ლოგიკა - 2
რეიშ გრეგორი (გერმანელი ენციკლოპედისტი). ,,ლოგიკა წარმოაგდენს მისი ცენტრალური თემას'' Margarita Philosophica, 1503/08 (?) ორი ძაღლი veritas ( ლათ - ,,ჭეშმარიტება'') და falsitas (ლათ. ,,ტყვილი'') მოზდევს კურდღელი problema (ლათ. ,,პრობლემა) ლოგიკა შეიარაებული ხმალი სილოგიზმი, ჩქარობს უკანქვემოთ დაბლა გამოსახულია გროტი პერმენიდე რომელიც ლოგიკური არგუმენტაცია ჩაიდო გზა ფილოსოფიაში
ლოგიკა ბერძ. λόγος (ლოგოს) — თავდაპირველად ნიშნავდა სიტყვას, ან რაიმე ნათქვამს, შემდგომში ფიქრის ან აზრის მნიშვნელობა მიეცა, ხშირად მოიხსენიება, როგორც არგუმენტთა შესწავლა, თუმცა მისი ზუსტი განსაზღვრება დღემდე ფილოსოფოსთა დისკუსიის საგანია. ნებისმიერი გაგებით, ლოგიკოსთა ამოცანაა მართალი და მცდარი დედუქციების შესწავლა და „კარგი“ არგუმენტების „ცუდისგან“ განსხვავების დადგენა.
იხ. ვიდეო
ტრადიციულად ლოგიკა ისწავლებოდა, როგორც ფილოსოფიის განშტოება. XIX საუკუნის შუა წლებიდან ლოგიკა მათემატიკაში ისწავლებოდა, ხოლო უფრო მოგვიანებით კი — კომპიუტერულ მეცნიერებაში. ლოგიკა, როგორც მეცნიერება, იკვლევს არგუმენტების სტრუქტურას, კლასიფიცირებას უკეთებს მათ სპეციალურად შემუშავებული სქემების მიხედვით. მაშასადამე, ლოგიკა შეიძლება ყოვლისმომცველი გახდეს და მასში შედის მოსაზრებანი ალბათობასა და მიზეზ-შედეგობრიობაზე. ლოგიკის სწავლების საგანია, ასევე, მცდარი არგუმენტების სტრუქტურა და პარადოქსები.
ფილოსოფია
პლატონი, კანტი, ნიცშე, ბუდა, კონფიცი, რუშდი
კლასიკური ლოგიკური თეორია ბოლომდე არ არის სრულყოფილი. ძირითადად ფორმულირდება საკუთარი მიზნებისათვის შექმნილი სპეციალური ენით ის იყენებს ობიექტურ აზროვნებას. ეს არ გულისხმობს პრაგმატული შეცდომების, შეცდომების, გამოყენებული საცნობარო სისტემების არაწრფივების, კონტროლის საზღვრების აღწერის შეცდომების, მასშტაბური რელატივიზმის (ობიექტების რელატიურობის და მათი სივრცითი მახასიათებლების კონტროლის გამოყენებას). n. შედეგად, ზოგადად მიღებულია, რომ პარადოქსებისა და წინასწარი განცხადებების არსებობის ფაქტი, ლექსიკონის კასეტური ეფექტები და ა.შ. მის ენაზე მსგავსია. ლაპარაკის უნარი არსებობდა მანამდეც. veniya მეცნიერების გრამატიკა და ხელოვნების უფლება აზროვნების დიდი ხნით ადრე არსებობდა მეცნიერების ლოგიკა. ლოგიკური მოქმედებები: განმარტება, კლასიფიკაცია, მტკიცებულება, უარყოფა და ა.შ. - ხშირად იყენებენ თითოეული ადამიანი მის ფსიქიკურ საქმიანობაში არაცნობიერად და შეცდომებით. ზოგი ფიქრობს, რომ საკუთარი აზროვნება განიხილავს ბუნებრივ პროცესს, რომელიც არ მოითხოვს ანალიზს და კონტროლს უფრო მეტს, ვიდრე, ვთქვათ, სუნთქვა ან მოძრაობა, მაგრამ რეალური აზროვნება არ ჩნდება ლოგიკურ თანმიმდევრობაში. პრობლემების მოგვარების პროცესში ასევე აუცილებელია განვითარებადი პრობლემები: ინტუიცია, ემოციები, სამყაროს წარმოსახვითი ხედვა და მრავალი სხვა . ამასთან, აზროვნების სიმძიმე არ ნიშნავს, რომ იგი არ ექვემდებარება ლოგიკას . ლოგიკის მთავარი მიზანი (ფუნქცია) ყოველთვის უცვლელი დარჩა: შესწავლა იმის შესახებ, თუ როგორ შეიძლება სხვას ჩამოყაროს გარკვეული გამონათქვამები. ვარაუდობენ, რომ დასკვნა მხოლოდ მასში შემავალი განცხადებების კომუნიკაციის მეთოდზე და მათ სტრუქტურაზეა დამოკიდებული და არა მათ კონკრეტულ შინაარსზე. ლოგიკის თანახმად, ლოგიკა ასახავს ყველაზე ზოგად ან, როგორც ამბობენ, ფორმალურ პირობებს სწორი აზროვნებისთვის. ლოგიკის სპეციფიკური ინტერესების არეალი მნიშვნელოვნად შეიცვალა მთელი თავისი ისტორიის განმავლობაში