ანანერბე
 მესამე რაიხის იდუმალი ორგანიზაცია
                      წმინდა გრაალი
                                        

ანანერბე

Ahnenerbe

სიმბოლო ანანერბესი ინსტიტუტი ხელმძღვანელი გენრხის გიმლერი დაარსების თარიღი 1933წ-ის 23 ივლისი ლიკვიდაცია 1945

 (გერმ. Ahnenerbe - წინაპრების მემკვიდრეობა) გერმანული საზოგადეობა რ-იც იკვლელვდა ძალებსა და მისტიკას შექმნილი იყო კვლევებისთვის ტრადიციის, ისტორიის,გერმანული რასის მემკვიდრეობას, მიზანი ოკულტური-იდეოლოგიური უზრუნველყოფისათვის მესამე რეხისთვის. 

აქ მე არ დავიწყებ ამ ორგანიზაციის ისტორიასა და მპღვაწეობაზე ეს თავადაც შეგიძლიათ მოიძიოთ აქ შევეხებით ყველაზე იდუმალებით მოცული ისტორიებსა თუ ძიებებს რაც ამ ორგანიზაციამ განახორციელა.

სანამ შევეხებით ამ ფაქტებს მანამდე უნდა აღინშნოს, რომ ნაცისტური იდეოლოგია განსხვავებით კომუნისტურისგან კი არ უარყოფდა რელიგია და მისტიკას არამედ პირიქით დაწყებული სვავისტიკიდან და ყველა სიმბოლიკები წარმოადგენს რელიგიური და მისტიკურ-ოკულტისტური სიმბოლიკებს.

ანანერბე აწყობდა უამრავ ექსპედიეცებს და იკვლევდა  ლეგენდებს და ა.შ.

ერთ-ერთი კი წმინდა გრაალია 

სიმბოლო  ვევესლბურგი  ზალა ობსერსტგრუპენფიურერისеგაფორმებული მითი  წმინდა გრაალის

დანტე გაბრიელ როსენტი "წმინდა გრაალი იდუმალი ქრისტიანული არტეფაქტი, შეძენილი და დაკარგული. გამოთქმა „წმინდა გრაალი“ ხშირად გადატანითი მნიშვნელობით — რაიმე სანუკვარი, რთულად მიღწევადი ან მიუღწეველი მიზნის აზრითაც გამოიყენება.გრაალი"

მიიჩნევა, რომ ლეგენდას საფუძვლად უდევს ქრისტიანული აპოკრიფი იოსებ არიმათიელის ბრიტანეთში ჩასვლის შესახებ. სხვა ვერსიით, ამ ლეგენდას კელტური მითოლოგიის სიღრმეებში მიმავალი ადგილობრივი ფესვები აქვს. ზოგს კი მიაჩნია, რომ თქმულებები გრაალის შესახებ საიდუმლო ოკულტურ საზოგადოებასთან უნდა იყოს დაკავშირებული, რომელიც უხსოვარ დროში დაუარსებიათ. საზოგადოება იდუმალ ცოდნას ფლობდა, რომელიც თაობიდან თაობას გადაეცემოდა და დღემდე შემორჩა

ლეგენდის თანახმად, გრაალი — ეს ბარძიმია, რომელსაც იესო ქრისტეს მოწაფეები შეეხნენ საიდუმლო სერობის დროს, და რომელშიც მოგვიანებით ჯვარცმული მაცხოვრის რამდენიმე წვეთი სისხლი შეაგროვეს. ბარძიმი და მახვილი, რომლითაც გარდაცვლილი იესოს სხეული განკვეთეს, იოსებ არიმათიელმა გლასტონბერიში ჩაიტანა.

ვინც ამ გრაალიდან დალევს, ცოდვები მიეტევება, ებოძება სამუდამო სიცოცხლე და ა.შ. ზოგიერთი ვერსიით, ბარძიმის ახლომნახველსაც კი დიდი ხნით ეძლევა უკვდავება, სხვადასხვა სახის სიკეთე საკვებისა და სასმლის სახით და სხვ. (ვოლფრამ ფონ ეშენბახის წიგნის — „პარციფალის“ მიხედვით).

შუა საუკუნეების რომანებში პერსიფალზე მთავარი გმირი ეძებს და პოულობს მუნსელვეშის სიმაგრეს, სადაც ტამპლიერები გრაალს იცავენ. უეჭველია, რომ ეს წარმოდგენა დღემდე არსებულ ლეგენდებს ემყარება თითქოს გრაალის მცველნი ტამპლიერები არიან.

სერ პერსივალი წმინდა გრაალით ხელში. ა.ჰეკერის ნახატი

სიტყვა "გრაალის" ნამდვილი მნიშვნელობის ძიება არაერთ სპეკულაციას იწვევს; ძირითადი ვარიანტები:

• გრაალი — იესოს შთამომავალთა სისხლი, „sang raal“, „sang real“, ან „sang royal“ — „მეფური სისხლი“, რომლის ნამდვილი მცველებიც სიონის პრიორატისპირდაპირი ჩამომავლები — ტამპლიერები იყვნენ.
• ფართო გაგებით — ეს მაგდალინელის მკერდია, შემდეგ კი თავად მარიამ მაგდალინელი, რომლის შუა საუკუნეებში დაბადებული კულტიც, კონსპიროლოგთა აზრით, ცოტ-ცოტა ღვთისმშობლისკულტს შეერია.
• გრაალი, როგორც სიმბოლო, არაერთ ოკულტურ საზოგადოებაში ფართოდ გამოიყენება. გრაალი სიმბოლოა ბაბალონის ყოვლისმშობელი დედის, მისტიური საშოსი, რომელშიც ნაყოფიერდება ყოველი სული.
• გრაალი, რიტუალებში ფართოდ გამოყენებადი სიმბოლოა. მას მეტად მისტიური, ეზოთერული დატვირთვა აქვს. მისგან რიტუალური სასმელის შესმით რიტუალისტი განასახიერებს იმ წმინდა მისტერიას, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ ალეგორიებში შეგვიძლია ვიპოვნოთ.

• იოსებ არიმათიელი

• იოსებ არიმათიე 
• იყო იესოს მოწაფე, პირველადმოხსენიებულია ევანგელიე სახარებაში
• ვინაიდან იუდეველებისა ეშინოდა. ეს ის ადამიანია ვინც იესოს გვამი გამოითხოვა პილატესგან და სამარხში დაასვენალი
• (სხვაგვარად, მონსალვაგი, მუნსალვები) არის წმიდა გრაალის ციხე, სადაც მდებარეობს (ყველა რომანის მიხედვით).
• ბიბლიის აპოგრიფები — წიგნები, რომლებიც შესულია ბიბლიის ზოგ გამოცემაში და რომლებსაც ბევრი არ აღიარებს ღვთის შთაგონებით დაწერილ წიგნებად, რამდენადაც არ არსებობს ამის მტკიცებები. ბერძნული სიტყვა „აპოკრიფოს“ „საგულდაგულოდ დამალულს“ ნიშნავს.
  
  აპოკრიფულად ითვლება ის წიგნები, რომელთა წარმოშობა და დამწერის ვინაობა ზუსტად არ არის ცნობილი ან რომელთა შემთხვევაშიც არ არსებობს ღვთივშთაგონებულობის მტკიცებები მიუხედავად იმისა, რომ ზოგის აზრით მათი წაკითხვა სასარგებლოა. ასეთი წიგნები საჯაროდ არ იკითხებოდა, ცალკე ჰქონდათ. ამიტომაც უწოდეს მათ „საგულდაგულოდ დამალული“.
  ახ. წ. 397 წელს კართაგენის კრებაზე მიღებული გადაწყვეტილებით, ებრაულ წერილებს უნდა დამატებოდა შვიდი აპოკრიფული წიგნი, „ესთერის“ და „დანიელის“ კანონიკურ წიგნებს კი დამატებითი მონაკვეთები დართვოდა. თუმცა რომის კათოლიკურმა ეკლესიამ მხოლოდ 1546 წელს, ტრიენტის საეკლესიო კრებაზე აღიარა ისინი ბიბლიის კანონის ნაწილად.
  მიუხედავად იმისა, რომ ღვთისგან შთაგონებულ წიგნებს არ მიეკუთვნება, ისტორიული თვალსაზრისით საინტერესო ინფორმაციას გვაწვდის წიგნი „პირველი მაკაბელთა“. იგი მოგვითხრობს, თუ როგორ იბრძოდნენ იუდეველები თავისუფლებისთვის ძვ. წ. II საუკუნეში მაკაბელთა მეთაურობით, რომლებიც სამღვდელო შტოს წარმომადგენლები იყვნენ. სხვა აპოკრიფული წიგნები სავსეა მითებით, ცრურწმენებითა და შეცდომებით. იესო ქრისტეს და ქრისტიანულ-ბერძნული წერილების დამწერებს არასოდეს უხსენიებიათ ეს წიგნები და არ მოუყვანიათ ციტატები ამ წიგნებიდან.
  აპოკრიფულ წიგნებთან დაკავშირებით საკმაოდ მტკიცე პოზიცია ეკავა იერონიმეს, რომელმაც ახ. წ. 405 წელს დაასრულა ბიბლიის ლათინურ თარგმანზე, ვულგატაზე, მუშაობა. მან დაასახელა კანონიკური წიგნები, ფლავიუსის მსგავსად 22 წიგნად გააერთიანა ებრაული წერილების 39 წიგნი და ვულგატის პროლოგში (რომელიც დაურთო „სამუელისა“ და „მეფეების“ წიგნებს) აღნიშნა: „ასე რომ, სულ ოცდაორი წიგნი
• «
• ღვთის მშობელი გრაალი კორბინის ციხესიმაგრეში. არტური რეკემი   რომანში и მრგვალი მაგიდის რაინდებიალფრედ პალარდი (1917)
• რეკი არტური ინგლისელი მმწერალი და ილუსტრატორი.