მთესველის იგავი იესო ქრისტეს ერთ-ერთი იგავია , რომელიც სამ მახარებელს აქვს მოთხრობილი : მათე 13:3-23 ; მარკოზი 4:3-20 ; ლუკა 8:5-15 . ის მოგვითხრობს თესლის აღმოცენების სხვადასხვა პირობებში ჩაყრის შესახებ. ზოგიერთი თესლი განადგურდა, ზოგი კი ნაყოფი გამოიღო:
იმ დღეს იესო სახლიდან გამოვიდა და ზღვის პირას დაჯდა. და დიდძალი ხალხი შეიკრიბა მასთან, ისე რომ, ის ნავში ჩაჯდა და დაჯდა. მთელი ხალხი კი ნაპირზე იდგა. და ბევრ რამეს ეუბნებოდა მათ იგავებით და ამბობდა: აჰა, გამოვიდა მთესველი თესვისთვის. და როცა თესავდა, ზოგი თესლი გზის პირას დავარდა, მოვიდნენ ფრინველები და შეჭამეს. ზოგი კლდოვან ადგილას დაეცა, სადაც ბევრი მიწა არ იყო, და მაშინვე აღმოცენდა, რადგან მიწა არ იყო ღრმა. მაგრამ როგორც კი მზე ამოვიდა, დაიწვა და ფესვის არქონის გამო გახმა. ზოგი ეკლებში დაეცა და ეკლები ამოიზარდა და დაახრჩვეს. ზოგი კარგ მიწაზე დაეცა და ნაყოფი გამოიღო: ზოგი ასი, ზოგი სამოცი, ზოგი კი ოცდაათი.
თეოლოგიური ინტერპრეტაცია
ძველი ებრაელებისთვის თესლი , უპირველეს ყოვლისა, ისრაელის ხალხს განასახიერებდა , რომელსაც მთელი მსოფლიო და დედამიწის ყველა ერი უნდა გარდაექმნა. თუმცა, ქრისტე ხაზს უსვამს, რომ ყველა თესლი ნაყოფს არ გამოიღებს. უფრო მეტიც, მან ამ იგავის ნამდვილი მნიშვნელობა მხოლოდ მოგვიანებით და მხოლოდ თავის უახლოეს მოციქულებს გაუმხილა :
...ყველასთან, ვინც ისმენს სასუფევლის სიტყვას და ვერ ხვდება, მოდის ბოროტი და იტაცებს გულში დათესილს. ეს არის ის, ვინც გზის პირას დაითესა. ხოლო კლდოვან ადგილას დათესილი ის არის, ვინც ისმენს სიტყვას და მაშინვე სიხარულით იღებს მას, მაგრამ ფესვი არ აქვს თავის თავში და არამყარია. როდესაც სიტყვის გამო გასაჭირი ან დევნა იწყება, მაშინვე ცდება. ხოლო ეკლებში დათესილი ის არის, ვინც ისმენს სიტყვას, მაგრამ ამქვეყნიური საზრუნავი და სიმდიდრის ცდუნება აშთობს სიტყვას და უნაყოფო ხდება. კარგ მიწაზე დათესილი კი ის არის, ვინც ისმენს სიტყვას და ხვდება, და ნაყოფსაც იძლევა, ზოგი ასად, ზოგი სამოციანად და ზოგი ოცდაათად.
მესია აქ არა ბრწყინვალე რევოლუციონერის , არამედ გულმოდგინე მუშაკის - მთესველის სახით ჩნდება , რომელიც ძალიან იშვიათად იღებს მადლიერებას ( მაცხოვრის ჯვარზე მომავალი ტანჯვის შეხსენება - მისი მთავარი მისია დედამიწაზე). ამრიგად, მთესველის იგავი განსაზღვრავს ადამიანის სულიერი ცხოვრებისა და სულიერი აგრონომიის საფუძვლებს, აქტიური და გულმოდგინე რწმენის მნიშვნელობას საკუთარი ხსნისთვის, შედარებადია მხვნელის ყოველდღიურ საზრუნავთან, რომელიც ზრუნავს ნიადაგის ხარისხზე, ხნავს, ანაყოფიერებს და რწყავს მას, ასუფთავებს მას სარეველებისა და ქვებისგან, იცავს თესლს ფრინველებისგან...
წმინდა ბასილი კინეშმაელი თავის „საუბრებში მარკოზის სახარებაზე“ წერს:
სახარებისეულ განმარტებას შეგვიძლია დავამატოთ, რომ მთესველი თავად უფალია, თესლი - ღვთის სიტყვა, მინდორი - მთელი კაცობრიობა, მთელი სამყარო, რომელიც თავის სიღრმეში იღებს სახარების სიტყვის სასწაულებრივ თესლს. თესლის მსგავსად, სახარების სიტყვაც ატარებს სიცოცხლის, ჭეშმარიტი, სულიერი ცხოვრების საწყისს...
შემდეგ ის მოჰყავს სულიერი და ფსიქოლოგიური ტიპის ადამიანების მაგალითები, რომლებიც ჰგვანან ნიადაგს, რომელმაც ნაყოფი არ გამოიღო მასში ჩაყრილი თესლიდან:
- წმინდანი გზისპირა მიწას უხეშ, ცხოველურ ბუნებას ადარებს: ისინი კარგად ჭამენ, ტკბილად სვამენ, ბევრს სძინავთ, კარგად იცვამენ და ამის გარდა არაფერი იციან. ის ამ კატეგორიაში ასევე შედის ადამიანები, რომელთა ფსიქიკა არსებითად გართობისა და უსაქმური ცნობისმოყვარეობის ძიებაა. მათთვის არ აქვს მნიშვნელობა, უყურონ რელიგიურ მსვლელობას თუ ინგლისურ კრივს. და ბოლოს, „გზის“ ადამიანები გონებაგაფანტულები არიან, რომლებშიც არაფერია ფუნდამენტური, მუდმივი, ცენტრალური, „მონები წამიერი ახირებისა“. მათ ყველას აერთიანებთ ის, რომ ღვთის სიტყვის თესლი საერთოდ არ აღწევს მათ სულში.
- კლდოვანი ადგილი, სადაც ცოტა ნიადაგი იყო - ადამიანები, რომლებსაც აქვთ სიკეთის სურვილი და ღვთის სიტყვა მათში ცოცხალ და სწრაფ რეაქციას პოულობს, მაგრამ ის მათ ისე ძლიერად არ იპყრობს, რომ ცხოვრებაში მისი განხორციელების მიზნით, ისინი საკუთარ თავში პოულობენ საკმარის ძალას და მონდომებას, იმუშაონ საკუთარ თავზე, ებრძოლონ დაბრკოლებებს და გადალახონ მტრული დინებები.
- ეკლიანი ადამიანები არიან ადამიანები, რომლებსაც, ღვთის კანონების მიხედვით ცხოვრების სურვილის მიუხედავად, არ სურთ უარი თქვან ამქვეყნიურ ამაოებაზე, რომელიც მათ მთლიანად შთანთქავს.
ბულგარეთის წმინდა თეოფილაქტე :
ამ იგავის მიხედვით, სამი კლასის ადამიანები არ არიან ხსნილნი. პირველი არიან ისინი, ვინც გზის პირას დავარდნილ თესლს ჰგვანან, ანუ საერთოდ არ მიიღეს სწავლება, რადგან როგორც გაკვალული და გაკვალული გზა არ იღებს თესლს, რადგან ის რთულია, ასევე გულქვანი ადამიანები საერთოდ არ იღებენ სწავლებას, რადგან მიუხედავად იმისა, რომ უსმენენ, ამას უყურადღებოდ აკეთებენ. მეორე არიან ისინი, ვინც ქვაზე დავარდნილ თესლს ჰგვანან, ანუ ისინი, ვინც, მიუხედავად იმისა, რომ მიიღეს სწავლება, მაგრამ შემდეგ, ადამიანური სისუსტის გამო, უძლური აღმოჩნდნენ ცდუნებების წინაშე. მესამე კლასი არიან ისინი, ვინც იცის სწავლება და, მიუხედავად ამისა, ცხოვრებისეული საზრუნავით იტანჯებიან. ამრიგად, არსებობს სამი ნაწილი, ვინც იღუპება და ერთი ნაწილი, ვინც ხსნილია .
ნაყოფის მომტანი ადამიანების შესახებ ფიქრისას, ის წერს:
სამი კლასი არსებობს მათ შორის, ვინც მიიღო და შეინახა თესლი: ზოგი ასმაგ ნაყოფს იძლევა - ესენი არიან სრულყოფილი და მაღალი ცხოვრების ადამიანები; სხვები - სამოცი, ესენი არიან საშუალო ასაკის; სხვები - ოცდაათი, რომლებიც, თუმცა არც ისე ბევრი, მაინც გამოაქვთ ნაყოფს თავიანთი ძალის შესაბამისად. ამრიგად, ზოგი ქალწული და განდეგილია, სხვები ერთად ცხოვრობენ საზოგადოებაში, სხვები მშვიდობიანად და ქორწინებაში. მაგრამ უფალი მათ ყველას იღებს, როგორც ნაყოფს. და მადლობა მის კაცობრიობის სიყვარულს!
Комментариев нет:
Отправить комментарий