუთხა კოორდინატთა სისტემაში განისაზღვრება სამი მდგენელით; X — ჩრდილოეთისა, Y — აღმოსავლეთისა, Z — ვერტიკალურით ან დედამიწის მაგნეტიზმის სამი ელემენტით: H მაგნიტური დაძაბულობის ჰორიზონტალური მდგენელით, D მაგნიტური მიხრილობით და I მაგნიტური დახრილობით. დედამიწის მაგნიტური ველის ელემენტები: D, I, H ან T, X, Y, Z იზომება მაგნიტური ხელსაწყოებით. XVIII საუკუნემდე აკვირდებობდნენ მხოლოდ D და I ელემენტებს, რომლებიც XV და XVI საუკუნეებში აღმოაჩინეს. H მდგენელის ზუსტი აბსოლუტური მნიშვნელობა პირველად განსაზღვრა კარლ ფრიდრიხ გაუსმა ქალაქ გეტინგენში 1832 წელს. მანვე შექმნა დედამიწის მაგნიტური ველის მათემატიკური მოდელი 1839 წელს.

                                                

                                                      დედამიწა როგორც მაგნიტური დიპოლი

ძირითადი დედამიწის მაგნიტური ველი განიცდის უწყვეტ ნელ ცვლილებას, რომელსაც საუკუნეობრივი სვლა ეწოდება. ძირითადი დედამიწის მაგნიტური ველის სივრცითი განაწილების შესასწავლად მაგნიტური აგეგმვით მიღებული სიდიდების საფუძველზე დგება მაგნიტური რუკები, სადაც მაგნიტური ელემენტების თანაბარი მნიშვნელობები მრუდეებით არის შეერთებული: დედამიწის ზედაპირის რომელიმე უბნისათვის გეომაგნიტური ველის ელემენტების დაკვირვებით მიღებული მნიშვნელობის გადახრას ნორმალურისაგან მაგნიტური ანომალია ეწოდება. ცვალებადი დედამიწის მაგნიტური ველი გაპირობებულია ატმოსფეროს ზედა ფენებში და უფრო მაღლა არსებული ელექტრული დენების სისტემებით. დედამიწის მაგნიტურ ველს შეისწავლის დედამიწის მაგნეტიზმი.

                                             

სქემა დინამო-მაქანიზმი: კონვეციური ნკადები განფენილი მეტალებში გარე ბირთვი ფორმიდება ცირკულირებული ჩაკეტილი კონტურების დენით, რომელიც გერელირებას ახდენს მაგნიტური ველის.ბრუნვის გამო მყარი ბირთვის თანხამდ ტეილორ-პრაუდმენის ნაკადის სიჩქარე მუდმივია ამგვარად ყალიბდება ტეილორის სვეტების ვერტიკალური ღერძის გასვწვრივ ჩასმული ცილინდრის შიგნით, რომელიც ესაზღვრება შიადა ბირთვს დედამიწის ატმოსფეროში ციკლონეიბისა და ანტიციკლონების მსგავსია.პირველი საათის ისრის საწინაამღდეგოდ მეორე ხარისხოვანი (ვერტიკალური კონვერტაცია) ეკვატროზე გადაეხვევა მაკადები გადაჭიმულია და ბრუნავს მაგნიტური ველის ხაზებზე, ხდება ასიმეტრიული კომპონენტი მერიდიანული კომპონენტებად გადაქცევა და შემდეგ უკან.
იხ.ვიდეო

ჰიპოთეზა დედამიწის ველის ბუნების შესახებ -  ბოლო დროს არსებობს სხვადახვა ჰიპოთეზები დედამიწის მაგნიტური ველის წარმოშობის შესახებ - კერძოდ დედამიწის მაგნიტური ველი მოედინება თხევადი მეტალის ბირთვისგან. გამთვლილია, რომ ზონა სადაც ხდება მოქედება მექანიუზმის ,, მაგნიტური დინამო'' მდებარეობს 0,25 - 0,3 რადიუსზე დედამიწის. ანალოგიური მექანიზმი გენერაცია შესაძლოა ადგილი ჰქონდეს სხვა პლანეტებზე, კერძოდ იუპიტერისა და სატურნის ბირთვებში ( სხვა ვარაუდით შედგება თხევადი მეტალის წყალბადი).

ულტრაიისფერი გამოსხივება

                ულტრაიისფერი გამოსხივება

                                

ორი ულტრაისფერი ფლურენსცენიური ნათურა. ორივე ნათურა ასხივებს „გრძელ ტალღებს“, რომელთა სიგრძეც მდებარეობს 350-დან 370 ნმ დიაპაზონში

ელექტრომაგნიტური გამოსხივება, რომელიც იკავებს სპექტრულ დიაპაზონს ხილვად და რენტგენულ გამოსხივებებს შორის. ულტრაიისფერი გამოსხივების ტალღის სიგრძე ძევს 10-დან 400 ნმ ინტერვალში (7,5×10¹⁴—3×10¹⁶ ჰც). ტერმინი მომდინარეობს ლათ. ultra-დან — ზე, საზღვრებს მიღმა და იისფერი.

                           

უ.გ. ელექტრო რკალური შედუღებისას იქმნება. შემდუღებლები უნდა ატარებდნენ დაცავი თვილსგან ფარს და დაიფაროს მათი კანი, რომ არ მიიღოს ფოტოკერატიტი და სერიოზული დამწვრობა

აღმოჩენა - იმის შემდეგ რაც ინფრაწითელი გამოსხივება აღმოაჩინეს, გერმანელმა ფიზიკოსმა იოჰან ვილჰემ რიტერმა დაიწყო ძებნა კვლევები სპექტრის საწინაამღდეგო ბოლოში. 1801წ-ს მან აღმოჩინა, რომ ვერცხლის ქლორიდი, სინათლის ქვეშ ყოფნისას სწრაფად იფანტება უცნობი იისფერი გასხივების გარეთ გავლენესის შედეგად. თეთრი ვერცხლის ქლორიდი შუქით ბნელდება რამდენიმე წუთის განმავლობაში.  სპექტრის სხვადასხვა ნაწილს განსხვავებული გავლენა აქვს სიბნელის სიჩქარეზე. ეს, სავარაუდოდ, მოხდება სპექტრის იისფერი რეგიონის დაწყებამდე. შემდეგ ბევრმა მეცნიერმა, მათ შორის რიტერმა, დაეთანხმა, რომ შუქი სამი ცალკეული კომპონენტისგან შედგება: ჟანგვის ან თერმული (ინფრაწითელი) კომპონენტი, განათების კომპონენტი (ხილული შუქი) და შემცირების (ულტრაიისფერი) კომპონენტი.

                               

                                    მინერალების ლუმინენსაცია ულტრაისფერი გამოსხივებაში

ბუნებრივი წყაროები - ძირითადი წყარო ულტრაიდრეი გამოსხივების დედამიწაზე წარმოადგენს მზე. მისი ინენსივობის სიძლიერე დამოკიდებული სხვადასხვა ფაქტორებზე ესენია: ატმოსფეროში ოზონის კონცეტრაცია დედამიწის ზედაპირზე იზონის ხვრელები

მზის სიმაღლეზე ჰორიზონტზე, სიმაღლეზე ზღვის დონიდან, ატმოსფერული გაფანტულუბისა, ასევე ღრუბლების გადაფარვა, საფეხურები უ.გ. სხივების ზედაპირზე (წყალი, ნიადაგი).

                            

                                                         მზის ულრაისფერი გამოსხიევბა 

                                                                        

ხელოვნური წყაროებია -  უ.გ. აპარატურის დახვეწისა და განვითარებასთან ერთად ელექტრული წყაროების ხილული სინათლის. დღეისთვის მედიცინაში იყენებენ პროფლიატიკისთვის და სანიტარულ-ჰიგიენური დაწესებულებებში, სოფლის მეურნეობაში დამუშავდა ულრაისფერი ნათურები. 

უფრთხილდი ულტრაიისფერ გამოსხივებას  -  ცნობილია რომ მზის სხივები აუმჯობესებს გუნებაგანწყობილების ამაღლებას იმუნიტეტს, ამაგრებს ნერვულ სისტემას, ხელს უწყობს კანში მელანინის პიგმენტებისა და  D ვიტამინის წარმოქნას, ასტიმულირებს ნივთიერებათა ცვლას და სისხლის წარმოწნას. მაგრამ მზეზე დიდხანს ყოფნა არც თუ ისე უსაფრთხოა ჯამრთელიბისთვის, ულტრაიისფერი გამოსხივება უარყოფითად მოქედებს კანზე - იზრდება კანით კიბოთი დაავადების რისკი, აშრობს კანსა და ხელს უწყობს ნაადრევ დაბერების პროცესს,თუ სპეციალისტების რჩევებს გაითვალისწინებთ თავს აირიდებთ ბევრ უსიამუვნებას.

მზეზე გასვლის წინ კანზეწაისვით სპეციალური კრემი ან ზეთი, ავზე დაიხურე ქუდი.

თვალები დაიცავიტ მზისგან - მუქი ფერის სათვალით 

 გასაჯურად საუკეთესოდროა დილის 8 სთ-დან 10 სთ-მდე და 17-სთ-დან 19სთ-მდე

გარუჯვა დაიწყეთ 5 წთ და შემდეგი დრო ყოფნა გაზარდეთ ნელ-ნელა 1,5სთმდე

ყოველ ბანაობის შემდეგ ტანზე წაისვით ხელახლა დამცავი კრემი

 ღრუბლიან- ქარიან ამინდში პლაჟზე დიდხანს ყოფნისას შეიძლება დაიწვათ, რადგან  ღრუბლები მზისსხივების 40% ატარებს. 

ნეირონი

ნეირონი

                           

პირამისული ნეირონები ქერქი თავის ტვინის კუნთები, ექსპესირებული მწვანე ფლუროსცენტრული ცილა  (GFP)

 მთავარი სტრუქტურულ-ფუნქციური ერთეული ნერვული ქსოვილისა, რომლისაგანაც არის აგებული ადამიანისა და ცხოველების ნერვული სისტემა, და რომელიც ინფორმაციის დამუშავებასა და გადაცემას უზრუნველყოფს ელექტრული და ქიმიური სიგნალების მეშვეობით. ნეირონი არის ელექტრონულად ამღზნები უჯრედი, რომელის დანუშნულებაა გარედან მიღება, დამუშავება და შენახვა ასევე გადაცემა და გაცემა გარეთ ელექტრონული და ქიმიური სიგნალების მეშვებით. ადამიანის ორგანიზმში ას მილიონზე მეტი ნეირონი დაითვლება.

ტიპიური ნეირონი შედგება სხეული უჯრედი, დენდრიტი და აქსონი. ნეორონებს ნეირონებს შეუძლიათ ერთმანეთთან დაკავშირება, ნერვული ქსელების ჩამოყალიბება. ნერვული სისტემის საზღვართან და ინფორმაციის გადაცემის მიმართულებასთან დაკავშირებით, ნეირონები იყოფა რეცეპტორებად (საზღვარიდან, იღებენ სიგნალებს გარედან, აყალიბებენ მათ საფუძველს და გადასცემენ ინფორმაციას ნერვულ სისტემაში), ეფექტური (სასაზღვრო. ნერვული სისტემიდან სიგნალებს გადასცემენ გარე უჯრედებამდე) და ჩასვლას (შინაგან ნერვული სისტემისთვის).

ნერვული სისტემის ფუნქციების სირთულე და მრავალფეროვნება განისაზღვრება ნეირონთა ურთიერთქმედებით, აგრეთვე ნეირონებს შორის   კუნთებსა და ჯირკვლებში. ამ ურთიერთობას უზრუნველყოფს სხვადსხვა სიგნალების ერთობლიობიობით, გადამცემი იონების მეშვეობით. იონები გენერირებას ახდენს ელექტრული მუხტით (პოტენციური მოძრაობა), რ-იც მოძრაობს ნეირონის სხეულში.

იხ. ვიდეო

ნეორონის ეგებულება - ნეირონი შედგება პრტოპლაზმის (ციტოპლაზმა და ბირთვი), შეზღუდული გარედან მემბრანით ლიპიდური ბილიერი. ლიპიდები შედგება ჰოდროფილის თავისგან და ჰიდროფობული კუდისგან. ლიპიდები განლაგებულები არიან ჰოდოფობული კუდებით ერთმენეთით.

წარმოქნიან ჰოდოფობულ ფენას. ეს ფენა ატარებს მხოლოდ ცხიმის ხსნადი ნივთიერებებს (მაგ., ჟანგბადს და ნახსიროჟანგს) მემბრანაზე მდებარეობს ცილები: გლობულების ფორმით ზედაპირზე, რომელზე შეიძლება დაიბანახოთ მზრადი პოსაქარები (გლიკოკალისკი), რის წყალობითაც უჯრედი აღიქვამს გარეგანი გაღიზიანებას და ინერგრალური ცილები, მემბრანაში გამტარს, სადაც განლაგებულია იონური არხები.

ნეირონის სხეული რ-იც 3-დან 130 მკმ. არის შედგება დიდი რაოდენობის ბირთვის ფორები და ორგენალები (მათ შორის განვითარებული ედნოლაზმური ბადე აქტიური რიბოსომები, გოლდჟის აპარატი), ასევე ხერხემლის ძვალი.

ტრაიდენტი

ტრაიდენტი

ინგლ. Trident - სამ საფეხურიანი მკვრივსაწვავიანი ბალისტიკური რაკეტა, განლაგებულია წყალქვეშა ნავებზე. 70 წწ-ში იწყება ტრანსფომირება შეხედულბა ამერიკული პოლიტიკური ხელმძღვანელობის ბირთვული ომზე.  გათვალისწინებული შეხედულებისა უმრავლესობა მეცნიერების მსხვერპლის აშშ-ს მოსახლეობაში  პასუხის შემთხვევაშიც კი სსრკს ბირთვული დარტყმის, მიღებული იქნა თეორია შეზღუდული ბირთვული ომის ერთი თეატრის ომის შემთხვევაში კონკრეტულად ევროპაში. 1966წ-ის 1 ნოემბერს აშშ-ს თავდაცვის სამინისტრომ დაიწყო კვლევები სტრატეგიული შეიარაღების STRAT-X.  თავდაპირველი მიზანი იყო შეფასება პროიეტის ახალი სტრატეგიული რაკეტის შეთავაზევა სჰძ აშშ - მომვლის MX.

იხ.ვიდეო