ცოდნა სინათლეა - Knowledge is light - Знание свет -  

                  ოზბორნ რეინოლდსი

ოზბორნ რეინოლდსი (ინგლ. Osborne Reynolds; დ. 23 აგვისტო, 1842, ბელფასტი – გ. 21 თებერვალი, 1912, უოჩეტი) — ინგლისელი ფიზიკოსი და ინჟინერი, რომელიც ძირითადად მოღვაწეობდა ჰიდროდინამიკის დარგში. მისმა გამოკვლევებმა სითბოგამტარობაში მყარ სხეულებსა და სითხეებს შორის გამოიწვია სახარში და გამაციებელი დანადგარების ტექნოლოგიის დახვეწა.

იყო ლონდონი სამეფო საზოგადოების წევრი 1877 წლიდან.

ცხოვრება და მოღვაწეობა ჰიდროდინამიკაში

1867 წელს დაამთავრა კემბრიჯის უნივერსიტეტი. 1888 წელს სათავეში ჩაუდგა უიტუორთის საინჟინრო ლაბორატორიას. მისი მთავარი შრომები ეხება ბლანტი სითხის დინებათა დინამიური მსგავსების, ტურბულენტურობისა და შეზეთვის თეორიებს. 1876-83 წლებში ექსპერიმენტულად დაადგინა ცილინდრულ მილებში ლამინარული დინების ტურბულენტურ დინებად გადასვლის კრიტერიუმი. ამ ექსპერიმენტების შედეგად რეინოლდსმა იპოვა დინების მახასიათებელი უგანზომილებო რიცხვი (რეინოლდსის რიცხვი), რომელიც წარმოადგენს სითხეში ინერციული და ბლანტი ძალების ფარდობას. გარდა ამისა, რეინოლდსი იყო პირველი მეცნიერი, რომელმაც გამოიყენა ტურბულენტური სიდიდეების ე.წ. რეინოლდსის გასაშუალოება, რაც დინების მახასიათებელი სიდიდეების (მაგ. სიჩქარის და წნევის) საშუალო და შეშფოთებულ ნაწილად დაშლას გულისხმობს.

დიდი წვლილი შეიტანა შეზეთვის ჰიდროდინამიკური თეორიის განვითარებაში.

გამოიკვლია აგრეთვე მბრუნავი ხრახნის ფრთაზე კავიტაციის მოვლენა, ბგერის ატმოსფერული რეფრაქცია და სხვ.

იხ. ვიდეო - Простые истории. Английский механик, физик и инженер Осборн Рейнольдс

სხვა შრომები

სულ რეინოლდსმა დაახლოებით 70 სამეცნიერო ნაშრომი გამოაქვეყნა. მისი სამეცნიერო მოღვაწეობის ბოლოს, გამოიცა რეინოლდსის შრომების სრული კრებული სამ ტომად . ჰიდროდინამიკის გარდა მისი სამეცნიერო ინტერესები მოიცავდა ისეთ არეებს, როგორიცაა თერმოდინამიკა, გაზების კინეტიკური თეორია და სხვა.

ოსბორნ რეინოლდსის კვლევა ძირითადად მიეძღვნა მექანიკას, სითბოს გადაცემას, ელექტროენერგიას, მაგნიტიზმს, ასტროფიზიკას, მაგრამ მისი ძირითადი ნაშრომები ეხებოდა ტურბულენტობის თეორიას, ბლანტი სითხის ნაკადის დინამიური მსგავსების თეორიას და შეზეთვის თეორიას.

                                                       

1883

დაადგინა ექსპერიმენტულად (1876-1883 წწ.) ცილინდრულ მილში მომდინარე სითხის მოძრაობის ლამინარული რეჟიმის ტურბულენტურ რეჟიმში გადასვლის კრიტერიუმი; ეს კრიტერიუმია, რომ რეინოლდსის მიერ შემოტანილი უგანზომილებიანი რაოდენობა (მისი სახელით რეინოლდსის რიცხვი) აღემატება გარკვეულ კრიტიკულ მნიშვნელობას. ტურბულენტურ მოძრაობასთან დაკავშირებით, მან გამოიტანა დიფერენციალური განტოლებები სითხის საშუალო მოძრაობისთვის, რომელიც შეიცავს არარეგულარულ პულსირებულ დანამატებს. მან ჩამოაყალიბა მსგავსების კრიტერიუმი ბლანტი სითხის ორი განსხვავებული ნაკადისთვის.

1886 წელს მეცნიერმა შეიმუშავა შეზეთვის ჰიდროდინამიკური თეორია; ამავდროულად, მან შესთავაზა დიფერენციალური განტოლება, რომელიც ახასიათებს წნევის განაწილებას ბლანტი სითხეში, რომელიც ავსებს უფსკრული ლილვის ზედაპირებსა და საკისარს შორის.

მან შეისწავლა კავიტაციის ფენომენები, სითხის თავისუფალ ზედაპირზე ტალღის გავრცელების ჯგუფური სიჩქარე, ჭურჭლის კედლებიდან სითხეში სითბოს გადაცემა. განსაზღვრეთ სითბოს მექანიკური ეკვივალენტი.

რეინოლდსი იყო პირველი, ვინც გამოიკვლია დრეკად საძირკველზე დრეკადი ლილვაკების მოძრავი ხახუნის ბუნება; თავის ნაშრომში 1876 მან შეისწავლა რეზინისა და ფოლადის ლილვაკები რეზინისა და ფოლადის ბრტყელ საყრდენებზე. მოძრავი ხახუნის მიზეზი მან მოედნისა და ძირის ზედაპირების ურთიერთ ნაწილობრივ ცურვაში დაინახა.

მან დააპროექტა მთელი რიგი ტურბინები და ცენტრიდანული ტუმბოები. შეიმუშავა რადიომეტრის თეორია.

იხ. ვიდეო - HB 024 OSBORNE REYNOLDS APPARATUS