ინგლ. Ralph Waldo Emerson; 25 მაისი 1803, ბოსტონი, აშშ — 27 აპრილი 1882, კონკორდი, აშშ - ამერიკელი ესეისტი, პოეტი, ფილოსოფი, ღვდელი, ლექტორი, საზოგადო მოღვაწე, ერთერთი გამორჩეული მოაზროვნე და მწერალი აშშ.
მისი ესეში (ბუნება -Nature 1836) პირველად გამოთქვა აზრი და ჩამოაყალიბა ტრანცედენტალიზმის. დაწერა ცნობილი სიტყვა ,, ამერიკელი მეცნიერები ((«American Scholar», 1837), რომელზეც ოლივერ უელდ ხოლმსი (უფროსი) დაარქვა ,,ინტელექტუალური დეკლარაცია დამოუკიდებლობის'' მისი ფილოსოფია შეეხო ისეთ საკითხებს როგორიცა არის პიროვნების, თავისუფლების, ურთიერთობა სულისა და ბუნებას. მისი მეგობარი იყო ჰენრი დევიდის-ძე ტორო. იხ. ვიდეო
ემერსონის მამა იყო უნუტარული ეკლესიის მღვდელი, მისი გარდაცვალების შემდეგ ოჯახი დიდი ხნის განმავლობაში სიღარიბეში იყო.
1821წ-ს უოლდმა დაამთავრა ჰარვარდი, სადაც მიიღო თეოგიური სწავლება. უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ ბოსტონის უნიტარულ ეკლესიაში დაიწყო ქადაგება.
იყო ლიბარალური მღვდელი ახალი ინგლისის უნიტარული ეკლესიის. მაგრამ მისი პირველი ცოლის უეცარი გარდაცვალების შემდეგ მან განიცადა იდეოლოგიური კრიზისი, რის შედეგადაც, 1832 წლის შემოდგომაზე, იგი წინააღმდეგი იყო რიგით ვახშმის რიტუალს, რითაც მოიწვია მრევლები, გააუქმონ მისი აღსრულება. კონფლიქტის დროს, იგი იძულებული გახდა დაეტოვებინა თავისი სამრევლო, ხოლო განაგრძო ქადაგების წარდგენა, როგორც მოწვეული მღვდელი, 1838 წლამდე მასაჩუსეტსის სხვადასხვა სამრევლოში. ქადაგების დროს, ემერსონმა დაწერა 190 ქადაგება. მან თავისი ცხოვრება ლექციებით და 1850 წლისთვის ცნობილი გახდა შეერთებული შტატების ფარგლებს გარეთ.
მეორედ დაქორწინებისას, 1835 წელს, იგი დასახლდა კონკორდში (მასაჩუსეტსი), ამჯერად მისი ლექციების გეოგრაფიულ არეალი ვრცელდება ისეთ ქვეყნებზე როგორიცა არის კანადა, კალიფორნია, ინგლისი და საფრანგეთი.
დროდადრო მან გადაწერა ძველი ლექციები, შეადგინა მათი კრებულები: ნარკვევები (1844), კაცობრიობის წარმომადგენლები (წარმომადგენლები, კაცები, 1850), ინგლისური ცხოვრების მახასიათებლები (ინგლისური თვისებები, 1856), მორალური ფილოსოფია ( ცხოვრების წესი, 1860). 1846 და 1867 წლებში გამოიცა მისი ლექსების წიგნები. მისი რამდენიმე ლექსი - "ბრაჰმა" (ბრაჰმა), "დღეები" (დღეები), "ბლისკარდი" (თოვლის შტორმი) და "კონკორდ ჰიმნი" (Concord Hymn) - შევიდა ამერიკული ლიტერატურის კლასიკაში. იგი გარდაიცვალა კონკორდში 1882 წლის 27 აპრილს. მისი დღიურები დაიბეჭდა (ჟურნალებში, 1909-1914).
ძვირფასი საკვები პროდუქტი. ყველაზე ხშირად საუბრობენ ნატურალურ, ე.ი. ფუტკრის თაფლზე, რომელიც წარმოადგენს ტკბილ, სიროფისებრ ნივთიერებას, რომელსაც ყვავილისნექტრისაგან ან მანანასაგან აგროვებს მუშა ფუტკარი, გადაამუშავებს და იყენებს საკვებად; სკაში შეტანილი ნექტრიდან ფუტკარი ახდენს აქტიურ ვენტილაციას და ზედმეტი წყალი თანდათან ორთქლდება, ხდება რთული შაქრების ინვერსია. ამ პროცესს თაფლის მომწიფება ეწოდება.
ფუთკარი, აგროვებს ნექტარს
საბოლოოდ თაფლში რჩება 18-22% წყალი, მარტივი შაქრები, მარილები, ვიტამინები, არომატული და მღებავი ნივთიერებები და სხვა, რომელთა შემცველობაზეც არის დამოკიდებული თაფლის ფიზიკური და ქიმიური თვისებები. მისი ქიმიური შემადგენლობა დამოკიდებულია მცენარეების სახეობაზე, კლიმატურ პირობებზე და სხვა. თაფლის შემადგენლობაში შედის 13-20% წყალი, 80%-ზე მეტი ნახშირწყლები (გლუკოზა, ფრუქტოზა, საქაროზა, მალტოზა), 0,4% ცილა, 0,3% ნაცარი, აგრეთვე ორგანული მჟავები, ფერმენტები, ასკორბინის მჟავა და სხვ. თაფლს გააჩნია მრავალმხრივი სამკურნალო, დამაკონსერვებელი, ობის სოკოების საწინააღმდეგო და სხვა თვისებები.
იხ. ვიდეო
თაფლი მარტო გემრიელი არ არის ის პირველ რიგში წამალი საშუალება არის. სიდნეის უნივერსისტეტის მეცნიერებმა დაამტკიცეს, რომ ზოგიერთი თაფლის ფიჭა მოქედებს ანტიბიოტიკის ეფექტი, როგორც მინიმუმი მკურნალობისთვის ჭრილობებისა და ინფექციური დაავადებისას.
ფიჭა თაფლით
ანტიბიოტიკების მოქმედება ხშირად შემოიფარგლება მხოლოდ გარკვეული სახის პათოგენური ბაქტერიებით. მიკრობების უმეტესობა, რომლებიც იწვევენ ე.წ ნოზოკომიურ ინფექციებს, განსაკუთრებით საშიშროებას, რადგან ისინი რეზიდენტულია მინიმუმ ერთი ანტიბიოტიკით. ეს შეზღუდვები არ ყოფილა შესწავლის დროს თაფლის გამოყენების დროს, იგი მოქმედებდა ყველა ცნობილ პათოგენების წინააღმდეგ, მათ შორის მრავლად იყო მულტირეზისტენტული ბაქტერიები. გადამწყვეტი იყო ის, რომ ბაქტერიებს არ შეეძლიათ ადაპტირება და წინააღმდეგობის გაწევა თაფლის მიმართ, როგორც ეს ანტიბიოტიკების შემთხვევაში ხდება.
თაფლი არის ყვავილოვანი ნექტარი, რომელიც ნაწილობრივ თხრიან თაფლის ფუტკრის ჩიყში. იგი შეიცავს 13-20% წყალს, 75-80% ნახშირწყლებს (გლუკოზა, ფრუქტოზა, საქაროზა), ვიტამინები, აგრეთვე ანტისეპტიკური ნივთიერებები, რის გამოც იგი გამოიყენება როგორც ტრადიციული წამალი.
მეცნიერებმა გამოიყენეს ისეთი ცნობილი თაფლის სახეობები, როგორიცაა კასკავა და ჟელე ბუჩქი ახალი ზელანდიიდან და ავსტრალიიდან (შეგროვებულია Leptospermum scoparium და Leptospermum polygalifolium მცენარეების ყვავილებიდან, ჩაის ხის ჯიშებიდან). ორივე ჯიში ასევე გამოიყენება მედიცინაში, მაგრამ თითქმის არასოდეს გამოიყენება საავადმყოფოებში. კვლევა ცალსახად ამტკიცებს, რომ სამედიცინო თაფლს ხშირ შემთხვევაში შეიძლება გამოყენებულ იქნას ანტისეპტიკური მალამოები ჭრილობების სამკურნალოდ ან კათეტერის სამკურნალოდ. ანტიბიოტიკების ხანმოკლე ხანგრძლივობის გათვალისწინებით, რეზისტენტობის დაჩქარების გამო, მიზანშეწონილია გამოიყენოთ ინფექციების მკურნალობის ალტერნატიული მეთოდები. ყველა გამოცდილებით თაფლის ნაყოფი აღებული იქნა ფუტკრებისგან, რომლებიც აგროვებდნენ ლეპტოსპერმიუმის ჩაის ხის ნექტარს. მეცნიერებმა ჯერ კიდევ არ იციან თაფლის ანტიბიოტიკულ მოქმედებაზე პასუხისმგებელი ზუსტი კომპონენტი და როგორ ახერხებს საბოლოოდ გაუმკლავდეს ინფექციებს. ისინი გვთავაზობენ, რომ კომპონენტი, სახელწოდებით მეთილგლოქსალი, თაფლის სხვა აქამდე უცნობი კომპონენტებთან ერთად, მოქმედებს პათოგენებზე, რაც ხელს უშლის მათ ახალი მუტაციების ჩამოყალიბებაში, რომლებიც მდგრადია თაფლის მიმართ.
ყველა გამოცდილი თაფლის ნაყოფი აღებული იქნა ფუტკრებისგან, რომლებიც აგროვებდნენ ლეპტოსპერმიუმის ჩაის ხის ნექტარს. მეცნიერებმა ჯერ კიდევ არ იციან თაფლის ანტიბიოტიკულ მოქმედებაზე პასუხისმგებელი ზუსტი კომპონენტი და როგორ ახერხებს ინფექციის გაუმკლავებას. ისინი გვთავაზობენ, რომ კომპონენტი, სახელწოდებით მეთილგლოქსალი, თაფლის სხვა აქამდე უცნობი კომპონენტებთან ერთად, მოქმედებს პათოგენებზე, რაც ხელს უშლის მათ ახალი მუტაციების ჩამოყალიბებაში, რომლებიც მდგრადია თაფლის მიმართ.
არც ისე დიდი ხნის წინ, ოტავის უნივერსიტეტის კანადელმა მეცნიერებმა გამოიკვლიეს თაფლის მოქმედება მიკროორგანიზმების 11 შტამზე, მათ შორის ისეთი საშიში პათოგენების ჩათვლით, როგორიცაა Staphylococcus aureus და Cyanogen stick. ორივე პათოგენი ხშირად გამძლეა ანტიბიოტიკების მოქმედების მიმართ და ამ შემთხვევაში პრაქტიკულად არ ექვემდებარება ექსპოზიციას.
ექიმების აზრით, თაფლს შეუძლია ეფექტურად გაანადგუროს ეს ბაქტერიები, როგორც თხევად სისქეში, ასევე წყლის ზედაპირზე არსებულ ბიოფილმენტებში.
მისი მოქმედების ეფექტურობა შედარებული იყო ანტიბიოტიკების ეფექტურობით, ხოლო ანტიბიოტიკებისადმი მდგრადი ბაქტერიები ასევე გარდაიცვალა თაფლთან კონტაქტის დროს.
მეცნიერების აზრით, ეს გამოკვლევა ადასტურებს თაფლის უნარს ქრონიკული runny ცხვირის მკურნალობისთვის.
როგორც ვირუსები, ასევე ბაქტერიები ცნობილია, რომ იწვევს წვიმების დროს. ვირუსული runny ცხვირი არ საჭიროებს ანტიბიოტიკების გამოყენებას და, როგორც წესი, თავისთავად მიდის.
ბაქტერიული რინიტის მკურნალობა უნდა ჩატარდეს ანტიბიოტიკებით, მაგრამ თუ ბაქტერია გახდა მათ მიმართ რეზისტენტული, მაშინ დაავადება შეიძლება გადავიდეს მუდმივ ქრონიკულ ფორმაში. ამ შემთხვევაში, მეცნიერთა აზრით, თაფლი შეიძლება ანტიბიოტიკების ეფექტური შემცვლელი იყოს და დაავადების განკურნება.
იხ. ვიდეო
არსებობს აგრეთვე ხელოვნური თაფლი, რომელსაც არაფერი აქვს საერთო ნატურალურ თაფლთან. მას აწარმოებენ საქაროზის ინვერსიით ლიმონის მჟავის დამატებით. ზოგჯერ უმატებენ სინთეთიკურ არომატიზატორებს. ხელოვნური თაფლი შესაძლოა გამოყენებული იყოს როგორც საკვები ნივთიერება, მაგრამ მას, არ გააჩნია სასარგებლო და სამკურნალო თვისებები. თაფლის ფალსიფიკაცია ფართოდ არის გავრცელებული. თაფლის ფალსიფიცირების ყველაზე მარტივი ხერხი: შაქრის სიროპს უმატებენ ძმარს და საღებავს; ასეთ „თაფლს“ ბოშურს უწოდებენ.
ჭურჭელი შიდა წნევის ქვეშ მყოფი შეკუმშული, თხევადი (დიდი წნევის სახით თხევად სახით) და წნევის ქვეშ მყოფი გაზების შესანახად .
შეკუმშული ფორმით შენახული გაზები ნორმალურ ტემპერატურაში შედის: ჟანგბადი, ჰაერი, წყალბადი, აზოტი, მეთანი, ფტორი, ჰელიუმი და სხვა აირები.
სხვა გაზების უმეტესობა, როდესაც წნევა მოიმატებს, ხდება თხევადი და ინახება ცილინდრებში თხევადი ფორმით, სამაცივროდ. მაგალითად: ქლორი, ამიაკი, ნახშირორჟანგი, აზოტის ოქსიდი, თხევადი ნავთობის გაზები და სხვ.
გაზის ბალონებმა უნდა გაიარონ სავალდებულო ტექნიკური შემოწმების პროცედურა კონკრეტული დიზაინის და სამუშაო პირობებისთვის განსაზღვრული პერიოდის შემდეგ. ტექნიკური გამოკვლევის შედეგები აღირიცხება პასპორტში ზემოქმედების ბეჭდით: შედუღებულ ცილინდრებზე - თავის მახლობლად დაფიქსირებულ ლითონის ფირფიტაზე, თვის გვერდიდან ქვედა ცილინდრებზე. პასპორტი შეიცავს ინფორმაციას ცილინდრის შესახებ - მასა, სიმძლავრე, დამზადების თარიღი და ა.შ. მხოლოდ სრულად ფუნქციონალური გაზის ცილინდრებია, რომლებმაც გაიარეს ტექნიკური შემოწმების პროცედურა.
ტრანსპორტირების დროს ცილინდრების მექანიკური დაცვისთვის შეიძლება გამოყენებულ იქნას რეზინის რგოლები.
ჟანგბადის ცილინდრებისა და აალებადი საწვავის ღუმელებზე სარქველების ძაფის მიმართულება განსხვავებულია , რათა გამოირიცხოს გადაცემათა კოლოფის კავშირი წვის გაზების ნარჩენებთან ჟანგბადის ცილინდრამდე და ფეთქებადი ნარევების წარმოქმნა.
გაზის ცილინდრის აფეთქება ტოლია ძალის 122 მმ საარტილერიო ჭურვის დეტონაციის და შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული დაზიანება და სიკვდილი. მაგალითად, 2015 წელს ინდოეთში, დაახლოებით 80 ადამიანი დაიღუპა ბალონის აფეთქების შედეგად კაფეში, მეზობელი კორპუსი ჩამოინგრა.
აზიისა და აფრიკის კონტინენტზე გავრცელებული მონათესავე ენები, რომელთა ფიქსირებული ისტორია 6 ათას წელს მოიცავს. სემიტურ ენებს ყოფენ აღმოსავლურ (აქადური — მესოპოტამიაში) და დასავლურ შტოებად. დასავლური თავის მხრივ იყოფა ჩრდილოურ სემიტურად (ამორეული, უგარითული, არამეული, ებრაული, მოაბური, ფინიკიური), რომლებიც სირია-პალესტინაშია გავრცელებული, და სამხრეთულ სემიტურად (არაბული, ეთიოპიური), რომლებიც არაბეთის ნახევარკუნძულსა და აფრიკის კონტინენტზეა გავრცელებული.
არაბული ენა - ( მშობლიური ენაზე საუბრობს 240 მლნ ადამიანი, საერთო რიცხვი - 300 მილნ )
ამჰარული ენა - (25მლნ ადამიან)
ტრიტიანი - (9 მლნ) ივრითული - (8მლნ) ასირიული ახალარემეული (1 - 2 მლნ ადამიანი) მალტური ენა (371 900 ადამიანი)
(ძვ. ბერძნ.Πυθαγόρας ὁ Σάμιος; დ. ~ძვ. წ. 580 — ძვ. წ. 500) — ძველი ბერძენი, იონიელი მათემატიკოსი და ფილოსოფოსი, მისტიური რელიგიური და სამეცნიერო საზოგადოების სახ. “პითაგორელები” დამფუძნებელი, ყველაზე უკეთ ცნობილია „პითაგორას თეორემით“, რომელიც მის სახელს ატარებს. ანტიკური ბიოგრაფები პითაგორაზე მრავალი ლეგედებს აღნიშნავენ. ყველა გავცელებული ვერსიით პითაგორა დაიბადა კუნძულ სამოსზე. ახაგაზდრობაში ბევრს მოაგზაურობდა და სწავლობდა (სვხდასხვა ლეგედენბში ფიგურირიებს ეგვიპტელი ქურუმები, ქალდეველები, მაგები ზარათუშტრა და სხვ). დაბრუნების შემდეგ სამოზე უთანხმოების გამო ტირან პოლიკატერსთან იძულებუ გახდა ემგრირებულიყო იტალიაში. პოლის კროტონზე მან შექმნა საკუთარი სკოლა. პითაგორას სკოლა ადარეებენ ქრისტიანული მანასტერს და მასონური ლოჟას. დროდა დრო მისი პოლიტიკური გავლენა ძლიერდებოდა. ის როგორც ასეთი, არ იმყოფებოდა ხელისუფლებაში. საუბარი იყო ძალაუფლების სტრუქტურებში საზოგადოების ცალკეული წევრების გავლენის გაზრდაზე.
იხ. ვიდეო ნუ ჩასთვლი
პითაგორა ასევე ქადაგებდა რეინკარნაციას (სწავლებას სულების გადასახლება), ვეგეტარიანობას, სფეროების ჰარმონიას და სხვ.
პითაგორას ბიაგრაფები ანტიკური წყაროების მრავალი ურთიერთსაწინაამღდეგო ლეგენდებს აღნიშნავენ ახალგაზრდა პითაგორას მოგზაურობისსხვადსხვა ქვეყნებში სადაც ის სწავლობდა აღმოსავლურ მათემატიკასა და ასტრონომიას, ასევე გაეცნო არაბერძნული რელიგიური კულტებს. პითაგორას მასწავლებლების შესახებ გარკვეულად არაფერია ნათქვამი. უფრო ახლოს იყო ფერეკდთან.
სამეცნიერო მიღწევები - მათემატიკაში პითაგორას უკავშირდება სისტემატიური მტკიცებულებათა სისტემატური შემოღება, მართკუთხა ფიგურების გეომეტრიის დედუქციური კონსტრუქცია, მსგავსების დოქტრინის შექმნა, ზოგიერთი რეგულარული პოლიდედასა და მრავალკუთხედების მშენებლობა, თანაბარი და უცნაური, პრემიერ და რთული რიცხვების დოქტრინა, პროპორციები, არითმეტიკული, გეომეტრიული და ჰარმონიული საშუალებები
ასტრონომიაში - ის დაინტეერსდა კვლევებით არისტოტელეს მსგავსად ლეგენდებში: რისთვის შექმნა ბუნებამ და ღვთაებამ სამყაროში: როდესაც მას კითხეს რა არის ეს, მან უპასუხა: ცის მოფიქრება
უძველესმა ავტორებმა პარმენიდიმ და ანაქსიმანდრომ პითაგორას მიწერეს დედამიწის სფერული ფორმის შესახებ იდეა. მან პირველად ნახა ხუთი კლიმატური ზხონა, ატკიცებდა, რომ ,,დილის ვარსკლვავი;; ფოსფორი და ,,ვენერა'' ჰესპერი საღამოს ერთიდაიგივე ასტრონომიული ობიექტებია (პლანეტა ვენერა). შემოიტანა ეკლიპტიკადა პლანეტარული დახრა.
პითაგორა
თანამედროვე სიძველეების იდეების მიხედვით, პითაგორას არც ერთი ნაწარმოები არ დაუწერია. ინფორმაცია პითაგორას ცხოვრებისა და სწავლებების შესახებ ეფუძნება ცნობებს მისი გარდაცვალებიდან საუკუნეების შემდეგ დაწერილ წყაროებიდან. პითაგორას მიერ შექმნილ ამავე სახელწოდების სკოლაში ისინი არა მხოლოდ ადიდებდნენ თავიანთი დამაარსებლის სიბრძნეს, არამედ მიაწერდნენ მას შემდგომი თაობების ყველა მიღწევას. ამ მხრივ, შეუძლებელია გადაწყვიტო, თუ ვის ეკუთვნის ესა თუ ის თანამდებობა - პითაგორა თუ მისი მიმდევრები V-IV საუკუნეებში. არისტოტელეს უკვე წააწყდა ეს სირთულეები, ამჯობინა პითაგორაელთა სწავლებები გაეხსნა პითაგორას სახელის ხსენების გარეშე.
ისტორიკოს L. Ya. Zhmud-ს აქვს მხოლოდ 15 ცნობა პითაგორასა და პითაგორაელებზე ძვ.წ. VI-V საუკუნეების ავტორების მიერ. ე., რაც ბევრად მეტია, ვიდრე ნებისმიერი სხვა ფილოსოფოსი. პითაგორას პირველი ნახსენები ეკუთვნის ქსენოფანეს და არის კაუსტიკური სატირა პითაგორას სწავლებების რელიგიურ კომპონენტზე სულების გადასახლების შესახებ:
ერთხელაც გაივლის და ხედავს - ძაღლი ცემისგან ღრიალებს,
მან სინანული იგრძნო და თქვა შემდეგი სიტყვა:
დაასრულეთ, არ დაარტყით! მკვდარი ადამიანის ამ ყვირილში, ტკბილი ხმა,
ეს ჩემი საკუთარი ლეკვია, მე მას მეგობრად ვაღიარებ
პითაგორას უშუალო მოსწავლეებმა არ დატოვეს წერილობითი მტკიცებულება მისი სწავლების თავისებურებების შესახებ. პითაგორაიზმის შესახებ პირველი წიგნი დაწერა ფილოლაუსმა, რომელიც დაიბადა პითაგორას გარდაცვალებიდან 20 წლის შემდეგ. ორფიზმის არსებობის ფონზე ჩამოყალიბდა პითაგორეანიზმის დოქტრინა. ერთი, უფრო გავრცელებული თვალსაზრისის თანახმად, პითაგორამ მრავალი იდეა მიიღო ამ მისტიკური სწავლებიდან. ამავე დროს, არსებობს საპირისპირო თვალსაზრისიც. იონ ქიოსელი ამტკიცებდა, რომ სწორედ პითაგორამ მიაწერა მისი ლექსები ორფეოსს. ეს განცხადებები მოწმობს სწავლებების გარკვეულ მსგავსებაზე. კითხვა იმის შესახებ, თუ სად ასახავს ფილოლაუსი პითაგორას შეხედულებებს და სად მოაქვს საკუთარი, ღია რჩება. პითაგორასა და მისი მოძღვრების შესახებ ინფორმაციის უმეტესი ნაწილი მის თანამედროვეებს მიეცა გვიანი ანტიკური ავტორების გადმოცემით, როგორიცაა დიოგენე ლაერციუსი (180-240), პროკლე დიადოქოსი (412-485), პორფირი (232/233-304/306) და იამბლიქე. (245/280 - 325/330). მათ თხზულებებში IV საუკუნის ავტორების მტკიცებულებანი ძვ.წ. ე. (არისტოტელე, ჰერაკლიდე პონტოელი, დიკეარქუსი, არისტოქსენუსი, ტიმეოსი და სხვ.) ძნელია გამოვყო ნეოპითაგორას ფენები და მხატვრული ლიტერატურა.
პითაგორას დოქტრინის სირთულე დიდწილად გამოწვეულია წყაროების ბუნებით. მათი რიცხვი დროთა განმავლობაში იზრდება პითაგორას გარდაცვალების შემდეგ, ხოლო სანდოობა მცირდება.
ნუმიზმატიკური მონაცემები ასევე მოწმობს პითაგორასა და მისი სწავლებების განსაკუთრებულ პოპულარობას ძველ ელადაში. 430-420 წლებში ძვ.წ. ე. აბდერაში მოჭრეს მონეტები ფილოსოფოსის გამოსახულებით და ლეგენდა „ΠΥΘΑΓΟΡΗΕ“. ამ პერიოდისთვის შემთხვევა უპრეცედენტოა, ვინაიდან ეს არის პირველი პორტრეტი მონეტაზე, ყოველ შემთხვევაში, პირველი ხელმოწერილი პორტრეტი .
პითაგორას ცხოვრების ისტორია ძნელია განვასხვავოთ ლეგენდებისგან, რომლებიც წარმოადგენენ მას, როგორც სრულყოფილ ბრძენს და დიდ მეცნიერს, ინიცირებული ბერძნებისა და ბარბაროსების ყველა საიდუმლოებაში. ჰეროდოტესაც კი უწოდებდა მას „უდიდესი ელინური ბრძენი“ . პითაგორას ცხოვრებისა და მოძღვრების შესახებ ძირითადი წყაროა ნეოპლატონური ფილოსოფოსის იამბლიქუსის (242-306 წწ.) „პითაგორას ცხოვრების შესახებ“ შრომები; პორფირი (234-305) „პითაგორას ცხოვრება“; დიოგენე ლაერტესი (200-250) წიგნი. 8, "პითაგორა". ეს ავტორები ეყრდნობოდნენ ადრინდელი ავტორების თხზულებებს, რომელთაგან აღსანიშნავია არისტოქსენუსი (ძვ. წ. 370-300 წწ.), არისტოტელეს სტუდენტი, წარმოშობით ტარენტუმიდან, სადაც პითაგორეელთა პოზიციები ძლიერი იყო. ამრიგად, პითაგორას სწავლებების შესახებ ადრეული ცნობილი წყაროები მისი გარდაცვალებიდან მხოლოდ 200 წლის შემდეგ გამოჩნდა.
