მუსლიმთა საძმო

ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                         მუსლიმთა საძმო

არაბ. جماعة الإخوان المسلمين

(არაბ. جماعة الإخوان المسلمين); შემოკლებით - მუსლიმთა-საძმო (الإخوان المسلمون) — ტრადიციული სუნიტური ისლამური ორგანიზაცია, რომელიც დაარსებულია 1928 წელს ეგვიპტეში ისლამმცოდნის და სკოლის მასწავლებლის ჰასან ალ-ბანის მიერ. ორგანიზაციამ არაბულ სამყაროში მხარდამჭერები მოიპოვა და გავლენა მოახდინა სხვა ისეთ ისლამურ დაჯგუფებებზე როგორიცაა ჰამასი. ის ასევე მიჩნეულია ტერორისტული ორგანიზაციების მხარდამჭერად და შეყვანილია ტერორისტული ორგანიზაციების სიაში შემდეგი ქვეყნების მიერ: ბაჰრეინი, ეგვიპტე, რუსეთი, სირია, საუდის არაბეთი და არაბთა გაერთიანებული საამიროები.

მუსილიმი ძმების საზოგადოება თავის თავს მშვიდობიან, დემოკრატიულ ორგანიზაციად მიიჩნევს და მისი ლიდერი გმობს ძალადობას და ძალადობრივ აქტებს.

დამაარსებეილი და პირველი ლიდერი: (1928–1949) ჰასან ალ-ბანა

მე-2: (1949–1972) ჰასან ალ-ჰუდაიბი

მე-3: (1972–1986) უმარ ალ-ტილმისანი

მე-4: (1986–1996) მუჰამად ჰამიდ აბუ ალ-ნასრი

მე-5: (1996–2002) მუსტაფა მაშჰური

მე-6: (2002–2004) მამუნ ალ-ჰუდაიბი

მე-7: (2004–2010) მოჰამედ მაჰდი აკეფი

მე-8: (16 იანვარი 2010 - დღემდე) მოჰამედ ბადი

იხ. ვიდეო - 42° პარალელი - მუსლიმთა საძმო

მუსლიმთა საძმო ეგვიპტეში

1954 წელს, ასოციაციის წევრების მიერ პრეზიდენტ გამალ აბდელ ნასერზე წარუმატებელი მკვლელობის მცდელობის შემდეგ, ეგვიპტეში მუსლიმთა საძმოს საქმიანობა აიკრძალა და ზოგიერთი აქტივისტი დააპატიმრეს.

1984 წლიდან მუსლიმთა საძმო მონაწილეობს საპარლამენტო არჩევნებში. ამასთან, სამართლებრივი სტატუსის არარსებობა (ორგანიზაციის აკრძალვის შესახებ 1954 წლის კანონი ჯერ არ გაუქმებულა) აიძულებს მათ იმოქმედონ ან რეგისტრირებული პარტიების სიებით, ან როგორც „დამოუკიდებელ“ კანდიდატებად. მაგალითად, 1984 წლის არჩევნებში „ძმები“ მოქმედებდნენ ბლოკში New Wafd ლიბერალურ პარტიასთან და სახალხო კრებაში (პარლამენტში) თავიანთი 8 კანდიდატი უძღვებოდნენ. 1987 წლის არჩევნებში ისინი უკვე იყრიდნენ მონაწილეობას ახალი ვაფდის ოპონენტებთან - ლიბერალურ სოციალისტურ პარტიასთან (LSP) და სოციალისტურ ლეიბორისტულ პარტიასთან (SPT), გაერთიანებულ ისლამურ ალიანსში. მუსლიმთა საძმოს კანდიდატებმა მოიპოვეს 37 ადგილი.

2005 წლის ეგვიპტის საპარლამენტო არჩევნებში მუსლიმთა საძმოს კანდიდატებმა, რომლებიც დამოუკიდებელებმა იყარეს მონაწილეობა, მოიპოვეს 88 ადგილი (პარლამენტის 20%), რაც შეადგენდა ყველაზე დიდ ოპოზიციურ ფრაქციას. 2010 წლის ნოემბერში ჩატარებული არჩევნების დროს, ხელისუფლების მიერ გატარებული მკაცრი დაშინების ზომების გამო, მუსლიმთა საძმომ მიიღო ხმების გაცილებით დაბალი პროცენტი, ვიდრე 5 წლის წინ. ამან გამოიწვია ქუჩის დემონსტრაციები და ფუნდამენტალისტი მუსლიმების პროტესტი.

ორგანიზაცია 2010 წლის 28 ნოემბერსა და 5 დეკემბერს საპარლამენტო არჩევნებში აქტიურ მონაწილეობას აპირებდა, თუმცა არჩევნების პირველი ტურის შემდეგ, მრავალრიცხოვანი დარღვევების გამო მეორე ტურის ბოიკოტი გამოაცხადა.

2011 წლის 4 დეკემბერს პარტიამ გაიმარჯვა საპარლამენტო არჩევნების პირველ ტურში. საპარლამენტო არჩევნების პირველ ტურში მან მიიღო ხმების 40%, ამომრჩეველთა 62%, ანუ დაახლოებით 8,5 მილიონი ადამიანი მონაწილეობდა. გამარჯვება მეორე ტურშიც მოიპოვეს.

2012 წლის ივნისში ეგვიპტეში პირველი დემოკრატიული საპრეზიდენტო არჩევნები გაიმარჯვა მოძრაობის წარმომადგენელმა მუჰამედ მურსიმ. 2013 წლის 3 ივლისს მურსი გადააყენეს სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად. ამავდროულად, პუტჩისტების ქმედებებმა გამოიწვია ეგვიპტის ქვედა კლასებში მუსლიმთა საძმოს პოპულარობის შესამჩნევი ზრდა.

26 ივლისს მურსი ოფიციალურად დააკავეს პროკურორების გამოძიების ფარგლებში. მას ბრალად ედებოდა ციხის ცეცხლის წაკიდება და ციხის ჩანაწერების განადგურება (საუბარია მურსის ციხიდან გაქცევაზე 2011 წელს ჰოსნი მუბარაქის წინააღმდეგ მოქმედებებში მონაწილეობისთვის დაკავების შემდეგ), „პალესტინის მოძრაობა ჰამასთან თანამშრომლობა ქვეყანაში აგრესიული ქმედებების განსახორციელებლად. ": თავდასხმები პოლიციის განყოფილებებზე და სამხედროებზე, "გარკვეული პატიმრების, პოლიციელების და ჯარისკაცების მკვლელობა შეგნებულად და წინასწარი განზრახვით", ასევე "გარკვეული პოლიციელების და ჯარისკაცების გატაცება". ეგვიპტის არმიამ მუსლიმთა საძმოს მხარდამჭერებს მისცა 48 საათი, რათა შეუერთდნენ ქვეყანაში პოლიტიკური მოგვარების საგზაო რუკას.

2013 წლის ივლისის დასაწყისში პრეზიდენტ მუჰამედ მურსის დამხობის შემდეგ, ათიათასობით მურსის მხარდამჭერმა დაიწყო საპროტესტო ბანაკების მოწყობა, რომლებიც მოუწოდებდნენ გადაყენებული პრეზიდენტის ხელისუფლებაში დაბრუნებას. მომიტინგეები და დროებითი მთავრობა ოპოზიციაში ექვსი კვირის განმავლობაში დარჩნენ, შიდა და გარე ძალები კონფლიქტის მონაწილე ყველა მხარეს მოუწოდებდნენ იმუშაონ დემოკრატიული გადაწყვეტისკენ. ახალი მთავრობა რამდენჯერმე დაემუქრა ბანაკების დაშლით. ითვლებოდა კიდეც, რომ ულტიმატუმი 14 აგვისტომდე იყო დაყენებული; თუმცა, ალ-აზჰარი უარყოფს, რომ ასეთი გაფრთხილება იყო მიცემული. კონფლიქტის მოგვარების მცდელობის მიზნით განხორციელებულმა ინიციატივებმა, მათ შორის სპარსეთის ყურის არაბული ქვეყნების, ევროკავშირისა და აშშ-ს მცდელობებმა, დადებითი შედეგი არ მისცა სახელმწიფოს ხელისუფლებას.

2013 წლის 14 აგვისტოს დაახლოებით დილის 7:00 საათზე ეგვიპტის უსაფრთხოების ძალებმა დაიწყეს მოძრაობა კაიროში მდებარე ორი საპროტესტო ბანაკისკენ. ეგვიპტის შინაგან საქმეთა სამინისტროს ცნობით, თავდაპირველი გეგმა იყო საპროტესტო აქციების ეტაპობრივი შეჩერება მიწოდების ხაზების გათიშვით და მათთვის, ვინც დატოვებს აირჩევს უსაფრთხო გასასვლელის უზრუნველყოფას. თუმცა, დილის 08:00 საათისთვის მდგომარეობა გაუარესდა. უსაფრთხოების ძალებმა ბრბოს წინააღმდეგ ჯავშანტექნიკის, ბულდოზერების, ცოცხალი საბრძოლო მასალის და ცრემლსადენი გაზის გამოყენება დაიწყეს. ბევრი მომიტინგე დახვრიტეს და ერთი მაინც ცოცხლად დაწვეს. სნაიპერებმა ცეცხლი გაუხსნეს მათ, ვინც ბანაკიდან გაქცევას ცდილობდა. ინტერნეტში და საინფორმაციო არხებზე გავრცელებულ მრავალ ფოტოზე ნაჩვენებია იარაღი, მათ შორის ავტომატური თოფები და ათასობით ტყვია საბრძოლო მასალა, რომლებიც ნაპოვნი იქნა აქციის მონაწილეთა კარვებში ბანაკების განადგურების შემდეგ.

კაიროში მომხდარი მოვლენების შესახებ გავრცელებული ინფორმაციის შემდეგ, ბევრი ხალხი გამოვიდა ქუჩებში. ძალადობის ტალღამ მთელი ქვეყანა მოიცვა. გიზაში გაბრაზებული ბრბო თავს დაესხა პოლიციის განყოფილებას. საერთო ჯამში, ეგვიპტის შინაგან საქმეთა სამინისტროს ინფორმაციით, თავდასხმა განხორციელდა 21 ადგილზე. სამხრეთ ეგვიპტეში ორი-შვიდი კოპტური ეკლესია მთლიანად დაწვეს. შედეგად, ქრისტიანმა აქტივისტებმა დაადანაშაულეს მურსის მხარდამჭერები "ეგვიპტეში კოპტების წინააღმდეგ საპასუხო ომის წარმოებაში". მთავრობის ცნობით, მუსლიმთა ძმების მხარდამჭერები თავს დაესხნენ მთავრობის შტაბ-ბინებს რამდენიმე პროვინციაში. დროებითი. პირველმა მთავრობამ ერთთვიანი ვადით საგანგებო მდგომარეობა გამოაცხადა. 2013 წლის 20 აგვისტოს ეგვიპტის მუსლიმთა საძმოს ლიდერი მოჰამედ ბადი სამხედროებმა დააკავეს.

იხ. ვიდეო - Египет: "Братья-мусульмане" официально объявлены террористической организацией

2013 წლის 23 სექტემბერს ეგვიპტის სასამართლომ აკრძალა მუსლიმთა საძმოს ყოველგვარი საქმიანობა.

2013 წლის 24 დეკემბერს ეგვიპტის მთავრობამ პარტია ტერორისტად გამოაცხადა

მუსლიმთა საძმო იორდანიაში

ჯერ კიდევ 1980-იანი წლების შუა ხანებში, იორდანიის მეფე ჰუსეინის მეფობის დროს, მუსლიმთა საძმო იორდანიაში პოლიტიკურად აქტიური იყო. თუმცა, მათი გავლენა შეზღუდული იყო მრავალი მიზეზის გამო. 2011 წელს მუსლიმთა საძმომ წამოაყენა არაერთი წინადადება იორდანიის პოლიტიკური სისტემის რეფორმირების მიზნით. ამ ორგანიზაციის ხელმძღვანელმა ჰამსე მანსურმა, კერძოდ, მოითხოვა, რომ ქვეყნის პრემიერ-მინისტრი დომინანტური საპარლამენტო ფრაქციის მიერ დასახელებულიყო და არა მეფემ. მან ასევე მოითხოვა, რომ პარლამენტის ზედა პალატის დეპუტატები ხალხის მიერ არჩეულიყვნენ და არა მეფის მიერ დანიშნული

მუსულმანები სირიაში

მთავარი სტატია: მუსლიმთა საძმო სირიაში

განყოფილებაში არ არის მითითებები წყაროებზე (იხილეთ აგრეთვე ძიების რეკომენდაციები).

ინფორმაცია უნდა იყოს გადამოწმებადი, წინააღმდეგ შემთხვევაში შეიძლება წაიშალოს. თქვენ შეგიძლიათ სტატიის რედაქტირება ავტორიტეტულ წყაროებზე მითითებების დამატებით სქოლიოების სახით. (2016 წლის 21 აპრილი)

სირიაში მუსლიმთა საძმო და სხვა ფუნდამენტალისტები აქტიურობდნენ 1970-იანი წლების შუა პერიოდიდან. გააძლიეროს ანტისამთავრობო პროპაგანდა და შეიარაღებული ბრძოლა, დაეყრდნოს PASV-ის წარუმატებელი ეკონომიკური პოლიტიკითა და სეკულარიზმით უკმაყოფილოებს. ექსტრემისტები ისლამური წესრიგის დამყარებას და ისლამური სახელმწიფოების ასოციაციის შექმნას ცდილობდნენ. 1970-იანი წლების ბოლოს ჩნდება "საბრძოლო ავანგარდი". Დასაწყისში. 1980-იანი წლები გერმანიაში მუსლიმთა საძმოს კონგრესზე ორგანიზაციის ხელმძღვანელობით მოდის ექსტრემისტული ფრთა საიდ ჰავვას, ადნან საიდ ალ-დინის, ალი ალ-ბაიანუნის ხელმძღვანელობით. 1981 წლის გაზაფხულზე კიდევ ერთი განხეთქილება ხდება: „პოლიტიკური“ და „სამხედრო“ („ატ-ტალია ალ-მუკატილია“, საბრძოლო (საბრძოლო) ავანგარდული) ფრთები ორგანიზაციულად გაიყო. ამ უკანასკნელის ხელმძღვანელმა ადნან ოკლამ ისაუბრა მუსლიმთა საძმოს არსებული ხელმძღვანელობის წინააღმდეგ, რომელიც ატარებდა თანამშრომლობის პოლიტიკას სხვა ანტი-ასადის ჯგუფებთან, რამაც აიძულა ისინი დაეტოვებინათ მუსლიმთა საძმოს პროგრამის ზოგიერთი ფუნდამენტური დებულება. ტერორის კამპანიების ჩატარება. მთავარი სამიზნეები არიან ალავიტები, სახელმწიფო აპარატის მაღალი თანამდებობის პირები, უსაფრთხოების აგენტები. ბრძოლის აპოგეის დროს – „ნადირობა“ ყველაზე, რეჟიმთან რაიმე კავშირში. 1977 წლის თებერვალში მოკლეს დამასკოს უნივერსიტეტის რექტორი მუჰამედ ფადელი, 1978 წლის აპრილში კი დამასკოს გენერალური პროკურორი ადელ მინი. 1979 წლიდან ტერორისტული კამპანია გააქტიურდა, რაც დაკავშირებულია ირანში რევოლუციის წარმატებასთან. 1979 წლის 16 ივნისი - ალეპოს საარტილერიო სკოლის იუნკერები დახვრიტეს, 80 დაიღუპა. 1979 წლის აგვისტოში უცნობმა პირებმა მოკლეს სუნიტი შეიხი ლატაკიაში, ამის საპასუხოდ, 1979 წლის 30 აგვისტოს იქ 2 ალავიტი მოკლეს მუსლიმთა საძმოს მიერ, რამაც გამოიწვია შეტაკებები, რის შედეგადაც 20 ადამიანი დაიღუპა. 1979 წლის შემოდგომა - მუსლიმთა საძმოს ვიცე-პრეზიდენტის ჰუსნი მაჰმუდ აბუს დაპატიმრება, მუსლიმთა საძმოს წევრი 1965 წლიდან. ექსტრემისტები ახორციელებენ აფეთქებებს დამასკოში PASV-ის შენობებთან ახლოს, იბრაჰიმ ნაამეს მკვლელობა. 1979 წლის შემოდგომიდან თავდასხმები თითქმის ყოველდღიურად ხდებოდა. ასობით ადამიანი დაიღუპა ალეპოში იუნკერების სიკვდილით დასჯის შემდეგ.

მიღებული ზომების შედეგად პოლიციამ დააკავა მუსლიმთა საძმოს ზოგიერთი ლიდერი: ჰუსნი აბდო, ზუხერ ზაპლუტუ, აბდ ალ-სატარ ალ-ზაიმი (ლიდერი ჰამაში), მაგრამ ტერორისტების აქტივობა თითქმის არ დასრულებულა. შემცირება. 1980 წლის 31 იანვარს შეიხი მუჰამედ აშ-შამი მოკლეს, მეორე დღეს დამასკოში, შეიხ სალეჰ ოკლე. 1981 წელს მათ დაიწყეს ასაფეთქებელი ნივთიერებებით სავსე მანქანების აფეთქება. 29/11/1981 ასეთი აფეთქება განხორციელდა ალ-აზბაკიაში (დამასკო) არმიის გაწვევის ცენტრთან და 90 ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა (135 დაშავდა). მუსლიმთა ძმებმა მოაწყეს დემონსტრაციები ალეპოში 1980-81 წლებში.

1982 წლის 2 თებერვლის აჯანყება დასავლეთ სირიაში, ჰამაში, იყო ძმების მუსლიმთა ბრძოლის აპოგეა. აჯანყება ჩაახშო 8000-კაციანმა არმიამ პრეზიდენტ ასადის ძმის რიფატის მეთაურობით, საჰაერო ძალების და სატანკო ნაწილების მხარდაჭერით. შეიარაღებული შეტაკებების დროს 25 ათასზე მეტი ადამიანი დაიღუპა. აჯანყების დროს დიდი მეჩეთი დაინგრა, მოგვიანებით აღადგინეს.

სამთავრობო ჯარების მიერ აჯანყების ჩახშობის შემდეგ, ტერორისტების აქტივობა გაფუჭდა. 1985 წელს ადნან ოკლა და მისი ჯგუფის ნარჩენები ჩაბარდნენ ხელისუფლებას. არაბული გაზაფხულის დასაწყისიდან მუსლიმთა საძმო აქტიურად იყო ჩართული ანტისამთავრობო ბრძოლაში.“).

მუსლიმთა საძმო პალესტინის ეროვნულ ხელისუფლებაში

მთავარი სტატია: ჰამასი

მუსლიმთა საძმოს ფილიალი პალესტინის ეროვნულ ხელისუფლებაში არის ისლამური წინააღმდეგობის მოძრაობა (ჰამასი).

იხ. ვიდეო - Inside the Muslim Brotherhood

Since the ousting of Egypt's President Mohamed Morsi on 3 July, more than 200 supporters have died in violent clashes in Cairo. The Guardian spent a week with members and followers of the Muslim Brotherhood who have camped out for a month in Rabaa al-Adawiya in protest at Morsi's removal. We hear from followers who have documented the killing of unarmed protesters and claims of police torture, and medical volunteers who treat victims of the street clashes.

Warning: contains scenes of death and violent images that some might find distressing