ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ზურგის ტვინი
ადამიანის ზურგის ტვინი
(ლათ. medulla spinalis) — ცენტრალური ნერვული სისტემის ნაწილი. იგი ფილოგენეზში ვითარდება ნერვული სისტემის განვითარების ბადებრივი და კვანძოვანი ეტაპების შემდეგ და პირველად გამოხატული აქვს ლანცეტას, როგორც ყველა ქორდოვანთა ლულოვანი ნერვული სისტემის საწყისი ელემენტი.
თავის ტვინის ჩამოყალიბებამდე ზურგი ტვინი განაგებს ყველა სასიცოცხლოდ აუცილებელ ფუნქციას.
ზურგის ტვინი რუხი ნივთიერების ბირთვებით ახორციელებს თავის რთულ და ნაირფეროვან მოქმედებებს. ზურგის ტვინი უზრუნველყოფს ნერვულ გამტარობით კავშირს მთელ ორგანიზმსა და თავის ტვინს შორის. ამდენად, თუ ცეფალიზაციის ეტაპამდე ზურგის ტვინის თეთრი ნივთიერება ახორციელებდა კავშირს პერიფერიასთან ან თავისავე სეგმენტებს შორის და საკმაოდ სუსტად იყო გამოხატული, თავის ტვინის განვითარების პარალელურად და მისი დონის შესაბამისად ზურგის ტვინის თეთრი ნივთიერება ივსება ახალი გამტარი ბოჭკოებით, რომლებიც ზურგის ტვინზე გავლით აკავშირებენ თავის ტვინს პერიფერიასთან. მაღალი განვითარების ორგანიზმებში ზურგის ტვინი წარმოგვიდგება ორი უმნიშვნელოვანესი, სასიცოცხლოდ აუცილებელი ფუნქციით: ერთი, როგორც ნერვული სისტემის ერთ-ერთი ცენტრალური განმკარგულებელ-მარეგულირებელი ორგანო, მეორე, როგორც მაგისტრალური დამაკავშირებელი ნერვული გზა თავის ტვინსა და ორგანიზმს შორის.
იხ. ვიდეო - ზურგის ტვინის აღნაგობა
გარეგანი აგებულება
ზურგის ტვინი მდებარეობს ხერხემლის არხში და მხოლოდ ემრიონული განვითარების მეხუთე თვემდე ავსებს მას მთლიანად. შემდეგ უკვე ხერხემალი ასწრებს ზრდაში ზურგის ტვინს. ასაკის მატებასთან ერთად კი ხერხემლის არხის კაუდალური მონაკვეთი თავისუფლდება ზურგის ტვინის შემცველობისგან.
მოზრდილი ადამიანის ზურგის ტვინი მხოლოდ წელის მეორე მალამდე ავსებს ხერხემლის არხს, ამ დროისთვის მისი სიგრძე 41-45 სმ-ია, ხოლო წონა 30-32 გ. მამაკაცის ზურგის ტვინი 2-3 სმ-ით მეტია, ვიდრე ქალის.
ზურგის ტვინის ბოლოდ, ანუ თავის ტვინსა და ზურგის ტვინს შორის საზღვრად მიჩნეულია ატლანტკეფის სახსარი, ზურგის ტვინის I წყვილი ნერვის გამოსვლის დონე ან პირამიდული გზის ჯვარედინი. სამივე ეს ანატომური ელემენრი ტოპოგრაფიულად ემთხვევა ერთმანეთს და ფაქტობრივად ერთ დონეს გამოხატავს. ზურგის ტვინის დაბოლოებას კუდუსუნის სეგმენტები წარმოადგენს, რომელიც თანდათან ვიწროვდება და ტვინოვანი კონუსით მთავრდება.
ზურგის ტვინი იყოფა მარჯვენა და მარცხენა ნაწილად. ეს ნაწილები აგრეთვე იყოფა სამ-სამ სვეტად: წინა, გვერდით და უკანა ლარები. ზურგის ტვინი, სვეტებად დაყოფის გარდა, დაყოფილია განივად, რაც მისი ფილოგენეზის ადრეულ სტადიაზე შეძენილი თვისებაა. თითოეული ასეთ დანაყოფი ზურგის ტვინის სეგმენტია.
ადამიანის ზურგის ტვინი იყოფა 31 სეგმენრად, 8 კისტის, 12 გულმერდის, 5 წელის, 5 გავის და 1 კუდუსუნის სეგმენტად.
იხ. ვიდეო - Как устроен спинной мозг? - Мы начинаем разбирать такую большую тему как нервная система человека. И первым мы затронем спинной мозг. В коротком видео мы наглядно покажем вам, как он устроен. Немного расскажем о его функциях и скелетотопии, а так же о возрастных особенностях.
ზურგის ტვინის ნაწილაკები
შინაგანი აგებულება
ზურგის ტვინის სხვადასხვა უბანზე თეთრი და რუხი ნივთიერების ფორმა, ასევე მათი შეფარდებითი პროპორცია განსხვავებულია. მაგალითად წელის გამსხვილების სეგმენტში რუხი ნივთიერების ოდენობა თითქმის უტოლდება თეთრისას, ხოლო გულმკერდის სეგმენტებში იგი 5-6-ჯერ ნაკლებია.
რუხი ნივთიერება
ზურგის ტვინის რუხი ნივთიერება შექმნილია ნერვული უკრედებით, ნერვული ბოჭკოებითა და ნეიროგლიით. მისი ერთგვაროვანი ნერვული უჯრედების მჭიდრო ჯგუფებად განლაგებითა და გაერთიანებით მიიღება ნერვული ბირთვები, ანუ ნერვული ცენტროები, რომლებიც ფუნქციის შესაბამისად ზურგის ტვინის რუხ ნივთიერებაში ლაგდებიან განცალკევებულ სვეტებად და შესაბამისად ქმნიან: წინა სვეტს და უკანა სვეტს.
თეთრი ნივთიერება
მრავლობითი, სხვადასხვა სიგრძისა და დიამეტრის მიელინიანი ან უმიელინო ნერვული ბოჭკოების გაერთიანებაა, რომელსაც თან ახლავს გლიის უჯრედები, სისხლძარღვები და შემაერთებელი ქსოვილის ბოჭკოები. თეთრი ნივთიერების ბოჭკოები, ზურგის ტვინის ფუნქციის შესაბამისად წარმოდგენილია მოკლე ბოჭკოებით, რომლებიც აკავშირებენ ზურგის ტვინის სეგმენტს პერიფერიასთან ან მეზობელ სეგმენტებთან და გრძელი ბოჭკოებით, რომლებითაც ზურგის ტვინი დაკავშირებულია თავის ტვინთან. ეს უკანასკნელი შეიძლება იყოს მგრძნობიარე ან მამოძრავებელი.
იხ. ვიდეო - Neurology | Gross Anatomy of the Spinal Cord and Spinal Nerves
ზურგის ტვინის სისხლჩაქცევები და შერყევა
ზურგის ტვინის სისხლჩაქცევებისა და ტვინის შერყევის მიზეზები შეიძლება იყოს მოტეხილობები და ხერხემლის გადაადგილება სწრაფი დაცემის დროს, ხერხემლის მძიმე დარტყმით, ზურგის ტვინში ცეცხლსასროლი ჭრილობებით.
პათოგენეზი. ზურგის ტვინის დაზიანებით და დაზიანებით, დაზიანებით და შეკუმშვით, აგრეთვე ხერხემლიანების გადაადგილებით ან დაზიანებით, ჩერდება რეფლექსური იმპულსების გამტარობა ცენტრსა და პერიფერიაზე.
პათოლოგია
ზურგის ტვინის დაზიანებას ეწოდება მიელოპათია და შეიძლება გამოიწვიოს, ზურგის ტვინის დაზიანების დონის მიხედვით, პარაპლეგიამდე ან ტეტრაპლეგიამდე.
ქრონიკული ანთებითი რეაქციის შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს ბეხტერევის დაავადება.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет - ცხოველთა სამყარო
პუმა
კატისებრთა ოჯახის წარმომადგენელია. ამ ძუძუმწოვარს ერთ-ერთი ყველაზე ფართო გავრცელების არელი აქვს, იუკონიდან სამხრეთ ანდებამდე. იგი მეოთხე ყველაზე მძიმე კატაა ვეფხვის, ლომის და იაგუარის შემდეგ, მიუხედავად იმისა, რომ მცირე კატებს ენათესავება.
პუმა ნადირობს როგორც გარეულ, ისე შინაურ ცხოველებზე. მისი კვების რაციონში ზოგჯერ მწერებიც კი ხვდებიან. პუმა, დიდი კატების უმრავლესობის მსავსად, საზღვრავს მის ტერიტორიას და იცავს მას. მიუხედავად იმისა, რომ პუმა საკმაოდ დიდი მტაცებელია, იგი ყოველთვის დონიმანტად არ ითვლება: მას კონკურენცია უწევს სხვა ხორცისმჭამელებთან, მაგალითად მგლებთან, გრიზლისთან, და იაგუართან.
პუმა თავს არიდებს ადამიანებთან კონტაქტს. ადამიანებზე თავდასხმის ფაქტები იშვიათია, მაგრამ ბოლო ხანებში მათმა რიცხვმა იმატა.
ამერიკის კოლონიზაციამ და ქალაქების გაფართოებამ ხელი შეუწყო პუმების შევიწროებას. მათ დატოვეს ძველი საცხოვრებელი ადგილები, თუმცა კონტინენტის საკმაოდ დიდი ნაწილი კვლავ რჩება მათი გავრცელების ზონად. პუმა კარგად ცნობილი იყო ინდიელებისთვისაც. იგი ხშირად გვხვდება მათ კულტურაში.
იხ. ვიდეო - იშვიათი კადრები .. როგორ ებრძვის პუმა ანაკონდას. - Редкие кадры.. как пума борется с анакондой. - Rare shots .. how a puma fights an anaconda.
ისტორია
1553 წელს მისი ერთ-ერთი პირველი აღწერა მოცემულია სიეს დე ლეონის წიგნში „პერუს ქრონიკა“ . სიტყვა „პუმა“ მომდინარეობს კეჩუას ენიდან, სიტყვა „პუმა“ - გუარანის ენიდან (პორტ. çuçuarana).
Cougar range (without recent confirmations across northern Canadian territories, eastern U.S. states, and Alaska)
ევოლუცია
პუმა ყველაზე დიდია მცირე კატების ქვეჯგუფიდან. ვარაუდობენ, რომ ეს ქვეჯგუფი წარმოიშვა აზიაში 11 მილიონი წლის წინ. ამ სფროში ცოდნის უმეტესი ნაწილი ეყრდნობა ნამარხებზე და მიტოქონდრიულ დნმ-ზე ჩატარებულ გამოკვლევებს.
უახლესმა კვლევებმა გვიჩვენეს, რომ თანამედროვე ვეფხვისებრი კატების, ფოცხვერის, და პუმას წინაპრები ბერინგის ხიდის (რომელიც გამყინვარების პერიოდში ციმბირსა და ალასკას აერთებდა) საშუალებით ამერიკაში მოხვდნენ დაახლოებით 8 მილიონი წლის წინ. მეცნიერების აზრით თანამედროვე პუმა და იაგუარუნდი ენათესავებიან აზიურ და აფრიკულავაზებს, მაგრამ ეს საკითხი ბოლომდე გაურკვევლად რჩება. ერთი ვერსიის მიხედვით ავაზების ხაზი გამოეყო პუმებს ამერიკაში და თვითონ დაბრუნდა აზიასა და აფრიკაში. მეორე ვერსია კი ამტკიცებს, რომ ჯერ კიდევ ამერიკაში მიგრაციამდე ავაზები ცალკე გვარს წარმოადგენდნენ.
საინტერესოა ის ფაქტიც, რომ ჩრდილოამერიკულ პუმებს ერთმანეთთან ძლიერი გენეტიკური მსგავსება ახასიათებთ. ეს იმითაა გამოწვეული, რომ ბოლო გამყინვარების ხანის განმავლობაში პუმების რიცხვი მკვეთრად შემცირდა და ჩრდილოეთ ამერიკის კონტინენტი ხელახლა აითვისა სამხრეთიდან გადმოსული პუმების მცირე ჯგუფმა. თანამედროვე ჩრდილოამერიკული პუმები მათი შთამომავლები არიან.
მიუხედავად სიდიდისა, პუმას მცირე კატებს მიაკუთვნებენ.
ქვესახეობები
1990 წლისთვის პუმების 32 ქვესახეობა იყო აღნიშნული, მაგრამ კვლევების შედეგად გაირკვა, რომ ბევრი მათგანი მეტისმეტად მსგავსია იმისთვის, რომ ცალკე ქვესახეობად იყოს მიჩნეული. დღესდღეობით გამოყოფენ 6 ქვესახეობას, რომელთაგან 5 მხოლოდ ლათინურ ამერიკაში გვხვდება.
იხ. ვიდეო - Леопард против пумы. Кто сильнее пума или леопард? - ლეოპარდი პუმას წინააღმდეგ. ვინ არის უფრო ძლიერი პუმა თუ ლეოპარდი? - Леопард против пумы: кто победит? Леопарды являются дикими кошками из рода пантер. Это довольно крупные животные, но они уступают в размерах своим сородичам - тиграм и львам. Длина тела леопардов составляет 90-180 см, высота в холке 70-80 см, а масса колеблется от 30 до 90 кг.
Леопарды обитают в Африке, а также в южной и восточной Азии. Они умеют прекрасно лазать по деревьям и быстро бегают. Их окрас шерсти имеет желтый или рыжеватый цвет с многочисленными черными пятнами, что помогает им сливаться с окружающей средой.
Охотятся эти кошки на антилоп, оленей, обезьян, птиц и рептилий, а также на домашних животных. На людей нападают не часто, в основном это делают раненые или больные животные.
Пумы также являются хищными представителями семейства кошачьих, но относятся к отдельному роду - пумы. Этих хищников еще называют кугуарами или горными львами.
Пумы обитают в горных и лесных районах Северной и Южной Америки. Их рацион состоит из оленей, лосей и других крупных копытных, а также бобров, кроликов и мелких грызунов. Охотятся эти кошки преимущественно в темное время суток.
Кугуары являются четвертыми в мире кошками по величине, уступая тиграм, львам и ягуарам. Длина тела взрослого животного составляет 100-180 см, высота в холке 60-90 см, а вес достигает 105 кг. Известен случай поимки рекордно крупного самца кугуара, весом в 120 кг.
Пумы, также как и леопарды, прекрасно лазают по деревьям и отлично плавают. Их мех имеет однотонный желто-коричневый цвет, на животе он немного светлее.
Кто же окажется сильнее?
Различный ареал, делает встречу этих животных невозможной, по крайней мере в природе. Но давайте представим себе, что они все-таки пересеклись и вступили в поединок - скажем за добычу. Возьмем крупнейших самцов обоих видов: леопарда весом 90 кг и кугуара весом 120 кг.
Оба хищника очень похожи, поэтому исход их противостояния может быть непредсказуемым. Пумы обладают более мощными конечностями, а их максимальная скорость бега составляет 80 км/ч. Леопарды бегают со скоростью 60 км/ч, но в схватках с себе подобными они проявляют наибольшую агрессию.
Немаловажную роль в поединке может сыграть масса тела, здесь преимущество на стороне пумы. Леопарды, в свою очередь, нередко затаскивают добычу вдвое крупнее себя на деревья, что говорит о силе и выносливости этих животных.
Итак что мы имеем: сражение двух хищников будет длительным, и победа в итоге окажется на стороне более крупного соперника. При схожести оппонентов, сильнейшим оказывается тот кто превосходит в массе - в нашем случае это будет пума.
Однако в битве одинаковых по размеру животных, перевес скорее всего окажется на стороне леопарда, т.к. он более яростный хищник. Подтверждением этого служат несколько случаев, когда леопардам удавалось одолеть и убить соразмерных львиц. - ლეოპარდი პუმას წინააღმდეგ: ვინ გაიმარჯვებს? ლეოპარდები ვეფხისტყაოსნის ოჯახის ველური კატებია. ეს საკმაოდ დიდი ცხოველებია, მაგრამ ზომით ჩამოუვარდებიან ნათესავებს - ვეფხვებს და ლომებს. ლეოპარდების სხეულის სიგრძე 90-180 სმ-ია, სიმაღლე წვერზე 70-80 სმ, წონა კი 30-დან 90 კგ-მდე მერყეობს.
ლეოპარდები ცხოვრობენ აფრიკაში, ასევე სამხრეთ და აღმოსავლეთ აზიაში. მათ ძალიან კარგად შეუძლიათ ხეებზე ასვლა და სწრაფად სირბილი. მათი ქურთუკის ფერი არის ყვითელი ან მოწითალო მრავალი შავი ლაქებით, რაც მათ გარემოსთან შერწყმაში ეხმარება.
ეს კატები ნადირობენ ანტილოპებზე, ირმებზე, მაიმუნებზე, ფრინველებზე და ქვეწარმავლებზე, ასევე შინაურ ცხოველებზე. ადამიანებს ხშირად არ ესხმიან თავს, ძირითადად დაჭრილი ან ავადმყოფი ცხოველები.
პუმები ასევე კატების ოჯახის მტაცებელი წევრები არიან, მაგრამ განეკუთვნებიან ცალკეულ გვარს - პუმას. ამ მტაცებლებს ასევე უწოდებენ პუმას ან მთის ლომებს.
პუმა ცხოვრობს ჩრდილოეთ და სამხრეთ ამერიკის მთიან და ტყიან რეგიონებში. მათი კვების რაციონში შედის ირემი, ილა და სხვა დიდი ჩლიქოსნები, ასევე თახვები, კურდღლები და პატარა მღრღნელები. ეს კატები ძირითადად სიბნელეში ნადირობენ.
პუმა მსოფლიოში სიდიდით მეოთხე კატაა, ვეფხვების, ლომებისა და იაგუარების შემდეგ. ზრდასრული ცხოველის სხეულის სიგრძე 100-180 სმ-ია, სიმაღლეზე 60-90 სმ, წონა კი 105 კგ-ს აღწევს. ცნობილია 120 კგ წონის მამრობითი პუმას რეკორდული დაჭერის შემთხვევა.
პუმები, ლეოპარდების მსგავსად, შესანიშნავი ხეზე მთამსვლელები და შესანიშნავი მოცურავეები არიან. მათი ბეწვი მყარი მოყვითალო-ყავისფერია, მუცელზე ოდნავ ღია.
ვინ იქნება უფრო ძლიერი?
განსხვავებული დიაპაზონი შეუძლებელს ხდის ამ ცხოველების შეხვედრას, ყოველ შემთხვევაში ბუნებაში. მაგრამ წარმოვიდგინოთ, რომ მათ მაინც გადაკვეთეს გზები და შევიდნენ დუელში - ვთქვათ ნადავლისთვის. აიღეთ ორივე სახეობის ყველაზე დიდი მამრები: ლეოპარდი, რომლის წონაა 90 კგ და პუმა, რომლის წონაა 120 კგ.
ორივე მტაცებელი ძალიან ჰგავს ერთმანეთს, ამიტომ მათი დაპირისპირების შედეგი შეიძლება არაპროგნოზირებადი იყოს. პუმას უფრო მძლავრი კიდურები აქვს და მაქსიმალური სირბილის სიჩქარე 80 კმ/სთ-ია. ლეოპარდები 60 კმ/სთ სიჩქარით დარბიან, მაგრამ საკუთარ გვართან ბრძოლებში უდიდეს აგრესიას ავლენენ.
ბრძოლაში მნიშვნელოვანი როლი შეიძლება შეასრულოს სხეულის წონამ, აქ უპირატესობა პუმას მხარეზეა. ლეოპარდები, თავის მხრივ, ხშირად ათრევენ მსხვერპლს, რომელიც ორჯერ უფრო დიდი ზომისაა, რაც ამ ცხოველების სიძლიერესა და გამძლეობაზე მეტყველებს.
მაშ, რა გვაქვს: ორი მტაცებლის ბრძოლა ხანგრძლივი იქნება და გამარჯვება საბოლოოდ უფრო დიდი მოწინააღმდეგის მხარეზე იქნება. მოწინააღმდეგეთა მსგავსებით, ყველაზე ძლიერი ის არის, ვინც მასით აღემატება – ჩვენს შემთხვევაში ეს პუმა იქნება.
თუმცა, იმავე ზომის ცხოველებთან ბრძოლაში უპირატესობა სავარაუდოდ ლეოპარდის მხარეზე იქნება, რადგან. ის უფრო სასტიკი მტაცებელია. ამას ადასტურებს რამდენიმე შემთხვევა, როდესაც ლეოპარდებმა მოახერხეს პროპორციული ლომების დაძლევა და მოკვლა - Leopard vs puma: who will win? Leopards are wild cats of the panther family. These are quite large animals, but they are inferior in size to their relatives - tigers and lions. The body length of leopards is 90-180 cm, the height at the withers is 70-80 cm, and the weight ranges from 30 to 90 kg.
Leopards live in Africa, as well as in southern and eastern Asia. They can climb trees very well and run fast. Their coat color is yellow or reddish with numerous black spots to help them blend in with their surroundings.
These cats hunt antelopes, deer, monkeys, birds and reptiles, as well as domestic animals. People are not often attacked, mostly by wounded or sick animals.
Cougars are also predatory members of the cat family, but belong to a separate genus - cougars. These predators are also called cougars or mountain lions.
Cougars live in the mountainous and forested regions of North and South America. Their diet consists of deer, elk and other large ungulates, as well as beavers, rabbits and small rodents. These cats hunt mainly in the dark.
Cougars are the fourth largest cats in the world, behind tigers, lions and jaguars. The body length of an adult animal is 100-180 cm, the height at the withers is 60-90 cm, and the weight reaches 105 kg. There is a known case of capturing a record-breaking large male cougar, weighing 120 kg.
Cougars, like leopards, are excellent tree climbers and excellent swimmers. Their fur is a solid yellow-brown, slightly lighter on the belly.
Who will be stronger?
A different range makes the meeting of these animals impossible, at least in nature. But let's imagine that they nevertheless crossed paths and entered into a duel - let's say for prey. Take the largest males of both species: a leopard weighing 90 kg and a cougar weighing 120 kg.
Both predators are very similar, so the outcome of their confrontation can be unpredictable. Cougars have more powerful limbs, and their maximum running speed is 80 km/h. Leopards run at a speed of 60 km / h, but in fights with their own kind, they show the greatest aggression.
An important role in the fight can be played by body weight, here the advantage is on the side of the cougar. Leopards, in turn, often drag prey twice their size into trees, which speaks of the strength and endurance of these animals.
So what do we have: the battle of two predators will be long, and victory will eventually be on the side of a larger opponent. With the similarity of opponents, the strongest is the one who is superior in mass - in our case it will be a cougar.
However, in a battle of animals of the same size, the advantage is likely to be on the side of the leopard, because. he is a more ferocious predator. This is confirmed by several cases when leopards managed to overcome and kill proportionate lionesses.
ბიოლოგია და ქცევა
ფიზიკური მახასიათებლები
პუმა საკმაოდ მასიური და მოქნილი კატაა. ზრდასრული ინდივიდების სიმაღლე მხრებამდე 60-70 სმ-ს აღწევს, ხოლო საშუალო სიგრძე ცხვირიდან კუდის ბოლომდე კი 2.4 მ, თუმცა შეიძლება 1.5-2.7 მეტრს შორის მერყეობდეს. მამრების საშუალო წონა 53-72 კილოგრამია, მდედრებში ეს მაჩვენებელი 34-38 კგ-მდე მცირდება. ყველაზე პატარა პუმები ეკვატორის სიახლოვეს გვხვდებიან, ყველაზე დიდები კი პოლუსებისკენ.
შინაურ კატასთან მსგავსების მიუხედავად, პუმა ზრდასრული ადამიანის ზომისაა.
პუმას თავი მრგვალია, ყურები - წვეტიანი. მისი ძლიერი კისერი და ყბები ხელს უწყობს დიდი ნადავლის დაჭერასა და შეკავებას. განვითარებული ბრჭყალები და წინა ფეხები მორგებულია პუმას ნადირობის პრინციპს.
პუმა თითქმის იაგუარის ზომისაა, მაგრამ ნაკლებ კუნთოვანი და ძლიერია. როდესაც ამ ორი სახეობის გავრცელების ზონები ერთმანეთს კვეთს, პუმები საშუალოზე პატარები იზრდებიან. მიუხედავად იმისა, რომ ლეოპარდისა და პუმას საშუალო წონა თითქმის ერთნაირია, ამ უკანასკნელს დიდ კატებს არ მიაკუთვნებენ, რადგან ვერ ღრიალებს. შინაური კატების მსგავსად, პუმები დაბალ, სისინის მაგვარ ხმას გამოსცემენ. ისინი ასევე ცნობილი არიან თავიანთი უცნაური ”ყვირილით”, თუმცა ამ ხმას ზოგჯერ სხვა ცხოველების ხმაში ურევენ.
პუმას უკანა თათი
პუმას ბეწვი ერთი ფერისაა, მაგრამ სხვადასხვა ინდივიდებში შეიძლება იცვლებოდეს მოვერცხლისფრო-ნაცრისფრიდან მოწითალომდე. ახალშობილებს ლურჯი თვალები და კუდის ბოლოს ზოლები აქვთ, ხოლო მათი ბეწვი დაწინწკლულია. მელანიზმის შემთხვევები პუმებში არასოდეს დაფიქსირებულა. ტერმინი ”შავი პანთერა” ხშირად გამოიყენება მელანისტურ კატებთან, ძირითადად იაგუარებსა და ლეოპარდებთან მიმართებაში.
პუმას საკმაოდ მოზრდილი თათები და პროპორციულად ყველაზე დიდი უკანა ფეხები აქვს კატების ოჯახში. ეს გრძელ დისტანციაზე ხტომის საშუალებას აძლევს. ყველაზე დიდ ნახტომად დაფიქსირებულია 5.4 მეტრი ვერტიკალურად, ხოლო ჰორიზონტალური ნახტომი შეიძლება 6-12 მეტრი იყოს. პუმა 55-72 კმ/სთ სიჩქარეს ავითარებს, მაგრამ იგი ხტომისთვის უფროა ადაპტირებული, ვიდრე დიდ მანძილებზე დევნისთვის. და მიუხედავად იმისა, რომ პუმა წყალთან არ არის ასოცირებული, იგი კარგად ცურავს.
იხ. ვიდეო - Explore the Wildlife Kingdom | Cougar: Ghost of The Rockies | Full Movie | Grant Goodeve - The cougar, or mountain lion, is secretive and solitary, inhabiting the remote regions of the Rockies Mountains where man rarely ventures. It can leap forward over 40 feet and jump 18 feet straight up in the air. Its stealth and skill as a mountain hunter are rarely witnessed. Here a mysterious phantom in nature is revealed.
Northrop Grumman B-21 Raider არის ამერიკული სტრატეგიული ბომბდამშენი, რომელიც დამუშავების პროცესშია შეერთებული შტატების საჰაერო ძალებისთვის (USAF) Northrop Grumman-ის მიერ. როგორც Long Range Strike Bomber (LRS-B) პროგრამის ნაწილი, ის უნდა იყოს შორ მანძილზე, სტელსი ინტერკონტინენტთაშორისი სტრატეგიული ბომბდამშენი USAF-ისთვის, რომელსაც შეუძლია ჩვეულებრივი და თერმობირთვული იარაღის მიწოდება. საჰაერო ძალები გეგმავენ Rockwell B-1 Lancer-ისა და Northrop Grumman B-2 Spirit-ის შეცვლას 2040 წლისთვის B-21-ით და შესაძლოა შეცვალონ Boeing B-52 Stratofortress ამის შემდეგ.
საჰაერო ძალებმა B-21-ის დაგეგმვა 2011 წელს დაიწყო და 2015 წელს დააჯილდოვა ძირითადი განვითარების კონტრაქტი. მოსალოდნელია, რომ B-21 თავის პირველ ფრენას 2023 წელს შეასრულებს და ექსპლუატაციაში შევა 2027 წლისთვის.
B-21 პროგრამის მრავალი ასპექტი მაღალი კლასიფიცირებულია; პროგრამა დანიშნულია როგორც სპეციალური წვდომის პროგრამა. კონგრესის კვლევის სამსახურმა 2021 წელს აღნიშნა, რომ B-21-ის ტექნიკური დეტალები და სპეციფიკაციები, როგორიცაა სიჩქარე, გამაძლიერებელი სისტემები, "ზომა, საჭირო სტელსი, სტრუქტურა, ძრავების რაოდენობა და ტიპი, პროგნოზირებული იარაღი და საბორტო სენსორები რჩება საიდუმლოდ", თუმცა ზოგიერთი ინფორმაცია პროგრამის სხვადასხვა ასპექტის შესახებ საჯარო გახდა 2015 წლიდან. თვითმფრინავის პირველი ფოტოები გამოქვეყნდა 2022 წლის 2 დეკემბერს, გადაღებული ცერემონიის დროს Northrop Grumman-ის წარმოების ობიექტებში პალმდეილში, კალიფორნია.
იხ. ვიდეო - СЕКРЕТНЫЕ Факты О ПЕРВОМ Американском Атомном Бомбардировщике B 21 Raider - Сильнейшая и самая дорогая разработка Америки за последние 50 лет - новенький Американский ядерный бомбардировщик! Этот сверхзвуковой ястреб принесет бомбу в любую точку мира за пару минут!
Оснащенный лучшим в мире искусственным интеллектом, способным выполнять операции без участия человека, и летать на атомном двигателе!
Создавая электромагнитные волны и используя систему рассеивания лазеров он остаётся неуязвимым для любых типов атаки!
Он настолько крут, что его даже планируют оснастить первым в мире Атомным авиационным реактором! Однако остается открытым вопрос безопасности всей этой затеи. Да и цена значительно бьет по карману Американским налогоплателщикам. Практически два миллиарда долларов за единицу техники, это вам не шутки!
За такую цену, разработчики должны были вложить в него действительно нереальные способности.. и так вышло на самом деле!
СЕКРЕТНЫЕ Факты О ПЕРВОМ Американском Атомном Бомбардировщике B 21 Raider!
მთავარი სტატიები: შემდეგი თაობის ბომბდამშენი და შორ მანძილზე დარტყმის ბომბდამშენი
მხატვრის მიერ B-21-ის რენდერი 2016 წლის თებერვლიდან. 2022 წლის გახსნის დროს თვითმფრინავს აჩვენეს, რომ მის ნაცვლად ღია ნაცრისფერი ფერი ჰქონდა.
კლასიფიცირებული Long Range Strike Bomber (LRS-B) პროგრამა დაიწყო 2011 წელს, და საჰაერო ძალებმა გამოსცეს მოთხოვნა LRS-B თვითმფრინავის განვითარების შესახებ წინადადებაზე 2014 წლის ივლისში. განვითარების კონტრაქტი მიენიჭა Northrop Grumman-ს 2015 წლის ოქტომბერში. Boeing-მა და Lockheed Martin-მა, რომლებმაც წარადგინეს წაგებული ტენდერები პროექტზე, განაცხადეს საპროტესტო წინადადებები; 2016 წლის ოქტომბერში, მთავრობის ანგარიშვალდებულების ოფისმა (GAO) უარყო გამოწვევები და მხარი დაუჭირა USAF-ის გადაწყვეტილებას მიეღო LRS-B კონტრაქტი Northrop Grumman-ისთვის. GAO-ს მოხსენებამ გამოავლინა, რომ ღირებულება იყო გადამწყვეტი ფაქტორი Northrop Grumman-ის არჩევისას Boeing-Lockheed Martin-ის გუნდთან შედარებით.
იხ. ვიდეო - Проникающая тень. Всё о ядерном стелс-бомбардировщике B-21 Raider - Сверхсекретный бомбардировщик-невидимка ВВС США B-21 Raider выходит из тени. Это супероружие предназначено специально для прорыва самых современных систем противовоздушной обороны России и Китая. Кто он? Что он? Сегодня мы в программе "Холодная голова" расскажем вам о том, что известно об этом изобретении, которое покрыто завесой глубокой тайны.
B-21 პროგრამის მართვასა და შეძენას ზედამხედველობს საჰაერო ძალების სწრაფი შესაძლებლობების ოფისი და არა ტრადიციული სამხედრო შესყიდვების პროცესის მეშვეობით. თუმცა, B-21 პროგრამა კვლავ ექვემდებარება ნან-მაქკურდის მოხსენების მოთხოვნებს კონგრესისთვის.
2015 წლის მედიის ანგარიშში ნათქვამია, რომ საჰაერო ძალებს სურდათ, რომ ბომბდამშენი ასევე ფუნქციონირებდა, როგორც დაზვერვის შეგროვების პლატფორმა, საბრძოლო მენეჯერი და ჩამჭრელი თვითმფრინავი. 2016 წელს, საჰაერო ძალების მაშინდელმა მდივანმა დებორა ლი ჯეიმსმა თქვა, რომ B-21 იქნებოდა "მეხუთე თაობის გლობალური ზუსტი თავდასხმის პლატფორმა" ქსელური სენსორული სროლის შესაძლებლობით. Northrop Grumman აღწერს B-21-ს, როგორც "მსოფლიოში მეექვსე თაობის პირველ თვითმფრინავს".
2016 წლის საჰაერო ომის სიმპოზიუმზე, საჰაერო ძალების ოფიციალურმა პირებმა განაცხადეს, რომ LRS-B ოფიციალურად დასახელდებოდა "B-21", რადგან თვითმფრინავი იქნებოდა 21-ე საუკუნის პირველი ბომბდამშენი. 2016 წლის სექტემბერში საჰაერო ძალების ოფიციალურმა პირებმა განაცხადეს, რომ B-21-ს დაარქმევდნენ "Raider" Doolittle Raiders-ის პატივსაცემად. გადამდგარი ვიცე-პოლკოვნიკი რიჩარდ ე. კოული, Doolittle Raiders-ის უკანასკნელი ცოცხალი წევრი, ესწრებოდა სახელობის ცერემონიას საჰაერო ძალების ასოციაციის კონფერენციაზე.
2016 წლის მარტში USAF-მა გამოაცხადა შვიდი დონის პირველი მიმწოდებელი პროგრამისთვის: Pratt & Whitney, BAE Systems, Spirit AeroSystems, Orbital ATK, Rockwell Collins, GKN Aerospace და Janicki Industries.
2016 წელს, F-35 პროგრამის მენეჯერმა კრის ბოგდანმა განაცხადა, რომ B-21-ის ძრავები საკმარისად მსგავსი იქნება F-35-ის Pratt & Whitney F135 ძრავის, რათა შემცირდეს მისი ღირებულება.
პროგრამამ დაასრულა კრიტიკული დიზაინის მიმოხილვა 2018 წლის დეკემბერში.
2020 წლის იანვარში, საჰაერო ძალების ოფიციალურმა პირებმა გამოუშვეს ახალი B-21 რენდერები და Northrop Grumman, სადაც ნაჩვენებია გამორჩეული ფლეშ და შერეული შესასვლელები და ორბორბლიანი მთავარი სადესანტო მექანიზმი. ნახატზე ჩანდა B-2-ზე უფრო პატარა, მსუბუქი თვითმფრინავი.
პირველი B-21 ნორტროპის ქარხანაში 42 პალმდეილში, კალიფორნია, 2022 წლის 29 ნოემბერი.
წარმოება და აწყობა
2016 წლის თებერვალში, საჰაერო ძალების გლობალური დარტყმის სარდლობის ხელმძღვანელმა თქვა, რომ ის მოელოდა, რომ სერვისი შეასრულებდა თავდაპირველ შეკვეთას 100 B-21-ზე და გაზრდიდა 175-დან 200-მდე სრულ ფლოტს. 2017 წელს USAF-ის ორმა კვლევამ აჩვენა, რომ საჰაერო ძალებს შეეძლოთ გაეზარდათ საწყისი შესყიდვა 80-დან 100-მდე 145 თვითმფრინავამდე.
B-21-ის ასამბლეა ხდება შეერთებული შტატების საჰაერო ძალების 42 ქარხანაში, პალმდეილთან, კალიფორნიაში, იმავე ობიექტში Northrop Grumman, რომელიც გამოიყენებოდა 1980-იან და 1990-იან წლებში B-2 ბომბდამშენების შესაქმნელად.
2017 წლის იანვარში, Northrop Grumman-ს მიენიჭა $35.8 მილიონიანი კონტრაქტის მოდიფიკაცია ქარხანა 42-ში დიდი საფარის ნაგებობისთვის, რომელიც უნდა დასრულდეს 2019 წლის ბოლოს; კონტრაქტის განცხადებაში კონკრეტულად არ იყო ნახსენები B-21, მაგრამ ობიექტი სავარაუდოდ განკუთვნილი იყო B-21 სტელსის საფარისთვის. 2019 წლის ზაფხულისთვის გავრცელდა ინფორმაცია, რომ პირველი თვითმფრინავის მშენებლობა მიმდინარეობდა. 2021 წლის დასაწყისში, რამდენიმე მედიასაშუალებამ გაავრცელა ინფორმაცია, რომ პირველი B-21-ის დასრულების მოახლოებასთან ერთად, მეორე ბლოკის მშენებლობა დაიწყო.
2021 წლის ივნისში კონგრესის მოსმენაზე, დარლინ კოსტელომ, საჰაერო ძალების შესყიდვის, ტექნოლოგიებისა და ლოჯისტიკის მდივნის თანაშემწემ, დაადასტურა, რომ პირველი ორი B-21 მშენებარე იყო ქარხანაში 42 .
2022 წლის თებერვლისთვის ექვსი B-21 მშენებარე იყო. პირველი B-21 გადატანილი იქნა კალიბრაციის ობიექტში მომდევნო თვეში. Northrop Grumman-ის დაახლოებით 8000 თანამშრომელი მუშაობდა პროგრამაზე 400-ზე მეტ მომწოდებელთან სულ მცირე 40 სხვადასხვა შტატიდან.
იხ. ვიდეო - The B-21 Raider And The Future Of The Air Force Bomber Force
The Northrop Grumman B-21 Raider is the Air Force's new stealth bomber. Slated to begin flight tests in 2023, the secretive aircraft was revealed to the public in December 2022. Capable of nuclear and conventional missions, the Air Force plans to use the B-21 to replace an aging bomber force over the coming decades.
"The B-21 looks very similar to the B-2 because the fundamentals of stealth and long-range penetrating air are built around the concept of a flying wing," said Doug Young, vice president and general manager, strike division at Northrop Grumman. "And that even goes back to the YB-49 jet when Jack Northrop actually created some of the first flying wings.'
Watch the video above to find out more about the new high-tech stealth bomber slated to fly in 2023.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ანტონიო სალიერი
(დ. 18 აგვისტო, 1750 — გ. 7 მაისი, 1825) — იტალიელი კომპოზიტორი და დირიჟორი. იყო ავსტრიის სამეფო კაპელმეისტერი 1788 წლიდან 1824 წლამდე. იყო თავისი დროის ერთ-ერთი ყველაზე განთქმული მუსიკოსი.გლუკის სტუდენტი და მიმდევარი, 40-ზე მეტი ოპერის ავტორი, მრავალი ინსტრუმენტული და ვოკალურ-ინსტრუმენტული კომპოზიცია, სალიერი იყო თავისი დროის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი და აღიარებული კომპოზიტორი და თანაბრად ცნობილი მასწავლებელი: მის სტუდენტებს შორის არ არის მხოლოდ მოცარტი. ვაჟი ფრანც ქსავერი, არამედ ისეთი გენიოსები, როგორებიცაა ლუდვიგ ვან ბეთჰოვენი, ფრანც შუბერტი და ფრანც ლისტი და მე-19 საუკუნის მრავალი სხვა ცნობილი მუსიკოსი, მათ შორის ჯაკომო მეიერბერი, იან ნეპომუქ ჰუმელი, იგნაზ მოშელესი და კარლ ჩერნი. ვენაში 36 წლის განმავლობაში (1788-1824 წწ.) სალიერი მსახურობდა სასამართლოს ბანდის მეისედად - ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მუსიკალური თანამდებობა ევროპაში.
ანტონიო სალიერის წყევლა იყო მითი მისი მონაწილეობის შესახებ W.A. Mozart-ის სიკვდილში, რომელიც გავრცელდა, მიუხედავად მუდმივი უარყოფისა, ზოგიერთ ქვეყანაში ძირითადად A.S. პუშკინის „პატარა ტრაგედიის“ გამო. სასამართლომ, რომელიც 1997 წელს გაიმართა, სალიერი ოფიციალურად უდანაშაულოდ ცნო კოლეგის გარდაცვალებაში.
იხ. ვიდეო - Antonio Salieri. TARARE. Deutsche Handel Solisten. 1988 невиновным в смерти коллеги
ანტონიო სალიერის ბავშვობის შესახებ მწირი ინფორმაციაა; მაგრამ საიმედოდ ცნობილია, რომ იგი დაიბადა პატარა ქალაქ ლეგნაგოში, მდიდარი ვაჭრის მრავალშვილიან ოჯახში. მამამისი - ასევე ანტონიო სალიერი - სოსისებითა და ლორით ვაჭრობდა, მუსიკისადმი მიდრეკილება არ ჰქონდა, მაგრამ უფროსი ვაჟი ფრანჩესკო გაგზავნა ვიოლინოზე დაკვრის სასწავლად ცნობილ ვირტუოზ ჯუზეპე ტარტინთან; ფრანჩესკო გახდა ანტონიო უმცროსის პირველი მენტორი. სალიერი კლავსინზე დაკვრის გაკვეთილებს ადგილობრივი საკათედრო ტაძრის ორღანისტისგან, არანაკლებ ცნობილი პადრე მარტინის მოსწავლისგან, ჯუზეპე სიმონისგან იღებდა. როგორც ჩანს, ახალგაზრდა სალიერი არ იყო საოცრება შვილი - ყოველ შემთხვევაში, იგი არ გახდა ცნობილი ამ ხარისხში - მაგრამ, თვითმხილველების თქმით, გარდა შესანიშნავი სმენისა, გამორჩეული შესაძლებლობებისა და შრომისმოყვარეობისა, რაც თავის წლებში იშვიათი იყო, მას ჰქონდა ლამაზი ხმა.
1763 წლის თებერვალში სალიერიმ დაკარგა დედა; წარუმატებელი სავაჭრო ოპერაციების შედეგად სრულიად განადგურებული მამა გარდაიცვალა 1764 წლის ნოემბერში; 14 წლის სალიერი აღიზარდა მამის მეგობრებმა - ვენეციის მდიდარმა და არისტოკრატმა მოჩენიგოს ოჯახმა. ოჯახის უფროსი (მისი ნათესავი ალვისე IV მოჩენიგო იმ დროს იყო ვენეციის რესპუბლიკის დოჟი), მუსიკის მოყვარული და ხელოვნების მფარველი, როგორც ჩანს, სალიერის შემდგომი მუსიკალური განათლება მიიღო: 1765 წლიდან მღეროდა ქ. წმინდა მარკოზის საკათედრო ტაძრის გუნდი, სწავლობდა ბასოს უწყვეტად საკათედრო ტაძრის ვიცე-კაპელმაისტერთან, იმდროინდელ ცნობილ საოპერო კომპოზიტორთან, ჯ.ბ. წლების შემდეგ, სალიერის ზოგიერთ კომიკურ ოპერაში გაჩნდა მოგონებები „ათასი არხის ქალაქის“ შესახებ; მაგრამ ვენეციური პერიოდი ხანმოკლე აღმოჩნდა: პაჩინის რეკომენდაციით ახალგაზრდა მუსიკოსზე ყურადღება მიიპყრო იოზეფ II-ის სასამართლო კომპოზიტორმა ფლორიან ლეოპოლდ გასმანმა, რომელიც ვენეციაში საქმიანობდა. 1766 წლის ივნისში გასმანმა, ვენაში დაბრუნებულმა, სალიერი წაიყვანა.
სახლი, სადაც ანტონიო სალიერი დაიბადა ლეგნაგოში (ვერონა)
ახალგაზრდობა ვენაში
ახალი მფარველი სალიერის მეორე მამა გახდა. გასმანმა (იმ დროს ერთ-ერთმა იმ მცირერიცხოვანმა უცხოელმა კომპოზიტორმა, რომელმაც აღიარება მოიპოვა იტალიაში) მიიღო არა მხოლოდ მისი მუსიკალური განათლება - დაკვრა ვიოლინოზე, გენერალურ ბასზე, კონტრაპუნქტზე, პარტიტურების კითხვაზე - მან დაიქირავა გერმანული, ფრანგული, ლათინური და ლიტერატურული იტალიური მასწავლებლები; ასწავლიდა ყველაფერს, რაც შეიძლება რაიმე კავშირში ყოფილიყო მის მომავალ პროფესიასთან, მათ შორის საერო მანერებს. გასმანმა სალიერი გააცნო ოპერის ლიბრეტოს აღიარებულ ოსტატს, სასამართლო პოეტს პიეტრო მეტასტასიოს, რომლის სახლში იკრიბებოდნენ ვენელი ინტელექტუალები და მხატვრები - მრავალი წლის შემდეგ, ცნობილმა მუსიკალურმა კრიტიკოსმა ფრიდრიხ როხლიცმა უწოდა სალიერი ერთ-ერთ ყველაზე განათლებულ ავსტრიელ მუსიკოსს.
ავსტრიის დედაქალაქში სალიერიმ სამსახური დაიწყო 1767 წელს, როგორც გასმანის ასისტენტი, 1769 წელს მან მიიღო სასამართლო ოპერის თეატრის კლავესინი-აკომპანიონისტის თანამდებობა. მაგრამ გასმანი იყო თანამოაზრეთა ვიწრო წრის ნაწილი, რომლებთანაც იმპერატორი თითქმის ყოველდღიურად უკრავდა მუსიკას და ანტონიო ამ წრეში შემოიყვანა, რითაც საფუძველი ჩაუყარა მის ბრწყინვალე სასამართლო კარიერას. პატარა ტანის ახალგაზრდა მამაკაცი, სქელი, შავი თმით და შავი ცოცხალი თვალებით, როგორც ამას მისმა თანამედროვეებმა აღწერდნენ, მოკრძალებული, მაგრამ ამავე დროს მხიარული და კომუნიკაბელური, უფრო მეტიც, გასმანის მიერ რეკომენდებული, როგორც მისი სტუდენტებიდან ყველაზე უნარიანი, სწრაფად მოიპოვა კეთილგანწყობა. იმპერატორის .
საბოლოოდ, გასმანმა მას გააცნო კრისტოფ უილიბალდ გლუკი, რომლის მიმდევარი და მიმდევარი სალიერი სიცოცხლის ბოლომდე დარჩა, თუმცა კომპოზიტორებს შორის რეალური დაახლოება მოგვიანებით მოხდა. ეს იყო დრო, როდესაც გლუკის რეფორმები "სერიოზულ ოპერასთან" (ოპერა-სერია) - მისი სურვილი გადაექცია "ოპერა-არია" მუსიკალურ დრამაში, სადაც მუსიკა ექვემდებარება პოეტურ ტექსტს, აძლიერებს და ავითარებს. სიტყვა და ამავდროულად უზრუნველყოფს ოპერის დრამატულ ერთიანობას. , არ აძლევს მას ცალკეულ ნომრებად დაშლის საშუალებას (რაც ტრადიციული საოპერო სერიის ცოდვა იყო) და ბოლოს, სიცხადისა და სიმარტივის სურვილმა ვერ ჰპოვა გაგება. ვენის საზოგადოება. არც ორფეოსმა და ევრიდიკემ (1762) და არც ალკესტემ (1767) არ მიაღწიეს წარმატებას ვენაში და სხვა ქალაქებში და თავად რეფორმატორი იძულებული გახდა დაეწერა ოპერები მეტ-ნაკლებად ტრადიციულ სტილში, სანამ 70-იანი წლების შუა ხანებში ვერ იპოვა. მადლიერი აუდიტორია პარიზში.
სალიერის ადრეული შემოქმედების შესახებ ბევრი რამ არ არის ცნობილი; ბიოგრაფებმა დაადგინეს, რომ 20 წლის ასაკში მას ჰქონდა კონცერტი ჰობოეს, ვიოლინოსა და ჩელოს ორკესტრით და კაპელას მასა თავის აქტივში. განმანათლებლობის ხანის მუსიკალურ კულტურაში საერო ჟანრებს შორის დომინანტური პოზიცია ეკავა ოპერას; თუმცა ზოგიერთისთვის (განსაკუთრებით პარიზში) ეს იყო უფრო მეტი, ვიდრე უბრალოდ ოპერა, ზოგისთვის ეს მხოლოდ მოდური გასართობი იყო ეს ჟანრი, როგორც ჩანს, თავიდანვე მთავარი იყო სალიერისთვისაც: მან დაწერა თავისი პირველი ოპერა „ვესტალური ღვთისმშობელი“ (იტალ. La Vestale), ჯერ კიდევ 1768 წელს ან 1769 წელს. მაგრამ კომპოზიცია არ არის შემონახული და ცნობილია მხოლოდ ის, რომ ეს იყო პატარა იტალიური ოპერა ოთხხმიანი და გუნდი.
პირველი წარმატება სალიერიმ უკვე 1770 წელს მიაღწია, როდესაც გასმანის ნაცვლად, რომელიც სხვა შეკვეთით იყო დაკავებული, საშობაო კარნავალისთვის ოპერა-ბუფას „განათლებული ქალები“ (იტალ. Le donne letterate) უნდა შეექმნა. მომდევნო სამი წლის განმავლობაში დაწერილი ოპერის ბუფა ვენეციის ბაზრობა და სასტუმროს მეპატრონე (C. გოლდონის სპექტაკლის მიხედვით, სასტუმროს დიასახლისი) და გმირულ-კომიკური The Stolen Tub გააძლიერეს მისი წარმატება ვენაში და მოიპოვეს ევროპული პოპულარობა წლების საკითხია [თხუთმეტი]. სალიერის ადრეულ ოპერებს შორის გამორჩეულია ბაროკოს არმიდა (1771), რომელიც დაფუძნებულია ტ.ტასოს პოემაზე „გათავისუფლებული იერუსალიმი“, აღარ არის კომიკური ოპერა, არამედ ნამდვილი მუსიკალური დრამა, „ასევე ეხება ტრაგიკულს“, სალიერის მიხედვით. განმარტება. 1774 წელს იგი დაიდგა შორეულ სანკტ-პეტერბურგში იმდროინდელი სასამართლო ბენდის მესტერი ტომაზო ტრაეტას მიერ, მიუხედავად იმისა, რომ სასამართლო ბენდის მესვეურები ჩვეულებრივ ასრულებდნენ მხოლოდ საკუთარ კომპოზიციებს; სალიერისთვის ასეთი გამონაკლისი, ტრაეტას გარდა, გააკეთეს ჯოვანი პაისიელომ და ჯუზეპე სარტიმ.
ჯოზეფ II, პორტრეტი K. von ჯოზეფ II, პორტრეტი K. von Zales
1774 წლის იანვარში გასმანი გარდაიცვალა; ჯუზეპე ბონომ შეცვალა გასმანი ვენის უმაღლეს მუსიკალურ თანამდებობაზე - სასამართლოს ბანდის მეთაური - რომელიც მას ეკავა 1772 წლის მარტიდან, ხოლო სალიერი, იმ დროისთვის უკვე 10 ოპერის ავტორმა, მასწავლებლისგან მემკვიდრეობით მიიღო კამერის სასამართლო კომპოზიტორის თანამდებობები. იტალიური საოპერო ჯგუფის მუსიკა და ბენდმაისტერი. „24 წლის ასაკში, - წერს რუდოლფ ანგერმიულერი, - მან დაიკავა ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მუსიკალური პოსტი ევროპაში. ვენა იმ წლებში უკვე იყო ერთ-ერთი წამყვანი საოპერო დედაქალაქი და სწორედ იტალიურ ოპერას სცემდნენ პატივს ჰაბსბურგის სასამართლოში. ახალგაზრდა კომპოზიტორის აღზევება, რომელიც ამართლებდა საზოგადოებასთან წარმატებებს, უპირველეს ყოვლისა, იმპერატორთან სიახლოვით იყო განპირობებული - მისი კამერული მუსიკის სპექტაკლებში მონაწილეობა. ამავდროულად, წერს დ. რაისი, ჯოზეფ II-ის იმპულსურობა და არაპროგნოზირებადობა არასოდეს აძლევდა საშუალებას სალიერს მიეჩნია თავისი პოზიცია საკმარისად ძლიერად. უფრო მეტიც, კომპოზიტორი სალიერი ვერ გრძნობდა თავს კონკურენციის გარეშე: ვინაიდან იმპერატორს ხელოვნებისთვის ნაყოფიერად თვლიდა რაიმე მეტოქეობა, იგი განზრახ აწყობდა შეჯიბრებებს კომპოზიტორებს შორის (და ლიბრეტისტებს შორის), უბრძანა მათ ოპერები იმავე სიუჟეტზე. ოპერების შედგენა ბენდმაისტერს ევალებოდა და საომარი მოქმედებების შედეგად გაღატაკებულმა ხაზინამ განსაზღვრა სალიერის მუშაობის მიმართულება: კომიკური ოპერების დადგმა, საოპერო სერიალებთან შედარებით, მოითხოვდა უფრო დაბალ ხარჯებს და უფრო წარმატებული იყო. ვენის საზოგადოება.
1778 წელს ჯოზეფმა, გაწყვეტილმა გრძნობას შორის - იტალიური მუსიკის სიყვარულსა და მის იმპერიულ მოვალეობას შორის, დახურა იტალიური ოპერა, რათა მფარველობდა გერმანული ოპერა - სინგშპილი. როგორც A. I. Kroneberg წერდა, ”მან საჭიროდ ჩათვალა ყველაფრის მფარველობა ხალხური, გერმანული და ამიტომ ცდილობდა ჩაეხშო საკუთარ თავში, ან თუნდაც არ გამოეჩინა მიდრეკილება უცხო საგნების მიმართ”. ექსპერიმენტი ჩაიშალა: Singspiel-მა ვენაში შეზღუდული წარმატება მოიპოვა და ექვსი წლის შემდეგ აღდგა იტალიური ოპერა და სალიერი კვლავ გახდა მისი ბენდის მესტერი. მაგრამ ექვსი წლის განმავლობაში სწორედ მისი საოპერო მოღვაწეობა მოუწია ვენის ფარგლებს გარეთ გადატანა.
მაშინ, როცა ვენის საზოგადოება კომიკურ ოპერას ამჯობინებდა, თავად კომპოზიტორი, გლუკის თაყვანისმცემელი, მიიპყრო მუსიკალურმა დრამამ. დრამატული შინაარსით სავსე საოპერო სერიის დადგენილ სქემებს დაარღვიეს, „არმიდი“ აღმოჩნდა პირველი არაგლუკისეული ოპერა, რომელშიც განხორციელდა გლუკის საოპერო რეფორმის ძირითადი იდეები. 1778 წელს, თავად რეფორმატორის რეკომენდაციით, რომელმაც თავისი მიმდევარი დაინახა ახალგაზრდა კომპოზიტორში, სალიერიმ მიიღო ბრძანება საოპერო სერიისთვის ხანძრის შემდეგ აღდგენილი ლა სკალას თეატრის გასახსნელად. ეს ოპერა იყო აღიარებული ევროპა, რომელიც საზოგადოებას წარუდგინეს 1778 წლის 3 აგვისტოს. ერთი წლის შემდეგ მილანში გაიხსნა სალიერის ვენეციის საოპერო ბაზრობა და კიდევ ერთი თეატრი - Canobbiana. მის მიერ დაწერილი 1779 წელს, ვენეციური თეატრის დაკვეთით, ოპერის ბუფა „ეჭვიანთა სკოლა“ (იტალ. La scuola de' gelosi), კვლავ C. გოლდონის სიუჟეტზე, აღმოჩნდა სალიერის ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული ოპერა: ვენეციის პრემიერას მოჰყვა 40-ზე მეტი სპექტაკლი მთელ ევროპაში, მათ შორის ლონდონსა და პარიზში. ამ ოპერის ახალი გამოცემის შესახებ, რომელიც გაკეთდა ვენაში 1783 წელს, შემორჩენილია ჯ. ვ. გოეთეს მიმოხილვა - შარლოტა ფონ სტეინისადმი მიწერილ წერილში: ”გუშინდელი ოპერა იყო შესანიშნავი და ძალიან კარგად შესრულებული. ეს იყო "შურთიანთა სკოლა" სალიერის მუსიკაზე, საზოგადოების ფავორიტი ოპერა და საზოგადოება მართალია. მას აქვს სიმდიდრე, საოცარი მრავალფეროვნება და ყველაფერი კეთდება ძალიან ნაზი გემოთი.
იტალიაში სალიერის ოპერები, მილანისა და ვენეციის გარდა, რომსა და ნეაპოლში იყო დაკვეთილი; ამ წლებში მას ასევე ჰქონდა შესაძლებლობა ემუშავა მიუნხენში, სადაც 1782 წლის დასაწყისში დიდი წარმატებით დაიდგა მისი სხვა საოპერო სერიალი სემირამიდი, რომელიც დაწერილი იყო ამომრჩევლის კარლ თეოდორის ბრძანებით. იმავდროულად, ჯოზეფ II ცდილობდა სალიერი ჩაერთო გერმანულ კომიკურ ოპერაზე სამუშაოდ, მაგრამ ეს არ იყო მისი გზა: მელოდისტი სალიერი თავისი დღის ბოლომდე გერმანულ ენას არ თვლიდა ყველაზე შესაფერისად სიმღერისთვის. მიუხედავად იმისა, რომ მან მაინც შეადგინა იმპერატორისთვის ერთი სინგპიელი - "საკვამური გამწმენდი" (გერმანულად: Der Rauchfangkehrer), მარია ტერეზა ლეოპოლდ ფონ აუენბრუგერის სასამართლო ექიმის ლიბრეტოზე. 1781 წელს დაწერილი „საკვამლის გამწმენდი“ ვენაში წარმატებას მიაღწია მანამ, სანამ მას არ დაჩრდილა ვ.ა. მოცარტის სინგფილმა „გატაცება სერალიოდან“ (1782)
კრისტოფ უილიბალდ გლუკი, პორტრეტი ჯ.დუპლესისის მიერ
"დანაიდები"
გლუკის ოპერებმა აღაფრთოვანა რევოლუციამდელი საფრანგეთი არა მხოლოდ და ხანდახან არა იმდენად მათი ფორმის სიახლით, რამდენადაც შინაარსით: ძველი ტრაგედიის ეზოპიური ენა ან ავსტრიელი კომპოზიტორის ოპერის შუა საუკუნეების ლეგენდა ქადაგებდა "მესამე ქონების" ღირებულებებს. . ბრძოლაში, რომელიც გაჩაღდა 70-იან წლებში გლუკის მომხრეებსა და ნიკოლო პიჩინის მომხრეებს შორის, ს.რიცარევის თქმით, „არისტოკრატიული და დემოკრატიული ხელოვნების ძლიერი კულტურული ფენები“ ღია დაპირისპირებაში შევიდა. ხანდაზმულმა რეფორმატორმა არამარტო მოხიბლა სალიერი თავისი იდეებით, არამედ დიდი წვლილი შეიტანა მის კარიერაში: 1778 წელს მან რეკომენდაცია გაუწია ლა სკალას დირექტორატს, რამდენიმე წლის შემდეგ მან მუსიკის სამეფო აკადემიიდან ოპერის შეკვეთა მისცა. დანაიდები, რომლებიც თავად გლუკმა, რომელმაც ორი ინსულტი გადაიტანა, ვეღარ შეასრულა. სალიერი კარგად იყო ცნობილი პარიზში, მაგრამ როგორც ბრწყინვალე კომიკური ოპერების ავტორი; როდესაც გლუკმა ოფიციალურად შესთავაზა სალიერი, ოპერის ხელმძღვანელობამ ჩაანაცვლა არათანაბარი.
სალიერის პირველი ფრანგული ოპერის პრემიერა - პლაკატზე გლუკის სახელით, მხოლოდ მოგვიანებით, როდესაც უდავო წარმატება იყო მითითებული, გლუკმა დაასახელა ნამდვილი ავტორის სახელი - შედგა 1784 წლის აპრილში და მიიყვანა იგი, პარიზის თეატრალური საზოგადოების აღიარების გარდა, იოსებ II-ის დის, მარია-ანტუანეტას მფარველობა, რომელსაც სალიერიმ მიუძღვნა თავისი შემოქმედება[39]. თავად ჯოზეფმა, დანაიდის წარმატების შემდეგ, მისწერა პარიზში ავსტრიის დესპანს, გრაფ ფ.მერსი დ’არჯენტოს: შეძლებს მის შეცვლას, როცა დრო მოვა.
დანაიდები დარჩნენ პარიზის ოპერის რეპერტუარში 1828 წლამდე და შეძლეს, როგორც ი. სოლერტინსკი წერდა, „გამაოგნებელი შთაბეჭდილება“ მოეხდინათ ახალგაზრდა გ.ბერლიოზზე. ეს ოპერა არ იყო გლუკის უბრალო იმიტაცია: კლასიკური ტრაგედიების შემქმნელი თავის დროზე კომიკურ ოპერებსაც წერდა, მაგრამ ტრაგიკული და კომიკური ერთ ნაწარმოებში გაერთიანების ჩვევა არ ჰქონდა, როგორც ამას სალიერი აკეთებს უვერტიურადან დაწყებული, სადაც. პირქუში შესავალით, რომელიც გვახსენებს გლუკის "ალკესტეს" უვერტიურას მკვეთრად ეწინააღმდეგება თითქმის ბუფონურ სონატა ალეგროს. „მაღალი“ და „დაბალი“ ჟანრების ამგვარმა ნაზავმა სალიერის ოპერა უკვე გასცდა იმ კლასიციზმის მიღმა, რომელსაც გლუკი იყო ერთგული. სტუდენტმა შეიმუშავა საკუთარი მუსიკალური სტილი, აგებული კონტრასტებზე, რომლებიც იმ დროს არ იცოდა კლასიკურ სიმფონიაში, აერთიანებდა არიებს, გუნდებსა და რეჩიტატივებს განსაკუთრებულად.
ვენაში დაბრუნების შემდეგ, სალიერი კვლავ მიუბრუნდა ბუფა ოპერის ჟანრს, რამაც მასზე შთაბეჭდილება მოახდინა, გლუკის მსგავსად, იმით, რომ იგი დიდი ხანია ვითარდებოდა "მუსიკალური დრამის" მიმართულებით: არსებითად, გლუკმა თავისი რეფორმებით გადაიტანა. ეს „სერიოზულ ოპერას“ - სერიოზულობისთვის ყველა საჭირო შესწორებით - ის პრინციპები, რომლებიც მე-18 საუკუნის მეორე ნახევარში იტალიასა და საფრანგეთში ერთგვარად დამკვიდრდა კომიქსების ახალგაზრდა ჟანრში. 1785 წელს სალიერიმ გ.კასტის ლიბრეტოზე დაწერა მისი საუკეთესო, რა თქმა უნდა, ოპერის ბუფა - "ტროფონიუსის გამოქვაბული" (იტალ. La grotta di Trofonio), რომლის მუსიკალური სტილი, კრიტიკოსის აზრით, შერწყმულია " დამამშვიდებელი მელოდია იტალიური ბუფა ოპერა და ავსტრიული ჯადოსნური სინგშპიელის ენა“.
მკვლევარები ბევრ პარალელს პოულობენ „დანაიდებსა“ და „ტროფონიუსის გამოქვაბულს“, ერთის მხრივ, და მოცარტის „დონ ჯოვანის“, რომელიც დაიწერა 1787 წელს, მეორეს მხრივ, მიუხედავად იმისა, რომ სალიერის ორივე ოპერა ფართოდ იყო ცნობილი 80-იანი წლების მეორე ნახევარში . ჯ. რაისი ვარაუდობს, რომ მოცარტი შეგნებულად „იღებდა შთაგონებას“ სალიერის მუსიკიდან.
სამეფო მუსიკის აკადემია 1790 წელს
დანაიდებში, ისევე როგორც სალიერის შემდეგ ოპერებში, მკვლევარები აღნიშნავენ იმ ხარისხს, რომელიც აკლდა არა მხოლოდ იტალიურ საოპერო სერიებს, არამედ გლუკსაც: სიმფონიური აზროვნება, რომელიც ქმნის მთლიანობას არა ფრაგმენტებისგან, თუნდაც ისინი გლუკიანში იყოს შერწყმული. გზა დიდ სცენებში, მაგრამ მასალის ბუნებრივი განვითარებიდან. და ამ მხრივ, დანაიდები და ტროფონიუსის მღვიმე ასევე წინასწარმეტყველებენ გვიან მოცარტის მუშაობას.
"უდიდესი მუსიკალური დიპლომატი" სალიერი ამჯობინა არ ისაუბროს თავისი თანამედროვეების კომპოზიციებზე - გარდა გლუკისა, რომლის ნამუშევარი იყო მისთვის, მისი სტუდენტების ჩვენებით, წამყვანი ვარსკვლავი - და არავინ იცის, რა გრძნობები. მასში მოცარტის ოპერები აღძრა. გ. აბერტი თვლიდა, რომ სალიერი, "მაღალი მუსიკალური დრამის ზღაპრულ გზაზე" არ შეიძლება არ განეშორებინა მოცარტი და მისი ხელოვნება, მათი განსხვავებული დამოკიდებულება გლუკის მიმართ ხელს უშლიდა ყოველგვარ სულიერ დაახლოებას. მაგრამ თუ მას ეჭვიანობდა - Seraglio-დან გატაცების წარმატებაზე (იმ დროს მოცარტი სხვა წარმატებებით ვერ დაიკვეხნიდა და სალიერის ნამდვილი მეტოქეები იყვნენ გ. სარტი და გ. პაისიელო ), მაშინ 1786 წლის თებერვალში მან მიიღო. კმაყოფილება, როდესაც მისმა ერთმოქმედებიანმა ოპერამ „პირველი მუსიკა, შემდეგ სიტყვები“ მოიგო პირდაპირი კონკურენცია მოცარტის „თეატრის რეჟისორთან“.
სალიერს საფრანგეთში დიდი იმედგაცრუება ელოდა: მის მიერ შეკვეთილი ორი ოპერიდან პირველი, ლირიკული ტრაგედია „ჰორასი“ (პ. კორნეის მიხედვით), პირველად 1786 წლის დეკემბერში დადგმული, წარმატებული არ აღმოჩნდა. ამ ინოვაციურ ოპერაში, რომელიც დაფუძნებულია ძველ რომაულ სიუჟეტზე, მოქმედებები ერთმანეთთან იყო დაკავშირებული, როგორც ბერძნული ტრაგედიის გუნდები. მაგრამ ეს არ იყო ის, რასაც ელოდნენ ვერსალსა და ფონტენბლოში, სადაც სპექტაკლები მიმდინარეობდა: „ფრანგული გალანტურობა“, - წერდა იმ დღეებში ერთ-ერთი გაზეთი, „სურვებს სიყვარულს, სანახაობას, ცეკვას და ეს ყველაფერი იშვიათად არის შერწყმული ისტორიულ ნაწარმოებებთან. , სადაც საფუძველი მკაცრი გმირობაა“. კომპოზიტორის საბედნიეროდ, ეს წარუმატებლობა საკმარისი არ აღმოჩნდა მისი რეპუტაციის შესალახად.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ამადეუსი (ფილმი)
(ინგლ. Amadeus) — მილოშ ფორმანის ფილმი, რომელიც 1984 წელს გამოვიდა ეკრანებზე. ფილმი გადაღებულია 1979 წელს გამოცემული ამავე სახელწოდების პიესის მიხედვით, რომელიც, თავის მხრივ, ალექსანდრე პუშკინის პიესის „მოცარტი და სალიერის“ ვარიაციაა. ფილმი ასახავს კომპიზიტორების, ვოლფგანგ ამადეუს მოცარტისა და ანტონიო სალიერის ურთიერთობას. იხ. ბმულზე კინო რუსულ ენაზე
სიუჟეტი -1820 წ. ანტონიო სალიერი (ფ. მიურეი აბრაამი) თვითმკვლელობის წარუმატებელი მცდელობის შემდეგ გიჟურ თავშესაფარში ხვდება. ახალგაზრდა მღვდელი (რიჩარდ ფრანკი) მოდის მის აღსარებაზე და სალიერი უყვება მას თავისი ცხოვრების ისტორიას.
1760-იან წლებში ძალიან ახალგაზრდა ვოლფგანგ ამადეუს მოცარტმა (მიროსლავ სეკერა) ყველა გააოცა თავისი მუსიკალური უნარებით, ხოლო სალიერი (მარტინ კავინა), რომელიც მას კერპად აქცევდა, ბევრს შრომობდა და ღმერთს ევედრებოდა, რომ მუსიკოსი გამხდარიყო. 1774 წლისთვის სალიერიმ მიიღო სასამართლო კომპოზიტორის თანამდებობა ვენაში და სწავლობდა თავად იმპერატორ ჯოზეფ II-სთან (ჯეფრი ჯონსი).
შვიდი წლის შემდეგ, მოცარტის მფარველის (ტომ ჰალსი), ზალცბურგის პრინცი-არქიეპისკოპოსის (ნიკოლას კეპროსი) საპატივცემულოდ გამართულ მიღებაზე სალიერი შოკირებულია: ბრწყინვალე მუსიკოსი აღმოჩნდება უგუნური, უხეში, ადიდებული სიცილი ახალგაზრდა. ღვთისმოსავი კათოლიკე სალიერი ვერ ხვდება, რატომ აჩუქა ყოვლისშემძლემ ასეთი დიდი საჩუქარი არა მას, არამედ მოცარტს. მას ეჩვენება, რომ ღმერთი, მისი მედიდურობის დაცინვის მიზნით, ქმნის ლამაზ მუსიკას მოცარტის მეშვეობით. სალიერი უარს ამბობს ღმერთზე და პირობას დებს, რომ შურს იძიებს მასზე მოცარტის განადგურებით.
სალიერი თავს იჩენს მოცარტის მოკავშირედ და მეგობრად, ყველა ღონეს ხმარობს მისი რეპუტაციის გასანადგურებლად და კომპოზიციების წართმევას. მოცარტის ჯანმრთელობაზე, ქორწინებასა და სასამართლოში რეპუტაციაზე სერიოზულად მოქმედებს მისი სასმელი, მაგრამ მისი მუსიკა მაინც შესანიშნავია.
სალიერი აიძულებს მოცარტის იფიქროს, რომ მისი ახლახან გარდაცვლილი მამა (როი დოტრისი) აღდგა, რათა რეკვიემი შეასრულოს. სალიერი იმედოვნებს, რომ მიიღებს ქულებს, მოკლავს მოცარტს და შემდეგ შეასრულებს რექვიემს მის დაკრძალვაზე, როგორც საკუთარი კომპოზიცია.
ამასობაში მოცარტის მეგობარი, ემანუელ შიკანედერი (საიმონ კელოუ) იწვევს მას ოპერის დასაწერად "ხალხისთვის". მოცარტი ეთანხმება და ქმნის ჯადოსნურ ფლეიტას. ოპერას დიდი წარმატება აქვს, მაგრამ სპექტაკლის დროს გადატვირთული მოცარტი გონებას კარგავს. სალიერი მას სახლში მიჰყავს და არწმუნებს, რომ გააგრძელოს რეკვიემი, სთავაზობს ჩანაწერების ჩაწერას ლოგინში მიჯაჭვული მოცარტის კარნახით. დასასვენებლად შეწყვეტისას მოცარტი მადლობას უხდის სალიერს, რომ ყოველთვის მისი მეგობარი იყო. სალიერი აღიარებს, რომ მოცარტი არის უდიდესი კომპოზიტორი, რომელიც მან იცის.
იხ. ვიდეო - AMADEUS REMASTERED HD - MOZART INSULTS SALIERI BY PLAYING HIS OWN PIECE BETTER THAN HE DID - This is one of my favorite scenes from Amadeus. It is rare for a film to have two actors be nominated for the same award. Thomas Hulce eventually lost to F. Murray Abraham at the Oscars, but there is no denying that both gave outstanding performances.
It was said that the real Mozart had a very childlike laugh which Hulce does his best imaginative version of. The laugh is so jarring and out of the blue that it catches the Emperor off guard twice.
Mozart is either arrogant or socially unaware because he insults Salieri multiple times. As Mozart plays Salieri's little march and notes "the rest is just the same, isn't it?" you can see how maligned Salieri felt. Then to top it off Mozart declares "that doesn't quite work, now does it?" and then proceeds to take Salieri's tune and add embellishments and improvisation such that Salieri can only look on in jealousy mixed with resentment.
Salieri's jealousy and contempt for Mozart is best summed up with the line "Grazie, Signore..." as he looks up at the crucifix.
კონსტანსი (ელიზაბეტ ბერიჯი) მეორე დილით ბრუნდება. ის მოითხოვს, რომ სალიერი სასწრაფოდ დატოვოს და დაუმთავრებელ რეკვიემს ჩაკეტვის ქვეშ მალავს. კონსტანცია უახლოვდება მოცარტის საწოლს და აღმოაჩენს, რომ ის მკვდარია. მოცარტს ბოლო მოგზაურობაში მხოლოდ რამდენიმე ნათესავი აცილებს, ის საერთო საფლავშია დაკრძალული.
ახალგაზრდა მღვდელი შოკირებულია სალიერის აღიარებით. ასაკოვანი კომპოზიტორი ამბობს, რომ „მოწყალე“ ღმერთმა მოცარტის მოკვლა არჩია, ვიდრე სალიერიმ მისი მუსიკა მოიპაროს. მაშინ სალიერი, მწარე ირონიით, ჰპირდება, რომ ილოცებს ახალგაზრდა მღვდელს და მსოფლიოს ყველა მედიდურობას, როგორც მათი ორდენის მფარველს. მომსახურე (ბრაიან პეტიფერი) სალიერი საპირფარეშოში მიიყვანს უამრავ გიჟს, სალიერი მიესალმება მათ სიტყვებით: "მე გაპატიებ, მე გაპატიებ ყველას...". მოცარტის სიცილი ისმის.
იხ. ვიდეო - Amadeus (1984) Official Trailer - F. Murray Abraham, Mozart Drama Movie HD
ფილმში მოთხრობილი ამბავი გამოგონილია და შეფერის მიერ სალიერის ასახვა არაფერ შუაშია ორიგინალთან. სინამდვილეში, ანტონიო სალიერი ერთ დროს ბევრად უფრო ცნობილი იყო, ვიდრე მოცარტი და, არავითარ შემთხვევაში არ იყო უღიმღამო ან უღიმღამო, იგი სარგებლობდა დამსახურებული პატივისცემით მისი კოლეგების, მათ შორის მოცარტისგან; სალიერის სტუდენტებმა ბეთჰოვენმა და შუბერტმა მას თავიანთი კომპოზიციები მიუძღვნეს. 35 წლის განმავლობაში სალიერი იკავებდა უმაღლეს მუსიკალურ პოსტს ვენაში, ჰყავდა ბევრი შურიანი ადამიანი (მოცარტმაც წარუმატებლად მიმართა მის პოსტზე - სასამართლო ბენდი), მაგრამ პუშკინის მსუბუქი ხელით არაკეთილსინდისიერების მიერ შედგენილი ჭორები გადაიქცა. ლეგენდა: სალიერი დაიწყო ნაძირალა და შურიანი ურჩხულის აღქმა; თუმცა მისი დანაშაული არასოდეს დამტკიცდა და ჭორიც კი, რომ სიკვდილის საწოლზე თავად აღიარა მოცარტის მკვლელობა, არავის და არაფერს ადასტურებდა. მას შემდეგ, რაც ინგლისურმა თეატრმა იტალიაში შეფერის პიესა წარადგინა, რამაც კომპოზიტორის თანამემამულეებში აღშფოთება გამოიწვია, მილანის კონსერვატორიამ დაიწყო სალიერის სასამართლო პროცესი - მოცარტის მკვლელობის ბრალდებით. 1997 წლის მაისში, სასამართლომ, რომელიც იჯდა მილანის იუსტიციის სასახლის მთავარ დარბაზში, ბრალდებისა და დაცვის მოწმეების მოსმენის შემდეგ (მოცარტისა და სალიერის ცხოვრებისა და მოღვაწეობის მკვლევარები, ისევე როგორც ექიმები), კომპოზიტორს გამამართლებელი განაჩენი გამოუტანა..
ფილმში შავებში ჩაცმული კაცი ზამთარში მოცარტს რეკვიემს უბრძანებს, ფაქტიურად შუა ზაფხული იყო და სალიერი ამ ამბავთან არაფერ შუაშია: დამკვეთისა და შუამავლის სახელები კარგად არის ცნობილი მუსიკათმცოდნეებისთვის.
