ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                     ვილჰელმ რენტგენი

Wilhelm Conrad 

ვილჰელმ კონრად რენტგენი (დ. 27 მარტი, 1845, ლენეპი – გ. 10 თებერვალი, 1923, მიუნხენი) იყო გერმანელი ფიზიკოსი, რომელიც მუშაობდა ვიურცბურგის უნივერსიტეტში. 1875 წლიდან მუშაობდა პროფესორად ჰოჰენჰაიმში, 1876 წლიდან ფიზიკის პროფესორად სტრასბურგში, 1879 წლიდან გისენში, 1885 წლიდან ვიურცბურგში და 1899 წლიდან მიუნხენში. პირველი ნობელის პრემიის ლაურეატი ფიზიკაში (1901) 1895 წელს გამოსხივების აღმოჩენისთვის, რომელიც მოგვიანებით მის პატივსაცემად დასახელდა.

ბიოგრაფია -ვილჰელმ კონრად რენტგენი დაიბადა 1845 წლის 27 მარტს დიუსელდორფის მახლობლად, ვესტფალიის ლენეპში (ახლანდელი რემშაიდის ერთ-ერთი ოლქი) და იყო ერთადერთი შვილი ოჯახში. მისი მამა, ფრიდრიხ რენტგენი, ვაჭარი და ტანსაცმლის მწარმოებელი იყო. დედამისი, შარლოტა კონსტანცი (გვარად ფროუინი) იყო ამსტერდამიდან. 1848 წლის მარტში ოჯახი საცხოვრებლად გადავიდა აპელდორნში (ნიდერლანდები). ვილჰელმმა პირველი განათლება მარტინუს ფონ დორნის კერძო სკოლაში მიიღო. 1861 წლიდან სწავლობდა უტრეხტის ტექნიკურ სასწავლებელში, მაგრამ 1863 წელს გააძევეს, რადგან უარი თქვა ერთ-ერთი მასწავლებლის კარიკატურის დახატვაზე.

1865 წელს რენტგენმა სცადა უტრეხტის უნივერსიტეტში ჩარიცხვა, მიუხედავად იმისა, რომ წესების მიხედვით იგი ვერ იქნებოდა ამ უნივერსიტეტის სტუდენტი. შემდეგ მან ჩააბარა გამოცდები ციურიხის ფედერალურ პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში და გახდა მექანიკური ინჟინერიის განყოფილების სტუდენტი, რის შემდეგაც 1869 წელს დაამთავრა დოქტორის ხარისხი.

თუმცა, როცა მიხვდა, რომ ფიზიკით იყო დაინტერესებული, რენტგენმა გადაწყვიტა უნივერსიტეტში გადასვლა. დისერტაციის წარმატებით დაცვის შემდეგ დაიწყო მუშაობა ციურიხის ფიზიკის განყოფილებაში, შემდეგ კი გიესენში ასისტენტად. 1871 წლიდან 1873 წლამდე ვილჰელმი მუშაობდა ვიურცბურგის უნივერსიტეტში, შემდეგ კი, 1874 წელს, პროფესორ ავგუსტ ადოლფ კუნდტთან ერთად, გადავიდა სტრასბურგის უნივერსიტეტში, სადაც ხუთი წლის განმავლობაში მუშაობდა ლექტორად (1876 წლამდე), შემდეგ კი პროფესორად (1876 წლიდან). ასევე 1875 წელს ვილჰელმი გახდა კუნინგჰემის (ვიტენბერგი) სოფლის მეურნეობის აკადემიის პროფესორი.

1879 წელს დაინიშნა გიესენის უნივერსიტეტის ფიზიკის კათედრაზე, რომელსაც შემდგომში ხელმძღვანელობდა.

1888 წლიდან რენტგენი ხელმძღვანელობდა ვიურცბურგის უნივერსიტეტის ფიზიკის განყოფილებას, მოგვიანებით კი, 1894 წელს, აირჩიეს ამ უნივერსიტეტის რექტორად.

1900 წელს რენტგენი გახდა მიუნხენის უნივერსიტეტის ფიზიკის განყოფილების ხელმძღვანელი, რომელიც გახდა მისი ბოლო სამუშაო ადგილი. მოგვიანებით, წესებით დადგენილ ასაკობრივ ზღვარს რომ მიაღწია, სკამი ვილჰელმ ვიენს გადასცა, მაგრამ სიცოცხლის ბოლომდე მაინც განაგრძო მოღვაწეობა.

ვილჰელმ რენტგენს ნათესავები ჰყავდა შეერთებულ შტატებში და სურდა ემიგრაციაში წასვლა, მაგრამ მიუხედავად იმისა, რომ იგი ნიუ-იორკში კოლუმბიის უნივერსიტეტში ჩააბარა, ის დარჩა მიუნხენში, სადაც მისი კარიერა გაგრძელდა.

გარდაიცვალა 1923 წლის 10 თებერვალს კიბოთი და დაკრძალეს გიესენში.

კარიერა

რენტგენმა შეისწავლა კრისტალების პიეზოელექტრული და პიროელექტრული თვისებები, დაადგინა კავშირი კრისტალებში ელექტრულ და ოპტიკურ ფენომენებს შორის და ჩაატარა კვლევა მაგნეტიზმის შესახებ, რომელიც ემსახურებოდა ჰენდრიკ ლორენცის ელექტრონების თეორიის ერთ-ერთ საფუძველს.

სხივების აღმოჩენა 

"ხელი ბეჭდებით" (Hand mit Ringen). ადამიანის სხეულის პირველი რენტგენი გადაიღეს რენტგენის მეუღლის, ანა ბერტა ლუდვიგის ხელით 1895 წლის 22 დეკემბერს.

ვილჰელმ რენტგენი შრომისმოყვარე ადამიანი იყო და, როგორც ვიურცბურგის უნივერსიტეტის ფიზიკის ინსტიტუტის ხელმძღვანელს, ჩვევად ჰქონდა ლაბორატორიაში გვიანობამდე ყოფნა.

ალბერტ ფონ კოლიკერის ხელის ფოტო გადაღებული რენტგენის მიერ 1896 წლის 23 იანვარს.

მან თავისი ცხოვრების მთავარი აღმოჩენა - რენტგენი - 50 წლის ასაკში გააკეთა.

1895 წლის 8 ნოემბერს, პარასკევის საღამოს, მას შემდეგ რაც მისი თანაშემწეები უკვე სახლში წავიდნენ, რენტგენმა განაგრძო მუშაობა. დენი ისევ ჩართო კათოდური მილში, რომელიც ყველა მხრიდან სქელი შავი მუყაოს იყო დაფარული. იქვე მდებარე ქაღალდის ეკრანი, დაფარული ბარიუმის პლატინოციანატის კრისტალების ფენით, დაიწყო მომწვანო ელვარება. მეცნიერმა გამორთო დენი და კრისტალებმა შეწყვიტეს ნათება. როდესაც ძაბვა ხელახლა იქნა გამოყენებული კათოდური მილზე, კრისტალების სიკაშკაშე, რომლებიც არ იყო დაკავშირებული მოწყობილობასთან, განახლდა.

შემდგომი კვლევის შედეგად მეცნიერი მივიდა დასკვნამდე, რომ უცნობი გამოსხივება გამოდიოდა მილიდან, რომელსაც მოგვიანებით რენტგენი უწოდა. რენტგენის ექსპერიმენტებმა აჩვენა, რომ რენტგენის სხივები წარმოიქმნება კათოდური სხივების შეჯახების ადგილას კათოდური მილის შიგნით არსებულ დაბრკოლებასთან (აჩქარებული ელექტრონების bremsstrahlung). მეცნიერმა სპეციალური დიზაინის მილაკი დაამზადა - ანტიკათოდი ბრტყელი იყო, რაც რენტგენის სხივების ინტენსიურ ნაკადს უზრუნველყოფდა. ამ მილის წყალობით (მოგვიანებით მას რენტგენის მილაკი დაერქვა), მან რამდენიმე კვირა გაატარა მანამდე უცნობი გამოსხივების ძირითადი თვისებების შესწავლასა და აღწერაში, რომელსაც რენტგენი ეწოდა.

როგორც ირკვევა, რენტგენს შეუძლია შეაღწიოს ბევრ გაუმჭვირვალე მასალაში; ხოლო ის არ არის არეკლილი ან გარდატეხილი. ნივთიერებების გამჭვირვალობა შესწავლილ სხივებთან მიმართებაში დამოკიდებული იყო არა მხოლოდ ფენის სისქეზე, არამედ ნივთიერების შემადგენლობაზეც. რენტგენის სხივები იონიზებს მიმდებარე ჰაერს. იგი იწვევს მთელი რიგი მასალების ფლუორესცენციას (ბარიუმის პლატინოციანიდის გარდა, ეს თვისება რენტგენმა აღმოაჩინა კალციტში, ჩვეულებრივ და ურანის მინაში, ქვის მარილში და ა.შ.). მას აქვს კათოდური სხივების შეღწევადობის გაცილებით დიდი ძალა და, მათგან განსხვავებით, არ არის გადახრილი მაგნიტური ველით. რენტგენმა ასევე აღმოაჩინა, რომ თუმცა თვალი არ რეაგირებს რადიაციაზე, ის ანათებს ფოტოგრაფიულ ფირფიტებს; 22 დეკემბერს მან მოახერხა პირველი ფოტოების გადაღება რენტგენის გამოყენებით[5]. რენტგენს ეხმარებოდა მისი მეუღლე ანა ბერტა ლუდვიგი, რომლის ხელიც გახდა სამეცნიერო კვლევის ობიექტი. სურათზე გამოსახული იყო ძვლები, რბილი ქსოვილი და თითზე აშკარად შესამჩნევი საქორწინო ბეჭედი. ვინაიდან გამოსხივება მრავალი თვისებით სინათლის მსგავსი იყო, თავის პირველ მოხსენებაში ვიურცბურგის ფიზიკურ-სამედიცინო საზოგადოებაში ამ აღმოჩენის შესახებ (1895 წლის 28 დეკემბერი), რენტგენმა ფრთხილად გამოთქვა ვარაუდი, რომ ეს იყო ეთერის გრძივი ელასტიური ვიბრაციები სინათლისგან განსხვავებით, რომელსაც იმდროინდელი ეთერის ვიბრაციები თვლიდა.

გერმანელი მეცნიერის აღმოჩენამ ძალიან ძლიერი გავლენა იქონია მეცნიერების განვითარებაზე. რენტგენის გამოყენებით ჩატარებულმა ექსპერიმენტებმა და კვლევამ ხელი შეუწყო მატერიის სტრუქტურის შესახებ ახალი ინფორმაციის მიღებას, რამაც იმდროინდელი სხვა აღმოჩენებთან ერთად აიძულა კლასიკური ფიზიკის რიგი დებულებების გადახედვა. რენტგენის გამოკვლევებმა მალევე გამოიწვია რადიოაქტიურობის აღმოჩენა: ა.ბეკერელი, მ. და პ.კიური. ხანმოკლე პერიოდის შემდეგ რენტგენის მილებმა იპოვეს გამოყენება მედიცინასა და ტექნოლოგიის სხვადასხვა დარგში.

სამრეწველო ფირმების წარმომადგენლებმა არაერთხელ მიმართეს როენტგენს შეთავაზებებით, რომ მომგებიანად შეიძინონ გამოგონების გამოყენების უფლება. მაგრამ მეცნიერმა უარი თქვა აღმოჩენის დაპატენტებაზე, რადგან მის კვლევას შემოსავლის წყაროდ არ თვლიდა.

1919 წლისთვის რენტგენის მილები ფართოდ გამოიყენებოდა და გამოიყენებოდა ბევრ ქვეყანაში. მათი წყალობით გაჩნდა მეცნიერებისა და ტექნოლოგიების ახალი მიმართულებები: რადიოლოგია, რადიოდიაგნოსტიკა, რადიომეტრია, რენტგენოლოგიური სტრუქტურული ანალიზი და ა.შ.

პირადი ცხოვრება

1872 წელს რენტგენი დაქორწინდა ანა ბერტა ლუდვიგზე, პანსიონის მფლობელის ქალიშვილზე, რომელიც ციურიხში გაიცნო ტექნოლოგიის ფედერალურ ინსტიტუტში სწავლის დროს. წყვილმა საკუთარი შვილი არ ჰყოლია, 1881 წელს იშვილეს ექვსი წლის ჟოზეფინა ბერტა ლუდვიგი, ანას ძმის, ჰანს ლუდვიგის ქალიშვილი. მისი მეუღლე გარდაიცვალა 1919 წელს, ამ დროს მეცნიერი 74 წლის იყო. პირველი მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ მეცნიერი სრულიად მარტო აღმოჩნდა.

ჯილდოები

რენტგენი პატიოსანი და ძალიან მოკრძალებული ადამიანი იყო. როდესაც ბავარიის პრინცმა რეგენტმა მიანიჭა მეცნიერს მაღალი ორდენი მეცნიერებაში მისი მიღწევებისთვის, რამაც უფლება მისცა კეთილშობილური წოდება და, შესაბამისად, დაემატა ნაწილაკი "ფონ" მის გვარს, რენტგენმა არ ჩათვალა შესაძლებლად კეთილშობილური წოდების პრეტენზია. მეცნიერმა მიიღო ნობელის პრემია ფიზიკაში, რომელიც მას, პირველ ფიზიკოსს, მიენიჭა 1901 წელს, მაგრამ უარი თქვა დაჯილდოების ცერემონიაზე დასწრებაზე დატვირთული გრაფიკის გამო. ჯილდო მას ფოსტით გაუგზავნეს. როდესაც გერმანიის მთავრობამ პირველი მსოფლიო ომის დროს სთხოვა მოსახლეობას დახმარება გაეწია სახელმწიფოს ფულითა და ძვირფასი ნივთებით, ვილჰელმ რენტგენმა მთელი თავისი დანაზოგი გაიღო, მათ შორის ნობელის პრემია.

ხსოვნა

ვილჰელმ რენტგენის ერთ-ერთი პირველი ძეგლი დაიდგა 1920 წლის 29 იანვარს პეტროგრადში (ცემენტისგან დამზადებული დროებითი ბიუსტი, ბრინჯაოსგან დამზადებული მუდმივი ბიუსტი გაიხსნა 1928 წლის 17 თებერვალს)[6] ცენტრალური სამეცნიერო კვლევითი ინსტიტუტის შენობის წინ (ამჟამად პეტერბურგის I რადიოლოგიის დეპარტამენტის შენობა). სამედიცინო უნივერსიტეტი).

1923 წელს, ვილჰელმ რენტგენის გარდაცვალების შემდეგ, პეტროგრადის ქუჩას მისი სახელი მიენიჭა.

მეცნიერის პატივსაცემად დასახელებულია ფოტონის მაიონებელი გამოსხივების ზემოქმედების დოზის არასისტემური ერთეული, რენტგენი (1928) და ხელოვნური ქიმიური ელემენტი რენტგენიუმი ატომური ნომრით 111 (2004).

1964 წელს საერთაშორისო ასტრონომიულმა კავშირმა მთვარის შორეულ მხარეს მდებარე კრატერს ვილჰელმ რენტგენის სახელი უწოდა.

მსოფლიოს მრავალ ენაზე (კერძოდ, რუსულ, გერმანულ, ჰოლანდიურ, ფინურ, დანიურ, უნგრულ, სერბულ...) რენტგენის მიერ აღმოჩენილ გამოსხივებას რენტგენი ან უბრალოდ რენტგენი ეწოდება. ამ გამოსხივების გამოყენებასთან დაკავშირებული სამეცნიერო დისციპლინებისა და მეთოდების სახელები ასევე მომდინარეობს რენტგენის სახელწოდებიდან: რადიოლოგია, რენტგენის ასტრონომია, რენტგენოგრაფია, რენტგენის დიფრაქციული ანალიზი და ა.შ.