среда, 16 марта 2022 г.
Fantozzi (ფილმი)
Senior Robinson კინო
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
Senior Robinson კინო
აშშ-მ გამოქვეყნა ხაგრძლივი ანგარიში ამო-ების არსებობის შესახებ
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет - მზათ ხართ იდუმალების საიდუმლო სამყაროში შეაბიჯოთ
აშშ-მ გამოქვეყნა ხაგრძლივი ანგარიში ამო- ების არსებობის შესახებ
ერთერთი ყველაზე გავცელებული მასალა რ-იც ამო-ები (ამოუცნობი მფრინავი ობიექტები) ასრებობას ამტკიცებს ამერიკულმა დაზვერვავ გამოაქვეყნა 21. 06. 2021 ამ ვიდეოზე ჩანს უცხო ობიეტები რ-ებიც დიდი სიჩქარით გადადგილებდებიან და გადაღებულია სამხედრო პილოტების მიერ. რა თქამ უნდა ამ კადრებასც გამოუჩნდა სკეპტიკოსები აუხსნელ ვიდეოს ხომ უნდა მისცე ახსნა და აუცილებლად დააკავშირო ან ბუნებრივ მოვლენას ან ილუზიას, მაგრამ აქ მაინც ისაა საინტეერსო ტაბუ გახსნილია ვინაიდან კერძოდ აღირება აშშ-ს ხელისუფლების ამეო-ბის არსებობის შესახებ. ის რაც ჩვენ უფოლოგები დიდი ხანია არა მარტო ვამტიკეცბთ აღარც კი განიხილება კერძოდ:
вторник, 15 марта 2022 г.
ნეოკონსერვატიზმი
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ნეოკონსერვატიზმი
პოლიტიკური ფილოსოფია, რომელიც დასაბამს შეერთებულ შტატებში იღებს. მისი ძირითადი განმასხვავებელი მიმართულება საერთაშორისო ურთიერთობებშია, სადაც ის ინტერვენციონისტულ პოლიტიკას ლობირებს, ეროვნული ინსტერესების (როგორც ეს ნეოკონსერვატორებს ესმით) დაცვის მიზნით.პირველი ნეოკონსერვატორები იყვნენ ძირითადად ებრაელი ლიბერალები რომლებიც ეწინაამდეგებოდნენ ამერიკის სამხედრო ბიუჯეტის შემცირებას და ამას ხსნიდნენ ამერიკის როლის შემცირების საშიშროებით მსოფლიოში. ტრადიციული კონსერვატორებისგან განსხვავებით ნეოკონსერვატორები არ ეწინააღმდეგებიან მინიმალურად ბიუროკრატიულ სოციალურ სახელმწიფოს, და, ზოგადად ემხრობიან რა ლიბერალურ ეკონომიკას, საჭიროებისამებრ არ არიან მასში ჩარევის წინააღმდეგი, გარკვეული სოციალური მიზნების მისაღწევად.
ტერმინი "ნეოკონსერვატორი" თავდაპირველად გამოყენებულ იქნა იმ ლიბერალების წინააღმდეგ, რომლებიც "მარჯვნივ გადავიდნენ". მაიკლ ჰარინგტონმა, სოციალ-დემოკრატმა, სიტყვა ნეოკონსერვატორი პირველად გამოიყენა 1973 წელს ჟურნალის "Dissent" სტატიაში სოციალური პოლიტიკის შესახებ.
პირველი მნიშვნელოვანი ნეოკონსერვატორი, რომელმაც ეს ტერმინი მიიღო და ამ მიმდინარეობის დამფუძნებლად ითვლება, იყო ირვინ კრისტოლი. მან საკუთარი ნეოკონსერვატიული შეხედულებები ჩამოაყალიბა 1979 წლის სტატიაში "Confessions of a True, Self-Confessed 'Neoconservative." ("ნამდვილი, თვითაღიარებული ნეოკონსერვატორის აღიარება"). კრისტოლის იდეების გავლენა იზრდება 1950-იანებიდან, როდესაც ის ჟურნალს "Encounter" აფუძნებს. ნეოკონსერვატიული იდეების კიდევ ერთი გავლენიანი წყარო იყო ნორმან პოდჰორეცი, ჟურნალის "Commentary" რედაქტორი 1960-95 წლებში. 1982 წლისთვის პოდჰორეცი საკუთარ თავს ნეოკონსერვატორს უწოდებდა ნიუ-იორკ ტაიმზის სტატიაში "The Neoconservative Anguish over Reagan's Foreign Policy" ("ნეოკონსერვატიული წუხილი რეიგანის საგარეო პოლიტიკის მიმართ"). ეს ტერმინი სულ უფრო ხშირად ხდება მედიის ყურადღების ცენტრში ჯორჯ ბუში უმცროსის პრეზიდენტობის პერიოდში. განსაკუთრებით ყურადღება ეთმობა ამერიკის საგარეო პოლიტიკაზე ნეოკონსერვატორთა ზეგავლენას, როგორც "ბუშის დოქტრინის" ნაწილს.
პრინციპები
ფრენსის ფუკუიამა გამოყოფს ოთხ ძირითად პრინციპს (ციტირებული ვ. სენდეროვის მიხედვით):
რწმენა, რომ თითოეული ქვეყნის შიდა რეჟიმის ბუნება გავლენას ახდენს მის საგარეო პოლიტიკაზე - და, შესაბამისად, არ შეიძლება იყოს ლიბერალური დემოკრატიული საზოგადოებების ინტერესისა და ზეწოლის საგანი. ეს რწმენა განასხვავებს ნეოკონსერვატორებს „რეალისტებისაგან“, რომლებიც ყოველთვის გამოხატავენ მზადყოფნას „ვაჭრობენ თუნდაც კანიბალებთან“ და აცხადებენ თავიანთ გულგრილობას სხვისი შინაგანი საქმეების მიმართ.
რწმენა იმისა, რომ ამერიკის ძალა უკვე გამოიყენება და უნდა იქნას გამოყენებული მორალური მიზნებისთვის: აშშ-ს ძალა, მათ შორის სამხედრო ძალა, საჭიროა მორალური პრობლემების გადასაჭრელად. შეერთებულ შტატებს, მსოფლიოს დომინანტურ ძალას, განსაკუთრებული პასუხისმგებლობა ეკისრება. ამრიგად, შეერთებული შტატების, როგორც „მსოფლიო პოლიციელის“ როლი კონსოლიდირებულია.
უნდობლობა ფართომასშტაბიანი სოციალური მშენებლობის პროექტების მიმართ, სოციალური დაგეგმვის პროგრამების არასასურველი შედეგების შიში.
სკეპტიციზმი როგორც საერთაშორისო სამართლის, ისე საერთაშორისო ინსტიტუტების მექანიზმების ლეგიტიმურობისა და ეფექტურობის მიმართ უსაფრთხოებისა და სამართლიანობის განსახორციელებლად.
თანამედროვე ნეოკონსერვატიული დღის წესრიგის ძირითადი პრინციპები გამოკვეთეს უილიამ კრისტოლმა და რობერტ კაგანმა 1996 წელს. მათი არსი გამოიხატა შემდეგში:
შეერთებულ შტატებს მოუწოდებენ განახორციელოს „კეთილგანწყობილი გლობალური ჰეგემონია“ მთელ მსოფლიოში მისი საერთაშორისო გავლენისა და ავტორიტეტის საფუძველზე, რომელიც წარმოიშვა გასული წლების საერთაშორისო და თავდაცვის პოლიტიკის შედეგად.
სტატიის ავტორები გვთავაზობენ შემდეგ "სამ იმპერატივს":
სამხედრო ბიუჯეტის მნიშვნელოვანი ზრდა.
მშვიდობიან მოსახლეობაში პატრიოტიზმისა და მილიტარისტული ღირებულებების პროპაგანდა, „ხალხისა და ჯარის ერთიანობა“, მის რიგებში რაც შეიძლება მეტი მოხალისეების დაკომპლექტება.
მოქმედების „მორალური სიცხადე“ (ინგლისური მორალური სიცხადე) - საფრთხის გამოჩენის მოლოდინის გარეშე, აქტიურად გავრცელდა მთელ მსოფლიოში ამერიკული პოლიტიკური პრინციპები - დემოკრატია, საბაზრო ეკონომიკა და თავისუფლების პატივისცემა.
დემოკრატიის ამერიკული მოდელის ფართოდ გავრცელება ნებისმიერი საშუალებით, მათ შორის სამხედრო გზით, იყო ნეოკონების მიერ გამოცხადებული ერთ-ერთი მთავარი ამოცანა. უილიამ კრისტოლი თავის ერთ-ერთ ესეში წერდა: „არაჩვეულებრივი მოვლენების წინაშე, შეერთებული შტატები ყოველთვის იგრძნობს თავის მოვალეობას, დაიცვას დემოკრატიული ერი ყველა საშუალებით არადემოკრატიული ძალების, გარე და შიდა თავდასხმისგან“
მკვლევარები აღნიშნავენ, რომ „ამერიკაში ნეოკონსერვატიული რევოლუციისთვის ახლო აღმოსავლეთის ქვეყნების პრობლემა ერთ-ერთ მთავარ იდეალურ და მობილიზებულ იარაღად იქცა“ (იხ. აგრეთვე ისლამოფაშიზმი).
იხ. ვიდეო - What is a Neoconservative?
ნეოლიბერალიზმი
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
ნეოლიბერალიზმი
პოლიტიკურ-ეკონომიკური ფილოსოფია, რომელიც უარყოფს სახელმწიფოს ჩარევას (ინტერვენციას) ადგილობრივ ეკონომიკაში. ის ყურადღებას ამახვილებს თავისუფალ საბაზრო მეთოდებზე, საწარმოთა ფუნქციონირებაში ნაკლებ შეზღუდვებსა და საკუთრების უფლებებზე. საგარეო პოლიტიკაში ნეოლიბერალიზმი უპირატესობას ანიჭებს უცხოეთის ბაზრების გახსნას პოლიტიკური მეთოდებით, ეკონომიკური ზეწოლის, დიპლომატიური ან/და სამხედრო ინტერვენციის გამოყენებით. ბაზრების გახსნაში მოიაზრება თავისუფალი ვაჭრობა და მუშახელის საერთაშორისო სპეციალიზაციის მიხედვით დაყოფა.
ნეოლიბერალიზმი მულტილატერულ პოლიტიკურ ზეწოლას უჭერს მხარს ისეთი საერთაშორისო ორგანიზაციების მეშვეობით, როგორებიცაა საერთაშორისო სავაჭრო ორგანიზაცია და მსოფლიო ბანკი. ის ასევე ქადაგებს ეროვნული მთავრობების როლის მინიმუმამდე დაყვანას. კორპორაციული ეფექტურობის გადაუმჯობესებლად ის მოუწოდებს პროფკავშირთა პოლიტიკის ზეგავლენის (მაგ., მინიმალური ხელფასის ზღვარი, ან მუშახელის კოლექტიური მოლაპარაკების უფლება) უარყოფას ან მინიმუმამდე დაყვანას.
ნეოლიბერალიზმი ეწინააღმდეგება სოციალიზმს, პროტექციონიზმსა და მწვანეთა მოძრაობას უცხოეთის ბაზრებში. ადგილობრივად ის პროტექციონიზმს, როგორც ასეთი, არ უარყოფს, თუმცა გამოიყენებს მხოლოდ როგორც მოლაპარაკებებში ზეწოლის მეთოდს, რათა აიძულოს უცხო ქვეყნები საკუთარი ბაზრის ლიბერალიზაცია მოახდინონ. ნეოლიბერალიზმი ხშირად ეწინააღმდეგება თანასწორუფლებიან ვაჭრობასა და სხვა ისეთ მოძრაობებთან რომელთა აზრით მუშახელის უფლებებსა და სოციალურ თანასწორობას პრიორიტეტი უნდა ენიჭებოდეს საერთაშორისო ურთიერთობებსა და ეკონომიკაში.
იხ. ვიდეო - ლექცია 7 - ნეოლიბერალიზმის აზრის ისტორია. ია ერაძე
ეოლიბერალიზმი - მე-20 საუკუნეში მე-19 საუკუნის იდეების აღორძინება, რომლებიც დაკავშირებულია ეკონომიკურ ლიბერალიზმთან და თავისუფალ ბაზართან.:7[3] ეს ძირითადად ასოცირდება ეკონომიკური ლიბერალიზაციის პოლიტიკასთან, მათ შორის არის პრივატიზება, რეგულაციების შემცირება, გლობალიზაცია, თავისუფალი ვაჭრობა, მკაცრი ეკონომიკური პოლიტიკა და მთავრობის ხარჯების შემცირება, ეკონომიკასა და საზოგადოებაში კერძო სექტორის როლის გაზრდის მიზნით; თუმცა, ნეოლიბერალიზმის განმსაზღვრელი თავისებურებანი როგორც აზროვნებაში, ისე პრაქტიკაში არსებითი სამეცნიერო დებატების საგანი გახდა. პოლიტიკის შემუშავებისას, ნეოლიბერალიზმი იყო პარადიგმათა ცვლილების ნაწილი, რომელიც მოჰყვა კეინსიანის კონსენსუსის მარცხს ეკონომიკაში 1970-იანი წლების სტაგფლაციის მოსაგვარებლად.
ინგლისურენოვნებმა ტერმინი ნეოლიბერალიზმი სხვადასხვა მნიშვნელობით გამოიყენეს მე -20 საუკუნის დასაწყისიდან. მაგრამ ის უფრო გავრცელდა 1970-იან და 1980-იან წლებში მისი ამჟამინდელი მნიშვნელობით, რომელსაც მკვლევრები, ისევე როგორც კრიტიკოსები იყენებდნენ სოციალური მეცნიერებების ფართო წრეებში. ტერმინი იშვიათადაა გამოყენებული თავისუფალი ბაზრის პოლიტიკის მომხრეთა მიერ. როგორც ზოგიერთმა მკვლევარმა აღნიშნა, ეს ტერმინი სხვადასხვა მნიშვნელობას იღებს სხვადასხვა ხალხის მიერ, რადგანაც ნეოლიბერალიზმი „მუტაციას განიცდის“ გეოპოლიტიკურად შესამჩნევ ჰიბრიდებში მსოფლიოს მასშტაბით. ნეოლიბერალიზმი იზიარებს ბევრ თვისებას სხვა ცნებებთან, რომლებსაც სადავო მნიშვნელობები აქვთ და მათ შორისაა წარმომადგენლობითი დემოკრატიაც.
დროთა განმავლობაში შეიცვალა ტერმინის განმარტება და ამათანავე გამოყენებითობაც. როგორც ეკონომიკური ფილოსოფია, ნეოლიბერალიზმი ევროპელ ლიბერალ მეცნიერებს შორის გაჩნდა 1930-იან წლებში, როდესაც ცდილობდნენ აღედგინათ და განეახლებინათ კლასიკური ლიბერალიზმის ძირითადი იდეები. ისინი ხედავდნენ ამ იდეების პოპულარობის შემცირებას, რაც განპირობებული იყო ბაზრების კონტროლის აუცილებლობის აღიარებით, დიდი დეპრესიის შემდგომ პერიოდში და გამოიხატა პოლიტიკაში, რომელიც მიმართული იყო თავისუფალი ბაზრების არასტაბილურობის წინააღმდეგოდ, მათი უარყოფითი სოციალური შედეგების შესამსუბუქებლად.:14–15 პოლიტიკის შემუშავების ერთ-ერთი სტიმული იყო სურვილი იმის, რომ თავიდან აეცილებინათ 1930-იანი წლების დასაწყისის ეკონომიკური წარუმატებლობები, რაც ზოგჯერ სწორედ კლასიკური ლიბერალიზმის ეკონომიკურ პოლიტიკას უკავშირდება უმთავრესად.
როდესაც 1980-იან წლებში ტერმინი გავრცელდა, რაც თავის მხრივ დაკავშირებული იყო ავგუსტო პინოჩეტის ეკონომიკრ რეფორმებთან ჩილეში, მან სწრაფვადე მიიღო ნეგატიური დატვირთვა და ძირითადად გამოყენებული იყო საბაზრო რეფორმისა და laissez-faire კაპიტალიზმის კრიტიკოსების მიერ. მკვლევრებმა იგი დააკავშირეს მონ პელერინის საზოგადოების ეკონომისტების ფრიდრიხ ჰაიეკის, მილტონ ფრიდმანისა და ჯეიმს ბიუქენანის თეორიებთან, ამასთანავე ისეთ პოლიტიკოსებთან როგორებიც არიან: მარგარეტ ტეტჩერი, რონალდ რეიგანი და ალან გრინსპენი. მას შემდეგ, რაც ნეოლიბერალიზმის ახალი მნიშვნელობა დამკვიდრდა, რომელიც ესპანურენოვანი მკვლევარების მიერ იყო გამოყენებული საყოველთაოდ, იგი ინგლისურენოვანი პოლიტიკური ეკონომიკის შესწავლაშიც გავრცელდა. 1994 წლისთვის, NAFTA-ს სვლითა და ამ განვითარებაზე საპატისტას რეაქციით ჩიაპასში, ეს ტერმინი გლობალურ მიმოქცევაში შევიდა. ბოლო ათწლეულების განმავლობაში ნეოლიბერალიზმის ფენომენის ირგვლივ განსწავლულობა საგრძნობლად გაიზარდა
თავდაპირველად ტერმინი ინგლისურ ენაზე 1898 წელს გამოიყენა ფრანგმა ეკონომისტმა ჩარლზ გიდმა, რათა აღეწერა იტალიელი ეკონომისტის მაფეო პანტალეონის ეკონომიკური მრწამსი. ტერმინი ნეო-ლიბერალიზმი (néo-libéralisme) მანამდე ფრანგულ ენაში არსებობდა, შემდეგ კი სხვებმაც დაიწყეს გამოყენება, მათ შორის კლასიკური ლიბერალიზმის წარმომადგენელმა ეკონომისტმა მილტონ ფრიდმანმა თავის 1951 წელს გამოქვეყნებულ ესეში ლიბერალიზმი და მისი პერსპექტივები". 1938 წელს ვოლტერ ლიფმენის კოლოქვიუმზე სხვა ტერმინებთან ერთად შემოთავაზებული გახლდათ „ნეოლიბერალიზმი“ და საბოლოოდ აირჩიეს, რათა გამოეყენებინათ გარკვეული ეკონომიკური შეხედულებების აღსაწერად. კოლოქვიუმზე განისაზღვრა „ნეოლიბერალიზმის“ ცნება, რომელიც ანიჭებს „პრიორიტეტს ფასების მექანიზმს, თავისუფალ წარმოებას, კონკურენციის სისტემასა და ძლიერ, სამართლიან სახელმწიფოს“. „ნეოლიბერალად“ ყოფნა გულისხმობდა თანამედროვე ეკონომიკური პოლიტიკის ადვოკატირებას სახელმწიფოს ჩარევასთან ერთად. ნეოლიბერალურმა სახელმწიფო ინტერვენციონიზმმა დააპირისპირა laissez-faire ბანაკი ისეთ კლასიკურ ლიბერალებთან, როგორიცაა ლუდვიგ ფონ მიზესი. 1950-იანი და 1960-იანი წლების მკვლევართა უმეტესობას ნეოლიბერალიზმს მიაწერდა, სოციალურ საბაზრო ეკონომიკასა და მის ძირითად თეორეტიკოსებს, როგორებიცაა ოიქენი, რიპკე, რუსტოუ და მიულერ-არმაკი. მიუხედავად იმისა, რომ ჰაიეკს ინტელექტუალური კავშირი ჰქონდა გერმანელ ნეოლიბერალებთან, ამ პერიოდში მისი სახელი ნეოლიბერალიზმთან ერთად იშვიათად მოიხსენიებოდა, რაც გამოწვეული იყო უფრო მეტად მისი პრო-თავისუფალი სავაჭრო პოზიციის გამო.
ჩილეში ავგუსტო პინოჩეტის (1973–1990) სამხედრო მმართველობის დროს ოპოზიციონერმა მკვლევარებმა აიღეს გამოთქმა, რათა აღეწერათ განხორციელებული ეკონომიკური რეფორმები და მისი მომხრეები (ჩიკაგოს ბიჭები). მას შემდეგ, რაც ესპანურენოვან მკვლევარებს შორის ეს ახალი მნიშვნელობა დამკვიდრდა, იგი პოლიტიკური ეკონომიკის ინგლისურენოვან კვლევაშიც გავრცელდა. 148 სამეცნიერო სტატიის შესწავლის შედეგად დადგინდა, რომ ნეოლიბერალიზმი თითქმის არასოდეს არის განმარტებული, მაგრამ გამოიყენება რამდენიმე გაგებით იდეოლოგიის, ეკონომიკური თეორიის, განვითარების თეორიის ან ეკონომიკური რეფორმის პოლიტიკის აღსაწერად. იგი ფართოდ გამოყენებულია, როგორც დამამცირებელი ტერმინი და/ან 1938 წლის კოლოკვიუმის დამსწრეთა იდეების მაგივრად, გულისხმობს laissez-faire ბაზრის ფუნდამენტალიზმს, რომელიც პრაქტიკულად კლასიკური ლიბერალიზმის იდენტურია. შედეგად, არსებობს დაპირისპირება ტერმინის ზუსტ მნიშვნელობასა და მის გამოყენებითობაზე სოციალურ მეცნიერებებში, განსაკუთრებით მაშინ, როცა ბოლო დროს საგრძნობლად იზრდება სხვადასხვა სახის საბაზრო ეკონომიკის რიცხვი.
კიდევ ერთმა მემარცხენე-ცენტრისტულმა მოძრაობამ თანამედროვე ამერიკული ლიბერალიზმიდან ტერმინი „ნეოლიბერალიზმი“ გამოიყენა 1970-იან წლებში შეერთებულ შტატებში ჩამოყალიბებული იდეოლოგიის აღსაწერად. პოლიტიკის ექსპერტ დევიდ ბრუქსის აზრით, გამოჩენილ ნეოლიბერალ პოლიტიკოსებში შედიოდნენ ალბერტ გორი და ბილ კლინტონი შეერთებული შტატების დემოკრატიული პარტიიდან.[34] ნეოლიბერალები გაერთიანდნენ ორი ჟურნალის „The New Republic“-ისა და „Washington Monthly“-ის ირგვლივ. ნეოლიბერალიზმის ამ ვერსიის „ნათლია“ იყო ჟურნალისტი ჩარლზ პეტერსი, რომელმაც 1983 წელს გამოაქვეყნა „ნეოლიბერალის მანიფესტი
понедельник, 14 марта 2022 г.
იმპერიალიზმი
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
იმპერიალიზმი
სახელმწიფო პოლიტიკა, რომელიც მდგომარეობს სხვა სახელმწიფოების და ხალხების დაპყრობის მცდელობაში; მათი საკუთარი გავლენის ქვეშ მოთავსების მცდელობაში, საკუთარი ინტერესების შესაბამისად.
იმპერიალისტური პოლიტიკა შეიძლება ხორციელდებოდეს პირდაპირ — ძალისმიერი მეთოდების გამოყენებით, ან ირიბად — ეკონომიკური და პოლიტიკური ხერხების გამოყენებით.
სიმპატია
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -
სიმპატია
უძველესი უცხოპლანეტელები (სერიალი)
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет - უძველესი უცხოპლანეტელები (სერიალი) ინგლ. Ancient Aliens Ancient Aliens არის ამერიკული...
-
ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет - აფრო-ამერიკელები აფრო-მარეკილების ჯგუფი 1905-10წწ არიან ამ...