სოციალიზმი
იდეოლოგია, ლათ. socialis -საზოგადოება რომელიც ითვალისწინებს სოციალური თანასწორობის პრინციპებზე დამყარებული საზოგადოების მშენებლობას; ასევე საზოგადოებრივი სისტემა, რომელიც ასეთ პრინციპებს ემყარება; პოლიტიკური მიმართულება; საზოგადოებრივ-ეკონომიკური ფორმაცია, რომელშიც წარმოების საშუალებები საზოგადოებრივ საკუთრებაშია.
იხ. ვიდეო
სოციალიზმი ქადაგებს ადამიანის მიერ სხვა ადამიანის ექსპლუატაციის ყველა ფორმის ლიკვიდაციას. სოციალისტურ საზოგადოებაში მიღწეულია სრული სახალხო მმართველობა, სოციალური თანასწორობა, მაქსიმალურად მინიმუმამდეა დაყვანილი ეკონომიკური დიფერენციაცია; გარანტირებულია ადამიანის უფლებები და თავისუფლება. სოციალისტური სისტემები არის საბაზრო და არასაბაძრო ფორმები. არასაბაზრო სოციალიზმი გულისხმობს წარმოების და ფულის საბაზრო ფაქტორების საინჟინრო და ტექნიკური კრიტერიუმები დაფუძნებულია ერთგვარად გაკეთებულ გაანგარიშებებზე, რითაც შეიქმნება ეკონომიკური მექანიზმი, რომელიც მოქმედებს ეკონომიკური კანონების შესაბამისად, რომლებიც განსხვავდება კაპიტალიზმის კანონების მიხედვით. არასაკმარისი ბაზარი სოციალიზმი მიზნად ისახავს არაეფექტურობას და კრიზისებს, რომელიც ტრადიციულად უკავშირდება კაპიტალის დაგროვებასა და მოგების სისტემებს.ანუ ნატურალური ფორმას. საბაზრო სოციალიზმი კი ინარჩუნებს გამოყენებას ფულადი ფასს, საბაზრო ფაქტორის ბაზრის ზოგიერთ შემთხვევაში, მოტივი ეხებოდა საზოგადოებრივი საკუთრების საწარმოების საქმიანობას და მათ შორის წარმოების საშუალებების განაწილებას. ამ ფირმების მიერ მიღებული მოგება უშუალოდ აკონტროლებს თითოეული ფირმის მუშა ძალას ან დაგროვდება საზოგადოებისთვის, მთლიანობაში, სოციალური დივიდენდის სახით.
პრაქტიკა
ადამიანის მიერ ადამიანის ექსპლუატაცია სახელმწიფოს მიერ ადამიანის ექსპლუატაციით იცვლება.
ეკონომიკური თავისუფლების არარსებობა თრგუნავს მოქალაქეთა ეკონომიკურ საქმიანობას, მათ მათ არ აინტერესებს ინოვაციურ და გამომგონებელ საქმიანობაში .
სახელმწიფო საკუთრებაში არსებულმა საწარმოებმა შეიძლება ყურადღება არ მიაქციონ, რამდენად მოთხოვნადია მათი პროდუქტი მომხმარებელთა შორის. ეს იწვევს საჭირო საქონლის დეფიციტს და ზედმეტი პროდუქციის ზედმეტ პროდუქციას .
გარანტირებული დასაქმება და სახელმწიფო განაწილების სისტემა იწვევს დამოკიდებულებას და უყურადღებობას მათი საქმიანობის შედეგებში .
შემოსავლებში ”თანაბარიზაცია” (იგივე ხელფასი სხვადასხვა შექმნილ ფასეულობებში) თრგუნავს მუშაკთა შრომისუნარიანობის გაზრდის სტიმულს .
ეკონომიკის თვითწმენდა არ ხდება. არამომგებიანი და არაეფექტური საწარმოები სახელმწიფო აფინანსებს მომგებიანი ხარჯების ხარჯზე . ასეთი სისტემა იწვევს წამგებიანი საწარმოების სტაბილურ ზრდას და გარდაუვლად იწვევს ეკონომიკის დაშლას .
სოციალიზმი პიროვნებას ართმევს თავისუფალ შრომას და მისი შრომის შედეგების უფლებას, რაც არღვევს ადამიანის ერთ – ერთ მნიშვნელოვან ბუნებას .
სახელმწიფო დაგეგმვა და მონოპოლია მოქალაქეებს ართმევს პროდუქტის არჩევის შესაძლებლობას .
კონკურენციის ნაკლებობა იწვევს საქონლის ხარისხის სტაბილურ გაუარესებას .
ინდივიდუალური თავისუფლების გარეგანი დათრგუნვა, იძულება გარკვეული ტიპის საქმიანობასთან, გარკვეულ საქონელზე, რომელიც უნდა იქნას მოხმარებული .
სიმტკიცე, დაგეგმვის არაეფექტურობა, შეზღუდული რესურსების ეფექტურად განაწილების შეუძლებლობა და საზოგადოების მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად .
ინიციატივის ჩაგვრის შედეგად წარმოქმნილი შესაბამისობა .
დისკრიმინაცია (სახელმწიფო წყვეტს, თუ როგორ უნდა გამოყოს რესურსები, დამოუკიდებლად დააწესოს კრიტერიუმები სამართლიანობისთვის), რაც ქმნის პრივილეგიების სისტემას .
”ტოტალიტარიზმი ძლიერდება ... როდესაც პოლიტიკური ძალა მონოპოლიზდება წარმოების საშუალებების საკუთრებაში” , რადგან, ლიბერალური კონცეფციების თანახმად, ”კერძო საკუთრება… ინდივიდუალური თავისუფლების საფუძველი” . ”ეკონომიკური ზრდა… ხელს უწყობს შეძლებული პირების წრის გაფართოებას და განსაკუთრებით საშუალო ფენის… ახალი ძალაუფლების და გავლენის ცენტრების გაჩენას,… ქვეყნის მოქალაქეებს შორის უფრო რთული ურთიერთობების გაჩენას” .
ზოგიერთი ავტორი აკრიტიკებს სოციალური სისტემის ხელოვნურად შექმნის მცდელობას, მის "დიზაინს", ევოლუციონალიზმის საწინააღმდეგოდ - გზას, რომლის მეშვეობითაც ხდება ყველა სახის სოციალური სტრუქტურა
იხ. ვიდეო
Комментариев нет:
Отправить комментарий