დედმამიწის მოსახლ
მომავალი ადამიანის სამყაროს მოსახლეობის მაღალი, საშუალო და დაბალი პროგნოზები
დედამიწის მოსახლეობა 2018წ-სათვის ივნისში საერთო რაოდენობა მიღწია 7,6 მლრდ. 1990წ-ს მატება შედგინა 87,4 მლნ.მიუხედავადამისა რაოდენობა მოსახლეობის სრულად გამოხატულია სწრაფი ზრდით. (2002 - 74 მლნ, 2014 - 87 მლნ)
2010წ-ს თითქმის 60% მოსახლეობა მსოფლიოს ცხოვრობს აზიაში, 15,5% აფრიკაში, 10,4ევროპაში. პროგნოზის მიხედვით 2100წლისათვის მოსახლეობა მიარწევს 11 მლრდ.
ყველაზე მეტი მოსახლეობა მსფლიოში სახელმწიფო არის ჩინეთი 2025 წლისთვის მას დაეცევა იდნოეთი. 1991 წლამდე საბჭოთა კავშირი იყო, მისი დაშლი შემდეგ აშშ. რ-საც 2006 წლისა შემდეგ 300მლნ მოსახლეობა იყო. შედმეგ მეთხე და მეხუთე ადგიოლზეინდონეზია და ბრაზილია. პაკისტანი, ნიგერია და ბაგლანდეში არიან მეექვსე, მეშვიდე ადგილზე რუსეთი იკავებს მეექვსე ადგილს.
დედამიწის მოსახლეობა 2018წ-სათვის ივნისში საერთო რაოდენობა მიღწია 7,6 მლრდ. 1990წ-ს მატება შედგინა 87,4 მლნ.მიუხედავადამისა რაოდენობა მოსახლეობის სრულად გამოხატულია სწრაფი ზრდით. (2002 - 74 მლნ, 2014 - 87 მლნ)
2010წ-ს თითქმის 60% მოსახლეობა მსოფლიოს ცხოვრობს აზიაში, 15,5% აფრიკაში, 10,4ევროპაში. პროგნოზის მიხედვით 2100წლისათვის მოსახლეობა მიარწევს 11 მლრდ.
ყველაზე მეტი მოსახლეობა მსფლიოში სახელმწიფო არის ჩინეთი 2025 წლისთვის მას დაეცევა იდნოეთი. 1991 წლამდე საბჭოთა კავშირი იყო, მისი დაშლი შემდეგ აშშ. რ-საც 2006 წლისა შემდეგ 300მლნ მოსახლეობა იყო. შედმეგ მეთხე და მეხუთე ადგიოლზეინდონეზია და ბრაზილია. პაკისტანი, ნიგერია და ბაგლანდეში არიან მეექვსე, მეშვიდე ადგილზე რუსეთი იკავებს მეექვსე ადგილს.
შეფასებით ცნობილი დემოგრაფის პოლა ერლიხის მიხედვით 10 000 წლის უკან დედამიწაზე ცხოვრობდა 5 მლნ ადამიანი . დაკვირვების შედეგად 10 000 წ-ის განმავლობაში რაოდენობა პლანეტის მოსახლეობის გაიზარდა 2 მლრდ (1930 წ), და დაახლ. 40 წელი , რომ გავაორმაგოთ ეს რიცხვი (1974 წ), რაც გვაძლევს თქმის საშუალება დემოგრაფიულ აფეთქებაზე
ტაბლიცა შეფასება მოსახლეობის რაოდენობა სხვადასხვა ისტორიული ეპოქაში მონაცემები წარმოებული ათას ადამიანზე.
| წელი | საერთო (ათასი.) | აფრიკა (ათასი.) | აზია (ათსი.) | ევროპა (ათასი.) | ცენტრალური და სამხრ.ამერიკა(ათსი.) | ჩრდ. ამერიკა (ათასი.) | ავსტრალია და ოკეანე (ათასი.) | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 8000 ჩვ წ.აღ. | 5 000 | |||||||
| 4000 ჩვ. წ. აღ. | 7 000 | |||||||
| 1000 ჩვ წ. აღ. | 50 000 | |||||||
| 500 ჩვ წ. აღ. | 100 000 | |||||||
| 1 წ. აღ. | 300 000 | |||||||
| 1000 | 400 000 | |||||||
| 1750 | 791 000 | 106 000 | 502 000 | 163 000 | 16 000 | 2 000 | 2 000 | |
| 1800 | 1 000 000 | 107 000 | 657 000 | 203 000 | 24 000 | 7 000 | 2 000 | |
| 1850 | 1 262 000 | 111 000 | 809 000 | 276 000 | 38 000 | 26 000 | 2 000 | |
| 1900 | 1 650 000 | 133 000 | 947 000 | 408 000 | 74 000 | 82 000 | 6 000 | |
| 1950 | 2 518 629 | 221 214 | 1 398 488 | 547 403 | 167 097 | 171 616 | 12 812 | |
| 1955 | 2 755 823 | 246 746 | 1 541 947 | 575 184 | 190 797 | 186 884 | 14 265 | |
| 1960 | 3 021 475 | 277 398 | 1 701 336 | 604 401 | 218 300 | 204 152 | 15 888 | |
| 1965 | 3 334 874 | 313 744 | 1 899 424 | 634 026 | 250 452 | 219 570 | 17 657 | |
| 1970 | 3 692 492 | 357 283 | 2 143 118 | 655 855 | 284 856 | 231 937 | 19 443 | |
| 1975 | 4 068 109 | 408 160 | 2 397 512 | 675 542 | 321 906 | 243 425 | 21 564 | |
| 1980 | 4 434 682 | 469 618 | 2 632 335 | 692 431 | 361 401 | 256 068 | 22 828 | |
| 1985 | 4 830 979 | 541 814 | 2 887 552 | 706 009 | 401 469 | 269 456 | 24 678 | |
| 1990 | 5 263 593 | 622 443 | 3 167 807 | 721 582 | 441 525 | 283 549 | 26 687 | |
| 1995 | 5 674 380 | 707 462 | 3 430 052 | 727 405 | 481 099 | 299 438 | 28 924 | |
| 2000 | 6 070 581 | 795 671 | 3 679 737 | 727 986 | 520 229 | 315 915 | 31 043 | |
| 2005 | 6 343 628 | 887 964 | 3 787 508 | 724 722 | 558 281 | 332 156 | 32 998 | |
| 2013 | 7 162 119 | 1 110 635 | 4 298 723 | 742 452 | 616 644 | 355 361 | 38 304 | |
| 2030 (პროგნოზი) | 8 551 000 | 1 704 000 | 4 947 000 | 739 000 | 718 000 | 395 000 | 48 000 | |
| 2050 (პროგნოზი) | 9 772 000 | 2 528 000 | 5 257 000 | 716 000 | 780 000 | 435 000 | 57 000 | |
| 2100 (პროგნოზი) | 11 184 000 | 4 468 000 | 4 780 000 | 653 000 | 712 000 | 499 000 | 72 000 |
ადამიანის პოპულაცია, როგორც საკვების ხელმისაწვდომობის ფუნქცია
სხვადასხვა აკადემიური სფეროს და პოლიტიკური ფენის წარმომადგენლებმა ვარაუდობდნენ, რომ, ისევე როგორც ყველა სხვა ცხოველთა პოპულაცია, ნებისმიერი ადამიანის პოპულაცია (და, გაფართოებით, მსოფლიო პოპულაცია) პროგნოზირებად იზრდება და მცირდება ხელმისაწვდომი საკვების მიწოდების შესაბამისად, იზრდება საკვების სიმრავლის დროს. და მცირდება სიმცირის დროს. ეს იდეა შეიძლება ეწინააღმდეგებოდეს პოპულარულ აზროვნებას, რომ მოსახლეობის ზრდასთან ერთად საკვების მიწოდებაც უნდა გაიზარდოს მზარდი მოსახლეობის მხარდასაჭერად; სამაგიეროდ, აქ ამტკიცებენ, რომ მზარდი მოსახლეობა საკვების მზარდი მარაგის შედეგია. ამ ცნების ცნობილი მომხრეები არიან: აგრონომი და მწერების ეკოლოგი დევიდ პიმენტელი, ქცევის მეცნიერი რასელ ჰოპფენბერგი (პირველმა ორმა გამოაქვეყნა კვლევა ამ თემაზე 2001 წელს), ანთროპოლოგი და აქტივისტი ვირჯინია აბერნეტი, ეკოლოგი გარეტ ჰარდინი. , მეცნიერი მწერალი და ანთროპოლოგი პიტერ ფარბი, ჟურნალისტი რიჩარდ მენინგი, გარემოსდაცვითი ბიოლოგი ალან დ. თორნჰილი, კულტურული კრიტიკოსი და მწერალი დენიელ ქუინი, და ანარქო-პრიმიტივისტი ჯონ ზერზანი.
მეცნიერები ზოგადად აღიარებენ, რომ მინიმუმ ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი, რომელიც ხელს უწყობს მოსახლეობის ზრდას (ან ჭარბი პოპულაციას) არის ის, რომ სოფლის მეურნეობის წინსვლისას მეტი საკვების შექმნა, შესაბამისად, იზრდება მოსახლეობა - ნეოლითური რევოლუცია და მწვანე რევოლუცია ხშირად სპეციალურად მოწოდებულია, როგორც ასეთი სასოფლო-სამეურნეო გარღვევის მაგალითები. გარდა ამისა, გარკვეული სამეცნიერო კვლევები ადასტურებს საკვების ხელმისაწვდომობას, კერძოდ, ის დომინანტური ფაქტორია უფრო უახლესი დროის ფარგლებში. სხვა კვლევები მას იღებენ როგორც ძირითად მოდელს, საიდანაც ფართო პოპულაციის ვარაუდების გამოტანა ხდება. იდეა ტაბუდადებული გახდა გაერთიანებული ერების 1994 წლის მოსახლეობისა და განვითარების საერთაშორისო კონფერენციის შემდეგ, სადაც ადამიანის პოპულაციის ზრდის ბუნებრივ გარემოზე ნეგატიურად ზემოქმედების კუთხით ჩამოყალიბება განიხილება როგორც „ანტიადამიანური“.
ისტორიის მანძილზე ადამიანთა უმეტესობა ადასტურებს ამ თეორიას, ისევე როგორც მთლიანი ამჟამინდელი გლობალური მოსახლეობა. მონადირე-შემგროვებელთა პოპულაციები მერყეობს ხელმისაწვდომი საკვების რაოდენობის შესაბამისად. მსოფლიო ადამიანთა პოპულაციამ თანმიმდევრულად და მკვეთრად დაიწყო ზრდა და ასე აგრძელებს მას შემდეგ, რაც უმოძრაო სასოფლო-სამეურნეო ცხოვრების წესი გავრცელდა ნეოლითური რევოლუციის და მისი გაზრდილი საკვების მიწოდების გამო. ეს მოხდა 1940-იან წლებში დაწყებული მწვანე რევოლუციის შემდეგ, რასაც მოჰყვა მოსახლეობის კიდევ უფრო დაჩქარებული ზრდა. ხშირად, უფრო მდიდარი ქვეყნები აგზავნიან თავიანთ ჭარბ საკვებ რესურსებს შიმშილით მოკლული თემების დასახმარებლად; თუმცა, ამ თეორიის ზოგიერთი მომხრე ამტკიცებს, რომ ეს ერთი შეხედვით მომგებიანი სტრატეგია მხოლოდ შემდგომ ზიანს აყენებს ამ თემებს გრძელვადიან პერსპექტივაში. მაგალითად, ანთროპოლოგი პიტერ ფარბი კომენტარს აკეთებს პარადოქსზე, რომ „წარმოების ინტენსიფიკაცია გაზრდილი მოსახლეობის გამოსაკვებად იწვევს მოსახლეობის კიდევ უფრო დიდ ზრდას“. „საკვების რბოლა“, ტერმინის მოგონება, რომელიც, მისი აზრით, შედარებადი იყო, როგორც ესკალაციის, ისე პოტენციური კატასტროფის თვალსაზრისით, ბირთვული შეიარაღების რბოლასთან.
ამ თეორიის კრიტიკა შეიძლება მრავალი კუთხიდან მომდინარეობდეს, მაგალითად, იმის დემონსტრირებით, რომ ადამიანთა პოპულაცია არ არის მხოლოდ საკვების ხელმისაწვდომობის შედეგი, არამედ რომ სიტუაცია უფრო რთულია. მაგალითად, სხვა რელევანტური ფაქტორები, რომლებსაც შეუძლიათ გაზარდონ ან შეზღუდონ ადამიანთა პოპულაცია, მოიცავს მტკნარი წყლის ხელმისაწვდომობას, სახნავი მიწის ხელმისაწვდომობას, ერთ ადამიანზე მოხმარებულ ენერგიას, სითბოს მოცილებას, ტყის პროდუქტებს და სხვადასხვა არაგანახლებადი რესურსებს, როგორიცაა სასუქები. კიდევ ერთი კრიტიკა არის ის, რომ თანამედროვე ეპოქაში შობადობა ყველაზე დაბალია განვითარებულ ქვეყნებში, რომლებსაც ასევე აქვთ ყველაზე მაღალი წვდომა საკვებზე. ფაქტობრივად, ზოგიერთ განვითარებულ ქვეყანას აქვს როგორც მოსახლეობის შემცირება, ასევე საკვების უხვი მარაგი. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის პროგნოზით, 51 ქვეყნის ან რეგიონის მოსახლეობა, მათ შორის გერმანია, იტალია, იაპონია და ყოფილი საბჭოთა კავშირის სახელმწიფოების უმეტესობა, 2050 წელს უფრო დაბალი იქნება, ვიდრე 2005 წელს. ეს გვიჩვენებს, რომ შემოიფარგლება მხოლოდ ერთი მოცემულ პოლიტიკურ საზღვრებში მცხოვრები მოსახლეობის მოცულობით, ადამიანთა კონკრეტული პოპულაციები ყოველთვის არ იზრდება ისე, რომ შეესაბამებოდეს ხელმისაწვდომი საკვების მიწოდებას. თუმცა, მთლიანობაში გლობალური მოსახლეობა კვლავ იზრდება საკვების მთლიანი მიწოდების შესაბამისად და ამ მდიდარი ქვეყნებიდან ბევრი საკვების მთავარი ექსპორტიორია ღარიბი მოსახლეობისთვის, ასე რომ, ჰოპფენბერგისა და პიმენტელის 2001 წლის კვლევის თანახმად, „ეს ხდება საკვებიდან ექსპორტით. საკვებით მდიდარ და ღარიბ რაიონებში... რომ ამ საკვებით ღარიბ ტერიტორიებზე მოსახლეობის ზრდა კიდევ უფრო იკვებება. შემდეგ ქმნის არასწორ შთაბეჭდილებას, რომ სურსათის წარმოება, შესაბამისად, კიდევ უფრო უნდა გაფართოვდეს.
მიუხედავად იმისა, რომ მოსახლეობა გართობაა თეორიის მიმართ კრიტიკისასურსათის ხელმისაწვდომობის თვალსაზრისით, გლობალური მასშტაბით, ადამიანთა მოსახლეობა უდაოდ იზრდება, ისევე როგორც ადამიანის მიერ წარმოებული საკვების წმინდა რაოდენობა - ნიმუში, რომელიც არსებობდა დაახლოებით 10000 წლის განმავლობაში, ადამიანური სოფლის მეურნეობის განვითარების შემდეგ. ის ფაქტი, რომ ზოგიერთი მდიდარი ქვეყანა ავლენს მოსახლეობის ნეგატიურ ზრდას, ვერ არღვევს თეორიას მთლიანობაში, რადგან მსოფლიო გახდა გლობალიზებული სისტემა, სადაც საკვები გადადის ეროვნულ საზღვრებს გარეთ სიუხვის ტერიტორიებიდან დეფიციტის ზონებში. ჰოპფენბერგის და პიმენტელის 2001 წლის დასკვნები მხარს უჭერს როგორც ამ და დენიელ ქუინის პირდაპირ ბრალდებას 2010-იანი წლების დასაწყისში, რომ „პირველი სამყაროს ფერმერები ხელს უწყობენ მესამე სამყაროს მოსახლეობის აფეთქებას“.
იხ. ვიდეო - World Population
