მისტიციზმი

                                 მისტიციზმი

                                                

ადამიანი, როგორც სამყაროს ნაწილი, მინიატურა ჰილდეგარდის თხუზულებიდან Liber Divinorum Operum, I.2. Lucca, MS 1942, მე-13 ს ხელნაწერი

მისტიციზმი (ბერძნ. μυστικός მისტიკოს — დაფარული) — ფილოსოფიური და თეოლოგიური სწავლება, რომელიც მიმართულია არაამქვეყნიურ ძალებთან კავშირის დამყარებისკენ; სწრაფვა აბსოლუტურ რეალობასთან, ღვთაებრივთან, სულიერ ჭეშმარიტებასთან ან ღმერთთან ერთიანობის მიღწევისადმი უშუალო გამოცდილების, ინტუიციის ან შთაგონების გზით; რწმენა, რომ ამგვარი გამოცდილება ცოდნის და შემეცნების მნიშვნელოვანი წყაროა.

იხ. ვიდეო

ქრისტიანობაში თვისებური მისტიციზმი არის როგორც დასავეთ ასევე აღმოსავლეთ ქრისტიანობაში კონფესიებში განსხავეულია. ასევე მსტიცმი არის თავისებური უნიკალურის პროტესტანტიზმშიც.

ატიკური საბერძნეთში ასევე პრაქტიკულობენ ე.წ. მისტერია - საიდუმლო რელიგიური ცერემოლიანი.მონაწილეები რ-აც განსაკუთრებული სახის რელიგიური გამოცდილება განიცადა.

ძველი ინდოეთი - ძველი ინდოეთის რელიგიებში მისტიკური ასპექტი ძალზე ძლიერია. მაგალითად უმაღლესი იდეაების სკოლა რელიგიუი პრაქტიკის ფილოსოფიური სკოლები ადვაინტა-ვედვანტა წარმოადგენს ,,მოშკა'' - თავიოსუფალი სამსარა ( უსასრულო ჯაჭვი; სამყაროებში დაბადებისა და სიკვდილის ციკლი) და აბსოლუტურთან შერწყმა (ბრაჰმანი)

ბუდუზმი - სხვადასხვა სკოლებში ბუდიზმის წარმოადგენს სახვადასხვა მეთოდებს მიღწევის მისტიკური მდგომარეობა.

ჩიენთი - დამახასიეთებელია (დაოსიზმი) არათეისტური რელიგია, ამიტომ ღმერთის მაგივრად მისტიკური რელიგიური პრატიკაში დაჭერილი აქვს ტრანსცედეტული საწყის - სიცარიელე (შუნია) ბუდიზმში და დაო დაოსიზმში.

ისლამი - სუფუზმი მისტიკური და ასკეტიზმი არ იყო ტრადიციული რელიგიური გამოცდილე გამოცდილემა ისლამი დაცდილობენ პირადაპირი კავშირს ღმერთან და ალაჰის პირდაპირი ინტუციური ცოდნის მოპოვებას.

კაბალა - ხასიდიზმი - ყველაზე დამახასიათებელი და ღრმა მიმდინარეობა ებრაულ მისტიკაშია

ახალი ხანის მრავალრიცხოვანი ტენდენციები ხშირად საფუძვლად უდევს მსოფლიო რელიგიების მისტიკურ მეთოდებს, ხშირად ძლიერად შეცვლის ან შერევით სხვა გავლენებს.