ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ეგვიპტის პირამიდების მშენებლობის ტექნიკა
დიდი პირამიდის საშუალო ძირითადი ბლოკის წონა დაახლოებით 1.5 ტონაა, ხოლო გრანიტის ბლოკები, რომლებიც გამოიყენება სამარხების პალატების გადახურვისთვის, თითოეული იწონის 80 ტონას.
პირამიდიდან პირამიდად შეიცვალა. ამ პროცესთან დაკავშირებით მრავალი ჰიპოთეზა არსებობს და მეცნიერებას აქვს გარკვეული ინფორმაცია ზოგიერთი კარიერის ადგილმდებარეობის შესახებ, ქვის განვითარებაში გამოყენებული ზოგიერთი იარაღის, ქვის მშენებლობის ადგილზე გადატანის, საძირკვლის გათანაბრებისა და აღმართული სტრუქტურების შემდგომი დონის შესახებ.
ჰიპოთეზების უმეტესი ნაწილი ემყარება იმ ფაქტს, რომ კირქვის ბლოკები მოჭრილ იქნა კარიერებში, სპილენძისგან ნაკაწრების ან მწვერვალებით. შესაბამისად, მოპოვებული მასალა როგორღაც უნდა მიეტანა სამშენებლო მოედანზე და დამონტაჟებულიყო. სხვადასხვა ჰიპოთეზას შორის შეუსაბამობა ეხება ძირითადად ბლოკების მიწოდების და დამონტაჟების მეთოდებს, აგრეთვე მშენებლობის დროსა და შრომის მოთხოვნებს. ხოლო სხვა მოსაზრებით რომლის თანახმადაც გიზის ხუთი პირამიდა უნდა ყოფილი უფრო ადრინდელი და არ არის საერთოდ ეგვიპტელების აშენებული ვინიდან 80 ტ-ნიან ბლოკის გადატანის საშუალება უბრალოდ ვერავინ შეძლებდა იმ დროს იხ. ვიდეო აღნიშნულ საკითხზე და ვერსიაზე
ხოლო მისი დანიშნულება სულაც არ იყო ფარონების და მისი ოჯახის სარკოფაგებისთვის თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ არნუშნული პირამიდები არ გამოიყენეს ფარაონებს რომლებიც ძალინ ძველი და ქვიშაში იყო ჩაფლული. ზემოთ ხსენებულ ვერსიაში კი ატლანიტელებზეა საუბარი.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет - თეოლოგია
(ბერძ.θεολογία) — მოძღვრება ღმერთის არსისა და ყოფის შესახებ. ღვთისმეტყველება წარმოიქმნება მხოლოდ ისეთი სწავლების ფარგლებში, როგორიცაა თეიზმი. ამიტომ, თეოლოგიაზე საუბრისას, იგულისხმება აბრაამისეული რელიგიები (იუდაიზმი, ქრისტიანობა და ისლამი). ძველი ტრადიციები, როგორიცაა, მაგალითად, ვედები, აგრეთვე განეკუთვნება თეიზმს. ქრისტიანული თეოლოგიის ძირითად დებულებათა სისტემატიზატორია ნეტარი ავგუსტინე.
სხვადასხვა დროს სიტყვას "თეოლოგია" (ღვთისმეტყველება, ძველი ბერძნული θεολογία, ლათ. Theologia) განსხვავებული მნიშვნელობა ჰქონდა .ღმერთის დოქტრინის მნიშვნელობით, სიტყვა "ღვთისმეტყველება" დამკვიდრდა XIII საუკუნის პირველი ნახევრიდან აბელარდის წიგნის "ქრისტიანული ღვთისმეტყველება" (Theologia christiana) გამოჩენიდან და პარიზის უნივერსიტეტში სასულიერო ფაკულტეტის გახსნიდან
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
თეოსოფია
(ძვ. ბერძნ.θεοσοφία) — საღვთო სიბრძნე, ფართო გაგებით - რელიგიური სიბრძნე, რომელიც შორეულ წარსულში არსებობდა.ტერმინი „თეოსოფია“ ცნობილია ჩვ.წ. II ს.-დან, როდესაც იგი გამოიყენეს ნეოპლატონებმა: ამონ საკასმა და მისმა მოსწავლეებმა, ფილოსოფიური სისტემის შემქმნელებმა, რომელთა მთავარი მიზანიც იყო ყველა რელიგიის ნდობის მოპოვება, უნივერსალური პრინციპის დამტკიცებით, რომელიც მარადიულ ჭეშმარიტებაზე იქნებოდა დაფუძნებული.
იხ. ვიდეო
მოგვიანებით, თეოსოფიამ დაიწყო ღვთისმეტყველების (თეოლოგიის) წინააღმდეგი, გამოცხადების იდეისა და ეკლესიის დოგმების საფუძველზე. თეოსოფიამ დაიწყო ღმერთის ცოდნის გამოძახება მისტიკური გამოცდილების საშუალებით (ექსტაზის მდგომარეობაში მყოფ ღვთაებასთან უშუალო კომუნიკაცია). უფრო ზუსტად: თეოსოფია ღვთაების ისეთი მოძღვრებაა, რომელიც სუბიექტურ მისტიკურ გამოცდილებას ეყრდნობა, მაგრამ წმინდა მისტიკისგან განსხვავებით, ამ გამოცდილების თანმიმდევრული სისტემის სახით წარდგენას ცდილობს. როდესაც თეოსოფია გაგებული იქნება ამგვარი ფართო გაგებით, იგი მოიცავს გნოსტიციზმს, ნეოპლატონიზმს, კაბალას, ჰერმეტიზმს, როზიკრუციანიზმს.
იაკობ ბემე - გერმანელი ფილოსოფოსი (1730)
თეოსოფიას ხშირად უწოდებენ XVI-XVIII საუკუნეების მისტიკურ სწავლებას, რომელიც ძირითადად პროტესტანტულ გარემოში ჩნდებოდა. ეს არის მაისტერ ეკჰარტის, პარაცელსუსის, იაკობ ბოემის, ემანუელ შვედბორგის, ლუი დე სენ-მარტის, ფრიდრიხ ეტინგერის, სენ-ჟერმენის სწავლებები. ბევრმა თეოსოფისტმა (მაგალითად, პარაცელსემ) მიიჩნია, რომ თეოსოფია მოიცავს არა მხოლოდ მისტიკურ გამოცდილებას ღვთიური ჭვრეტისა, არამედ ბუნების საიდუმლოებების გამჟღავნებას და სასწაულების შესრულებას (თაუმატურია).
ფრიდრიხ შელინგის ფილოსოფიაში ტერმინი "თეოსოფია" გულისხმობდა ღმერთის მისტიკური ცოდნისა და რაციონალური ფილოსოფიის სინთეზს. მან თეოსოფია დაუპირისპირდა "თეოსოფიზმს" - ერთგვარ მისტიკას, რომელიც გამორიცხავს სამეცნიერო ცოდნის შესაძლებლობას.
შელინგის შემდეგ ტერმინი "თეოსოფია" გამოიყენეს მათი მსოფლმხედველობის სახელწოდებით F. K. von Baader, A. Rosmini ("Teosofia"), FB Trentovsky ("Teosofia wszystkich ludów").
შელინგის გავლენით ვლადიმერ სოლოვიოვის სისტემაში გაჩნდა ტერმინი "თავისუფალი თეოსოფია". ნათქვამია, რომ თავისუფალი თეოსოფია არის ინტეგრალური ცოდნა - რაციონალური და ემპირიული ცოდნის უმაღლესი სინთეზი მისტიკურ ცოდნასთან. დახასიათება "თავისუფალი" ხაზს უსვამს განსხვავებას ტრადიციული თეოსოფიისგან, სადაც ნათქვამია, რომ უფასო თეოსოფია არის კრიტიკული აზროვნების, გამოცდილებისა და მისტიკური გამოცხადების შემოქმედებითი პროდუქტი.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
თომა აკვინელი
(დ. დაახლ. 1225, როკასეკა — გ. 7 მარტი, 1274, ფოსანოვა, იტალია) — მაღალი შუა საუკუნეების ყველაზე გავლენიანი ფილოსოფოსი და ღვთისმეტყველი. დომინიკელთა ორდენის წევრი. პარიზის უნივერსიტეტის პროფესორი, თომიზმის ფუძემდებელი, რომელიც დღემდე კათოლიციზმის ცენტრალურ ფილოსოფიურ მოძღვრებად ითვლება. თომა აკვინელის მთავარ დამსახურებად ითვლება მკაცრი მეცნიერული - არისტოტელესეული - მეთოდის ქრისტიანულ ჭეშმარიტებათა დამტკიცების სამსახურში ჩაყენება. აქვინელის მოძღვრების ქვაკუთხედად შეიძლება ჩაითვალოს რწმენისა და გონების ჰარმონიული თანხვედრა. მისი ყველაზე ცნობილი ნაწარმოებებია: „თეოლოგიის ჯამი“ (Summa theologiae), „ჯამი წარმართთა წინააღმდეგ“ (Summa contra gentiles) და „ჭეშმარიტების შესახებ“ (Questiones disputatae de veritate).
იხ. ვიდეო
შრომები
თომას აქვინელის ნაშრომები მოიცავს:
ორი ვრცელი ტრაქტატი ჯამის ჟანრში, რომელიც მოიცავს თემების ფართო სპექტრს - "თეოლოგიის ჯამი" და "ჯამი წარმართთა წინააღმდეგ" ("ფილოსოფიის ჯამი")
დისკუსიები თეოლოგიურ და ფილოსოფიურ საკითხებზე ("დისკუსიის კითხვები" და "კითხვები სხვადასხვა თემებზე")
კომენტარი:
ბიბლიის რამდენიმე წიგნი
არისტოტელეს 12 ტრაქტატი
პიტერ ლომბარდის "წინადადებები"
ბოეტიუსის ტრაქტატები,
ფსევდო-დიონისეს ტრაქტატები
ანონიმური "მიზეზთა წიგნი"
მთელი რიგი მცირე ესეები ფილოსოფიურ და რელიგიურ თემებზე
რამდენიმე ტრაქტატი ალქიმიის შესახებ
პოეტური ტექსტები ღვთისმსახურებისთვის, მაგალითად, ნაწარმოები "ეთიკა"
"დისკუსიის კითხვები" და "კომენტარები" მრავალი თვალსაზრისით იყო მისი სასწავლო საქმიანობის ნაყოფი, რომელიც მოიცავს დროის ტრადიციის მიხედვით დებატებს და ავტორიტეტული ტექსტების კითხვას, რომელსაც თან ახლავს კომენტარები
super physicam aristotele 1595
თომიზმი
ფილოსოფიის მიმართულება. ტერმინი აღნიშნავს ამ მოძღვრების განმარტებასა და განგრძობას სკოლებში. თომიზმისთვის დამახასიათებელია არისტოტელეს ფილოსოფიის შეგუება ქრისტიანული სარწმუნოების მოთხოვნებთან. თომიზმის ფუძემდებელია თეოლოგი და ფილოსოფოსითომა აკვინელი (1225-1274 წწ.)
XV-XVI საუკუნეებში და შემდგომ თომიზმი დავიწყებას მიეცა, მაგრამ მოძღვრება კვლავ გახდა აქტუალური XIX საუკუნეში და დასაბამი მისცა ნეოთომიზმს.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ნეტარი ავგუსტინე
ავგუსტინე ავრელიუსი (ლათ.Aurelius Augustinus; დ. 13 ნოემბერი, 354 — გ. 28 აგვისტო, 430) — ქრისტიანი თეოლოგი და ფილოსოფოსი, პატრისტიკის წარმომადგენელი, რომელმაც არსებითი ზეგავლენა მოახდინა ქრისტიანული ღვთისმეტყველური კანონიკის განვითარებასა და, მთლიანად, დასავლური ტიპის კულტურის ევოლუციაში.
დაიბადა სამხრეთ ნუმიდიის პატარა ქალაქ ტოგასტაში (თანამედროვე სუქარასი, ალჟირი). მამამისი — პატრიციუსი, წარმართი იყო და მხოლოდ მაშინ მოინათლა, როდესაც ავგუსტინეს 17 წელი შეუსრულდა, რის შემდეგაც მალევე გარდაიცვალა. იგი ცდილობდა, ავგუსტინესთვის კარგი განათლება მიეცა, მაგრამ მისი ზნისა და ხასიათისათვის ყურადღება არასოდეს მიუქცევია. დედას, მონიკას, ქრისტიანული აღზრდა ჰქონდა მშობლებისაგან მიღებული და გამოირჩეოდა კეთილი ბუნებითა და სათნო, მშვიდობისმოყვარე ცხოვრებით. საკუთარ შვილს ბავშვობიდანვე ასწავლა და შეაყვარა იესოს სახელი, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ავგუსტინემ ქრისტიანული მოძღვრება უარყო.
17 წლის ავგუსტინე კართაგენში გაემგზავრა განათლების მისაღებად, სადაც იგი მანიქეველთა გავლენის ქვეშ მოექცა. წმინდა მონიკა უსაზღვროდ დამწუხრებული იყო შვილის მანიქეველობით. მან არ მოისურვა „გზასაცდენილთან“ ერთად ცხოვრება და აღარც ტრაპეზს იყოფდა მასთან. მონიკა ისე დასტიროდა შვილს, როგორც მკვდარს და ლოცულობდა, რათა იგი ღმერთს თავისი სარწმუნოებისაკენ მოექცია.
იხ. ვიდეო
სამშობლოში დაბრუნებულმა ავგუსტინემ გრამატიკის მასწავლებლად დაიწყო მუშაობა. 29 წლის, იგი შეხვდა სიკვდილის მახედ წოდებულ მანიქეველ „ეპისკოპოს“ ფავსტუსს. მასთან ურთიერთობისას ავგუსტინემ მანიქეველთა სწავლებასა და ცხოვრების წესში მრავალი წინააღმდეგობა აღმოაჩინა. ფავსტთან საუბრის შემდეგ ავგუსტინე რომში გაემგზავრა. 383 წლიდან მან მანიქევლობა მიატოვა, ამის მიზეზად იქცა ის პასუხგაუცემელი კითხვები, რომლებიც ავგუსტინემ ფავსტუსს დაუსვა. 387 წელს, აღდგომამდე რამდენიმე დღით ადრე, ავგუსტინე მოინათლა, მთელი თავისი ქონება ქვრივ-ობოლთ დაურიგა და ბერულ მოღვაწეობას შეუდგა.
391 წელს ჰიპონიის ეპისკოპოსმა ვალერიმ ავგუსტინეს პრესვიტერის წოდება მიანიჭა. ამ ხარისხით მან დააარსა პირველი ქალთა მონასტერი აფრიკაში. მავრიტანიაში მისი მეცადინეობით აღიკვეთა ადათი, რომლის დროსაც ქალაქის მცხოვრებნი ორ შეიარაღებულ ნაწილად იყოფოდნენ და ერთმანეთს ებრძოდნენ.
წმინდა ავგუსტინე და წმინდა მონიკა
399 წელს ავგუსტინე ეპისკოპოსად აკურთხეს. მალე მან ჰიპონიის კათედრა დაიკავა. მღვდელმთავრობის ოცდათხუთმეტი წელი ავგუსტინემ მანიქევლობის, დონატიზმისა და პელაგიანტიზმის წინააღმდეგ ბრძოლას შეალია.
430 წელს ჰიპონი ვანდალებმა გადაწვეს. ერთადერთი, რაც ცეცხლს გადაურჩა, ავგუსტინეს ბიბლიოთეკა იყო. კართაგენიც მალე დაეცა. ჩრდილო აფრიკის ეკლესია მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდა. ავგუსტინე იყო ჰიპონის უკანასკნელი ეპისკოპოსი. მან საკუთარი თვალით იხილა ქალაქის აღსასრული, რის შემდეგაც დიდხანს აღარ უცოცხლია. იგი 430 წლის 28 აგვისტოს გარდაიცვალა.
ნეტარი ავგუსტინეს კალამს ეკუთვნის მრავალი თხზულება. აღსანიშნავია მისი „აღსარებანი“, „ღვთის ქალაქის შესახებ“, „ჩვიდმეტი წიგნი პელაკიანელთა წინააღმდეგ“, „კომენტარები დაბადების წიგნისა“ და სხვა.
იხ. ვიდეო
ავგუსტინემ ძლიერი გავლენა მოახდინა ქრისტიანული სწავლების დოგმატურ მხარეზე. მისი ქადაგების გავლენა შემდეგმა საუკუნეებმა იგრძნო არა მხოლოდ აფრიკის, არამედ დასავლეთის ეკლესიაშიც. მისმა პოლემიკამ არიელთა, პრისცილიელთა და, განსაკუთრებით, დონატებისა და სხვა მიმდინარეობების წინააღმდეგ, მრავალი მომხრე იპოვნა. ავგუსტინემ დატოვა უამრავი ნაშრომი, რომლებმაც მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინეს პროტესტანტიზმის დოქტრინის ანთროპოლოგიურ მხარეზე (ლუთერი და კალვინი).
შეიმუშავა მოძღვრება წმ. სამება, რომლის ფარგლებშიც სულიწმინდა წარმოადგენს მამასა და ძეს შორის დამაკავშირებელ პრინციპს, რაც კათოლიკური მოძღვრების ფარგლებშია და ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ თეოლოგიას. ავგუსტინეს ამ სწავლების დამახასიათებელი ნიშანია მისი "ფსიქოლოგიური" ანალოგია, რომლის ფარგლებშიც სულიწმიდა შეესაბამება ღვთიურ სიყვარულს, ნებას და ა.შ., ძე ღმერთი - აზროვნება, მამა ღმერთი - მეხსიერება და ა.შ.
ავგუსტინემ გამოიკვლია ადამიანის ურთიერთობა ღვთიურ მადლთან. იგი ქრისტიანული სწავლების არსში მიიჩნევს ადამიანის მიერ ღვთის მადლის აღქმის შესაძლებლობას და ეს ძირითადი პოზიცია აისახება აგრეთვე მის მიერ რწმენის სხვა დოგმების გაგებაში.
გავლენა მოახდინა რაიმონდ ლეულზე და სხვა მართლმადიდებელ და კათოლიკურ თეოლოგებზე, რომლებიც ხაზს უსვამდნენ გონიერების მნიშვნელობას, როგორც რწმენის წყაროს. ავგუსტინეს თანახმად, ბიბლიური ტექსტები არ უნდა იქნას აღქმული სიტყვასიტყვით, თუ ის ეწინააღმდეგება მეცნიერებისთვის ცნობილი. იგი განმარტავს, რომ სულიწმინდის განზრახვა არ ყოფილა განათლებულიყო წმინდა წერილებში სამეცნიერო ცოდნა, რადგან ეს არ ეხება ხსნის საკითხებს. უფრო მეტიც, ავგუსტინე არ მიიჩნევს თავდაპირველ ცოდვას სამყაროში სტრუქტურული ცვლილებებისა და ადამიანთა და ცხოველთა სამყაროში სიკვდილის გაჩენის მიზეზად. ის კი ვარაუდობს, რომ ადამისა და ევას სხეული მოკვდავად შეიქმნა დაცემამდეც (მაგრამ რომ არ შესცოდავდნენ, ისინი შეიძლებოდნენ სულიერ სხეულებსა და მარადიულ სიცოცხლეს ქრისტეს მეორედ მოსვლამდეც). მან დააარსა რამდენიმე მონასტერი, ზოგი მოგვიანებით განადგურდა.
ავგუსტინეს საპატივცემულოდ, გვიანდელ ლიტერატურაში მიმდინარეობა სახელდება - ავგუსტინიზმი, რადგან ზოგიერთი მკვლევარი ავგუსტინეს ისტორიის ქრისტიანული ფილოსოფიის წინაპრად თვლიდა, მათი აზრით, ავგუსტინეს ქრისტიანული ნეოპლატონიზმი დომინირებდა დასავლეთ ევროპის ფილოსოფიასა და დასავლეთ ლათინურ თეოლოგიაში XIII საუკუნემდე, როდესაც იგი ზოგადად შეიცვალა ალბერტ მაგნუსის ქრისტიანული არისტოტელიანიზმით თომას აქვინეზი; ავგუსტინიზმი დარჩა ავგუსტინეს წესრიგის დომინანტურ ფილოსოფიად, რომელმაც უდიდესი გავლენა მოახდინა ავგუსტინელ მარტინ ლუთერზე.
ავგუსტინეს განწირვის შესახებ დოქტრინა გახდა კალვინიზმის საფუძველი და მისგან გამოყოფილი ჯგუფების - დამოუკიდებელთა თეოლოგია.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ჭრიჭინა (ფილმი)
1954 წლის ქართული მხატვრული ფილმი. გადაღებულია მარიამ ბარათაშვილის პიესა "მარინეს" მიხედვით. ჟანრი კომედიური
სიმღერებითა და იუმორით აღსავსე ფილმი ახლად სკოლადამთავრებულ სოფლელ გოგონაზე მოგვითხრობს, რომელსაც სწავლასა და შრომას სიმღერა და თამაში ურჩევნია. იგი დიდად არც მისაღებ გამოცდებზე ჩაჭრას განიცდის, რადგან შეყვარებულია. მაგრამ ერთი გაუგებრობა ყველაფერს თავდაყირა აყენებს. თავისი თანასოფლელი სეხნიის ნაცვლად სოციალიტური შრომის გმირად სატრფოს ახლობლები მას მიიჩნევენ. ამ გარემოებას თან ერთვის სხვა კურიოზული სიტუაციები. ჭრიჭინას შეგნებაში ღრმა ძვრები ხდება, შერცხვენილი თანასოფლელებსა და შეყვარებულს მალე დაუმტკიცებს, რომ შესწევს შრომისა და სწავლის უნარი.
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ტერაფორმირება
მხატვრის კონცეფცია გვიჩვენებს ტერფაორმირებული მარსის განვითარების ოთხი ეტაპი
პლანეტის, მთვარის ან სხვა სხეულის დედამიწის მსგავსად ფორმირებას ტერორფორმაცია (სიტყვასიტყვით "დედამიწის ფორმირება") ეწოდება. მისი მოდიფიცირება ჰიპოთეტური პროცესია ობიექტის ატმოსფეროს, ტემპერატურის, ზედაპირული ტოპოგრაფიის ან ეკოლოგიის განზრახ შეცვლის შესახებ, რომელიც საბოლოოდ დედამიწის გარემოს მსგავსი იქნება, რათა ის საცხოვრებელად ვარგისი გახდეს დედამიწის არსებებისთვის.
ტერორფორმირების კონცეფცია განვითარდა როგორც სამეცნიერო ფანტასტიკის, ისე ფაქტობრივი მეცნიერებისგან . ტერმინი ნასესხები იქნა ჯეკ ვილიამსონის სამეცნიერო ფანტასტიკის ჟანრის მოთხრობიდან ("Collision Orbit"), რომელიც გამოაქვეყნა ჟურნალ Astounding Science Fiction-ში 1942 წელს. . უშუალოდ ტერაფორმირების კონცეპტის ჩამოყალიბება კი უსწრებს ამ ნაშრომს.
იმ შემთხვევაშიც კი, თუ პლანეტის გარემო შეიძლება შეგნებულად შეიცვალოს, რთულია ვთქვათ რომ ის იქნება დედამიწასთან აბსოლუტურად მიმსგავსებული. მარსი ითვლება ამ თეორიის ყველაზე ხელსაყრელ კანდიდატად. ბევრი კვლევა არსებობს პლანეტის დათბობისა და მისი ატმოსფეროს შეცვლის შესაძლებლობებთან დაკავშირებით. უფრო მეტიც, NASA- მ ამ თემაზე დებატებსაც კი უმასპინძლა. მარსის კლიმატის შეცვლის რამდენიმე პოტენციური მეთოდი დღესაც კი შეიძლება განხორციელდეს კაცობრიობის ტექნოლოგიური შესაძლებლობებიდან გამომდინარე, მაგრამ ამჟამად ამისათვის საჭირო ეკონომიკური რესურსების შეგროვება ყველაზე რთულ პრობლემას წარმოადგენს. ეს დაკავშირებულია უარმაარ ეკონომიკურ რესურსებთან, რომლის გამოყოფაც რთულად წარმოსადგენია რომელიმე სახელმწიფო მთავრობისგან თუ საზოგადოებისგან. ასევე, ტეროფორმირების პრაქტიკულობა და საჭიროება დიდი ხნის დავის საგანია. სხვა უპასუხო კითხვები დაკავშირებულია ისეთ ცნებებთან, როგორებიცაა: ეთიკის, ლოჯისტიკის, ეკონომიკის, პოლიტიკისა და ექსტრავერტული სამყაროს გარემოს შეცვლის მეთოდოლოგიები.
იხ. ვიდეო
1985 წელს, მარტინ ჯ. ფოგმა დაიწყო სტატიების გამოქვეყნება ტერასფორმაციის შესახებ. იგი ასევე მუშაობდა რედაქტორად ბრიტანული ინტერპლანეტარული საზოგადოების ჟურნალისთვის 1992 წელს. თავის წიგნში - ტერაფორმირება, საინჟინრო პლანეტარული გარემო (1995), ფოგმა ტერაფორმირების სხვადასხვა ასპექტების შესახებ შემდეგი განმარტებები გააკეთა:
პლანეტარული ინჟინერია : ტექნოლოგიის გამოყენება პლანეტის გლობალურ თვისებებზე გავლენის მოხდენის მიზნით.
გეოინჟინერია : პლანეტარული ინჟინერია, რომელიც მხოლოდ დედამიწაზე ვრცელდება. მასში შედის მხოლოდ ის მაკროინჟინერიული კონცეფციები, რომლებიც ეხება ზოგიერთი გლობალური პარამეტრის შეცვლას. ისეთების როგორებიცაა სათბურის ეფექტი, ატმოსფერული შემადგენლობა, იზოლაცია ან ზემოქმედების ნაკადი.
ტერაფორმირება: პლანეტარული ინჟინერიის პროცესი, რომელიც მიმართულია ექსტრავერტული პლანეტარული გარემოს შესაძლებლობების გაძლიერებაზე, რათა ხელი შეუწყოს სიცოცხლეს, იმ ფორმებში, როგორიც ცნობილია დედამიწისათვის. ტერორფორმირების საბოლოო მიზანია ღია პლანეტარული ეკოსისტემის შექმნა, რომელიც ასახავს დედამიწის ბიოსფეროს ყველა ფუნქციას. იმ ფუნქციებს, რომელიც ადამიანის სრულყოფილი ცხოვრებისთვის ვარგისი იქნება.
ფოგმა ასევე შეიმუშავა კანდიდატი პლანეტის ტიპების შესაძლო ვარიანტები:
Habitat Planet (HP): დედამიწის მსგავსი სამყარო, რომელიც ადამიანისთვის კომფორტული და თავისუფალი იქნება საცხოვრებლად.
Biocompatible Planet (BP): პლანეტა, რომელიც ფლობს სიცოცხლისათვის საჭირო ფიზიკურ პარამეტრებს მის ზედაპირზე აღმოცენების/გახარების მიზნით. თუ იგი უსიცოცხლოა, მაშინ ამგვარ სამყარო შეიძლება გამოყენებულ იქნას მნიშვნელოვანი სირთულის ბიოსფეროს ერთგვარ სახლად, ტერაფორმირების გარეშე.
Easily Terraformable Planet (ETP): პლანეტა, რომელსაც შეიძლება ეწოდოს ბიო-თავსებადი ან საციცოცხლოდ შესაძლებელი ალტერნატივა.ამ ყველაფრის შენარჩუნება კი შესაძლებელი იქნება თანამედროვე ტექნოლოგიებითა და პლანეტარული ინჟინერიის დახმარებით.
ფოგის აზრით, მარსი ადრე მართლაც იყო ბიოლოგიურად თავსებადი პლანეტა, მაგრამ ამჟამად იგი არ შედის ამ სამი კატეგორიიდან არცერთში, რადგან მისი ტერაფორმირება შესაძლებელია მხოლოდ ძალიან დიდი სირთულეების დაძლევის გზით
